ตอนที่ 6 เงินไม่มีศักดิ์ศรีก็ไม่สำคัญ

 

“เจ้านายคุณจี๊ดโอเคมั้ยคะ” พลอยใสรีบถามเมื่อสุจิตราเดินกลับเข้ามาในห้อง

“โอเคค่ะ แต่มีเงื่อนไขนิดหน่อยเกี่ยวกับจำนวนเงินสองแสนที่คุณพลอยอยากจะได้ล่วงหน้า”

“เงื่อนไขอะไรคะ”

“จี๊ดอยากให้ทำสัญญาแยกเป็นสองฉบับค่ะ ฉบับหนึ่งเป็นสัญญากับเด็กที่จะจ้างส่วนอีกฉบับหนึ่งอยากให้เป็นสัญญากู้ยืมเงินได้ไหมเพราะจำนวนเงินมันค่อนข้างเยอะอีกอย่างกว่าจะได้เริ่มงานก็ต้องรอให้เจ้านายของจี๊ดกลับจากต่างประเทศซึ่งระยะเวลามันก็เกือบเดือนเลยนะคะ” เพราะทุกครั้งจะจ่ายเงินในวันที่เริ่มเข้าไปทำงานแต่ครั้งนี้เป็นการจ่ายเงินล่วงหน้า

“ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะคะพลอยจะบอกเด็กให้แล้วคุณจี๊ดจะเข้ามาทำสัญญาเองหรือจะส่งมาทางไลน์คะ”

“น่าจะเข้ามาด้วยตัวเองค่ะ คงเป็นเสาร์หน้า”

“ได้ค่ะ พลอยจะบอกเด็กไปจัดการเรื่องตรวจเลือดกับฉีดยาคุมให้เรียบร้อยก่อนวันทำสัญญานะคะ”

“ไปที่คลินิกเดิมนะคะ จี๊ดจะแจ้งคลินิกให้เด็กของคุณพลอยแค่เข้าไปตรวจฉีกยาแล้วก็กลับบ้านได้เลยค่ะ”

“คุณจี๊ดเตรียมสัญญากู้ยืมเงินมาได้เลยนะคะ ส่วนสัญญาที่จะเซ็นกับเด็กก็ใช้สัญญาเดิม”

“ขอบคุณค่ะคุณพลอย จี๊ดขอชื่อจริงกับนามสกุลจริงและภาพถ่ายบัตรประชาชนของเด็กได้ไหมเพราะจะต้องระบุในสัญญาว่าเป็นผู้ยืมเงินค่ะ ให้เขาระบุในบัตรประชาชนด้วยนะคะว่าใช้สำหรับกู้ยืมเงินจากจี๊ดใส่วันที่มาเลยก็ได้จะได้ไม่มีปัญหาทีหลัง”

“ได้ค่ะเดี๋ยวพลอยจะจัดการเรื่องนี้ให้แล้วจะไลน์ไปให้คุณจี๊ดนะคะ ขอบคุณมากนะคะคุณจี๊ดที่เรียกใช้เด็กของพลอยแล้วยอมจ่ายเงินค่าจ้างล่วงหน้าให้อีก”

เมื่อคุณสุจิตราเดินออกจากห้องทำงานไปแล้วพลอยใสก็รีบโทรศัพท์ไปหากชณิชาทันทีเพื่อแจ้งข่าวดี

“จริงเหรอคะพี่พลอย” หญิงสาวดีใจมากที่ตนเองได้งานทั้งที่เพิ่งเข้าไปคุยกับพี่พลอยใสไม่ถึงสองชั่วโมง

“จริงสิเขาตกลงแล้ว”

“เกรซต้องทำยังไงบ้างคะ เขาให้เริ่มงานเมื่อไรแล้วจะได้เงินตอนไหน” กชณิชาถามด้วยความตื่นเต้นเพราะเริ่มงานเร็วเธอก็จะได้เงินมาใช้หนี้เร็ว

“เกรซยังไม่ต้องเริ่มงานตอนนี้หรอกนะเพราะเจ้านายของเขาจะเดินทางไปต่างประเทศน่ะ กว่าจะเริ่มงานอีกทีก็น่าจะกลางเดือนหน้าเลย แต่ในการรับงานของลูกค้าคนนี้เกรซต้องไปตรวจเลือดตามที่พี่ส่งรายละเอียดให้และต้องฉีดยาคุมกำเนิดด้วยเกรซจะโอเคกับข้อตกลงตรงนี้หรือเปล่าล่ะ”

“โอเคค่ะ” ไม่ว่านายจ้างจะให้ทำอะไรตอนนี้หญิงสาวก็ยอมทุกอย่างขอแค่ได้เงินมาใช้หนี้ก็พอ

“เกรซส่งรูปถ่ายบัตรประชาชนพร้อมเซ็นสำเนาถูกต้องระบุว่าใช้สำหรับกู้ยืมเงินให้พี่ด้วยนะ พี่จะส่งรายละเอียดให้ว่าคนที่ให้เรากู้เงินชื่ออะไร”

“ทำไมต้องทำสัญญากู้เงินด้วยล่ะคะ”

“ก็เราเอาเงินเขามาล่วงหน้าตั้งสองแสนแล้วยังไม่ได้เริ่มงานเขาก็คงกันไว้ก่อนเพราะกลัวว่าเราจะไปหลอกเขาแล้วหนี” พลอยใสอธิบายอย่างใจเย็นเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่กชณิชารับงานและการรับงานของเธอมันก็ต่างจากเด็กคนอื่น

“แต่เรื่องสัญญาพี่จะช่วยดูให้อีกที เขาจะเข้ามาทำสัญญาเสาร์หน้าเกรซสะดวกเข้ามาใหม”

“สะดวกค่ะ พี่พลอยช่วยคุยให้เกรชหน่อยได้ไหมคะ เกรซลืมคิดไปว่าถ้าได้เงินมาสองแสนก็ต้องหักให้พี่พลอยหกหมื่นบาทมันคงไม่พอใช้หนี้หรอกค่ะ”

“เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงหรอกเพราะในกรณีนี้พี่จะได้เปอร์เซ็นต์ต่างหากไม่เกี่ยวไม่ได้หักจากเด็กจ้ะ”

“จริงเหรอคะพี่พลอย”

“จริงสิ”

“ไม่ใช่ว่าพี่พลอยไม่เอาเปอร์เซ็นต์จากเกรซเพราะสงสารที่เกรซเป็นหนี้หรอกนะคะ”

“ไม่หรอกเรื่องเงินเรื่องทองพี่ไม่สงสารใครทั้งนั้นแหละเกรซก็รู้นี่ว่าพี่งกเงินขนาดไหน พี่ไม่ยอมเสียเปรียบแน่” พลอยใสพูดออกไปตามตรงเพราะในกรณีที่ดิวเด็กให้เป็นคู่นอนแบบนี้เธอจะได้เปอร์เซ็นต์ต่างหากจากนายจ้าง

“ขอบคุณมากนะคะพี่พลอย”

“ไม่เป็นไรจ้ะตอนนี้ยังเหลือเวลาอีกหนึ่งอาทิตย์ที่เกรซจะตัดสินใจถ้าระหว่างนี้เปลี่ยนใจก็โทรบอกพี่ได้พี่จะได้โทรแจ้งฝ่ายโน้น อันที่จริงพี่ไม่อยากให้เรารับงานแบบนี้เลยแต่มันเป็นงานที่ได้เงินดีและได้เงินเร็ว”

“เกรซก็ไม่อยากรับงานหรอกค่ะพี่แต่ทำยังไงได้ล่ะความจนมันบีบบังคับเงินตั้งสองแสนจะให้ไปทำงานสุจริตที่ไหนมันจะทันล่ะ”

“พี่เข้าใจจ้ะ”

“ขอบคุณพี่พลอยอีกครั้งนะคะ”

“ไม่เป็นไรจ้ะเราก็ได้เงินกันทั้งคู่ พี่วางสายก่อนนะแล้วจะส่งรายละเอียดให้”

“ค่ะพี่พลอย”

“พี่พลอยว่ายังไงบ้างเกรซ” กัญญาวีร์รีบถามเมื่อเพื่อนวางสายตอนนี้ทั้งสองคนนั่งอยู่ในร้านชาบูแห่งหนึ่งบนห้างสรรพสินค้า

“พี่เขาบอกว่ามีคนตกลงจะจ้างน่ะ”

“อะไรนะทำไมมันเร็วแบบนี้ล่ะ แล้วเกรซจะเตรียมตัวทันเหรอ”

“ยังไม่เริ่มงานตอนนี้หรอกนายจ้างเขาไปทำธุระที่ต่างประเทศน่ะ แต่ตอนนี้เกรซต้องตรวจเลือดแล้วก็ฉีดยาคุมก่อน”

“โอ้โหต้องทำถึงขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วเงินล่ะเขาให้ตามที่ขอไหม”

“เขาหาสองแสนบาทนั่นแหละ”

“ก็เหลือแสนสี่”

“ครั้งนี้เกรซได้เต็มจำนวนเลยเพราะพี่พลอยจะได้ต่างหากจากนายจ้างเอง แต่เขาก็มีข้อแม้นะ”

“ข้อแม้อะไรเหรอถ้าเรื่องมันเยอะหรือเราเสียเปรียบมากกัญว่าเกรซต้องคิดดีๆ นะ”

“เขาให้เกรซเข้าไปทำสัญญาวันเสาร์หน้าน่ะ เป็นสัญญากู้ยืมเงินเพราะครั้งนี้จำนวนเงินที่เราขอครั้งแรกมันค่อนข้างเยอะอีกอย่างก็ยังไม่ได้เริ่มงานทันทีเขาก็เลยกลัวว่าเราจะเบี้ยว”

“ถ้าอย่างงั้นเสาร์หน้ากัญจะมารับเคสไปโมเดลลิ่งของพี่พลอยด้วยกันนะจะได้ช่วยกันดูสัญญาไง”

“ถ้ากัญไม่เสนอว่าจะไปด้วยเกรซก็ต้องขอร้องให้กัญไปด้วยอยู่นั่นแหละ เกรซเองก็กลัวโดนโกงเหมือนกันเกิดเขาใส่เลขศูนย์เกินมาตัวสองตัวคงได้ใช้หนี้กันหัวโตแน่ๆ”

“แต่เกรซจะไม่ลองคิดดูอีกทีหนึ่งเหรอ”

“พี่พลอยก็บอกให้เกรซลองคิดดูเหมือนกัน”

“ยังมีเวลาที่จะตัดสินใจก่อนจะถึงวันเสาร์หน้านะเกรซ”

“แต่เกรซคิดว่าคงไม่เปลี่ยนใจแล้วแหละในเมื่อพระเจ้าให้เรือนร่างและหน้าตาเรามาแต่ท่านไม่ได้ให้เงินทองมากมายกับเราเราก็ควรจะใช้หน้าตาที่ท่านให้มาเป็นประโยชน์”

“แล้วถ้าวันหนึ่งเกรซมีแฟนแล้วเขารู้เรื่องนี้ขึ้นมามันจะไม่มีปัญหาทีหลังเหรอ”

“เกรซคิดจะรับงานแค่ครั้งเดียวนะ แล้วจะบอกกับผู้ชายที่เข้ามาจีบด้วยว่าเกรซเคยทำงานแบบนี้เขาจะรับได้หรือจะคบกันต่อก็ค่อยว่ากันอีกที แต่คงยังไม่ใช่เร็วๆ นี้หรอกตอนนี้เกรซไม่อยากจะคิดอะไรเลยขอแค่ได้เงินมาใช้หนี้ให้พ่อเลี้ยงและให้แม่เกรซได้เป็นอิสระจากผู้ชายคนนั้นก็พอ”

“กัญไม่เข้าใจเลยนะโลกนี้มันไม่ยุติธรรมเลยบางคนมีเงินรวยล้นฟ้าใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือยกระเป๋าใบหนึ่งของเขาเท่ากับเงินเดือนเราเกือบสองสามปีเลย แต่บางคนก็ขัดสนจนต้องยอมขายศักดิ์ศรี”

“โลกนี้มันไม่มีอะไรยุติธรรมหรอก ในเมื่อเราไม่ได้รวยล้นฟ้าศักดิ์ศรีมันก็ไม่จำเป็นเท่าไหร่หรอก ใครจะมองยังไงเกรซไม่สนใจหรอกเพราะถ้าหากไม่ทำแบบนี้ก็คงต้องถูกพ่อเลี้ยงพาไปขายให้เสียที่บ่อนและถึงตอนนั้นคิดว่าสถานการณ์มันก็คงแย่มากๆ”

“กัญรู้ว่าที่เกรซทำทุกอย่างก็เพราะความจำเป็น”