LOGINShare
81 หิมะแรก [4/5]
Last Updated:
2025-05-25 09:18:29
Latest chapter
วันสิ้นโลกของผม 82 จำศีล [5/5]
“ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ว่าผมควรนำสิ่งนี้ติดตัวไปด้วย” เลวี่เงยหน้าสบตากับหญิงสาว“เลวี่…” ทีโอเรียกคนตรงหน้าเสียงเบา ถึงจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่การที่เห็นอีกฝ่ายเป็นแบบนี้เขารู้สึกเป็นห่วงมาก กลัวว่าจะมีเรื่องยุ่งยากมาทำให้เลวี่ลำบาก“กูต้องเอาไปด้วยจริง ๆ นะ” เลวี่กำรากอากาศต้นไทรแน่นขึ้น เงยหน้าบอกทีโอด้วยน้ำเสียงจริงจัง“กูก็ไม่ได้ว่าอะไร มึงเอาใส่กระเป๋าไว้สิ” ทีโอพยักพเยิดให้เก็บไว้ในกระเป๋าเป้ด้านหลัง “ถือไปถือมาเดี๋ยวหายกูไม่รู้ด้วยนะ” พร้อมกับพูดคุยอย่างเป็นธรรมชาติให้บรรยากาศภายในกลุ่มไม่ดูเคร่งเครียดเกินไป“พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก แค่แปลกใจเท่านั้นเอง” หงส์มองเลยไปยังต้นไทรใหญ่ ตั้งแต่เธออาศัยอยู่ที่นี่มาร่วมครึ่งปียังไม่เคยเห็นรากอากาศของมันหลุดร่วงอย่างเมื่อครู่เลยสักครั้ง ตามพื้นเองก็ไม่มีเช่นกันแต่กลับเลือกที่จะร่วงลงมาตอนที่เลวี่อยู่… แปลกประหลาดเกินไปไหม“พวกเราเดินทางกันต่อเถอะ เดี๋ยวจะไม่ทันเข้าบ้านก่อนมืด” ตุ่นเอ่ยเตือนทั้งสามคนที่ยังอยู่ในภวังค์ของตนเอง ฤดูหนาวยิ่งมืดเร็วด้วย ขืนชักช้าจะได้เจอดีระหว่างทางกว่าจะเดินทางมาถึงบ้านของเฉินเฟิงก็ใช้เวลาไปอีกครึ่งชั
วันสิ้นโลกของผม 82 จำศีล [4/5]
[ซ่า... ซ่า มีใคร ซ่า ได้ยิน...]“วิทยุสื่อสาร!” ตุ่นรีบวิ่งไปยังห้องเก็บสำรองไฟฟ้าในทันที คว้าเครื่องส่งสัญญาณได้ก็รีบกรอกเสียงไปตามสายทันที “บ้านบนภูเขาได้รับสัญญาณแล้ว” มือก็ปรับจูนหาคลื่นความถี่ไปเรื่อย ๆ จนในที่สุดก็สามารถฟังข้อความได้อย่างชัดเจน[นิโคลัสพูด รหัส XXXXX ขอกำลังเสริมมาที่ค่ายพันธมิตรด่วน ย้ำ นิโคลัสพูด รหัส XXXXX ขอกำลังเสริมมาที่ค่ายพันธมิตรด่วน]“ขอทราบกำลังเสริมที่ต้องการ”[ตุ่น หงส์ ทีโอ เลวี่]“!!!” หนุ่มผมทองชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง…เขาหรือ!ทำไมถึงเรียกเขาไปที่ค่ายพันธมิตรล่ะ!!…เนื่องจากไม่สามารถคุยรายละเอียดผ่านทางวิทยุสื่อสารได้มากนัก คนที่มีรายชื่อที่นิโคลัสแจ้งไว้จะต้องออกเดินทางไปยังบ้านครูเมตตาเพื่อไปสมทบกับคุณหมอหมีที่นั่น“ทำไมถึงให้กูไปด้วยวะ” หนุ่มผมทองงุนงงเป็นอย่างมาก ถึงเขาจะเคยโดนซอมบี้กัดแต่ก็ไม่ได้มีพลังพิเศษอย่างคนอื่นเขา หากพาไปต่อสู้กับซอมบี้หรือสัตว์กลายพันธุ์คงถูกกัดคอตายก่อนเป็นคนแรก“พี่นิคคงมีเหตุผลของเขา อีกอย่างคงเป็นพี่โจที่ฝากให้พี่นิคมาส่งข่าว” ถ้าไม่ใช่หัวหน้าสั่ง นิโคลัสย่อมไม่ดำเนินเรื่องโดยพลการ“กูกลัวไปเป็นตัวถ่วงมากกว่า” ปาก
วันสิ้นโลกของผม 82 จำศีล [3/5]
มังคุดเดินด้วยขาหลังสองข้าง มือสองข้างของมันอุ้มกองฟางกองใหญ่ไว้แนบอก มันแปลกใจไม่น้อยที่ทุกคนมารวมตัวกันอยู่ที่บ้านของมันกับน้องกี๊ซ (มีอะไรเหรอ)พอเป็นมังคุดถึงจะฟังไม่ออก แต่ท่าทางของมันก็แสดงออกอย่างชัดเจนว่าต้องการสื่อสารอะไรออกมา อย่างเมื่อครู่คงสงสัยว่าพวกเขามาทำอะไรที่บ้านของมัน“ดลบอกว่าพลายวารีอาจจะป่วย พวกเราก็เลยมาดู” ตุ่นตอบกี๊ซ (ไม่ได้ป่วย)เจ้าแร็กคูนยักษ์ส่ายศีรษะปฏิเสธข้อสันนิษฐานนี้ มันเดินอุ้มกองฟางเข้าไปในโรงนอนของลูกช้าง จากนั้นก็ปล่อยกองฟางกองนั้นให้ทับถมเพิ่มเข้าไปอีก ทำให้มันดูใหญ่และสูงขึ้นกว่าของเดิม“ทำอะไรน่ะ” หงส์เดินเข้ามาดูใกล้ ๆกี๊ซ (รังนอน)มังคุดตอบพร้อมกับยกมือขึ้นแนบหู แสดงท่าทางประกอบว่าสิ่งที่ตนทำอยู่นั้นใช้สำหรับนอน จากนั้นก็ชี้ไปด้านนอกที่มีหิมะขาวโพลน“ที่นอนสำหรับหน้าหนาว?” หงส์ลองแปลความหมายตามท่าทางของมังคุดกี๊ซ (ใช่แล้ว)เจ้าตัวโตพยักหน้าหงึกหงัก นัยน์ตาสีน้ำตาลเปล่งประกายระยิบระยับ รู้สึกมีความสุขที่มีคนอื่นนอกจากเฉินเฟิงสามารถสื่อสารกับมันได้“ที่นอน... หน้าหนาว...” ทีโอกุมคางครุ่นคิด ลักษณะอาการแบบนี้มันคุ้น ๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่
วันสิ้นโลกของผม 82 จำศีล [2/5]
“อึ๋ย ไม่เอาเข็มฉีดยา” เด็กชายปอนด์ทำหน้าแขยง“ถ้าไม่อยากป่วยก็อย่าออกมาเล่นหิมะตอนเย็นรู้ไหม รอให้มีแดดก่อนค่อยออกมาเล่น”“รับทราบค่ะ / ครับ” เด็กทั้งสามยกมือตะเบ๊ะอย่างเชื่อฟัง“แล้วนี่มังคุดกับพลายวารีไปไหนน่ะ” หงส์ยังไม่เห็นปฏิกิริยาของสองสัตว์ใหญ่ประจำกลุ่มที่มีต่อหิมะแรกของประเทศ T เลย ไม่รู้ว่าพวกมันจะปรับตัวได้ไหม“เห็นยังนอนอยู่ในโรงเรือนครับ” เด็กชายดลเป็นคนตอบทั้งยังเล่าถึงอาการต่าง ๆ ที่พบเจอให้พี่สาวพี่ชายได้ฟัง เมื่อเช้าเขานำผักผลไม้ไปให้แต่พลายวารีที่ปกติจะร้องเสียงแหลม มันกลับมีท่าทางเซื่องซึม ทั้งยังดูง่วงงุนตลอดเวลา พอกินอาหารเสร็จก็กลับเข้าไปในกองฟางแล้วทิ้งตัวลงนอน “ส่วนมังคุดผมไม่เห็นเลยครับ น่าจะออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้า”“งั้นเหรอ” หรือพลายวารีจะไม่สบาย?“เราไปดูกันเถอะ” ตุ่นเดินนำไปยังโรงนอนของทั้งสองตัว ระหว่างทางก็เริ่มพูดคุยเรื่องการปรับปรุงบ้านของมังคุดและพลายวารีไปด้วย“ต้องสร้างโรงเรือนให้พลายวารีใหม่แล้วล่ะ” เจ้าช้างน้อยต้องหนาวมากแน่ อย่างมังคุดน่ะยังมีขนหนาปลกคลุมร่างกาย อีกทั้งต้นกำเนิดก็อาศัยอยู่แถวประเทศเขตหนาวคงพอปรับตัวได้“ปกติช้างก็ไม่ได้อาศัยอยู่
วันสิ้นโลกของผม 82 จำศีล [1/5]
“ว้าว ๆ ๆ หิมะล่ะ” เด็กทั้งสามคนในชุดเสื้อกันหนาววิ่งออกไปโกยเกล็ดหิมะไว้เต็มอุ้งมือ หิมะยังไม่ตกหนามากนัก การย่ำหิมะชั้นบาง ๆ จึงไม่ใช่อุปสรรคของเด็กเล็กแต่อย่างใด“น่าอร่อยจัง” พลอยใสทำท่าจะชิมสักคำก็ถูกเด็กชายปอนด์ห้ามไว้ก่อน“จำที่เขียนไว้ในหนังสือสารคดีไม่ได้เหรอว่าห้ามกินหิมะ พวกมันมีฝุ่นจากมลพิษบนอากาศเต็มไปหมด กินเข้าไปล่ะท้องเสียแน่”“จำได้หรอกน่า” พลอยใสอึกอัก ปล่อยหิมะในมือทิ้งลงพื้น จะไม่บอกเพื่อนเด็ดขาดว่าเธอรู้แต่ก็คิดอยากจะลองชิมสักคำ“ทั้งสองคนต้องฟังน้องปอนด์ไว้นะ อย่ากินหิมะซี้ซั้ว” ตุ่นกับหงส์ในชุดเสื้อกันหนาวหนานุ่มเช่นกันเดินออกมาจากตัวบ้าน มนุษย์กลายพันธุ์ร่างกายแข็งแรงขึ้นก็จริงแต่ไม่ได้ทนทานต่อสภาพอากาศหนาวเย็นแบบนี้“ครับ / ค่า” สองแสบรับคำเสียงยานคาง“แล้วพี่พิมไปไหนคะเนี่ย” ปกติไม่ค่อยปล่อยเด็ก ๆ เล่นกันตามลำพังนี่นาเป็นโชคดีของพวกเขาที่ได้ทำการแลกเปลี่ยนเครื่องใช้ไฟฟ้าและเสื้อผ้ากับวิทย์ไว้ตั้งแต่เมื่อเดือนก่อน พอถึงหน้าหนาวจึงยังมีเสื้อผ้าอบอุ่นให้สวมใส่ครบตามจำนวนคน ไม่อย่างนั้นคงได้ติดต่อขอรับเช่าเสื้อผ้าจากวิทย์เช่นเดียวกับคนอื่น และนั่นจะทำให้อีกสองหม
วันสิ้นโลกของผม 81 หิมะแรก [5/5]
“ขอบคุณครับ กำลังต้องการเลย” วิทย์ยิ้มรับ พร้อมกับแบ่งลูกน้องออกเป็นสองกลุ่ม ให้กลุ่มหนึ่งนำฟืนกลับไปที่หมู่บ้านครูเมตตา ส่วนอีกกลุ่มติดตามเขานำของไปมอบให้กับหมู่บ้านริมธารต่อ“แล้วอย่างนี้ด้วงสาคูที่เลี้ยงไว้จะไม่เป็นอะไรเหรือครับ”“ยังกังวลอยู่เหมือนกันค่ะ ตอนนี้ก็ได้แต่ต่อเติมโรงเพาะเลี้ยงให้มิดชิดมากขึ้น แล้วก็สร้างเตาผิงไฟ 4 มุม จัดเวรยามคอยเติมไฟตลอดเวลา” และไม่ลืมเก็บตัวพ่อพันธุ์แม่พันธุ์แยกไปเลี้ยงไว้อีกชุดหนึ่งด้วย พวกมันจะถูกเลี้ยงดูเป็นอย่างดีในห้องที่อบอุ่นกว่าเธอเริ่มวางแผนจะสร้างห้องเก็บอุณหภูมิสำหรับเลี้ยงดูเจ้าแมลงเศรษฐกิจเหล่านี้ใหม่ เผื่อหน้าหนาวปีหน้ามาเยือนอีกครั้งจะได้ไม่ต้องลองผิดลองถูกอย่างปีนี้อีก“นี่เป็นซุปผักที่ครัวของเราต้มไว้ ระหว่างนี้ก็จิบอบอุ่นร่างกายนะคะ” พูดจบก็มีกลุ่มแม่บ้านนำกระติกเก็บความร้อนมามอบให้คนกลุ่มวิทย์ทุกคนกล่าวขอบคุณกันอีกสองสามคำ วิทย์ก็ออกเดินทางต่อไม่อยู่ค้างที่หมู่บ้านด้วงสาคู พวกเขาต้องทำเวลา จะมัวเอ้อระเหยลอยชายไม่ได้เร่งรีบเดินทางกันอีกหลายชั่วโมง ในที่สุดวิทย์ก็มาถึงหมู่บ้านริมธาร ส่งมอบของเสร็จก็ถูกเชื้อเชิญเข้ามาพักผ่อนเสียก
วันสิ้นโลกของผม 81 หิมะแรก [4/5]
“เพราะแบบนั้นผมถึงไม่เห็นด้วยที่จะให้พวกเขามาอยู่ที่นี่ตั้งแต่แรก” นอกเหนือไปจากการที่ไม่อยากรับผิดชอบชีวิตใครขณะเดินทางเข้าเมืองหลวงแล้ว สภาพความเป็นอยู่ของที่หมู่บ้านและค่ายพันธมิตรนั้นแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด เกิดมาแล้วเปลี่ยนใจอยากกลับไปอยู่ที่หมู่บ้านเหมือนเดิมล่ะ?เขาไม่ได้มีเวลาว่างพอที่จะไปรับไปส่งใครได้หรอกนะ“ยังดีหน่อยที่เดี๋ยวนี้สงบเสงี่ยมกันมากขึ้นแล้ว แต่ดาคิดว่าเดี๋ยวสบโอกาสก็หาทางเข้าเมืองกันอีกนั่นแหละค่ะ” เธอไม่เชื่อหรอกว่ากิ่งแก้วจะอยากจมปลักอยู่ในหมู่บ้านไปตลอด ที่เห็นยังเงียบอยู่อาจเป็นเพราะไม่มีแรงสนับสนุนจากคนอื่นแล้วต่างหาก ลองมีเพื่อนร่วมอุดมการณ์สักคนสองคนสิ รับรองเลยว่าได้เฮโลมากดดันกลุ่มคนที่มีพลังพิเศษแน่“ก็ปล่อยเขาไป ถือว่าผมเคยเตือนไว้แล้ว” โจเซฟยักไหล่“ดีค่ะ ไปตามใจมากเดี๋ยวก็เหลิงกันไปหมด” ไม่อย่างนั้นก็จะคิดแต่เอาเปรียบคนอื่น“แต่ผมตามใจคุณได้ใช่ไหม” หัวหน้าหนุ่มเลิกคิ้วยิ้มมุมปากเอ่ยเย้าแหย่หญิงสาว“เรื่องนั้น... ฮื่อ ก็แล้วแต่คุณสิคะ” ดาริณีเม้มปากเสสายตาหลบไปทางอื่น ใบหน้าขาวที่แดงขึ้นเพราะอุณหภูมิลดต่ำลงก็ยิ่งแดงมากกว่าเดิมนับว่าเป็นโชคดีของโจ
วันสิ้นโลกของผม 81 หิมะแรก [3/5]
ดาริณีสะกิดโจเซฟและครูเมตตาให้เดินนำสองคู่รักหมีกระต่ายที่อยู่ ๆ ก็แจกอาหารหมาอย่างไม่บอกไม่กล่าว ทั้งสามได้แต่ย้ิมอ่อนใจปล่อยให้คู่รักอยู่ในฟิลเตอร์สีชมพูเพียงสองต่อสองต่อไป ส่วนพวกเขาจะไปทำเรื่องเช่าห้องพักสักหลังเพื่อเก็บสัมภาระ“เดี๋ยวผมจะไปติดต่อหาห้องพัก คุณแม่กับดานั่งรออยู่ตรงนี้ก่อนนะ” โจเซฟให้บุคคลอันเป็นที่รักทั้งสองเข้ามาหลบลมหนาวในสำนักงานด้วย หากเป็นคนอื่นคงถูกเจ้าหน้าที่เชิญออก เพราะบางคนไม่ได้เข้ามาติดต่อหาห้องพักจริงจัง แค่อยากเข้ามารับความเย็นจากเครื่องปรับอากาศเท่านั้นซึ่งเหล่าคนที่ทำงานอยู่ในค่ายล้วนรู้จักโจเซฟดี หากอีกฝ่ายไปเยือนที่ไหนย่อมติดต่อประสานงานอย่างจริงจัง จึงไม่ได้ห้ามปรามยามที่เขานำหญิงสาวและหญิงชราเข้ามาด้านในคนที่พอจะมีแต้มหลงเหลืออยู่มีเพียงโจเซฟคนเดียว เฉินเฟิงกับนิโคลัสหมดแต้มคะแนนไปกับการแลกซื้อวัตถุดิบประกอบอาหาร ปืน และกระสุนจริงอีกจำนวนหนึ่ง หน้าที่ติดต่อหาเช่าอพาร์ตเมนต์สักห้องจึงตกเป็นของหัวหน้าหนุ่มไปโดยปริยาย เป็นโชคดีที่โจเซฟไม่ได้ใช้จ่ายแต้มคะแนนจนหมดก่อนออกไปจากค่าย ไม่อย่างนั้นคงต้องเช่าเต็นท์นอนแล้ว!“วันนี้ก็นอนพักกันไปก่อน เดี๋ยวพ
วันสิ้นโลกของผม 81 หิมะแรก [2/5]
“ต้องมีแน่อยู่แล้วล่ะ” โจเซฟไม่เชื่อหรอกว่าหิมะแรกในประเทศจะไม่นำพาสิ่งใดมาเลย “ก็หวังแค่ว่าจะพาเรื่องดีมามากกว่าเรื่องร้าย” ไม่อย่างนั้นจะเป็นการผลักมนุษยชาติให้ถึงทางตันมากยิ่งขึ้น“ปกติฤดูหนาวที่มีหิมะตกนี่กินระยะเวลากี่เดือนเหรอครับ”“ทั่วไปก็จะ 2 - 4 เดือนแล้วแต่ลักษณะและที่ตั้งของภูมิประเทศ” นิโคลัสตอบ“ประเทศเราหน้าหนาวมีแค่ 2 เดือนเท่านั้นเอง” คุณครูเมตตาเอ่ยกลั้วหัวเราะ หนาวช่วงส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ พอผ่านไปไม่ถึงสองสัปดาห์ก็เข้าหน้าร้อนโดยไม่ทันตั้งตัว“จริงค่ะ เสื้อกันหนาวซื้อมายังไม่ทันได้ใส่ก็ต้องเก็บเข้าตู้แล้ว” ดาริณีเสริมเสียงพูดคุยในรถช่วยทำให้บรรยากาศตึงเครียดผ่อนคลายไปตลอดการเดินทางมุ่งหน้าเข้าเมืองหลวง…สามวันถัดมาโจเซฟก็พาทุกคนมาถึงที่ตั้งของค่ายพันธมิตร หลังแลกอาหารผ่านประตูเรียบร้อยก็ให้ลงทะเบียนคุณครูเมตตาและดาริณีเข้าไปในระบบของค่ายการเดินทางราบรื่นกว่าที่ทุกคนคาดคิด ตลอดทางพวกเขาเกร็งร่างกายเตรียมรับเรื่องไม่คาดฝันอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นซอมบี้วิวัฒนาการ สัตว์กลายพันธุ์ หรือโจรดักปล้น แต่กลับไม่มีเลย…ไม่มีแม้แต่นิดเดียวราบรื่นจนรู้สึกหวาดระแวงมากกว่าที
You may also like
ทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ
RainyStarSea 463 viewsวิถีสุริยะพิชิตเวหา
นักเขียนหนุ่มจอนสโนว,ธารน้ำแข็งแห่งขุนเขา,大冰山289 viewsหยางเสี้ยว หนูน้อยหัวใจแกร่ง
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ20.3K viewsไข่มุกหมื่นปรารถนา
เพลงมีนา3.1K viewsฉันไม่ใช่นางเอกไร้เดียงสา
hikki393 viewsชีวิตบัดซบเพราะมาต่างโลก เลยสร้างปาร์ตี้ไปโค่นพระเจ้าซะเลย
หัตถ์อนันต์319 viewsขังรักมังกรไร้ปีก
นางเฉื่อยเหมียวเหมียว287 viewsพระเอกหลงยุค
เพลิงนารา/zabzeed/Smeraldo_k56 views
