ตอนที่ 7 ไม่เปลี่ยนใจ

 

ธามนิธิเคลียร์งานที่คั่งค้างบนโต๊ะทำงานอย่างตั้งใจเพราะอีกสองวันเขาก็จะต้องเดินทางไปต่างประเทศแล้ว เขาอยากจะเปลี่ยนใจกับเรื่องที่บอกเลขาไปเหลือเกินว่าไม่อยากพาผู้หญิงคนไหนไปด้วยเพราะตั้งแต่เห็นรูปที่เลขาส่งให้ชายหนุ่มก็เอาแต่รอวันที่จะได้เจอกับผู้หญิงคนนั้น แต่ถ้าจะให้เธอเดินทางไปต่างประเทศด้วยมันก็คงจะกะทันหันเกินไปชายหนุ่มจึงคิดว่าอดเปรี้ยวไว้กินหวานน่าจะดีกว่าเพราะถ้าหากกลับมาจากต่างประเทศแล้วเขาจะเรียกใช้งานเธอทันที ธามนิธิหยิบโทรศัพท์ขึ้นมามองหน้าเธอแล้วยิ้ม

ผู้หญิงผิวขาวดวงตากลมโตผมสีบลอนด์ทองดัดลอนเล็กๆ ส่งให้น่าดูเด็กกว่าอายุจริงมาก เธอไม่ได้สวยจัดเหมือนจีน่าผู้หญิงคนล่าสุดของเขาแต่เธอดูสวยมีเสน่ห์มากจนชายหนุ่มอยากจะรู้เหลือเกินว่าเวลาที่เธอกับเขาอยู่บนเตียงเธอจะทำให้เขามีความสุขมากแค่ไหนเพียงแค่คิดชายหนุ่มก็รู้สึกร้อนรุ่มไปทั่วร่างจนต้องรีบเก็บโทรศัพท์ลงเพราะกลัวว่าตนเองจะเสียสมาธิจนไม่สามารถทำงานตรงหน้าต่อได้

เขานั่งทำงานจนกระทั่งได้ยินเสียงเคาะประตูจากเลขาเมื่อเธอเปิดเข้ามาเขาก็รีบถามถึงเรื่องที่ให้เธอไปจัดการทันที

“เรื่องที่ให้จัดการเรียบร้อยดีไหมคุณจี๊ด”

“กำลังดำเนินเรื่องอยู่ค่ะคุณธามเสาร์หน้าจี๊ดจะเข้าไปที่โมเดลลิ่งอีกครั้ง แต่ตอนนี้ก็สั่งให้เขาตรวจเลือดและฉีดยาคุมรอไว้แล้วค่ะ ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ว่าแต่คุณธามเถอะค่ะสนใจผู้หญิงคนนี้แน่ๆ ใช่ไหม”

“แน่สิผมอยากเจอเธอตอนนี้เลยด้วยซ้ำ”

“ไม่ได้นะคะคุณธาม” สุจิตรารีบร้องห้าม

“ผมรู้หรอกน่าว่าทุกอย่างมันต้องทำตามขั้นตอน”

“คุณธามไม่คิดจะเปลี่ยนใจแน่ใช่ไหมคะ จี๊ดส่งรูปมาให้คุณธามดูอีกหลายรูปเลย บางคนก็สวยกว่าน้องคนนี้มากๆ” สุจิตราถามเพราะอยากให้เจ้านายมองหาผู้หญิงคนใหม่

“ไม่ล่ะผมถูกใจคนนี้ ฝ่ายนั้นมีปัญหาอะไรหรือเปล่า”

“ไม่มีปัญหาอะไรหรอกค่ะก็แค่อยากให้คุณธามได้เจอคนที่ถูกใจมากจริงๆ”

“ครั้งนี้คุณดูแปลกนะเหมือนไม่อยากจะให้ผมจ้างคนนี้เลยนะ มีอะไรปิดบังผมหรือเปล่า”

“จี๊ดกลัวคุณถามจะไม่ถูกใจทางโมเดลลิ่งบอกมาว่าน้องเขาไม่เคยรับงานแบบนี้ก็กลัวจะทำงานได้ไม่เต็มที่”

“ไม่เป็นไรหรอกน่า” ธามนิธิพูดแล้วยิ้มที่มุมปาก ถ้าหญิงสาวยังไม่เคยผ่านผู้ชายมามันก็ไม่ใช่ปัญหาเพราะเรื่องบนเตียงมันสามารถสอนกันได้ อันที่จริงเขาก็นอนกับผู้หญิงได้ทุกคนนั่นแหละไม่สนใจหรอกว่าเธอจะผ่านใครมาบ้างแต่เมื่อได้ยินว่าเธอยังไม่เคยมีประสบการณ์มันก็ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นเพราะนานมาแล้วที่เขาไม่เคยนอนกับผู้หญิงบริสุทธิ์ ถึงแม้จะรู้ว่าครั้งแรกเธออาจจะไม่เป็นงานแต่ชายหนุ่มก็คิดว่าประสบการณ์อันโชกโชนของเขาจะสามารถทำให้เธอเก่งขึ้นได้อย่างแน่นอน

“ถ้าอย่างนั้นจี๊ดจะจัดการให้นะคะ แต่ถ้าคุณธามนึกอยากจะเปลี่ยนใจก็บอกจี๊ดได้เลยก่อนที่คุณธามจะกลับมาจากต่างประเทศ”

“แต่ผมคิดว่าคงไม่เปลี่ยนใจหรอก” ชายหนุ่มพูดอย่างมั่นใจเพราะเพียงแค่เห็นรูปถ่ายเขาก็รู้สึกถูกชะตากับผู้หญิงคนนี้มากๆ

“ค่ะคุณธาม ถ้าอย่างนั้นจี้ดขอตัวไปทำงานต่อนะคะ แฟ้มพวกนี้คุณธามก็อย่าลืมเซ็นชื่อก่อนไปด้วยนะคะ” เลขาสาววางแฟ้มลงบนโต๊ะทำงานของเจ้านายแล้วก็เดินออกมาจากห้องด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเครียด

เมื่อออกมาจากห้องทำงานของรองประธานบริษัทแล้วสุจิตราก็โทรศัพท์ไปยังฝ่ายธุรการสั่งงานบางอย่างก่อนจะนั่งทำงานของตนเองตามปกติจนกระทั่งถึงเวลาเลิกงาน

“คุณจี๊ดทำไมยังไม่เตรียมตัวกลับบ้านอีกล่ะ”  ธามนิธิถามเมื่อเดินออกมาจากห้องทำงานแล้วเห็นว่าเลขาของตนยังนั่งทำงานอยู่และบนโต๊ะก็ยังมีแฟ้มกระจัดกระจายต่างจากทุกครั้งที่โต๊ะทำงานของเธอจะเรียบร้อยพร้อมจะกลับบ้าน

“จี๊ดมีงานต้องเคลียร์นิดหน่อยค่ะ”

“ผมใช้งานหนักคุณหนักเกินไปใช่ไหมครับ”

“ไม่หรอกค่ะช่วงที่คุณทางไปต่างประเทศจี๊ดก็จะว่างานอีกนานเลยเพราะฉะนั้นมันก็ถือว่าเป็นการทดแทนกับช่วงที่จะทำงานหนักได้ค่ะ”

“ถ้างั้นผมกลับก่อนแล้วกันนะอย่าลืมเรื่องที่เราคุยกันล่ะ” ชายหนุ่มย้ำกับเธออีกครั้ง

เมื่อเจ้านายออกไปแล้วสุจิตราก็ถอนหายใจเพราะดูเหมือนครั้งนี้เจ้านายจะถูกใจกับผู้หญิงที่เธอส่งรูปให้เอามากๆ แต่มันก็เกิดปัญหาเพราะมันมีเงื่อนไขบางข้อที่เขายังไม่ได้บอกเจ้านายของตน

หญิงสาวนั่งทำงานอยู่อีกสักพักเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าก็เงยหน้าขึ้นทักทาย”

“สวัสดีจ้ะ”

“สวัสดีค่ะ คุณคือคุณจี๊ดที่เรียกเกรซมาพบใช่ไหมคะ”

“ใช่จ้ะ”

“มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ หรือเกรซทำอะไรผิด”

“เปล่าหรอกหรอกมันเป็นเรื่องส่วนตัว”

“เรื่องส่วนตัวเหรอคะคุณจี๊ด”

“ไม่ต้องเรียกว่าคุณจี๊ดก็ได้เรียกว่าพี่จี๊ดก็พอ”

“ค่ะพี่จี๊ด”

“พี่ว่าเราไปคุยกันในห้องประชุมเล็กดีกว่านะพี่ไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเราคุยเรื่องอะไรกัน”

“ค่ะพี่จี๊ด”

กชณิชาเดินตามเลขานุการของรองประธานเข้าไปในห้องประชุมเล็ก เธอไม่เคยเจอกับคุณสุจิตรามาก่อนและไม่รู้เลยว่าคุณสุจิตราคนนี้จะมีธุระส่วนตัวอะไรคุยกับเธอ ตอนที่หัวหน้าแผนกแจ้งว่าเลขานุการของรองประธานอยากจะเจอหญิงสาวก็เกิดคำถามขึ้นมากมายในหัว

“พี่ไม่อยากจะอ้อมค้อมอะไรมากพี่อยากให้เกรซดูรูปในไอแพดและบอกพี่ว่าผู้หญิงคนนี้เกรซหรือเปล่า”

คุณสุจิตราส่งไอแพดที่เปิดรูปค้างไว้ให้กับกชณิชาเมื่อหญิงสาวเห็นรูปตัวเองในนั้นก็ตกใจเพราะไม่คิดว่าคุณสุจิตราจะมีรูปถ่ายของเธอที่ส่งให้กับทางโมเดลลิ่งของพี่พลอยใส

สุจิตราสังเกตอากัปกิริยาของหญิงสาวก็พอจะเดาออกว่านั่นใช่เธอจริงๆ แต่ดูลักษณะตอนนี้กับในรูปมันแตกต่างกันอย่างมากตอนนี้หญิงสาวสวมแว่นตากรอบสีดำค่อนข้างหนา ผมก็มัดเรียบตึงแล้วผมสอดเข้าไปได้เน็ตด้านในทำให้ดูแก่กว่าอายุมากแล้วถ้าไม่บอกว่าผู้หญิงในรูปกับเธอเป็นคนคนเดียวกันก็ไม่มีทางรู้ได้เลย

“คนในรูปคือเกรซค่ะพี่จี๊ดได้รูปนี้มาจากไหนคะ”

“แล้วเกรซเอารูปนี้ให้ใครบ้างล่ะ”

“รูปนี้เกรซส่งให้พี่พลอยที่โมเดลลิ่งค่ะ ที่พี่เรียกเกรซมาคุยก็เพราะเรื่องที่เกรซไปทำงานที่นั่นใช่ไหม เกรซขอร้องพี่จี๊ดได้ไหมคะว่าไม่ให้บอกใครว่าเกรซไปทำงานที่นั่น”

“ลองบอกเหตุผลพี่มาสิว่าทำไมต้องไปทำงานที่นั่นทั้งที่ตัวเองมีงานประจำทำเป็นหลักแหล่งแล้ว””

สุจิตรารู้มาจากพลอยใสว่าหญิงสาวมีความจำเป็นจะต้องใช้เงินแต่ไม่รู้ว่าความจำเป็นนั้นมันคืออะไรและเธอคิดว่าจะต้องรู้เหตุผลก่อนที่จะดำเนินการขั้นต่อไปกับผู้หญิงคนนี้

“เกรซมีเหตุจำเป็นต้องใช้เงินเป็นจำนวนมากและด่วนด้วยค่ะ เกรซจะยืมเงินจากบริษัทอายุงานก็ได้แค่หนึ่งปี แต่เกรซจะทำงานครั้งนี้แค่ครั้งเดียวจากนั้นคิดจะเลิกทำงานนี้อย่างเด็ดขาด พี่จี๊ดอย่าบอกใครได้ไหมคะ เกรซขอร้อง”

“ความจำเป็นที่ว่ามันคืออะไร”