LOGINShare
ตอนที่ 50 มิใช่รักแท้
Last Updated:
2025-05-15 09:22:45ยามเย็นในเรือนรับรองของสกุลหยาง แสงแดดยามสนธยาโปรยลงในสวนข้างเรือนรับรอง ภายในห้องเรียบง่ายมีเพียงโต๊ะเตี้ยหนึ่งตัว และตะกร้าหนังสือเรียงรายบนชั้นริมผนัง เผิงเหยียนเฉิงนั่งอยู่หน้าโต๊ะ กำลังคัดลอกบทกลอนลงบนกระดาษด้วยพู่กันลายงาม ข้างตัวคืออาหมิงที่คอยยืนเฝ้าอยู่เงียบๆ
เสียงฝีเท้ากระทบพื้นไม้ดังขึ้นนอกห้อง ตามด้วยเสียงอาหมิงกระซิบเบาแต่จริงจัง
“คุณชาย คุณหนูหยางมายืนขอพบท่านอีกแล้วขอรับ นี่เป็นครั้งที่สามในวันนี้”
เผิงเหยียนเฉิงหยุดมือที่ถือพู่กัน สีหน้ากังวลเล็กน้อยก่อนจะถอนใจเบาๆ
“ไม่ต้องให้เข้ามา บอกไปว่า....”
“ข้าเป็นบุตรีเจ้าบ้านแห่งสกุลหยาง เรือนนี้เป็นเรือนของข้า ข้าไม่มีสิทธิ์พบแขกของเรือนหรือ” เสียงของหยางมี่อิงดังแทรกเข้ามาก่อนที่เขาจะกล่าวจบ
“เอาอย่างไรดีขอรับ บ่าวที่อยู่หน้าเรือนก็เป็นคนของสกุลหยาง คงต้านทานนางไม่ได้นาน”
“ถอยไป!” เสียงสาวใช้ข้างกายของหยางมี่อิงดังขึ้นก่อนตัวนางจะปรากฏเข้ามาในห้องของเขาโดยไม่ได้เต็มใจเชื้อเชิญ
สตรีในชุดผ้าแพรสีชมพูอ่อนก้าวพรว
Latest chapter
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 54 จอหงวน
จวนที่ได้รับพระราชทานอยู่ในระหว่างที่ให้คนทำความสะอาดและจัดเตรียมความเรียบร้อย รอการส่งมอบในภายหลังที่เขาจะกลับจากบ้านเกิดเผิงเหยียนเฉิงจึงยังพักอยู่ในห้องพักในโรงเตี๊ยม ในตอนนั้นเองอาหมิงก็เข้ามาแจ้งว่ามีขบวนพระราชโองการจะมาถึงเขาลุกขึ้นจากโต๊ะตำรา ดวงตานิ่งสงบแต่เปล่งประกาย เขาสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วพยักหน้า เดินฝ่าฝูงคนที่รอชื่นชมเขาลงไปที่หน้าโรงเตี๊ยม“ขอบใจ เจ้าเตรียมชุดให้ข้าด้วย”“จงรับราชโองการ!” ขันทีกลางวัยยกประกาศขึ้นอ่าน“องค์จักรพรรดิทรงทราบถึงความสามารถของท่านเผิงเหยียนเฉิงผู้สอบได้เป็นอันดับหนึ่งแห่งบัณฑิตทั้งปวงในแผ่นดิน จึงทรงมีพระกรุณาพระราชทานชุดเสื้อผ้าไหมปัก เกี้ยวขนาดแปดคนหามพร้อมขบวนเกียรติยศ เพื่อกลับไปยังบ้านเกิด”ขันทีหยุดชั่วครู่ พลางกล่าวด้วยเสียงดังกังวาน เผิงเหยียนเฉิงคุกเข่ารับและกล่าวเสียงหนักแน่นจากนั้นจึงมอบชุดไหมปักให้ แล้วนัดวันที่จะกลับบ้านเกิดในอีกสองวันข้างหน้าเพื่อจัดเตรียมขบวนเกียรติยศหลังพิธีเสร็จสิ้น ชาวบ้านรอบโรงเตี๊ยมต่างแซ่ซ้องชื่นชม เด็กๆ ส่งเ
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 53 ผลการสอบ
ขันทีและขุนนางในกรมพิธีการล้วนแต่งกายเต็มยศ เตรียมเข้าสู่ช่วงเวลาอันสำคัญแห่งแผ่นดินลานกว้างหน้าตำหนักสอบถูกประดับอย่างเรียบหรู ธงประจำราชวงศ์โบกพลิ้วเหนือยอดเสา เสียงฆ้องกังวานสามครั้งดังขึ้นตามธรรมเนียม เหล่าบัณฑิตที่สอบผ่านขั้นสุดท้ายได้รับเชิญให้มารวมตัวยังลานประกาศเสียงเท้าเรียงเป็นระเบียบจากบัณฑิตผู้มากฝีมือ แต่ละคนเหงื่อซึมเล็กน้อยใต้ปกเสื้อ หลายคนสูดลมหายใจลึก สายตาแต่ละคู่ทอดมองไปยังเบื้องหน้า ที่นั่นคือเวทีประกาศผลภายใต้พระบัญชาแห่งองค์จักรพรรดิเผิงเหยียนเฉิงยืนในแถวแนวหน้า ใบหน้าเรียบนิ่ง ราวกับสงบ แต่หากมองลึกลงในดวงตานั้นกลับเห็นเปลวไฟบางอย่างกำลังลุกโชนอยู่ภายในไม่นานนัก ขุนนางชั้นสูงผู้ควบคุมสอบก้าวขึ้นสู่แท่นสูงด้านหน้า ท่ามกลางสายตานับร้อยคู่ เสนาบดีกรมพิธีการขึ้นประกาศผลสอบด้วยสุ้มเสียงหนักแน่น“ฟังให้ทั่วหล้า บัณฑิตผู้ผ่านการสอบหน้าพระที่นั่งในปีนี้ มีทั้งสิ้นสามตำแหน่งเอก คือ อันดับหนึ่ง จอหงวน อันดับสองปังเหยี่ยน และอันดับสามทั่นฮวา ทั้งสามตำแหน่งจักได้รับประกาศพระราชโองการ และรับการแต่งตั้งเบื้องหน้าองค์จักรพรรดิ&rdq
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 52 ร้อยวันพันรอ
เรือนสกุลลู่ในเจียงเฉินยังคงเงียบสงบเช่นเดิม แต่นับตั้งแต่วันที่รถม้าคันเล็กคันนั้นเคลื่อนจากไป หากแต่หญิงสาวผู้หนึ่งกลับรู้สึกว่าเวลาภายในเรือนนั้นเคลื่อนไหวช้ากว่าทุกวันลู่ซือหนานมิได้คร่ำครวญหรือซึมเศร้า หากแต่ใช้เวลาทุกวันอย่างมีความหมายเพื่อรอการกลับมาของคนรักนางตื่นแต่เช้าตรู่เช่นเคย ลุกขึ้นจากเตียงไม้หอมที่ปูด้วยผ้าไหมสีอ่อน สวมเสื้อคลุมผ้าป่านบางเบา เดินไปยังสวนหลังเรือน สถานที่ที่นางและเขาเคยนั่งอ่านตำราด้วยกันในยามเช้า กลิ่นบุปผาในฤดูร้อนปลิวตามสายลมที่อบอุ่น นางยืนนิ่งใต้ต้นไม้หนึ่งต้น มองดูดอกที่เริ่มผลิบานแล้วเอ่ยกับตนเองแผ่วเบา“ท่านจะกลับมาทันดูดอกไม้ฤดูร้อนกับข้าหรือไม่”หลังจากนั้น นางกลับเข้าห้องเล็กที่อยู่ถัดจากเรือนหลัก ห้องนั้นเป็นห้องอ่านหนังสือเล็กๆ ที่นางจัดไว้ให้เขา นับแต่ที่เขาจากไป นางจะเข้ามาทำความสะอาด จัดตำรา จัดโต๊ะเขียนหนังสือให้เรียบร้อยทุกวัน ราวกับเขายังอยู่ที่นี่นางนั่งลงตรงเก้าอี้ตัวเดิมที่เผิงเหยียนเฉิงเคยนั่ง มือเรียวบางเปิดตำราดู แต่หาใช่เพื่ออ่านศึกษา หากแต่เป็นการอยู่ใกล้สิ่งที่เขารัก เผื่อว่
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 51 หลีกหนีความวุ่นวาย
แสงเช้ายามรุ่งอรุณทอดผ่านหมอกจางๆ ที่ลอยเหนือหลังคาเรือน บรรยากาศเงียบงันราวกับยังไม่ตื่นเต็มตา แต่เผิงเหยียนเฉิงกลับตื่นแต่เช้าตรู่ เสื้อคลุมผ้าฝ้ายสีน้ำเงินเข้มแนบลำตัว เขาจัดเก็บตำราเรียบร้อยแล้ว ให้อาหมิงแบกใส่หีบเล็กไว้เรียบร้อยเมื่อเดินไปยังศาลารับรองที่อยู่ด้านหน้า หยางจิ่งเฟยก็นั่งอยู่แล้วด้วยท่วงท่าสง่างาม แต่สีหน้าแม้จะสงบนิ่งก็ยังมีร่องรอยของความรู้สึกไม่สบายใจจากเรื่องที่รับรู้มาจากพ่อบ้าน“คุณชายเผิง ตื่นเช้านัก เป็นบัณฑิตสมชื่อจริงๆ” เสียงของหยางจิ่งเฟยเอ่ยทัก สุภาพแต่ห่างเหินขึ้นเล็กน้อยเผิงเหยียนเฉิงค้อมศีรษะต่ำ กล่าวด้วยเสียงเรียบนิ่ง“ขอบคุณท่านอาวุโสที่ให้ที่พักพิงมาสามวันเต็ม ข้าเกรงว่าตนจะรบกวนมากเกินไป วันสอบยังอีกหลายวัน ข้าจึงตั้งใจจะออกไปพักโรงเตี๊ยมแทน เพื่อจะได้พบปะแลกเปลี่ยนความรู้กับบัณฑิตท่านอื่นบ้าง ไม่อยากรบกวนความสงบของเรือนท่านอีกต่อไป”หยางจิ่งเฟยมองเขาอย่างพินิจ สีหน้าหนักแน่นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ก่อนพยักหน้ารับอย่างไม่ลังเล“ดีแล้ว หากท่านสบายใจกว่า ข้าย่อมไม่ขัด ข้าต้องขออภ
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 50 มิใช่รักแท้
ยามเย็นในเรือนรับรองของสกุลหยาง แสงแดดยามสนธยาโปรยลงในสวนข้างเรือนรับรอง ภายในห้องเรียบง่ายมีเพียงโต๊ะเตี้ยหนึ่งตัว และตะกร้าหนังสือเรียงรายบนชั้นริมผนัง เผิงเหยียนเฉิงนั่งอยู่หน้าโต๊ะ กำลังคัดลอกบทกลอนลงบนกระดาษด้วยพู่กันลายงาม ข้างตัวคืออาหมิงที่คอยยืนเฝ้าอยู่เงียบๆเสียงฝีเท้ากระทบพื้นไม้ดังขึ้นนอกห้อง ตามด้วยเสียงอาหมิงกระซิบเบาแต่จริงจัง“คุณชาย คุณหนูหยางมายืนขอพบท่านอีกแล้วขอรับ นี่เป็นครั้งที่สามในวันนี้”เผิงเหยียนเฉิงหยุดมือที่ถือพู่กัน สีหน้ากังวลเล็กน้อยก่อนจะถอนใจเบาๆ“ไม่ต้องให้เข้ามา บอกไปว่า....”“ข้าเป็นบุตรีเจ้าบ้านแห่งสกุลหยาง เรือนนี้เป็นเรือนของข้า ข้าไม่มีสิทธิ์พบแขกของเรือนหรือ” เสียงของหยางมี่อิงดังแทรกเข้ามาก่อนที่เขาจะกล่าวจบ“เอาอย่างไรดีขอรับ บ่าวที่อยู่หน้าเรือนก็เป็นคนของสกุลหยาง คงต้านทานนางไม่ได้นาน”“ถอยไป!” เสียงสาวใช้ข้างกายของหยางมี่อิงดังขึ้นก่อนตัวนางจะปรากฏเข้ามาในห้องของเขาโดยไม่ได้เต็มใจเชื้อเชิญสตรีในชุดผ้าแพรสีชมพูอ่อนก้าวพรว
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 49 ความวุ่นวาย
เสียงพลิกหน้าตำราเบาๆ ดังคล้ายจังหวะลมหายใจของเขา หากแต่ในใจกลับไม่อาจสงบอย่างที่ตั้งใจไว้เผิงเหยียนเฉิงวางพู่กันลงบนแท่นหมึกช้าๆ ดวงตาทอดมองออกไปนอกหน้าต่างไม้ฉลุ มองเห็นร่มเงาของต้นท้อและบานหน้าต่างอีกด้านหนึ่งที่เพิ่งแง้มออก แล้วก็ปิดลงทันทีราวกับมีใครสักคนแอบมองอยู่ก่อนหน้าเขาหลับตา ถอนหายใจเบาๆ ก่อนปล่อยให้ความคิดย้อนกลับไปในวันที่เขามาถึงเรือนสกุลหยาง นับแต่นั้นมาหยางมี่อิงก็แทบจะตามเขาทุกฝีก้าวเมื่อตื่นเช้าออกมาเดินเล่นรับลม นางก็ปรากฏตัวพร้อมขันน้ำชาผลไม้ เมื่อเขากลับเข้าห้องเพื่ออ่านตำรา นางก็มาเคาะประตูอ้างจะยืมตำราดูบางครั้งถึงกับฝากสาวใช้มายืนรอหน้าห้องตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างและถึงเขาจะหลบอยู่ในห้อง หาข้ออ้างอ่านตำราที่แม้จะจำได้จนหมดแล้วอย่างเคร่งเครียด หวังจะตัดความฟุ้งซ่านจากนาง แต่สายตาคู่นั้นยังตามมาหลอกหลอนอยู่เสมอ‘หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ข้ายังจะมีใจอ่านอะไรได้อีกหรือ’ เขาคิดในใจ พลางหลับตาลงเล็กน้อย ยกพัดผ้าขึ้นปิดครึ่งหน้าเพื่อระบายความร้อนที่มิได้มาจากอากาศ“ในการสอบครั้งนี้ สิ่งที่ข้าต้องเผชิญไม่
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 48 กลับถึงเมืองหลวง
รุ่งสางของวันที่สองในการเดินทาง ฟ้าสีเทาหม่นค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นสีทองอ่อน รถม้าสีเรียบคันหนึ่งเคลื่อนผ่านประตูเมืองหลวงอย่างเงียบเชียบ ท่ามกลางขบวนรถพ่อค้าและผู้เดินทางนับไม่ถ้วนที่มุ่งเข้าสู่ใจกลางแห่งแผ่นดินแคว้นสือบนรถม้านั้น เผิงเหยียนเฉิงสวมอาภรณ์เรียบง่าย สีหม่น กลมกลืนไปกับฝุ่นทาง หากแต่แววตากลับแน่วแน่ เปี่ยมด้วยจุดมุ่งหมาย“ในที่สุดก็ถึงแล้ว...” เขาพึมพำ คลี่ยิ้มจางๆ เมื่อเห็นกำแพงเมืองหลวงสูงตระหง่านที่ตนเคยใฝ่ฝันจะยืนหยัด ณ เบื้องหน้าอาหมิงที่นั่งข้างคนบังคับรถชะโงกหน้าเข้าไปในรถ “คุณชาย ขณะนี้เข้าสู่เขตเมืองชั้นในแล้วขอรับ อีกไม่ไกลก็จะถึงจวนสกุลหยาง”เผิงเหยียนเฉิงพยักหน้า หยิบจดหมายที่ลู่หยวนฉีเขียนแนะนำเขาให้กับสหายเก่าซึ่งเป็นประมุขสกุลหยางขึ้นมาดูอีกครั้ง ตัวอักษรเรียบหรูหนักแน่น ตอกย้ำความจริงใจที่ว่าที่ท่านพ่อตาของเขามีให้เมื่อถึงหน้าประตูเรือนสกุลหยาง รถม้าจอดหน้าทางเข้า อาหมิงลงไปแจ้งต่อบ่าวที่ทำหน้าที่เฝ้าประตู“ขอเข้าเฝ้านายท่านหยาง คุณชายของข้าข้ามีนามว่าเผิงเหยียนเฉิง มาส่งจดหมายจากนา
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 47 เฝ้าติดตาม
แสงแดดยามสายส่องลอดม่านบางของรถม้า คันล้อเคลื่อนไปอย่างมั่นคงตามเส้นทางหลวงที่ทอดยาวสู่เมืองหลวง ไกลออกจากเมืองเจียงเฉินทุกลมหายใจเข้าออกในรถม้าคันเล็ก เผิงเหยียนเฉิงนั่งอย่างสงบ สายตาเหลือบมองผ่านช่องผ้าม่านด้านข้าง เห็นทิวไม้ไหวพลิ้วเรียงรายข้างทาง เสียงล้อรถดังเอี๊ยดเบาๆ ไปตามทางดินแข็งกระทั่งรถหยุดพักในยามเที่ยงที่ร่มไม้ใหญ่ อาหมิงจึงก้าวขึ้นมานั่งร่วมด้วย นำน้ำชาและผลไม้แห้งมาให้รับประทานคลายเมื่อย ก่อนพูดขึ้นเสียงเคร่ง“คุณชาย นายท่านและฮูหยินคาดว่าคุณหนูโจวตั้งใจตามพวกเราไปยังเมืองหลวงด้วย”เผิงเหยียนเฉิงเลิกคิ้วเล็กน้อย สีหน้าไม่แปลกใจนัก “ข้าคิดไว้แล้วว่านางไม่ยอมละความพยายามง่ายๆ”อาหมิงพยักหน้ารับ“นายท่านจึงได้เตรียมการไว้ล่วงหน้า ท่านเขียนจดหมายฝากคุณชายให้ไปพักกับสหายเก่าแห่งสกุลลู่ซึ่งอาศัยอยู่ย่านชานเมืองหลวง จวนหลังนั้นลับตาผู้คนและสงบ ท่านว่าจะเป็นที่พำนักชั่วคราวที่เหมาะสมก่อนการสอบ”ชายหนุ่มรับจดหมายนั้นมาถือไว้ พลิกดูผนึกครั่งสีทองอ่อน มีตราประจำสกุลลู่ประทับไว้ เขานิ่งไปครู่ห
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 46 คำรักก่อนจาก
ยามเย็นคล้อย แสงสีส้มของอาทิตย์ลับขอบฟ้าทาบทอเหนือปลายชายคาเรือนสกุลลู่เผิงเหยียนเฉิงสวมอาภรณ์สีสุภาพ แผ่นหลังตั้งตรง สายตาคอยจับจ้องทางเดินกรวดเล็กๆ ที่ทอดยาวจากเรือนของลู่ซือหนาน สายลมพัดชายเสื้อเขาเบาๆ เหมือนกำลังเร่งเร้าให้เขาพูดในสิ่งที่อัดแน่นในอกเสียงฝีเท้าสาวเบาๆ ดังขึ้น ลู่ซือหนานเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าศาลา นางสวมเสื้อคลุมสีครามอ่อน หน้าตาเรียบสงบ หากดวงตาแดงเรื่อราวเพิ่งกลั้นน้ำตาไม่ให้อาบแก้มเผิงเหยียนเฉิงเงยหน้ามอง แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นพร่า“เดิมที ข้าตั้งใจจะบอกเจ้าหลังสอบได้ยศ ได้ตำแหน่ง กลับมาในฐานะที่คู่ควรกับเจ้า แต่ตอนนี้ข้าทนไม่ไหวอีกแล้ว”นางชะงัก ดวงตาเบิกโพลงเล็กน้อย แต่ยังไม่เอ่ยตอบ เขาเดินเข้ามาใกล้ทีละก้าว แล้วหยุดอยู่ตรงหน้านาง หัวใจเต้นแรงจนรู้สึกว่าทั้งสวนเงียบงัน เหลือเพียงเสียงหัวใจตนเองและของนาง“ลู่ซือหนาน ข้ารักเจ้า” เขาเอ่ยเสียงแน่น แม้สั้น แต่หนักแน่นเหลือเกิน“ข้ารู้ตัวตั้งแต่เมื่อใดไม่แน่ใจ รู้เพียงว่ายามเห็นเจ้าปรุงยาให้ ยามเจ้าถือกล่องขนมมายื่นเงียบๆ หรือยามเจ้าม
You may also like
ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน23.7K viewsทัณฑ์อสุรา
เพลงมีนา11.8K viewsเมื่อตัวประกอบเช่นข้าเปลี่ยนมารับบทนางรองผู้จืดจาง
หย่งเอ๋อร์9.2K viewsโทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น
สั่งไม่หยุด62.2K viewsสอนรักพยัคฆ์หน้าตาย
ชาไทยเย็น983 viewsนักฆ่าล่าหัวใจองค์ชายสายรุก
ชาไทยเย็น8.6K viewsชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก!
ซีไซต์15.6K viewsทะลุมิติมาเป็นกบฎที่หลงรักท่านอ๋อง
Lailafun / เฉิงเอ๋อร์ / มอ.อาร์.ยอ807 views
