LOGINShare
ตอนที่ 6
Last Updated:
2024-11-23 17:50:49“ผมไม่ยอม อย่ามายุ่งกับเตยหอม”
“คุณก็เลือกเอาก็แล้วกันระหว่างนังเตยหอม กับความสุขของน้องเจน” ปิยนุชจ้องหน้าสามีไม่หลบตา ก่อนจะแสยะยิ้มหยัน “ฉันไม่ได้จะฆ่าจะแกงอะไรนังเตยมันสักหน่อย”
“แล้วคุณจะทำอะไร คุณคิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นมาอีก บอกผมมาเดี๋ยวนี้นะคุณนุช!”
“ฉันก็แค่... จะให้นังเตยมันเข้าหอแทนน้องเจน”
“ไม่ได้นะคุณนุช!”
“ทำไมจะไม่ได้คะ เพราะถึงแม้มันจะมีเลือดของคุณอยู่ในตัวครึ่งหนึ่ง แต่ในสายตาของฉันมันก็เป็นแค่ขี้ข้าที่ต้องรองรับคำสั่งเป็นสั่งตายของฉัน หรือคุณจะเถียงล่ะ...”
เกรียงไกรกำมือแน่น เขาพยายามจะช่วยเตยหอม แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผล
“คุณนุช คุณทำแบบนี้ไม่ได้หรอก คุณอเล็กไม่ใช่คนโง่ เขาไม่มีทางไม่รู้ว่าคนที่เข้าหอด้วยเป็นใคร ทางที่ดี ผมว่าคุณก็ปล่อยเรื่องนี้ให้เป็นไปตามโชคชะตาเถอะ”
“ไม่มีทาง ฉันไม่มีวันยอมให้น้องเจนเสียใจแน่ ยังไงซะ ก็ต้องมีผู้หญิงบริสุทธิ์คนหนึ่งเสียสละ และฉันก็เลือกแล้วว่ามันต้องเป็นนังเตยหอม”
“ได้โปรดเถอะคุณนุช...” เกรียงไกรคุกเข่าลงตรงหน้าของภรรยา สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด “ผมจะไปหาผู้หญิงบริสุทธิ์คนอื่นมาให้ ปล่อยเตยหอมไปเถอะ แค่นี้ชีวิตของเธอก็ทุกข์มากแล้ว”
ยิ่งเห็นสามีแสดงท่าทางปกป้องเตยหอมเท่าไร ปิยนุชก็ยิ่งอยากจะทำลายความบริสุทธิ์ของเด็กนรกคนนี้ แม่มันไม่อยู่ แต่ก็ยังเหลือมันเป็นเสี้ยนหนามตำหัวใจ
“ต่อให้คุณกราบตีน ฉันก็ไม่มีวันเปลี่ยนใจ นังเตยหอมมันจะต้องเข้าหอแทนน้องเจน”
“คุณนุช... ได้โปรดเถอะ... ผมขอร้อง...”
“หึ... เสียใจด้วยนะคะคุณสามีที่รัก เพราะฉันจะไม่มีวันยอมให้คุณขัดขวางได้อย่างแน่นอน ทางที่ดีคุณอยู่เฉยๆ เถอะ แล้วก็มีความสุขกับความสุขของน้องเจน ลืมคำสัญญาที่เคยให้กับฉันเอาไว้แล้วหรือคะ” ปิยนุชทวงสัญญาด้วยน้ำเสียงเย็นชา
เกรียงไกรตาแดงก่ำ เขาทำได้แค่ก้มหน้ามองพื้น และปล่อยให้ความทุกข์กลืนกินจิตวิญญาณเท่านั้น
เตย... พ่อขอโทษ...
“คืนวันเข้าหอ ฉันจะให้นังเตยมันไปนอนกับคุณอเล็กที่ฉันมอมเหล้าจนเมามาย” ปิยนุชหัวเราะร่วนกับแผนการแยบยลของตนเอง
“แล้วหลังจากนั้นล่ะ คุณจะทำยังไงกับเตยหอม...” เกรียงไกรถามเสียงเบาหวิว
“ฉันก็จะส่งนังเตยไปอยู่ที่อื่น ที่ไหนก็ได้ที่ไกลจากกรุงเทพฯ และความลับนี้มันจะตายไปพร้อมกับพวกเราทุกคน”
เกรียงไกรที่คุกเข่าอยู่ปล่อยร่างให้นั่งลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง เงยหน้ามองภรรยาด้วยความเสียใจ
“ทำไมคุณคิดถึงอะไรชั่วร้ายแบบนี้ออกมาได้นะคุณนุช... คุณคิดบ้าๆ แบบนี้ได้ยังไงกัน”
“หึ... มันชั่วร้ายตรงไหนกันคะ ฉันก็แค่ทำทุกอย่างเพื่อน้องเจน เพราะฉันเป็นแม่ที่ดี แม่ที่รักลูก ไม่เหมือนกับคุณหรอกค่ะ ที่ทำทุกอย่างเพื่อตัวเอง สนองความใคร่มักมากไม่เคยพอ จนทำให้นังเตยมันเกิดมารกโลกใบนี้”
ความชั่วในอดีตของเขาถูกปิยนุชควักขึ้นมาจากก้นบึ้งหัวใจ แล้วนำมายีบนใบหน้า เขาก้มหน้าน้ำตาไหล ความผิดบาปกัดกินก้อนเนื้อในอกจนทรมาน
“ไม่ได้นะคุณแม่ เจนไม่ยอมหรอกค่ะ”
เจนจิราโวยวายทันควัน เมื่อได้ยินแผนการของมารดาในเช้าก่อนไปเรียน
“ทำไมล่ะน้องเจน แผนนี้มันดีที่สุดแล้วนะลูก แม่อุตส่าห์คิดตั้งนาน”
เจนจิรามองมารดาหน้างอง้ำ “แล้วถ้าเกิดพี่อเล็กเขาติดใจนังเตยมันขึ้นมา เจนจะทำยังไงล่ะคะ แม่ก็รู้ว่าเจนรักพี่อเล็ก”
“คุณอเล็กจะไปรู้ได้ยังไงว่านอนกับใคร ในเมื่อแม่จะมอมเหล้าคุณอเล็กให้เมา แล้วจากนั้นก็ให้คุณอเล็กนอนกับนังเตยแค่คืนเข้าหอคืนเดียวเอง”
“แต่เจนไม่อยากให้นังเตยมันใกล้ชิดกับพี่อเล็กนี่คะ”
“แล้วน้องเจนมีทางเลือกเหรอลูก ในเมื่อแม้แต่รูทวารของน้องเจนก็ยังไม่ซิงเลยนะ”
“คุณแม่น่ะ ทำไมพูดแบบนี้คะ” เจนจิราตวาดมารดา เมื่อท่านเอาความจริงมาโยนใส่หน้า
“แม่ขอโทษ แม่แค่ต้องการพูดให้น้องเจนมองเห็นความเป็นจริงน่ะ เราต้องใช้ความซิงของนังเตย เพื่อที่จะหลอกให้คุณอเล็กรู้ว่าน้องเจนของแม่เป็นสาวพรหมจรรย์ แม้ว่าน้องเจนจะไม่มีทางเป็นแบบนั้นก็ตาม”
เจนจิราไม่ชอบแผนการนี้ของมารดาเลย แต่ตนเองก็ไม่มีทางเลือก เพราะแผนนี้มันดีที่สุดแล้ว
“แล้วแม่รู้ได้ยังไงคะว่านังเตยมันซิง”
ปิยนุชยิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก “น้องเจนเคยเห็นมันคบผู้ชายไหมล่ะ”
“ไม่เคยค่ะ”
“ถูกต้อง ในเมื่อมันไม่เคยมีแฟนมาก่อน แถมตั้งแต่มันมาอยู่ที่นี่มันก็ไม่เคยไปนอนค้างที่อื่นเลย แม่เชื่อล้านเปอร์เซ็นต์ว่านังเตยมันยังซิง”
เจนจิรากระแทกลมหายใจออกมา หงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูกเลยทีเดียว
“มันจะยอมทำตามคำสั่งของคุณแม่เหรอคะ”
“มันต้องยอมสิ มันไม่กล้าหือกับแม่หรอก” ปิยนุชพูดออกมาด้วยความมั่นใจ
“แล้วถ้ามันไม่ยอมล่ะคะ คุณแม่จะทำยังไง”
“แม่ก็จะไล่มันออกไปจากบ้าน แต่น้องเจนไม่ต้องเป็นกังวลหรอก แม่เชื่อว่ามันจะต้องยอม”
ปิยนุชยื่นมือมาแตะแก้มนวลที่ถูกเคลือบด้วยเครื่องสำอางจนหนาเตอะแผ่วเบา
“น้องเจนไปเรียนให้สบายใจเถอะลูก ทางนี้แม่จะจัดการให้เรียบร้อย”
“ค่ะ งั้นเจนไปเรียนก่อนนะคะ”
“ขับรถดีๆ ล่ะ อย่าขับรถเร็วมากนัก อ้อ แล้วก็รับนังเตยมันไปด้วย มันจะได้ยิ่งเป็นหนี้บุญคุณพวกเราไง”
เจนจิรามองมารดาด้วยความทึ่งจัด “ไม่น่าเชื่อเลยค่ะว่าคุณแม่จะฉลาดในเรื่องเลวๆ แบบนี้เสมอ”
“น้องเจน”
“เจนชมหรอกค่ะคุณแม่”
เจนจิราระบายยิ้ม ก้มลงจูบแก้มมารดาหนึ่งครั้ง จากนั้นก็เดินออกไปนอกตัวตึก
ปิยนุชนั่งยิ้มพึงพอใจ ก่อนจะสั่งให้คนใช้นำโทรศัพท์มือถือมาให้ และต่อสายหาเจสสิก้าทันที
“คุณเจสคะ นี่นุชเองนะคะ คือวันนี้นุชจะออกไปดูฤกษ์กับหลวงพ่อน่ะค่ะ เดี๋ยวได้ฤกษ์วันไหนนุชจะรีบแจ้งไปทันทีเลยนะคะ ทางคุณอเล็กจะได้เตรียมตัวทัน”
“ได้เลยค่ะน้องนุช แล้วขอเป็นฤกษ์ที่เร็วที่สุด เหมือนที่เราคุยกันเมื่อวานนะคะ”
“ด้วยความยินดีค่ะคุณเจส”
ปิยนุชวางสายโทรศัพท์แล้ว ก็รีบลุกขึ้นยืน เพื่อที่จะกลับขึ้นห้องไปเปลี่ยนชุด แต่ก็เกรียงไกรเดินสวนมาพอดี
“ไปข้างนอกกับฉันนะคะคุณเกรียง”
“คุณจะไปไหนเหรอ”
“ฉันจะไปวัดค่ะ จะไปหาฤกษ์แต่งงานให้กับน้องเจน และคุณก็ต้องไปกับฉันด้วย”
เกรียงไกรมองหน้าภรรยาด้วยสายตาไร้ความรู้สึก ก่อนจะตอบออกไป
“จะไปตอนไหนก็ให้คนมาเรียกผมก็แล้วกัน”
“เก้าโมงเช้าค่ะ” ปิยนุชบอกสามีเสร็จก็เดินผ่านไป
เกรียงไกรระบายลมหายใจออกมาด้วยความเครียด เพราะรู้ว่าเตยหอมจะต้องมีมลทินไปตลอดชีวิต โดยที่ตัวเองไม่สามารถยื่นมือเข้าไปช่วยได้เลย
ชายสูงวัยก้าวเดินไปตามเฉลียงของตัวบ้านเพื่อตรงไปยังสวนกล้วยไม้ของตนเอง ระหว่างทางก็เห็นเตยหอมกำลังวิ่งกระหืดกระหอบไปที่รถสปอร์ตสีแดงเพลิงของเจนจิรา
“เตยหอมลูกพ่อ...”
เขาทำได้แค่พึมพำน้ำตาไหล ทำได้เพียงแค่นี้จริงๆ
Latest chapter
วิวาห์ร้างใจ ตอนอวสาน
หลายปีต่อมา... สี่หนุ่มเพื่อนซี้ก็สามารถหาเวลาว่างตรงกันและนัดมาสังสรรค์กันได้ในที่สุดอเล็กซิสยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ ขณะทอดสายตามองไปยังทุ่งกว้างที่บรรดาเด็กน้อยวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน โดยมีสาวๆ ซึ่งเป็นภรรยาของพวกเขาทั้งสี่คนปูเสื่อนั่งคุยกันอยู่ไม่ห่างจากจุดที่เด็กๆ วิ่งเล่นอยู่เขาไม่เคยมีความสุขแบบนี้มาก่อนเลย การมีครอบครัวคือสิ่งที่เขาไม่เคยปรารถนามาก่อน แต่หลังจากที่เตยหอมเข้ามาในชีวิต เขาก็ได้รู้จักกับความสุขที่แท้จริง...ความสุขที่เงินมากเท่าไรก็ซื้อหาไม่ได้...“ในท้องเมียนายกี่คนวะ เห็นท้องใหญ่ๆ” แม็กซิมัสเอ่ยถามอเล็กซิส ซึ่งเป็นหนุ่มหล่อคนสุดท้ายที่เพิ่งได้แต่งเมีย“แฝดสามว่ะ” อเล็กซิสยืดอกตอบอย่างภาคภูมิใจ “น้ำยาฉันมันแรง เห็นไหมล่ะ”เสียงหัวเราะของอีกสามหนุ่มดังกระหึ่ม ก่อนจะรีบเกทับกันยกใหญ่“แค่แฝดสามทำมาคุยไอ้อเล็ก ฉันนี่ลูกหกคนแล้วโว้ย ยังไม่เห็นคุยเลย ถึงจะไม่ใช่แฝดก็ตาม” เคลวินยืดอกบ้างด้วยความภูมิใจในเชื้อพันธุ์ของตนเองไม่ต่างกัน“ให้มันน้อยๆ หน่อยน่ะพวกแก” ชาร์ลีแย้งขึ้นพร้อมกับจิบเหล้า แต่ก็ทำให้เพื่อนอีกสามคนหันมาทับถมกันใหญ่โต“นายน่ะอ่อนสุดเลยรู้ไหมไอ้ชาร์ล พวกเร
วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 57
Mackenzie, New Zealandสถานที่ตรงหน้ามันสวยเหลือเกิน สวยงามน่าอัศจรรย์จนหล่อนไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้เลย รู้แต่ว่ามันคือแดนสวรรค์ที่ไม่น่าเชื่อว่าจะมีอยู่จริงบนโลกรอยยิ้มละไมเปื้อนดวงหน้างามตลอดเวลา เมื่อนึกถึงภาพของทะเลสาบสีฟ้าเทอร์ควอยซ์ที่อยู่ท่ามกลางเทือกเขาสูงใหญ่ และรอบๆ ก็มีดอกไม้สีสันสดใสประดับประดาอย่างลงตัวคล้ายกับดินแดนในเทพนิยายที่เคยหยิบยืมของเจนจิรามาอ่านตอนเด็กไม่มีผิด“ชอบไหมทูนหัว...”คนที่นอนหลับตาอยู่ก่อนหน้าขยับเปลือกตาลืมขึ้น และมองหน้าหล่อน ดวงตาของเขาระยิบระยับสวยแข่งกับดวงดาวบนท้องฟ้ากว้างเหลือเกินมือเล็กยกลูบแก้มสากที่มีตอหนวดขึ้นประปรายแผ่วเบา “ชอบมากค่ะ มันสวยเหลือเกิน...”คนตัวโตยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาวสะอาดสะท้อนกับแสงของดวงดารานับหมื่นบนท้องฟ้า“ผมดีใจนะที่คุณชอบ...”“ขอบคุณมากนะคะที่พาเตยมาที่นี่ มันสวยมาก สวยเหมือนสวรรค์เลยค่ะ”คนที่นอนพักอยู่ลุกขึ้นนั่ง ยกมือใหญ่ขึ้นโอบประคองแก้มนวลของภรรยาเอาไว้ ก่อนจะจุมพิตกลีบปากอวบอิ่มนุ่มนวล จากนั้นก็กระซิบแผ่วเบา“แล้วที่นี่คุณชอบอะไรที่สุดล่ะ ทะเลสาบ ดอกลูพิน หรือว่าดวงดาวบนฟ้าในตอนนี้”หล่อนฉีกยิ้มกว้าง
วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 56
และนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ความสุขคือสิ่งที่เตยหอมพบเจอเป็นประจำจนเคยชิน หล่อนไม่เคยพบประสบกับความทุกข์ใจใดๆ อีกเลย เมื่อมีอุ้งมือของอเล็กซิสคอยโอบประคอง จนหล่อนอดคิดไม่ได้ว่าตนเองคือผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลก“อุ้ยยย...” หล่อนสะดุ้งตกใจเมื่อถูกสวมกอดจากทางด้านหลัง แต่สัมผัสและกลิ่นหอมที่คุ้นเคยทำให้อมยิ้มกว้างในเวลาต่อมา อ้อมแขนที่แสนอบอุ่นนี้จะเป็นของใครไปได้ล่ะ นอกจาก...อเล็กซิส โอคอนเนอร์ สามีดีเด่นของหล่อนนั่นเอง...หล่อนหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับสามีสุดหล่อที่ตัวสูงใหญ่ มองจ้องตาสีฟ้าสวยของเขาด้วยความรักหมดหัวใจ“น้องปิ่นหลับแล้วเหรอคะ”“หลับแล้วครับทูนหัว...” คุณพ่อคนเก่งก้มลงจูบแก้มภรรยาอย่างแสนรัก จากนั้นก็เลยมาอ้อยอิ่งที่กลีบปากหวานราวกับหยาดน้ำผึ้งป่าของภรรยา “กว่าจะหลับได้ ผมหมดนิทานในสต็อกไปเกือบห้าเรื่องแน่ะ” เขาพูดและก็หัวเราะอย่างอารมณ์ดี ดวงตากวาดมองหน้าหวานของเตยหอมตลอดเวลา“ตอนเด็ก คุณจ้อเก่งแบบน้องปิ่นหรือเปล่าเนี่ย”หล่อนหัวเราะร่วน “เปล่านะคะ ตอนเล็กๆ เตยไม่ค่อยจะพูดด้วยซ้ำไปค่ะ”“อ้าว งั้นก็คงเหมือนผมน่ะสิ” เขาหัวเราะก๊าก ซึ่งหล่อนเองก็อดที่จะหัวเราะออกมาอีกครั้
วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 55
“ที่แท้ก็อยากมีลูกเพิ่มใช่ไหมคะเนี่ย”เขาผงกศีรษะตอบรับด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์น้อยๆ “ก็ฉันกลัวน้องปิ่นจะเหงา ก็เลยอยากมีน้องๆ ให้มาเป็นเพื่อนวิ่งเล่น ว่าแต่ตกลงไหมทูนหัว”เตยหอมยิ้มเอียงอาย ก่อนจะซบหน้าลงกับแผ่นอกกว้างอย่างแสนรัก“ค่ะ”“น่ารักจังทูนหัว”เสียงหัวเราะพึงพอใจของอเล็กซิสดังกระหึ่มขึ้น ก่อนที่มือใหญ่จะเริ่มต้นซุกซน“อุ้ยยย... จะทำอะไรเหรอคะ”“ก็เร่งมือทำน้องให้น้องปิ่นไงจ๊ะทูนหัว”“ตะ... ตอนนี้เลยเหรอคะ” มือของเขาซุกซนมาก สัมผัสลูบไล้ไปทั้งบั้นท้ายทำเอาหล่อนสยิวเสียวซ่าน“ไม่ทำตอนนี้จะทำตอนไหนล่ะทูนหัว...”“ก็... ตอนค่ำไงคะ” หล่อนอ้อมแอ้มตอบด้วยความขัดเขิน“รอไม่ไหวจ๊ะที่รัก... ได้โปรดขอตอนนี้เลย... นะ...”น้ำเสียงของอเล็กซิสทั้งกระเส่าทั้งแปร่งพร่า ทำเอาหล่อนไม่กล้าที่จะขัดใจเลย“ก็... ได้ค่ะ”กายสาวร้อนผะผ่าว เลือดในกายก็เดือดพล่าน ยิ่งอเล็กซิสมือไม่อยู่สุขแบบนี้ หล่อนก็ยิ่งร้อนฉ่าราวกับจับไข้สูง“ทูนหัว... อวบใหญ่ไปทั้งตัวเลย... อืมมม”มือใหญ่ทั้งขยำทั้งบีบเต้านมอย่างเมามัน ก่อนจะฉีกทึ้งเสื้อผ้าที่หล่อนสวมอยู่จนกระเด็นหวือลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่กับพื้นห้อง ส่วนกายสาวก็ล่อนจ้อน
วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 54
ในที่สุดช่วงเวลาที่น่าหวาดหวั่นก็เดินทางมาถึงจนได้ อเล็กซิสพาหล่อนกับปิ่นงามกลับมายังบ้านของเขา เพื่อที่จะได้พบเจอกับเจสสิก้ามารดาของเขานั่นเองเขาบอกกับหล่อนว่าได้เล่าเรื่องทุกอย่างให้มารดาและบิดาฟังหมดแล้ว ซึ่งตอนนี้มารดาของเขาก็ต้องการที่จะพบหล่อนกับปิ่นงาม“มือเย็นเชียว ไม่มีอะไรหรอก เชื่อฉันสิ” คนตัวโตเอื้อมมือมากุมมือเล็กเอาไว้ และก็บีบให้กำลังใจ“ค่ะ... เตย... เชื่อคุณอเล็กค่ะ”อเล็กซิสระบายยิ้มหวาน เขาย่อตัวลงวางปิ่นงามให้ลงยืนกับพื้นห้อง เมื่อพาหล่อนกับลูกสาวเข้ามาในห้องรับแขกหรูแล้ว หล่อนเห็นเจสสิก้านั่งอยู่บนโซฟาตัวยาว จับจ้องมองมาที่หล่อนและปิ่นงามไม่วางตาสมัยตอนที่หล่อนอยู่ที่บ้านของปิยนุช ก็มีโอกาสได้เจอะเจอกับเจสสิก้าหลายครั้ง แต่ไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดมาก่อน“สวัสดีค่ะคุณเจสสิก้า”หล่อนยกมือไหว้สตรีสูงวัยที่ยังสวยไม่สร่างตรงหน้าด้วยความนอบน้อม ก่อนจะหันไปบอกลูกสาวให้ยกมือไหว้เช่นกัน ซึ่งปิ่นงามก็ทำตามอย่างว่านอนสอนง่าย เรียกรอยยิ้มเอ็นดูของเจสสิก้าได้อย่างมากมายเลยทีเดียว“หลานย่า... มาให้ย่ากอดหน่อยลูก”ปิ่นงามมองหน้าหล่อนเล็กน้อยราวกับขอความเห็น และเมื่อหล่อนพยักหน้าอน
วิวาห์ร้างใจ ตอนที่ 53
หลังจากที่หล่อนบอกความจริงกับยายฟองจันทร์และตาคำสาย ทั้งสองตายายก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นตกใจ ก่อนที่ยายฟองจันทร์จะพูดออกมา“ยายว่าแล้วเชียวว่ามันต้องมีอะไรในกอไผ่”“ทำไมแกพูดอย่างนั้นล่ะยายฟองจันทร์ หรือว่าแกเดาออกว่าคุณอเล็กกับหนูเตยเป็น...” ตาคำสายเอ่ยถามภรรยายังไม่ทันจบก็ถูกแทรกขึ้นเสียก่อน “ก็แกไม่เห็นสายตาที่คุณอเล็กมองหนูเตยในงานศพคุณเจนหรือไงล่ะ มองตาเชื่อมจนมดกัดแบบนั้น แล้วยังที่บุกมาถามวันเดือนปีเกิดของน้องปิ่นอีก”ตาคำสายผงกศีรษะรับหงึกๆ ก่อนจะหันไปถามอเล็กซิสที่ยืนอุ้มปิ่นงามเอาไว้ในอ้อมแขน“นี่ถ้าผมเป็นคุณอเล็กนะ ผมคงไม่ยอมปล่อยให้เมียหนีไปนานถึงสี่ปีหรอกครับ แค่สี่วันผมก็อกจะแตกตายอยู่แล้ว”อเล็กซิสอมยิ้ม ทอดสายตามองเตยหอมที่ยืนหน้าแดงระเรื่ออยู่ข้างกาย“ใครว่าผมยอมปล่อยกันล่ะครับ หนูเตยของคุณตาคุณยายหนีไปต่างหาก ผมตามหาแทบพลิกแผ่นดินก็ไม่เจอ จนเกือบถอดใจอยู่แล้วล่ะครับ”“ที่เตยหนีไปก็เพราะเตยจำเป็น คุณอเล็กก็รู้นี่คะ ยังมาว่าเตยอีก” สาวน้อยอ้อมแอ้มตัดพ้อสามีเสียงอ่อยอเล็กซิสมองภรรยาด้วยความเอ็นดูก่อนจะก้มหน้าลงมาจูบแก้มแดงๆ โดยไม่มีปี่มีขลุ่ย สองตายายเห็นเข้าก็อมยิ้มฟิ
You may also like
ขยี้รักคู่หมั้น NC-20
C22.4K viewsเสือร้ายพ่ายเมีย
ลำเจียก47.0K viewsคุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว
อวินจงมี่111.7K viewsเศรษฐีสาวขอเอาคืน
เกาลัดไม่หวาน68.7K viewsห่วงรักผูกใจ
ดอกอ้อลู่ลม427 viewsTattoo Secret - เสพรอยสัก
ภูผาสีน้ำเงิน82 viewsแพ้ทาง... LOST WAY
หนูแดงอินดี้4.7K viewsแอบรักเลขา
baiboau-เนื้อนวล189 views
