อาเขยจอมเถื่อน

อาเขยจอมเถื่อน

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-26
โดย:  มณีน้ำเพชร / My Darlingยังไม่จบ
ภาษา: Thai
goodnovel18goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
100บท
199views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

เขา...พ่อเลี้ยงดรัณ พัชรอมรินทร์ ผู้ชายที่เกิดมาบนกองเงินกองทองแต่มีอดีตสุดแสนจะเจ็บปวด บาดแผลที่ทิ่มแทงหัวใจมาตลอดระยะเวลาหลายปีมันกำลังจะกลัดหนอง ถ้าไม่ทำการรักษาให้หาย เธอ...พลับพลึง โรจนศุภเกียรติ สาวน้อยวัยใสผู้มีโลกส่วนตัวที่แสนจะงดงาม และหลงรักผู้ใหญ่ใจดีคนหนึ่งมาตลอด ‘ความรักคือการให้’ นี่คือนิยามความรักของเธอ เรื่องราวคงไม่วุ่นวายถ้าเธอไม่กลับมารับรู้ว่าเขาเป็น ‘หม้าย’ และเรื่องราวก็คงไม่วุ่นวายกว่า ถ้าเธอกับเขาไม่ต้องเปลี่ยนสถานะจาก ‘น้าเขยกับหลานเมีย’ มาเป็น ‘สามีกับภรรยา’ มันอาจจะเป็นความสมหวังถ้าเธอจะได้แต่งงานกับผู้ใหญ่ใจดีที่หลงรักมาตลอด แทนการแต่งงานกับผู้ใหญ่ใจร้ายที่ไม่รู้สาเหตุว่าอะไรถึงเปลี่ยนให้เขาเป็นคนละคน เถื่อนและไร้เหตุผลสิ้นดี “เมียของฉันต้องเก่งเรื่องบนเตียง ต้องทำกับข้าวอร่อย ต้องทำงานในไร่ได้ไม่ต่างจากคนงาน ที่จริงจะต้องทำงานบ้านเป็นทุกอย่าง ขยัน ไม่นิ่งดูดายปล่อยให้แม่บ้านทำเอง เธอก็ต้องเป็นแบบนั้น” “ก็ได้ พลับทำให้ได้” “เริ่มเลย”

ดูเพิ่มเติม

บทที่ 1

บทที่ 1

「名前、書き終わったら渡してくれ」

陸野軒也(りくのけんや)は苛立った様子で机をトントンと叩いた。

私は婚姻届をじっと見つめ、指先でざらつく紙の端をそっと撫でる。心はどこか遠くを漂っていた。

前世の私は、まるで聖なる命令書でも受け取るように、慎重に自分の名前を書き込んだ。それから嬉々として軒也を引っ張って、お祝いのお菓子を買いに行った。

でも、彼は私に怒鳴りつけた。理由は、生理中の相沢慧奈(あいざわ けいな)に黒糖生姜湯を作りに帰るのが急がしかったから。

私は適当に返事をする。「分かった、分かったよ」

ちらりと顔を上げると、彼は焦った顔で何度も腕時計を見ている。

今日の彼は白いシャツを着ていて、袖を肘までまくり上げ、すらりとした前腕が見えていた。

思い出す。慧奈はこの格好が一番好きだった。「こうしてると、清潔感があって素敵」と言っていたっけ。

「用事があるなら、先に行ってもいいよ」

私は胸の奥の苦さを必死に押し隠し、わざと軽い声を出す。「記入が終わったら、私が提出しておくから」

予想通り、彼はほっとした様子で、少しだけ口調も和らいだ。

「心配しなくていい。俺たちは結婚するんだから、責任は取る。

でも、もう二度と慧奈のことでヤキモチ焼いたりしないでくれ。周りに知られたら、慧奈の評判が悪くなる」

私は口をつぐんだ。前世では何度も説明したけれど、彼の目には私はただの嫉妬深くて心の狭い姉に映っていた。

優しくて弱い妹を許せない、そんな女。

彼はそれ以上何も言わず、足早に立ち去った。

私は大きく息を吸い込み、乱れた鼓動を必死で落ち着かせようとした。けれど、脳裏には前世の記憶が何度も何度も蘇る。

新婚初夜、彼は「病気の妹の世話をする」と言い残し、一晩中帰ってこなかった。軍隊への赴任も、慧奈だけ連れて行った。慧奈はまだ京市に行ったことがないからだと。

私たちの息子が生まれた日すら、彼は現れなかった。代わりに、離婚した慧奈の慰めに寄り添っていた。

そして死の間際、息子は枕元で何度も説得してきた。

「お母さん、もうお父さんと離婚して。おばさんには敵わないよ。

お父さんだって、ずっと我慢してお母さんと一緒にいたんだ。もう手放してあげてよ」

私は病床で、冷たい目をした夫を見つめた。彼は一言も発しなかった。

その静寂が、彼の答えだった。

私は唇を噛みしめ、血の味が広がるまで力を込めた。

もう、二度と同じ道は歩まない。

私はペンを取り、婚姻届の申請者欄に、ゆっくりとこう記入した。

相沢慧奈。

軒也、そんなに彼女が好きなら、思い通りにすればいい。

私は記入済みの婚姻届を窓口の人に渡し、結婚証明書を受け取ると、そのまま役所を後にした。

不思議と悲しくはなかった。むしろ、言い知れぬ爽快感が胸に広がっていった。

前世の私は、両親が公務中に亡くなった後、慧奈とともに陸野家に引き取られた。

慧奈は愛嬌も要領もよく、陸野家の両親に実の娘以上に可愛がられていた。

軒也の母は早くから、慧奈を軒也の嫁にと考えていた。

けれど、慧奈の「お姉さんと争いたくない」という一言で、軒也は私を選ぶことに、何の迷いもなかったのだ。
แสดง
บทถัดไป
ดาวน์โหลด

บทล่าสุด

บทอื่นๆ

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
100
บทที่ 1
หญิงสาวสวยสะคราญด้วยวัยเพียง 21 ปี มีเรือนร่างเพรียวระหงในชุดรัดกุมทะมัดทะแมงด้วยเสื้อเชิ้ตสีหวานเก็บชายสอดใต้เอวกางเกงยีนสีเข้มรัดรูปร่างอวบอรชร สวมรองเท้าบูธครึ่งแข้งมีหมวกหนังปีกกว้างแบบหมวกคาวบอยครอบทับศีรษะทุยสวยที่ถักผมเป็นเปียเดี่ยวไม่ให้หลุดลุ่ยลงมาเกะกะใบหน้า เธอมุดช่องว่างของรั้วไม้ที่เกิดจากการผุพังบวกกับฝีมือของตนเองในวัยเด็กเข้ามาในไร่องุ่นกว้างใหญ่ไพศาลที่อยู่ติดกันอย่างชำนาญ พลับพลึง โรจนศุภเกียรติ ทายาทเพียงคนเดียวของไร่รุ่งโรจน์ ซึ่งเป็นไร่องุ่นที่อยู่ติดกันกับไร่อิงฟ้าที่เธอกำลังยืนอยู่ เธอลอดรั้วเข้ามาแล้วหันไปมองไร่ของตนก่อนจะวิ่งเหยาะๆ ไปตามเส้นทางภายในไร่อิงฟ้า ร่างระหงวิ่งฝ่าเปลวแดดไปถึงบ้านไม้ซุงหลังใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่บนเนินเตี้ยๆ รายล้อมไปด้วยดงดอกกุหลาบหลากสีสัน เธอหยุดเพื่อสูดความหอมของกลิ่นกุหลาบนับพันดอก กุหลาบพวกนี้จะส่งกลิ่นหอมค้างอยู่บนต้นจนร่วงโรยไปเอง มีคนงานคอยดูแลอย่างสม่ำเสมอทุกวันตามความต้องการของเจ้าของ ดรัณ พัชรอัมรินทร์ หรือพ่อเลี้ยงดรัณ ผู้เป็นเจ้าของไร่องุ่นอิงฟ้าและยังเป็นผู้มีอิทธิพลมากที่สุดคนหนึ่งขอ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-25
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 2
พ่อเลี้ยงดรัณในวัย 35 มองหญิงสาวร่างบางอรชรที่กำลังสนุกสนานกับลูกฟิตบอล เขาหวงและอยากไล่เธอไปให้ไกลจากฟิตบอลของอิงฟ้า ทว่า...เขากลับถอนสายตาไปจากเธอไม่ได้ ร่างอรชรอิ่มเอิบที่ทอดโค้งอยู่บนฟิตบอลเผยให้เห็นสัดส่วนความเป็นสาวแทบทุกสัดส่วน อกอวบพุ่งชันดันเสื้อเชิ้ตที่แนบตึงไปกับเรือนร่าง สะโพกงอนเบียดแนบกับความนุ่มหยุ่นของลูกบอลสีสวย และยิ่งไปกว่านั้นสายตาคมกล้าดำสนิทราวนิลเนื้อดีก็ยังจับจ้องจุดที่ดึงดูดความสนใจมากที่สุด จุดที่มีเนื้อนุ่มเบียดกันชิดนูนเด่นดันเป้ากางเกงยีนรัดรูปออกมาชัดเจน คนเย็นชาและใจร้ายอย่างดรัณต้องกลืนน้ำลายลงคอบ่อยๆ จนรู้สึกว่าน้ำบ่อน้อยมีไม่พอดับความแห้งผากที่เกิดขึ้นมาฉับพลัน ลำคอของเขาแห้งผากเป็นผุยผงจนอยากหันหน้าหนีแล้วพาตัวเองไปให้พ้นจากตรงนี้ แต่เขาทำไม่ได้ ขามันก้าวไม่ออกเหมือนถูกมัดตรึงให้อยู่กับที่ กระทั่ง... “อารัณ!! กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” พลับพลึงสปริงตัวขึ้นก็เห็นดรัณมองจ้องเธอไม่วางตา เธอจัดเสื้อผ้าเข้าที่แล้วเดินเข้ามาใกล้ “กลับมามองเธอทำสิ่งที่ฉันไม่ชอบอยู่นานแล้ว” ดรัณบอกเสียงเย็นเยียบเข้าไปถึงใจพลับพล
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-25
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 3
แม่เลี้ยงกาญจนาถึงกับส่ายหน้าเมื่อพูดถึงบุตรสาวคนสวยเพียงคนเดียวของตน พลับพลึงไม่ใช่เด็กดื้ออย่างที่พูดหรอก เพียงแต่เธอมักจะทำอะไรโดยขาดความไตร่ตรองให้รอบคอบเสียก่อน ทำโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง นึกจะทำก็ทำ ทว่าพลับพลึงก็เป็นเด็กฉลาด ออกจะฉลาดแกมโกงเสียด้วยซ้ำในบางครั้ง ความซุกซนก็ต้องมีบ้างตามประสาเด็กสาวแรกรุ่น วัย 21 ปี สำหรับพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงแล้วยังถือว่าเด็กอยู่มาก เป็นเด็กวัยรุ่นที่มักจะทำอะไรตามอำเภอใจ เรียกร้องเอาแต่ใจให้ได้ทุกอย่างที่ต้องการเมื่อ 5 ปีก่อน พลับพลึงขอเข้าเรียนในโรงเรียนประจำซึ่งเป็นโรงเรียนคอนแวนต์หญิงล้วน เธอเป็นเด็กเรียนเก่ง สามารถเรียนจบเพื่อจะต่อในระดับชั้นอุดมศึกษาในเวลาเพียง 2 ปี หลังจากนั้นเธอก็ขออนุญาตไปเรียนในมหาวิทยาลัยเชียงใหม่และอยู่หอพักจนกระทั่งสำเร็จการศึกษา เธอตั้งใจเรียนเหมือนจะรีบเรียนให้จบด้วยคะแนนดีเยี่ยม เพียง 3 ปีกว่า เธอก็สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีเมื่อเรียนจบ พลับพลึงก็กลับมาช่วยงานที่บ้านโดยบอกว่า ขอช่วยงานในไร่ให้สนุกเต็มที่ก่อนจะหางานทำที่ตรงกับสาขาที่เรียนมา เธอเรียนจบศิลปะศาสตร์เอกวิชามัณฑนศิลป์ เมื่อจบออกมาก็ตั้งใจจะเป็นมัณฑนากรสาวซ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-25
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 4
พลับพลึง!!ร่างสูงใหญ่แต่ปราดเปรียวของคนหน้าเข้มดุไว้หนวดงามเข้ากับหน้าเดินลิ่วไปยังรถกระบะ 4 ประตู ขับเคลื่อน 4 ล้อ ที่เหมาะสำหรับขับในไร่ให้ฝุ่นตลบ กระชากประตูเปิดแล้วดีดตัวขึ้นไปก่อนเหยียบคันเร่งออกตัวจนล้อฟรี“ไร่แตกก็คราวนี้” นายแดงพึมพำส่ายหน้าอย่างรู้ถึงชะตาของสาวน้อย“คุณหนูครับ แดดแรงขนาดนี้ผมว่าไปยืนหลบใต้เงาไม้ดีกว่าครับ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา” แสงแดดจ้าในตอนบ่ายทำให้หัวหน้าคนงานในไร่อิงฟ้าอย่างวีกิจต้องเตือนสาวน้อยอย่างเป็นห่วง“ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่กิจ พลับทำได้ งานแค่นี้สบายมาก” งานแค่นี้ของพลับพลึงก็คือช่วยคนงานทับกิ่งขยายพันธุ์องุ่นในแปลงใหม่“ถึงคุณหนูจะสวมหมวก แต่ที่แปลงนี้มันร้อนมากนะครับ ถ้าจะช่วยจริงๆ ผมจะพาไปแปลงที่ใกล้จะออกผลดีไหมครับ” วีกิจหมายถึงแปลงองุ่นที่กำลังเลื้อยบนค้างเป็นหลังคาให้คนไปหลบแดดได้ดี“ที่นั่นไม่ยุ่งเหมือนที่นี่แล้ว พี่กิจไม่ต้องห่วงพลับหรอกค่ะ อยู่เฉยๆ ก็น่าเบื่อ ไร่ของพลับก็ไม่มีอะไรให้ทำเพราะองุ่นใกล้จะเก็บเกี่ยวได้แล้ว ไม่ต้องดูแลมากเท่าไหร่ คนงานของคุณพ่อก็ตั้งแยะ พลับมาช่วยพี่กิจดีกว่า งานตรงนี้เร่งกว่าไม่ใช่หรือคะ” พลับพลึงอธิบาย เป็นคำอธิบา
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-25
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 5
“อะ...อารัณว่าพลับก่อนนะ ผีบ้ามันเข้าสิงอารัณ พลับเลย...เลย...” “ออกไปให้พ้นหน้าฉัน แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก ไป!!!” สาวน้อยน้ำตาไหล เธอรู้ว่าสาเหตุที่ทำให้ผู้ชายคนนี้เปลี่ยนไปสุดขั้วเพราะอะไร แต่ทำไมกับเธอเขาถึงต้องรังเกียจ เขาจะเกลียดผู้หญิงทุกคนในโลกเลยหรือไง เกลียดแบบไร้เหตุผลสิ้นดี นี่น่ะหรือคนที่เธอเคยวางเขาไว้บนหิ้ง คนที่เธอรักและเชิดชูมาตลอด เขาที่เป็นเจ้าของหัวใจทั้งสี่ห้องของเธอ “ยังไม่ไปอีก” ดรัณกระชากแขนพลับพลึงเหวี่ยงร่างน้อยเหมือนขยะไร้ค่า “ไป!!” วีกิจเองได้แต่อ้าปากค้าง เขาก็ไม่คิดว่าอารมณ์โกรธของพ่อเลี้ยงจะรุนแรงเพียงนี้ ถึงจะโหดเหี้ยมมาหลายปีก็ยังไม่เคยเห็นทำร้ายร่างกายผู้หญิง แล้วทำไม... อดีตของดรัณคนทั้งจังหวัดคงรู้กันทั่ว ความเจ็บปวดที่ทำให้คนดีๆ มีแต่คนยกย่องสรรเสริญต้องเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือดูจะมีอนุภาพมากกว่าที่ใครๆ คาดคิด กับสาวน้อยที่เขารักดั่งหลานก็ยังไม่ละเว้น น่าสงสารคุณหนูพลับพลึง “พ่อเลี้ยงครับ อย่าทำคุณหนูเลยครับ” วีกิจเอ่ยปากเมื่อดรัณทำท่าเหมือนจะเข้าไปซ้ำ “นาย
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-25
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 6
‘อะไรกันสองคนนี่ เดี๋ยวก็ดีเดี๋ยวก็ตีกัน รัณก็เหอะ ทำตัวเป็นเด็กๆ ไปได้ แค่หลานขอให้ถ่ายรูปให้หน่อยแค่นี้มีปัญหาหรือคะ พลับจ๋า เดี๋ยวอาอิงถ่ายให้เองแล้วกันนะ’ ‘ไม่ต้องหรอกจ้ะ ผมก็แค่แกล้งยัยพลับเล่นเฉยๆ เรารักกันจะตายไป เนอะพลับเนอะ’ เด็กหญิงพลับพลึงถูกดึงไปกอดแล้วยังหอมแก้มอิ่มแดงระเรื่อด้วยเลือดฝาดหน้าตาเฉย คนหอมก็ไม่คิดอะไรมากไปกว่าเอ็นดู ส่วนคนถูกหอมก็หน้าเหยเกแล้วผลักคนตัวโตสุดแรง ‘โอ๊ย!! อารัณไม่อยากถ่ายรูปให้พลับ แล้วยังจะมาขโมยหอมแก้มพลับอีกเหรอ อาอิงเอาอารัณคืนไป อารัณจะหอมแก้มอาอิงคนเดียวเท่านั้น ยี้!!! คนจมูกเหม็น’ ภาพความหลังครั้งเก่าดรัณไม่เคยลืม ยังจำได้เลยว่ากว่าเขาจะจับพลับพลึงมาถ่ายรูปได้ก็เล่นเอาเหงื่อตก ยัยเด็กจอมยวนนี่ถึงขนาดปีนต้นไม้ซุ่มอยู่ ถ้ากิ่งไม้นั่นไม่ลั่นเปรี๊ยะจนคนตัวเล็กเผลอปล่อยมือแล้วตกลงมาใส่ร่างเขาจังๆ เขาก็คงยังตามหาเจ้าหล่อนให้วุ่น ริมฝีปากหยักหนาใต้หนวดเรียวเกือบจะยิ้มแต่แล้วมันก็จางหายเป็นขบเม้มกันไว้ดุจเดิม ดรัณเดินออกมาจากตรงนั้น ตรงไปยังเปลเด็กแบบที่มีรั้วแล้วมุ้งกันยุง เปลสีชมพูเพราะ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-26
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 7
“ถ้าไม่ติดว่าต้องอวดสาว กูจะไม่เอาคันนี้ออกมาแน่” นฤดลถึงกับไอค่อกแค่กก่อนจะลุกออกจากรถเท้าสะเอวมองฝุ่นลูกรังสีแดงจับรถจนหนา จะปิดประทุนก็กลัวไม่เท่ห์จำต้องหาผ้ามาเช็ดออก ลำบากแต่ต้องทนหากคิดจะวางเหยื่อให้ปลาติดเบ็ด เสียงฝีเท้าม้าตะลุยฝุ่นจนฟุ้งตรงลิ่วมาหา นฤดลสบถหยาบคายแล้วค่อยเบิกตากว้างเมื่อม้าสีขาววิ่งเข้ามาใกล้เห็นจ๊อกกี้สาวที่ควบห้อตะบึงเข้ามาใกล้ๆ “น้องพลับพลึงนี่หว่า” พลับพลึงควบม้ามาหยุดตรงหน้านฤดลด้วยความสงสัย และเพราะอยู่ในฐานะเจ้าของไร่จึงกระโดดลงจากหลังเจ้าสโนไวท์เพื่อทักทายแขกผู้มาเยือน (โดยไม่ได้รับเชิญ) “สวัสดีค่ะพี่ดล มาหาคุณแม่หรือคุณพ่อคะ” ท่วงท่าสง่างามในยามอยู่บนหลังม้ายังไม่สวยงามเท่าท่าที่เธอสปริงตัวลงจากหลังม้า ร่างระหงในชุดทะมัดทะแมงเหมือนที่เคยเห็น ต่างกันตรงวันนี้พลับพลึงสวมกางเกงขี่ม้าแทนกางเกงยีน รัดแน่นไปทุกส่วนสัดเหลือเกินแม่เจ้าโว้ย! “พี่มาหาน้องพลับล่ะจ้ะ ไม่รู้ว่าน้องพลับออกไปขี่ม้า ไม่อย่างงั้นพี่จะได้ขี่ม้ามา เผื่อว่าเราจะออกไปขี่ม้าด้วยกัน” ที่จริงนฤดลขี
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-26
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 8
“เอ่อ...ถ้างั้น...” เสี่ยเจ้าของผับเหมือนจะนึกได้ว่าพ่อเลี้ยงหนุ่มรูปงามเงินหนาเลิกสนใจผู้หญิงมาหลายปีแล้ว ข่าวน่ะทำไมจะไม่ได้ยิน แต่คิดว่าถ้าหาสาวที่ถูกใจให้ได้คงไม่ปฏิเสธ ทว่าชายหนุ่มมาดแมนเต็มพิกัดคนนี้อาจจะสิ้นไร้สมรรถภาพทางเพศไปแล้วก็ได้ เศร้าจนนกเขาเลิกขัน!! “ผมขอนั่งคนเดียวดีกว่าครับ หรือถ้าไม่ควรนั่งคนเดียว ผมขอ...” ดรัณทำมือทำไม้ตรงไปยังประตูทางออก “โอ๊ะ!!! เชิญครับเชิญ นั่งจิบเหล้าคนเดียวก็ไม่เลวหรอกครับ ถ้างั้นตามสบายนะครับ ผมขอตัวไปรับแขกคนอื่นก่อน" ดรัณส่ายหน้าแล้วกระดิกนิ้วเรียกบาร์เทนเดอร์ “ขอวิสกี้ออนเดอะร็อค” เพียงอึดใจเดียวเหล้าวิสกี้รสนุ่มราดบนก้อนน้ำแข็งไร้สิ่งเจือปนก็อยู่ตรงหน้า ดรัณรอครู่เดียวให้ความร้อนของเหล้านอกผสมกับความเย็นของน้ำแข็งจนลงตัว แล้วสาดลงกระเพาะอาหารให้ร้อนวูบวาบไปทั่วลำคอ เครื่องดื่มชนิดนี้ถ้าคอไม่แข็งจริงไม่ควรลองเพราะมันก็คือเหล้าเพรียวๆ ไม่มีส่วนผสมของโซดาหรือน้ำเปล่า พ่อเลี้ยงหนุ่มคลึงแก้วในมือเล่นขณะสมองก็หวนคิดไปถึงอดีต ทุกครั้งที่อยู่ลำพังเขามักจะย้อนกลับไ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-26
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 9
“งานนี้มีเหยื่อสาวเสร็จหมาป่าเจ้าเล่ห์อีกแล้ว” หมอปกรณ์เปรยกับเพื่อนรักหลังจากปรายหางตามองลูกชายเจ้าของไร่โกวิท ซึ่งเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางทั้งชื่อเสียงในด้านดีและด้านเลว กำลังคิดจะทำระยำตำบอนกับผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นคงน่าสงสารมากถ้าเธอไม่เต็มใจ “ช่างเถอะ ไม่ใช่เรื่องของเรานี่หว่า” ดรัณบอกปัด เขาไม่ต้องการเข้าไปแทรกแซงหรือข้องแวะกับใครทั้งนั้น ไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะเต็มใจหรือไม่เต็มใจก็ตาม ใครจะว่าเขาเย็นชา ใจร้าย ไม่มีสำนึกของความเป็นสุภาพบุรุษยังไงก็ช่าง เขาไม่แคร์หรอก เพราะทุกวันนี้เขาก็ถูกขนานนามว่าพ่อเลี้ยงจอมเถื่อนอยู่แล้วนี่ “แกจะไม่ยื่นมือเข้าไปช่วยนางสมันน้อยหรือไงวะ ถ้าหล่อนไม่เต็มใจก็น่าสงสารอยู่นะเว้ย” “มันไม่ใช่เรื่องของฉัน ฉันไม่อยากยุ่งเรื่องของชาวบ้าน” “น่าสงสารผู้หญิงคนนั้นจัง แต่ก็อย่างว่านะ จะเข้าไปแส่หาเรื่องทำไม หรือไม่บางทีเจ้าหล่อนอาจจะยินยอมพร้อมใจก็เป็นได้” ดรัณโคลงหัวแล้วดื่มวิสกี้ออนเดอะร็อคของตนต่อไป นฤดลวางแก้วไวน์สีสวยลงบนโต๊ะตรงหน้าสาวน้อย พลับพลึงเงยหน้ามองอย่างแปลกใจ เขาเห
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-26
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 10
“คุณหมอ...” พลับพลึงเริ่มมึนหัวหนักขึ้น “มากับอารัณเหรอคะ” เสียงของเธอเริ่มติดขัด และปกรณ์ก็แน่ใจว่ายากำลังออกฤทธิ์ ไม่ว่ายานั่นจะเป็นยาอะไรก็ตาม เขาจะต้องหาทางช่วยหญิงสาว “ครับ คุณหนูพลับเหมือนจะเมาแล้ว ผมว่ากลับบ้านดีกว่าไหมครับ” “ถ้าน้องพลับอยากกลับบ้าน ผมจะไปส่งเองเพราะผมพาเธอมา คุณหมออย่ายุ่ง” หมอสัตว์ขมวดคิ้ว เมื่อนฤดลส่งสายตาเป็นเชิงบอกว่าอย่างยุ่งเรื่องชาวบ้าน แล้วเกี่ยวเอวพลับพลึงเดินออกไปจากฟลอร์เต้นรำ ปกรณ์ขอตัวกับหญิงสาวในอ้อมแขนแล้วรีบไปบอกดรัณ “เฮ้ยไอ้พ่อเลี้ยง เกิดเรื่องแล้วว่ะ” “อะไรของแกวะไอ้หมอ” ดรัณกำลังเพลิดเพลินอยู่กับรสชาติของวิสกี้ออนเดอะร็อค ผสมกับความคิดที่เริ่มลอยไปถึงใครบางคนที่กลายเป็นอดีต “ผู้หญิงคนที่นายนฤดลวางยา ฉันรู้แล้วว่าเป็นใคร” “นี่แกยังไม่เลิกคิดจะยุ่งเรื่องคนอื่นอีกหรือวะ ตอนนี้ฉันไม่อยากชักปืนใส่หน้าใครว่ะ ขอโทษนะเพื่อน” ดรัณปฏิเสธแล้วหันไปสนใจกับเครื่องดื่มสุดโปรดต่อ “แต่คนนี้แกต้องยุ่ง เพราะหล่อนคือพลับพลึง ลูกสาวพ่อเลี้ยงรุ่งโรจน์ หลานสาวของอิงฟ้า”
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-26
อ่านเพิ่มเติม
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status