“ก่อนอื่นเราต้องเอาปลาลงมาจากเสาก่อนนะครับ” เฉินเฟิงออกมาจากห้องเก็บเครื่องปรุง มองเลยไปยังลานจอดรถด้านนอกที่ยังมีซากของปลาบินปักอยู่บนยอดเสา เลือดสีแดงข้นไหลลงมาย้อมหิมะด้านล่างให้กลายเป็นทุ่งน้ำแข็งสีแดง“อืม พอมาดูแบบนี้แล้ว… พี่ว่ามันดูสยองมากกว่าน่ากินอะ” หญิงสาวยิ้มแหย จินตนาการถึงอาหารเลิศรสพลันแตกกระจายเป็นฟองอากาศเธอไม่ได้คิดไปเองใช่ปะ ทั้งที่มันตายไปแล้วแต่เหมือนกับว่ามันกำลังมองมาทางพวกเธออย่างอาฆาต… อืม คิดไปเองแหละในระหว่างที่รอนิโคลัสไปรับคนอื่น ๆ เฉินเฟิงกับหงส์จึงหาทางย้ายซากปลาลงมา แต่ไม่ว่าจะทดลองด้วยวิธีไหนปัญหาใหญ่ที่สุดกลับกลายเป็นว่าพวกเขาทั้งคู่ไม่มีแรงมากพอที่จะดึงปลาตัวนั้นลงมาจากยอดเสาได้ ด้วยขนาดตัวของมันที่ไม่ต่างจากรถกระบะคันโต น้ำหนักย่อมไม่น้อยด้วยเช่นกัน“หรือเราควรรอพี่ดามาก่อนดีครับ อีกอย่างเสาเหล็กนี่ก็ให้ทีโอหลอมให้เป็นของเหลวได้ทันทีด้วย” พอไม่มีสิ่งค้ำยัน เจ้าปลานกกระจอกก็จะตกลงมายังพื้นหิมะเบื้องล่างเอง“ก็เป็นความคิดที่ไม่เลวนะ พวกเรามาเตรียมพวกน้ำจิ้มไปพลาง ๆ ก่อนก็ได้” แล้วค่อยขอให้อาเฟิงทำซาซิมิให้มากหน่อย จะได้ไม่ต้องเสียเวลาปรุงหลายอย่าง
“ฮ่า ๆ ก็คล้ายอยู่นะครับ” ถ้าก่อกองไฟล้อมรอบล่ะใช่เลย ปลาปิ้งในละครหลังข่าวชัด ๆ“งั้นก็ต้องขับรถไปรับกลุ่มที่แยกตัวไปสำรวจทางอื่นน่ะสิ” ถ้าปล่อยให้มาเองคงลำบากเพราะไม่มีใครละลายน้ำแข็งบนถนนได้เหมือนเขา“ให้ทุกคนมาพักที่นี่ก็ดีครับ นอกจากจะปลอดภัยจากพวกปลาบินแล้ว ยังมีอาหารมื้อใหญ่ให้เติมพลังด้วย” ถ้าพวกเขาลากปลาตัวนี้กลับไปที่พักจะต้องถูกพวกปลานกกระจอกสังเกตเห็นแน่ อีกทั้งการบรรทุกปลาขนาดใหญ่กลับไปในตอนนี้น่าจะทำให้เปลืองน้ำมันรถมากเกินไป แต่จะทิ้งซากปลาไว้อย่างนี้ก็น่าเสียดาย…ดังนั้นกินมันเลยดีกว่า!“ได้” นิโคลัสพยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดของคนรัก หลังจากปลาบินตัวอื่นเห็นเพื่อนพลาดท่าตายไปโดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้อีกพวกมันก็ไม่บุกเข้ามา ทั้งยังล่าถอยกลับไปกินเพื่อนที่ตายไปแล้วแทน เขาควรใช้โอกาสนี้ในการออกไปรับหัวหน้ากับสมาชิกทีมที่เหลือมาสมทบกันโดยเร็วอืม… เขาเองก็อยากกินปลาย่างมากเหมือนกัน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสัญชาตญาณหมีในร่างหรือเปล่า ปกติเขาก็ไม่ได้พิศวาสกับเมนูปลาแท้ ๆ“หงส์ว่าหัวหน้าต้องเจอเหมือนกับเราแน่” เธอจำได้ว่าปลาตัวแรกที่ฆ่าไปนั้นมันไม่ได้บินมาแค่ตัวเดียว แต่มีตัวหนึ่งที
“พวกมันมีกันกี่ตัวเนี่ย!” หญิงสาวตะโกนออกมาอย่างคับข้องใจ ไม่ใช่ว่าสัตว์วิวัฒนาการกับสัตว์กลายพันธุ์สมควรเป็นสัตว์หายากที่มีเพียงไม่กี่ตัวหรอกหรือ!“ทั้งที่พวกเราออกห่างมาจากทะเลไกลมาแล้ว ทำไมพวกมันยังตามมาได้อีก” เฉินเฟิงเหลือบไปมองเรือนไมล์ที่คอนโซลรถก็เห็นว่าเข็มนั้นชี้ไปที่ตัวเลข 100 กิโลเมตรต่อชั่วโมงแล้ว นับว่าคุณหมอหมีมีความสามารถสมกับมือหนึ่งของหน่วยตอนอยู่ในกองทัพประเทศ A นอกจากจะต้องใช้พลังไฟคอยละลายหิมะหน้ารถแล้ว ยังต้องใช้ทักษะการขับรถระดับไหนจึงจะสามารถประคองไม่ให้ล้อรถแฉลบออกข้างทางเพราะพื้นถนนเต็มไปด้วยน้ำและฝุ่นดิน“อีก 3 กิโลเมตรจะถึงตัวเมืองแล้ว” คุณหมอหมีหักพวงมาลัยไปทางซ้ายตามที่คนรักตะโกนบ้าง ไม่ถึง 10 วินาทีก็มีเสียงดังสนั่นตามมา“หาที่หลบก่อนดีกว่า” หงส์ออกความเห็น ขืนขับรถต่อไปทั้งอย่างนี้น้ำมันที่สำรองไว้ได้หมดก่อนแน่ เมื่อนั้นคงต้องพึ่งกำลังขาล้วน ๆ แล้ว“ทางขวา!”“ฮึบ!” นิโคลัสหักเลี้ยวรถเข้าบังกะโลเล็ก ๆ แห่งหนึ่งทำให้ปลาบินเล็งเป้าหมายพลาดอีกครั้ง ส่วนตัวที่เหลืออยู่ก็ทิ้งดิ่งตามมา ผลที่ได้คือมันพุ่งเข้าไปชนกับหลังคาโรงจอดรถที่เป็นเหล็กเต็ม ๆสวบ!เสียงเนื
“ในข้อมูลที่หน่วยสอดแนมรายงานมาไม่มีพวกมันอยู่ แสดงว่าอาจจะเพิ่งย้ายถิ่นฐานมา” นิโคลัสสะกิดให้หงส์ถอยหลังอย่างช้า ๆ ไม่ไปรบกวนเวลาอาหารของเจ้าสัตว์ประหลาดพวกนี้ เขารู้สึกว่าพวกมันน่าจะมีจำนวนอีกเยอะมาก เจ้าตัวแรกพวกเขาฆ่าไปไม่ถึง 10 นาทีก็มีกลุ่มใหม่มาเสริมในเวลาต่อมาแล้วถ้าฆ่าหมด 3 ตัวล่ะ… จะมีมาเพิ่มอีกเท่าไร?พวกเขายังนับว่ามีความสามารถในการฟังระดับสูงพอสมควร ในทันทีที่พวกมันลดระดับเพดานบินลงมาเสียงลมใต้ปีกจึงช่วยบอกตำแหน่งที่พวกมันอยู่ได้ทันท่วงที แต่ถ้าคนที่ไม่มีทักษะการฟังหลงมาที่นี่อาจจะกลายเป็นอาหารของพวกมันอย่างไม่ทันตั้งตัว“อย่าเพิ่งเลย เราลองฆ่ามันก่อนดีกว่า” ปกติปลาจะรวมฝูงกันเพื่อหลีกเลี่ยงศัตรูทางธรรมชาติ แต่เจ้าพวกนี้อยู่ห่างจากฝูงในทะเล ดังนั้นอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญก็ได้ที่มีตัวใหม่มาสมทบหลังจากฆ่าตัวแรกไปได้ไม่นาน“...” นิโคลัสไม่พูดอะไรแต่เรียกพลังไฟออกมาแทนคำตอบปลามี 3 ตัว พอดีเลย! พวกเขาเองก็มี 3 คนเช่นกัน“คนละตัวนะ” หญิงสาวเรียกพลังน้ำออกมาคลุกเคล้ากับหิมะอยู่ครู่หนึ่ง รวบรวมหิมะได้เยอะแล้วก็ส่งมันลอยสูงขึ้นไปในอากาศและบีบให้มันเล็กลงเรื่อย ๆ คลายลูกเห็บขนาดเท
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับโจเซฟนั้นย่อมเกิดขึ้นกับฝั่งของนิโคลัสเช่นกัน แถมยังเกิดก่อนครู่ใหญ่ด้วย นอกจากนี้พวกเขายังอยู่ใกล้กับชายฝั่งมากที่สุด ปลาบินเหล่านั้นจึงยิ่งกำเริบเสิบสานเรียกพรรคพวกมาเป็นจำนวนมาก“ทางขวา! ทางซ้าย! ดักมาข้างหน้า!!” นิโคลัสหักพวงมาลัยหลบปลาบินซ้ายทีขวาที บางครั้งถึงกับต้องหักเลี้ยวลงข้างทางแล้วค่อยวกกลับมายังถนนใหม่ตึง! ตึง! ตึง!ปลาบิน 3 ตัวพลาดโอกาสในการจัดการของมัน โดยปกติแล้วพวกมันจะดิ่งลงมากดทับเหยื่อและจับกินเลย เมื่อพลาดเป้าก็ได้แต่ถอยกลับลงทะเลไม่ให้เมือกที่เคลือบอยู่บนตัวแห้งเพราะแสงแดดไปเสียก่อน ตัวไหนที่ล่าเหยื่อไม่ได้จึงต้องตบครีบกระพือหางเหินขึ้นฟ้ากลับลงทะเล ค่อยวกมาใหม่ในโอกาสหน้า“มีมาอีกแล้ว!” เฉินเฟิงเปิดหลังคาซันรูฟคอยบอกทิศทางที่ปลาพุ่งมาให้ในระหว่างหลบหนีการโจมตีทางอากาศของปลาบิน น่าแปลกที่ลางสังหรณ์ของหงส์ไม่ร้องเตือนอย่างทุกที แต่ก็พอเข้าใจได้ว่าปลาบินพวกนี้ไม่ได้อันตรายเท่าไรนัก ติดจะน่ารำคาญไปหน่อยเท่านั้นเอง“คราวนี้สองตัวครับ!”“ฆ่าไปตัวหนึ่งไม่เห็นต้องโกรธกันขนาดนี้เลยนี่นา!” หญิงสาวคร่ำครวญ…ก่อนหน้านี้พวกเขาเจอปลาบินอยู่บนฟ้า 2 ตัว
“มันก็คงกินได้ละมั้ง? พวกเราเองก็เหมือนมีเชื้อซอมบี้อยู่นิดหน่อย” ไม่อย่างนั้นคงกินคริสตัลซอมบี้เพิ่มพลังไม่ได้หรอก“ปัญหามันอยู่ตรงที่พี่กับหัวหน้าโจยังเป็นมนุษย์น่ะสิ” ถึงเขาจะมีหูสุนัขก็ตามแต่ไม่ได้มีพลังพิเศษเสียหน่อย นักวิทยาศาสตร์ในค่ายเองก็ลงความเห็นแล้วว่าการกลายพันธุ์ในมนุษย์นั้นไม่เกี่ยวข้องกับเชื้อของซอมบี้เลย เพียงแต่ยังไม่รู้ที่มาที่ไปของมันชัดเจนเท่านั้นเอง ได้แต่คาดเดาว่าอาจจะมาจากการฉีดวัคซีนป้องกันโรคระบาดก่อนวันสิ้นโลกเท่านั้น“ถ้าต้มจนสุกก็ไม่น่ามีปัญหามั้งพี่ เชื้ออาจจะตายหมดก็ได้”“จัดการมันให้ได้ก่อนเถอะ อย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องกินเลย” ปูที่มีความสูงมากกว่า 3 เมตร… แค่คิดก็สยองแล้ว กระดองแข็งขนาดนั้น ตัวเขาที่ถนัดสู้ระยะประชิดจะจัดการกับมันยังไงดีละทีนี้ พละกำลังที่เขามีถึงจะมากกว่าคนปกติทั่วไปแต่ก็ไม่มหาศาลอย่างดาริณี“แหม ก็หนาวอย่างนี้อยากกินซุปทะเลร้อน ๆ นี่ครับ” เอ๊ะ หรือว่าเขาหิว… เนี่ย มองก้อนเมฆบนฟ้าแล้วเหมือนเห็นปลาบินอยู่บน… ฟ้ามะ ไม่ใช่ละ“หัวหน้าโจ!! บนฟ้ามีปลาบิน”โจเซฟหันไปตามทิศทางที่ทีโอชี้โดยไม่คิดว่าเป็นเรื่องล้อเล่นเลยสักนิด และบนท้องฟ้าก็มีปลากำ