สยบรักมาเฟีย [05] จ่ายค่าตอบแทน NC+++

“อย่าลืมว่าฉันคือผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตเธอ เพราะฉะนั้น…ได้เวลาจ่ายค่าตอบแทนให้ผู้มีพระคุณแล้ว”

หัวใจดวงน้อยพลันกระตุกวูบเมื่ออีกฝ่ายเริ่มทวงถึง ‘ค่าตอบแทน’ ที่เคยเผลอรับปากว่าจะยอมจ่ายให้ถ้าหากเขายอมช่วยให้หลุดพ้นจากฤทธิ์ยาปลุกเซ็กซ์ที่อดีตแฟนเก่าแอบใส่ลงในเครื่องดื่ม

ตอนนั้นที่รับปากเพราะเธอทนต่อฤทธิ์ยาปลุกเซ็กซ์ไม่ไหวบวกกับไม่รู้ว่า ‘ค่าตอบแทน’ ที่มังกรพูดถึงต้องจ่ายด้วยอะไร แต่ทว่าตอนนี้เธอรู้แล้วว่าสิ่งที่เขาต้องการให้จ่ายก็คือ…ร่างกายของเธอ

“คราวนี้เธออย่าคิดว่าจะโชคดีเหมือนที่ผ่านมา”

“ฉะ…ฉันมีข้อเสนอมายื่นให้คุณ หวังว่าคุณจะรับฟังข้อเสนอของฉันนะคะ”

“ฉันไม่สนใจข้อเสนอของเธอ”

“คุณยังไม่รู้เลยว่าข้อเสนอของฉันคืออะไร”

“การที่ไม่สนใจแปลว่าฉันไม่อยากฟังข้อเสนอของเธอ เพราะถึงยังไงวันนี้เธอก็ต้องจ่ายค่าตอบแทนในสิ่งที่ฉันอยากได้มา”

“แล้วถ้าฉันไม่ยอมจ่ายคุณล่ะ”

“เธอก็รู้นิว่าฉันเป็นคนยังไง เคยเห็นตัวตนฉันมาแล้วไม่ใช่เหรอ เธอคงไม่อยากกลายเป็นคนโชคร้ายเหมือนผู้ชายที่เธอเห็นฉันฆ่าเองกับมือหรอกนะ…ใช่ไหม?”

เธอช้อนสายตาขึ้นมองมังกรด้วยแววตาหวาดกลัว ใช่ เธอเคยเห็นตัวตนของผู้ชายคนนี้มาแล้ว ภายนอกดูเป็นเทพบุตรแสนดี แต่ในความเป็นจริง…ปีศาจร้ายดีๆ นี่เอง

“ถ้าคุณต้องการให้ฉันจ่ายค่าตอบแทนด้วยเซ็กซ์ ฉันคงทำให้คุณไม่ได้หรอกนะคะ” เธอพยายามข่มความกลัวเพื่อทำใจดีสู้เสือกับมังกร

แม้รู้ดีว่าคนตรงหน้าไม่ใช่คนที่เธอควรต่อกรด้วย ทว่าเธอแค่อยากปกป้องศักดิ์ศรีของตัวเองและเก็บครั้งแรกที่มีไว้ให้ชายที่เธอรัก ไม่ใช่ปีศาจร้ายอย่างมังกร

“หึ ฉันไม่ได้ถามว่าเธอยินยอมรึเปล่า เพราะต่อให้เธอไม่ยินยอม…ฉันก็จะเอาเธออยู่ดี” ประโยคสุดท้ายเขาโน้มใบหน้าลงไปกรอกใส่ข้างใบหูของซอจินพร้อมเน้นย้ำคำว่า ‘เอา’ อย่างชัดเจน

ซอจินหลบสายตาไปจากมังกร ก่อนจะรวบรวมความกล้าผลักมาเฟียหนุ่มออกแล้วเตรียมหนี แต่ทว่า…

ผลัก!

หมับ!

“อ๊ะ!!” แรงผลักของซอจินทำให้มาเฟียหนุ่มเซเล็กน้อยแต่ก็สามารถคว้าเอวบางเอาไว้ได้ทันก่อนที่เธอจะวิ่งหนีไป ทำให้เธอส่งเสียงร้องออกมาสั้นๆ ด้วยความตกใจ “ปะ…ปล่อยฉันนะ!”

“ปล่อยแน่ไม่ต้องห่วง” เขากระตุกยิ้ม ก่อนจะลากเธอเข้าไปในห้องนอนโดยไม่สนใจว่าเธอกำลังต่อต้านเขาอยู่

“คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ มะ…มันไม่ถูกตะ..ว้าย!!”

ตุ้บ!

ซอจินพูดไม่ทันจบประโยคก็ถูกมังกรผลักลงเตียงนอนอย่างไม่อ่อนโยน หญิงสาวมองเจ้านายหนุ่มซึ่งกำลังปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำออกทีละเม็ดด้วยความหวาดกลัว

มังกรปลดกระดุมได้เพียงสามเม็ดก็ต้องเข้ามาคร่อมร่างเลขาสาวที่กำลังคลานลงจากเตียงเอาไว้ สองมือจับข้อมือเล็กแยกออกแล้วกดลงที่นอน

“ยะ…อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ ถ้าคุณอยากให้ฉันจ่ายค่าตอบแทนเรื่องเมื่อคืน ฉันยินดีจะจ่ายคืนให้ แต่ต้องไม่ใช่วิธีแบบนี้”

“เธอมีทางเลือกอื่นด้วยเหรอ?”

“ฉันรู้ว่าตัวเองไม่มีทางเลือกอื่น แต่ว่า…”

หัวใจดวงน้อยตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อมังกรหยิบปืนซึ่งเหน็บไว้ข้างหลังออกมาจ่อกลางหน้าผากบาง เธอหายใจติดขัดกับสิ่งที่คนบนร่างกระทำด้วย นัยน์ตาดำขลับค่อยๆ จุดประกายความน่ากลัวออกมา พานทำให้คนใต้ร่างเริ่มรู้สึกหวาดกลัว

“ถ้าเธอมีทางเลือก สิ่งนี้แหละที่จะเป็นทางเลือกนั้นของเธอ”

ซอจินกลืนน้ำลายลงคอ แววตาคู่สวยแสดงออกชัดเจนว่ากำลังกลัวมังกร เธอรู้ว่าเขาเป็นมาเฟียและเคยเห็นเขาฆ่าคน แต่ไม่เคยคิดว่าปลายกระบอกปืนที่เขาใช้ปลิดชีพชายคนนั้น วันนี้มันจะหันกลับมาจ่อหน้าเธอเสียเอง

“….”

“หึ เริ่มกลัวฉันขึ้นมาแล้วสินะใช่ไหม”

ซอจินพลันสายตามามองมังกร สิ่งที่เธอจะทำต่อจากนี้อาจสร้างความไม่พอใจให้มาเฟียอย่างเขา หรือถ้าหากเกิดพลาดขึ้นมาเขาอาจฆ่าเธอได้ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็อยากปกป้องศักดิ์ศรีของตัวเองจากผู้ชายคนนี้

เธอจะยอมทำเรื่องโง่เขลา แม้รู้ว่าเสี่ยงก็ตาม…

พรึ่บ!

เธอใช้มืออีกข้างที่เขาปล่อยไปก่อนหน้านี้แย่งปืนจากมังกรแล้วยกเท้าถีบหน้าท้องแกร่งจนร่างของเขาผละออกจากเธอ

“ออกไปจากคอนโดของฉันเดี๋ยวนี้” เธอยกปืนขึ้นจ่อหน้ามังกรพร้อมบอกเขาเสียงสั่น

“หึ…” เขายกยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้กับการกระทำแสนโง่เขลาของผู้หญิงคนนี้ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ถูกปลายกระบอกปืนจ่อหน้า แต่กลับเป็นครั้งแรกที่ถูกผู้หญิงหันปลายกระบอกปืนเข้าหา

“ถ้าคุณไม่ออกไป ฉันจะยิง”

“ยิงสิ ยิงเลย”

“อย่ามาท้าฉันนะ!”

“ถ้าเธออยากยิงก็ยิงมาเลย แต่อย่าพลาดล่ะ เพราะฉันให้เธอพลาดได้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น แล้วหลังจากนั้น…ฉันจะเอาจริงกับเธอ” แววตาคมเข้มนิ่งลงในตอนพูดประโยคหลังกับซอจิน

ความจริงแล้วเขาไม่เคยปล่อยให้ศัตรูแย่งปืนในมือตัวเองไปได้เลยสักครั้ง แต่สำหรับซอจิน เขาแค่อยากรู้ว่าเธอจะทำยังไงต่อไป จะกล้าลั่นไกใส่เขาอย่างที่พลั้งปากพูดออกมาหรือเปล่า

“ฉันยิงแน่ถ้าคุณไม่ออกไปจากคอนโดของฉัน”

“ยิงมาเลย เพราะฉันไม่คิดจะเดินออกไปจากคอนโดของเธออยู่แล้ว”

“….” ท่าทางเรียบเฉยไม่สะทกสะท้านอะไรของมังกรทำให้เธอกลายเป็นฝ่ายกลัวเขาทั้งที่มีอาวุธในมือ แววตาเย็นชาและไร้ความรู้สึกที่มองมาทำให้เธอไม่กล้าลั่นไกใส่เขาอย่างที่พลั้งปากพูดไปก่อนหน้านี้

“รออะไรอยู่ล่ะทำไมถึงยังไม่ยิงสักที”

“ยะ…อย่าเข้ามานะ” เธอบอกเสียงสั่นเมื่อเขาเริ่มเคลื่อนไหวร่างกายเข้ามาหา

มังกรแสยะยิ้ม ในความกล้าหาญของซอจินมีความขี้ขลาดซ่อนเอาไว้ เขาจับมือเล็กที่จับกระบอกปืนมาจ่อใส่ขมับตัวเองอย่างไม่นึกกลัว

เธอตกใจไม่น้อยกับการกระทำนี้ของมังกร คิดไม่ถึงว่าเขาจะกล้าทำเรื่องบ้าบิ่นแบบนี้ มิหนำซ้ำแววตาคู่นั้นยังคงแสดงเพียงอารมณ์เดียว ไม่มีความรู้สึกกลัวอะไรแสดงออกมาผิดกับเธอ

“ถ้าเธอไม่กล้ายิง อย่างนั้นฉันจับมือเธอยิงเอาไหม?”

“คะ…คุณบ้าไปแล้วเหรอ”

“ไหนบอกว่าอยากยิงฉันไง ถ้าอยากยิงแล้วเธออะไรอยู่ล่ะ…ยิงฉันเลยสิ”

ซอจินเริ่มมือไม้สั่นอย่างเห็นได้ชัด ใช่ เธออยากยิงเขาให้ตายตรงนี้ แต่ติดตรงที่ถ้าเธอยิงเขา เธอคงไม่รอดจากเงื้อมมือลูกน้องเขาที่อยู่ข้างนอกอย่างแน่นอน

“หึ…อ่อนหัด” เขาส่งเสียงเบาๆ ในลำคอ ก่อนจะเอ่ยอีกสองคำให้ซอจิน ในเมื่อเธอไม่กล้าลั่นไก เขาเนี่ยแหละที่จะเป็นคนลั่นไกเอง

แกร๊ก!

“!!!!” เพียงเสี้ยววินาทีที่เขาออกแรงดันนิ้วชี้เธอกดลงตรงลั่นไกของกระบอกปืนพลอยทำให้หัวใจเธอกระตุกวูบตามไปด้วย พอเห็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นจึงรู้สึกโล่งอกเล็กน้อย

แม้อยากฆ่าเขาให้ตายแต่เธอก็ไม่ได้อยากให้มือทั้งสองแปดเปื้อนไปด้วยเลือดของคน

เธอโล่งใจที่ตัวเองไม่ได้ลั่นไกใส่มังกร แต่ก็ใช่ว่าจะพอใจที่เขามาหลอกให้ตายใจว่าปืนกระบอกนี้มีกระสุนทั้งๆ ที่ในความเป็นจริงมันเป็นเพียงปืนเปล่า

“หึ…”

“นี่คุณหลอกฉันเหรอ!”

“ฉันไม่ได้หลอกเธอ ไม่ได้พูดด้วยซ้ำว่าปืนนี้ไม่มีกระสุน เธอต่างหากที่คิดไปเอง”

“….”

“จำที่บอกตอนนั้นได้ไหมว่าถ้าเธอพลาดเมื่อไหร่ ฉันจะเล่นเธอกลับ ดูเหมือนว่าตอนนี้เธอจะพลาดแล้วนะซอจิน”

“เรามาตกลงกันใหม่ได้ไหมคะ จะได้ไม่มีฝ่ายไหนเสียเปรียบกัน”

“เรื่องเสียเปรียบและไม่เสียเปรียบฉันไม่สนใจ”

“แต่สิ่งที่คุณทำมัน…อ๊ะ!” พูดไม่ทันจบประโยค เธอก็ถูกมังกรผลักให้นอนราบลงที่นอนอีกครั้ง

“เก็บเสียงไว้ครางตอนโดนฉันกระแทกดีกว่านะ” เขาพูดแล้วเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่เหลือออกแล้วถอดออกจากร่างกายโยนลงพื้นอย่างไม่ไยดี

“ฉันขอร้องนะคะคุณมังกร อย่าทำบะ..อื้อ!!”

มังกรไม่ฟังในสิ่งที่ซอจินกำลังขอร้องตัวเองด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เขาโน้มใบหน้าลงไปหาเธอแล้วฉกริมฝีปากสีระเรื่อมาจูบอย่างป่าเถื่อน ระหว่างนั้นก็ดึงปมเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวออก ใช้มือแหวกสาบเสื้อออกจากกันเผยให้เห็นยอดปทุมถันสีระเรื่อที่ซ่อนเอาไว้ใต้ร่มผ้า

เธอพยายามดิ้นไปมาให้หลุดจากพันธนาการของมังกรแต่กลับไม่เป็นผล เขาใช้ฟันแหลมคมกัดกลีบปากเธอจนเลือดไหลซึมออกมา

มาเฟียหนุ่มถอนจูบออกแล้วเคลื่อนใบหน้ามาซอกไซ้ลำคอระหง กลิ่นหอมจากตัวซอจินพลอยปลุกไฟราคะในกายให้เริ่มทำงาน ริมฝีปากหยักได้รูปเลื่อนลงมาดูดเลียยอดอกสีระเรื่ออย่างหิวกระหาย

“อึก! ยะ…หยุดเดี๋ยวนี้นะคะคุณมังกร”

“อืมม~” เขาไม่ฟังในสิ่งที่ซอจินพูด ยังคงดูดเลียยอดอกสีระเรื่อเล่นอย่างเมามัน ก่อนจะถอนริมฝีปากออกเมื่อพอใจกับสิ่งนี้แล้ว

สายตาคมเข้มเหลือบลงมามองความสวยงามซึ่งไร้ขนปกคลุมเนียนเกลี้ยง

“อย่ามองนะ!” เธอพูดพร้อมเลื่อนมือลงมาปิดจุดสงวนของตัวเองจากสายตามังกรด้วยความเขินอาย

“เอามือออก”

“พอแค่นี้เถอะนะคะ ฉันขอร้อง”

“อย่าให้ฉันต้องหมดความอดทนกับเธอนะซอจิน เอา มือ ออก” เขาเน้นย้ำชัดเจน แต่ถึงอย่างนั้นซอจินก็ยังไม่ยอมเอามือออกจากตรงนั้นเสียที “ฉันจะถือว่าให้โอกาสเธอแล้วนะ”

“อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ”

“ก่อนหน้านั้นฉันคิดจะอ่อนโยนกับเธอ แต่ว่าเธอเลือกที่จะให้ฉันรุนแรงด้วยเอง เพราะฉะนั้นฉันคงช่วยอะไรเธอไม่ได้แล้วนะ”

พูดจบเขาก็ทำการปลดหัวเข็มขัดออกแล้วรูดซิปกางเกงสีดำลง ก่อนจะถอดกางเกงออกทั้งที่ตัวเองยังคร่อมร่างซอจินเอาไว้อย่างชำนาญและรวดเร็ว

แก่นกายขนาดใหญ่ที่ผงาดออกมาสู่สาวตาหญิงสาวทำให้เธอลอบกลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างยากลำบาก ขนาดของมันใหญ่มาก หากใช้มือเล็กของเธอสัมผัสมือเดียวคงจับไม่หมด มิหนำซ้ำยังมีเส้นเลือดมากมายรายล้อมจนดูน่ากลัว

“พร้อมจ่ายค่่าตอบให้ฉันรึยัง”

“มะ…ไม่”

มังกรแสยะยิ้มน่ากลัว เขาจับแก่นกายจ่อไปยังร่องรักซึ่งไร้น้ำหล่อลื่นใดๆ ก่อนที่เขาจะทำการหยดน้ำลายลงกุหลาบงามแล้วใช้ส่วนหัวของแก่นกายถูไปมาจนเริ่มเปียกแฉะ จากนั้นเริ่มดันแก่นกายเข้าไปในร่องรักคับแคบของซอจินอย่างไม่อ่อนโยน

สวบบ!

“อื้อ!!!” ทันทีที่แก่นกายขนาดใหญ่รุกล้ำเข้ามา ความเจ็บปวดก็เริ่มวิ่งปราดเข้ามาเล่นงานพานทำให้น้ำตาค่อยๆ เอ่อล้นออกจากดวงตาคู่สวย ทั้งเสียใจและเจ็บปวดกับการกระทำนี้ของมังกรในเวลาเดียวกัน

ของเหลวสีแดงสดไหลอาบชโลมแก่นกายขนาดใหญ่ นั่นทำให้มังกรรู้ว่าซอจินยังไม่เคยผ่านใครมาอย่างที่เขาเคยเข้าใจ

“อ๊า…ไม่ยักรู้ว่าเธอยังซิงอยู่”

“ฮึก อะ…เอามันออกไปนะฮือๆ” เธอร้องไห้โฮด้วยความเจ็บปนเสียใจที่เสียครั้งแรกให้กับปีศาจร้ายอย่างมังกร

เขาดึงสายตามามองจุดเชื่อมที่มีเลือดบริสุทธิ์อาบชโลมแก่นกาย ก่อนจะเริ่มเคลื่อนไหวร่างกายไปมาโดยไม่รอให้อีกฝ่ายได้ปรับตัวอะไร ซอจินไม่ใช่คนแรกที่เขาได้ความบริสุทธิ์มาเพราะฉะนั้นเขาจึงไม่ได้รู้สึกภูมิใจอะไร

“ฉันเจ็บฮึก ดะ…ได้โปรด หยุดแค่นี้เถอะนะคะ”

“ตอนแรกก็ว่าจะอ่อนโยนด้วย แต่เธอกลับทำให้ฉันเปลี่ยนใจเองช่วยไม่ได้”

“คุณมันเลว…”

“ฉันก็ไม่เคยเที่ยวไปบอกใครนะว่าฉันเป็นคนดี”

“อ๊ะ!” เธอร้องออกมาเสียงหลงเมื่อมังกรเริ่มเคลื่อนไหวตรงนั้นเร็วขึ้น ความเจ็บปวดเพิ่มทวีจนร่างกายแทบแตกออกเป็นเสี่ยงๆ มิหนำซ้ำยังทำให้เธอรู้สึกจุกทุกครั้งที่เขากระแทกแก่นกายเข้ามา

ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!!

“อ๊า~ ข้างในตัวเธอแน่นดีเหมือนกันนะ”

“อึก…” เธอกัดฟันไว้แน่น มือเล็กพยายามดันหน้าท้องแกร่งออกในตอนที่เขาโน้มตัวลงมาซอกไซ้คอเธอ แต่ทว่าเรี่ยวแรงที่มีกลับน้อยนิดไม่สามารถทำอย่างที่ใจหวังได้

“อืมม~” เขาขบเม้มไปตามลำคอระหงจนเกิดเป็นรอยแดงช้ำ ในขณะที่ส่วนล่างยังคงเคลื่อนไหวอย่างรุนแรง จากนั้นเลื่อนริมฝีปากลงมาดูดเลียยอดอกสีระเรื่ออย่างเมามัน

“ยะ…หยุดมันเถอะนะคะฮึก ฉันขอร้อง..”

“ฉันจะหยุดก็เมื่อฉันเสร็จในตัวเธอแล้วเท่านั้น”

“อึก…อื้อ!”

มังกรแกล้งดึงแก่นกายออกจนเกือบหลุดออกจากร่องรักแล้วกระแทกเข้าไปใหม่จนสุดความยาว การกระทำนี้ของเขาทำให้หญิงสาวรู้สึกจุกไม่น้อย

ความรู้สึกเจ็บปวดในตอนแรกเริ่มค่อยๆ มีอีกหนึ่งความรู้สึกแทรกซึมเข้ามา ซอจินเผลอจิกข่วนไปตามร่างกายของมังกรอย่างลืมตัว และสิ่งนั้นก็สร้างความไม่พอใจให้กับมาเฟียหนุ่มไม่น้อย

“กล้าดียังไงมาทำรอยบนตัวฉัน!” เขาพูดเค้นเสียงดังลอดไรฟันพูดกับซอจินด้วยความไม่พอใจ ไม่เคยมีใครเคยทำร่างกายเขาเป็นรอย…ซอจินคือคนแรก

“อ๊ะ!” เธอถูกจับพลิกให้นอนคว่ำหน้า จากนั้นมังกรก็จับสะโพกเธอขึ้นแล้วกระแทกแก่นกายเข้ามาอีกครั้งอย่างรุนแรง

ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!!

“เอาเถอะ ฉันจะไม่ลงโทษเธอเรื่องทำรอยไว้บนร่างกายฉัน เพราะฉันจะถือว่าเธอไม่รู้”

“อ๊ะ…” ความรู้สึกที่เพิ่งแทรกซึมเข้ามาทำให้เธอเผลอครางออกมาอย่างลืมอาย สองมือกำผ้าปูที่นอนไว้แน่นจนยับยู้ยี้

เขาเงยหน้าขึ้นมองเพดานพลางเปล่งเสียงครางออกมาอย่างอดไม่ได้ ภายในที่ตอดรัดแก่นกายพานทำให้เขารู้สึกเสียวสะท้านไม่น้อย

“อ๊ะ…อ๊า~” เธอพยายามห้ามเสียงครางน่าอายไม่ให้หลุดออกมา แต่ดูเหมือนยิ่งห้ามยิ่งไม่สำเร็จ ความรู้สึกอย่างที่กำลังเล่นงานในตอนนี้ทำให้เธอรู้สึกทรมานอย่างบอกไม่ถูก

เขาเร่งเคลื่อนไหวร่างกายเร็วขึ้นเมื่อภายในร่องรักคับแคบเริ่มบีบรัดแก่นกายถี่ๆ นั่นทำให้เขารู้ว่าซอจินกำลังเสร็จสุขสม…เช่นเดียวกันกับเขา

“อ๊ะ…อร้าย!!”

“อ๊า!!”

ร่างกายเธอเกร็งกระตุก ความรู้สึกเมื่อกี้ทำให้เธอเผลอมีความสุขตามไปด้วยอย่างห้ามไม่ได้ ภายในท้องน้อยรู้สึกอุ่นวาบจากการปลดปล่อยของเหลวจากแก่นกายมังกร

“คุณจะทำอะไรอีก” เธอถาม อยู่ดีๆ เขาก็จับร่างเธอพลิกให้นอนหงายอีกครั้ง

“เอาเธออีกรอบไง”

“แต่ว่าฉันไม่ไหวแล้ว”

“แต่ฉันยังไหว” สิ้นเสียงเข้ม แก่นกายขนาดใหญ่ก็ถูกสอดใส่เข้าไปในร่องรักคับแคบอีกครั้ง การร่วมรักที่รุนแรงบวกกับขนาดที่ใหญ่โตของมังกร ทำให้ร่องรักฉีกขาดเล็กน้อยและมีของเหลวสีสดไหลซึมออกมา

สวบบ!!

“อื้อ!!!” ความเจ็บปวดวิ่งเข้าเล่นงานอีกครั้งทันทีที่แก่นกายขนาดใหญ่รุกล้ำเข้ามา ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่เธอต้องทนรองรับอารมณ์เหล่านี้จากมังกร