หนี้รักบังตา 9

มือของคิณณ์ที่จับมือของอิงฟ้าไว้แน่นยังคงอุ่นซ่านไปทั่วสรรพางค์กาย คำสารภาพที่ว่า "ผมต้องการคุณจริงๆ คุณอิงฟ้า ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน" และการที่เขาเอากุญแจบ้านมาคืน มันทำให้โลกทั้งใบของอิงฟ้าหมุนคว้าง เธอไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกอย่างไรดี ระหว่างความโกรธที่ยังคงคุกรุ่น กับความรู้สึกประหลาดที่เริ่มก่อตัวขึ้นในใจ

"ท่านประธาน... พูดอะไรคะ" อิงฟ้าถามเสียงสั่น ร่างกายยังคงแข็งทื่อ

คิณณ์กระชับมือเธอแน่นขึ้นเล็กน้อย ดวงตาคมกริบของเขาจ้องมองเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความจริงใจและความรู้สึกผิดที่ยากจะปิดซ่อน

"ผมรู้ว่ามันอาจจะยากที่จะเชื่อ" คิณณ์พูดเสียงทุ้มต่ำ "แต่ผมพูดความจริงทุกอย่าง" เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ "ผมขอเริ่มต้นอธิบายทุกอย่างให้คุณฟังอย่างละเอียดอีกครั้งได้ไหมครับ"

อิงฟ้าเงียบไป เธอสับสนเกินกว่าจะปฏิเสธได้ในตอนนี้ เธอแค่พยักหน้ารับช้าๆ คิณณ์จึงค่อยๆ ปล่อยมือของเธอออก และเดินกลับไปนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานของเขา พลางผายมือเชิญให้อิงฟ้าไปนั่งที่เก้าอี้รับรองฝั่งตรงข้าม

"ผมเข้าใจว่าคุณคงรู้สึกโกรธและผิดหวังในตัวผมมาก" คิณณ์เริ่มต้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงกว่าปกติ "ผมไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังความจริงเรื่อง 'สินทรัพย์พรรณราย' จากคุณเลย"

อิงฟ้ามองหน้าเขาด้วยสายตาที่ยังคงเต็มไปด้วยความไม่ไว้วางใจ

"บริษัท สินทรัพย์พรรณราย จำกัด เป็นบริษัทที่ผมก่อตั้งขึ้นมาเมื่อ 5 ปีที่แล้ว จุดประสงค์หลักคือการลงทุนในอสังหาริมทรัพย์ที่ยังไม่ได้รับการพัฒนา และช่วยเหลือลูกหนี้ที่ติดหนี้นอกระบบโดยการรับจำนองทรัพย์สินในเงื่อนไขที่เป็นธรรม" คิณณ์อธิบาย "เราทำงานร่วมกับหน่วยงานภาครัฐและมูลนิธิต่างๆ เพื่อให้ความช่วยเหลือ"

"แล้วทำไมต้องทำแบบลับๆ ล่อๆ ด้วยคะ" อิงฟ้าถามตัดบท

"เพราะแก๊งเงินกู้นอกระบบมีอิทธิพลมาก การเข้าไปซื้อหนี้จากพวกเขาโดยตรงมีความเสี่ยงสูงมาก" คิณณ์ตอบ "เราต้องดำเนินการอย่างระมัดระวังที่สุด เพื่อไม่ให้เป็นเป้าหมายของพวกเขา และเพื่อปกป้องความปลอดภัยของทั้งทีมงานและลูกหนี้"

"แล้วทำไมถึงมาเกี่ยวข้องกับบ้านของดิฉันได้คะ" อิงฟ้าถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจนัก

คิณณ์สบตาอิงฟ้าอย่างจริงจัง "ผมได้รับรายงานจากทีมงานว่ามีเคสของครอบครัวคุณเข้ามา พวกเขาแจ้งว่าพ่อของคุณติดหนี้ก้อนใหญ่กับแก๊งเงินกู้ 'พยัคฆ์ทมิฬ' ซึ่งขึ้นชื่อเรื่องความโหดเหี้ยม ผมจึงสั่งให้ทีมตรวจสอบข้อมูลเพิ่มเติม"

"แล้วพอท่านประธานเจอชื่อดิฉันก็เลย..." อิงฟ้าพูดค้างไว้

คิณณ์พยักหน้า "ใช่ครับ พอผมเห็นชื่อ 'อิงฟ้า' และรู้ว่าคุณคือพนักงานใหม่ในบริษัทของผม ผมก็รู้สึกสนใจเป็นพิเศษ" เขาหยุดไปชั่วครู่ ดวงตาของเขาดูอ่อนโยนลงเล็กน้อย "ตอนนั้น ผมยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณเป็นคนเก่งและขยันขนาดนี้ ผมแค่... แค่รู้สึกว่าอยากจะรู้จักคุณให้มากขึ้น"

คำพูดของคิณณ์ทำให้อิงฟ้าใจสั่น เธอรู้สึกถึงความร้อนผ่าวบนใบหน้า

"ผมจึงตัดสินใจที่จะเข้าแทรกแซงเคสของคุณโดยตรง" คิณณ์พูดต่อ "ผมให้ทีมงานเจรจากับพวกแก๊งพยัคฆ์ทมิฬเพื่อขอซื้อหนี้ของคุณทั้งหมด และผมตั้งใจจะให้คุณผ่อนชำระกับผมในเงื่อนไขที่ยุติธรรมที่สุด เพื่อที่คุณจะได้ไม่ต้องเจอการข่มขู่คุกคามอีกต่อไป"

"แต่ท่านประธานไม่บอกความจริงกับดิฉัน" อิงฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความน้อยใจ "ดิฉันต้องมานั่งกังวลแทบตายว่าบ้านจะถูกยึด โดยที่ท่านประธานรู้เรื่องทุกอย่างอยู่แล้ว"

คิณณ์ถอนหายใจ "ผมขอโทษจริงๆ ครับ ผมรู้ว่านั่นเป็นความผิดพลาดของผม" เขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ดวงตาของเขาดูเศร้าลงเล็กน้อย "ตอนนั้นผมกลัวว่าถ้าคุณรู้ว่าผมคือ 'คุณคิณณ์' ที่เป็นเจ้าของบริษัทสินทรัพย์พรรณราย คุณจะเข้าใจผิด คิดว่าผมกำลังใช้โอกาสนี้เอาเปรียบคุณ หรือคิดว่าผมกำลังเล่นตลกกับชีวิตของคุณ"

"แล้วท่านประธานไม่คิดว่าการปิดบังแบบนี้มันยิ่งทำให้ดิฉันไม่ไว้ใจท่านประธานหรือคะ" อิงฟ้าถามกลับ

คิณณ์พยักหน้ารับ "ผมรู้ครับ และผมก็รู้สึกผิดกับเรื่องนี้มาตลอด" เขาจ้องมองอิงฟ้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความจริงใจ "ผมแค่อยากให้คุณได้ผ่อนคลายจากปัญหาหนี้สิน และผมอยากให้คุณเห็นว่าผมไม่ได้มีเจตนาร้ายกับคุณเลย"

"แล้วเรื่องที่ท่านประธานบอกว่าสนใจดิฉันล่ะคะ" อิงฟ้าถามเสียงเบา ความรู้สึกสับสนยังคงตีกันอยู่ในใจ

คิณณ์ยิ้มบางๆ เป็นรอยยิ้มที่อบอุ่นและอ่อนโยนอย่างที่อิงฟ้าไม่เคยเห็นมาก่อน

"ผมไม่ได้โกหกคุณเลยในเรื่องนั้น คุณอิงฟ้า" คิณณ์พูด "ตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมเห็นคุณในบริษัท ผมก็รู้สึกบางอย่างกับคุณทันที"

อิงฟ้าเบิกตากว้าง เธอไม่คิดว่าเขาจะกล้าพูดอะไรแบบนี้กับเธออย่างเปิดเผย

"ผมเคยแอบมองคุณตอนที่คุณทำงาน ผมเห็นคุณตั้งใจทำงานหนักแค่ไหน ผมเห็นคุณอดทนแค่ไหน" คิณณ์พูดต่อ "และยิ่งผมรู้เรื่องราวชีวิตของคุณมากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งรู้สึกชื่นชมและสนใจในตัวคุณมากขึ้นเท่านั้น"

"ท่านประธานกำลังพูดอะไรกันแน่คะ" อิงฟ้าถามอย่างตะกุกตะกัก ใบหน้าของเธอแดงก่ำไปหมด

คิณณ์ลุกขึ้นจากเก้าอี้อีกครั้ง เขาเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าอิงฟ้า และคุกเข่าลงข้างหนึ่งต่อหน้าเธอ!

อิงฟ้าตกใจจนแทบจะล้มลงไปกองกับพื้น เธอไม่เคยคิดว่าเขาจะทำอะไรแบบนี้

"คุณอิงฟ้า... ผมรู้ว่าผมอาจจะดูไม่เหมาะสม" คิณณ์พูดเสียงทุ้มต่ำ ดวงตาของเขาจ้องมองเธออย่างแน่วแน่ "และผมรู้ว่าผมทำผิดที่ไม่ได้บอกความจริงกับคุณตั้งแต่แรก"

เขาเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและจริงใจที่สุดเท่าที่อิงฟ้าเคยได้ยินจากเขา

"แต่ผมรักคุณ คุณอิงฟ้า"

ประโยคเดียวสั้นๆ นี้เหมือนสายฟ้าฟาดลงกลางใจของอิงฟ้า เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะมีใครสักคนมาบอกรักเธอในสถานการณ์แบบนี้ ยิ่งกว่านั้นคือคนที่บอกรักคือเจ้านายของเธอเอง!

"ท่านประธาน..." อิงฟ้าพูดไม่ออก น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอรู้สึกสับสนไปหมด เธอไม่รู้ว่าควรจะตอบสนองต่อคำพูดนี้อย่างไรดี

คิณณ์เงยหน้าขึ้นมองเธอ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวังและความรัก

"ผมรู้ว่าคุณอาจจะยังไม่เชื่อใจผม แต่ผมจะทำให้คุณเห็นว่าผมจริงใจกับคุณมากแค่ไหน" คิณณ์พูด "ผมไม่ได้ต้องการบ้านของคุณ ผมไม่ได้ต้องการบงการชีวิตของคุณ ผมต้องการคุณ... ในฐานะคู่ชีวิตของผม"

อิงฟ้าอ้าปากค้าง เธอแทบจะหยุดหายใจ คิณณ์กำลังขอเธอแต่งงานอย่างนั้นหรือ? ในขณะที่เธอยังคงโกรธและสับสนกับเรื่องราวทั้งหมด?

"ท่านประธานกำลังพูดอะไรอยู่คะ!" อิงฟ้าพูดเสียงดังขึ้นเล็กน้อย "นี่มันเร็วเกินไป! และดิฉัน... ดิฉันไม่รู้ว่าท่านประธานกำลังเล่นเกมอะไรอยู่กันแน่!"

คิณณ์ลุกขึ้นยืน เขาเดินเข้ามาใกล้เธออีกหนึ่งก้าว และจับมือของเธอไว้แน่น

"ผมไม่ได้เล่นเกมอะไรกับคุณเลยคุณอิงฟ้า" คิณณ์พูดเสียงหนักแน่น "ผมรู้ว่ามันอาจจะดูแปลกและเร็วไปสำหรับคุณ แต่ความรู้สึกที่ผมมีให้คุณมันเป็นเรื่องจริง"

เขาปล่อยมือเธอออก และเดินไปหยิบกุญแจบ้านที่วางอยู่บนโต๊ะ ส่งคืนให้อิงฟ้า

"บ้านของคุณเป็นของคุณแล้ว คุณอิงฟ้า" คิณณ์พูด "ผมจะไม่เรียกร้องอะไรจากคุณอีกแล้ว" เขาจ้องมองเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหวัง "แต่ผมขอโอกาสให้ผมได้พิสูจน์ตัวเอง ได้ไหมครับ"

อิงฟ้ามองกุญแจในมือสลับกับใบหน้าของคิณณ์ ความรู้สึกหลากหลายตีกันมั่วไปหมด ความโกรธที่เคยมีเริ่มจางหายไปเล็กน้อย เหลือไว้เพียงความสับสนและความรู้สึกประหลาดที่เริ่มก่อตัวขึ้นในใจ

"ดิฉัน... ดิฉันต้องการเวลาค่ะ" อิงฟ้าตอบเสียงแผ่ว "ดิฉันต้องการเวลาคิดทบทวนเรื่องทั้งหมด"

คิณณ์พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ "ได้ครับ ผมจะให้เวลาคุณคิด" เขายิ้มบางๆ "แต่ผมหวังว่าคุณจะให้โอกาสผมได้พิสูจน์ตัวเองนะครับ คุณอิงฟ้า"

อิงฟ้าเงียบไป เธอไม่รู้ว่าควรจะตอบอย่างไรดี สิ่งที่เกิดขึ้นมันเกินความคาดหมายของเธอไปมากนัก เธอไม่เคยคิดเลยว่าหนี้สินนอกระบบของครอบครัวจะนำพาเธอมาพบกับเรื่องราวที่ซับซ้อนและน่าตื่นเต้นเช่นนี้ และเธอจะทำอย่างไรกับหัวใจที่เริ่มสั่นคลอนไปกับคำสารภาพของคิณณ์กันแน่?