ตอนพิเศษ(ลูกพยัคฆ์)ในช่วงสองเดือนแรกของการเป็นคุณพ่อและคุณแม่มือใหม่ ทั้งนิดากับน่านพยัคฆ์แทบจะเรียกได้ว่าสิ้นสภาพไปตามๆกัน เมื่อเจ้าหนูน้อยเสือใหญ่นั้นเล่นถอดแบบเอานิสัยเอาแต่ใจตัวเองสุดๆมาจากบิดาทั้งดุ้น ไม่ว่าจะทำอะไรขัดใจนิดขัดใจหน่อยเป็นอันต้องส่งเสียงร้องไห้โยเยอยู่ตลอดเวลา... นิด
(ต่อ)ผ่านไปราวสองชั่วโมงเศษ ร่างอวบอิ่มบนเตียงคนไข้ก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา มือน้อยของเธอถูกกอบกุมเข้าไปอยู่ในอุ้งมือใหญ่แสนอบอุ่น นิดาเผยอริมฝีปากขึ้นยิ้ม เมื่อเห็นสามีของตัวเองนอนหลับซบใบหน้าลงข้างๆเธอ “พี่พยัคฆ์คะ...” นิดาเอ่ยเสียงเรียกสามีเสียงแหบแห้ง เมื่อเธอรู้สึกถึงอาการอ่อนเพลียอยู่บ้างเล็กน้อย
(ต่อ)วามวุ่นวายที่คาบเกี่ยวไม่ต่างจากความโกลาหลเกิดขึ้นตั้งแต่ไร่ราชพยัคฆ์ เสียงดังโหวกเหวกปลุกให้คนทั้งไร่รวมทั้งเจ้าของบ้านหลังใหญ่ ต่างสะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียงกันโดยไม่ต้องนัดหมาย เมื่อเสียงคนกระจายข่าวตะโกนเสียลั่นไม่เกรงใจใครดังไปทั่วทั้งไร่ขนาดนั้น ... “เฮ้ย!!!พวกเราคุณนิเ
“ขอบคุณนะคะคุณสามีสุดที่รัก...” เมื่อได้ฟังคำพูดของสามีนิดาก็ได้แต่นั่งยิ้มแหยๆ ยิ่งเมื่อนึกตามคำพูดของเขา มันก็ถูก จะเถียงก็ไม่ได้เสียด้วย แต่ก็ยังดีที่เขายังมีกระจิตกระใจยอมช่วยเหลือคนพวกนั้นให้เธอได้สบายใจ เพราะต่อให้ครอบครัววนาสินทธ์จะเลวร้ายกับเธอมาก่อนมากแค่ไหน แต่คนเคยอาศัยร่วมชายคาเดียวกั
ตอนอวสานเช้านี้ข่าวใหญ่แต่ละช่องรวมทั้งหน้าหนังสือพิมพ์ทุกฉบับต่างพาดหัวข่าวเรื่องบุกทำลายคลีนิกทำแท้งเถื่อน นิดาจะไม่ให้ความสนใจเลยสักนิดหากหนึ่งในหญิงสาวที่ปรากฏแผ่หราอยู่บนหน้าหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งนั้น จะไม่ใช่หญิงสาวที่เคยวางตัวให้สูงทัดเทียมกับหงส์และเคยเหยียบย่ำเธอให้ต่ำต้อยอยู่ภายใต้พื้นดิ
(ต่อ)พอทั้งสองก้าวเท้าเข้ามายังตัวห้างใหญ่แห่งเดียวในตัวเมืองนี้ นิดาก็ถึงกับทำหน้าไม่ถูก เมื่อเธอบังเอิญพบเข้ากับหญิงสาวที่ครั้งหนึ่งเคยยื้อแย่งผู้ชายที่กำลังยืนโอบเอวเธอเอาไว้หลวมๆ ผิดจากอีกคนที่ยืนขนาบหรือแทบจะสิงเข้าร่างเธอได้ เมื่อน่านพยัคฆ์มีสีหน้านิ่งเรียบไม่แสดงอาการอะไรออกมาให้เห็น... “