MasukShare
บทที่ 12
Bab terbaru
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 746
เวินซื่อได้แบ่งพื้นที่ว่างแห่งหนึ่งในมิติให้กับจวี้เอ๋า ให้เขาสามารถขยับตัวเล่นได้ ทั้งยังเตรียมอาหารเครื่องดื่ม และของเล่นที่ทำจากไม้บางส่วนไว้ให้เขาจวี้เอ๋าค่อนข้างว่าง่าย อยู่คนเดียวในพื้นที่ว่างนั้น นอกจากกินแล้วก็นอน บางครั้งก็ลุกขึ้นมาเล่นสักพัก และไม่เคยเอ่ยถามเวินซื่อเลยสักคำว่าที่นี่คือที่ใดเพราะมิติที่กั้นไว้นั้นเป็นพื้นที่เล็กๆ ที่แยกออกมาโดยเฉพาะ มีแรงต้านบางส่วน ดังนั้น เวินซื่อจึงไม่กังวลว่าจวี้เอ๋าจะค้นพบความลับอื่นๆ ของนางหลังจากจัดแจงให้จวี้เอ๋าและท่านปู่หลินเรียบร้อยแล้ว เวินซื่อก็ออกมาจากมิติเมื่อปรากฏตัวในห้องอีกครั้ง บนมือของนางก็มีขวดน้ำทิพย์ที่เจือจางซ้ำอีกครั้งเพิ่มขึ้นมาหนึ่งขวด ซึ่งภายในยังได้ผสมสมุนไพรที่สามารถช่วยฟื้นฟูอาการบาดเจ็บได้เร็วที่สุดเข้าไปด้วยแน่นอนว่านี่เป็นสิ่งที่เตรียมไว้ให้หลินหงเหวินตอนนี้เพียงแค่รอให้อาการบาดเจ็บของหลินหงเหวินฟื้นตัวอีกสักหน่อย อย่างน้อยก็สามารถลุกจากเตียงเพื่อเดินทางได้แล้ว เช่นนั้นพวกเขาก็จะสามารถออกเดินทางกลับเมืองหลวงได้แต่ตอนนี้ผ่านไปหลายวันแล้ว ก็ไม่รู้ว่าสถานการณ์ในเมืองหลวงเป็นอย่างไรบ้าง......เมือง
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 745
“แมลง...ธรรมดา?”ยักษ์น้อยตัวสั่นระริก ขดตัวอยู่ในกรงถึงแม้จะได้ยินเวินซื่อพูดเช่นนั้น เขาก็ยังคงกอดศีรษะไว้ พูดด้วยความกลัวไม่หยุด “ไม่ชอบ ไม่ชอบแมลง! แมลงกัดเยอะ เจ็บ จวี้เอ๋าเจ็บมาก ไม่ชอบ...”ไม่เพียงแค่ร่างกายเท่านั้น ยิ่งยักษ์น้อยพูด น้ำเสียงก็ยิ่งสั่นเทา ความรู้สึกหวาดกลัวต่อแมลงได้เข้าครอบงำจิตใจของเขาอย่างสมบูรณ์แล้วทั้งที่มีรูปร่างภายนอกสูงใหญ่และดุร้ายถึงเพียงนั้น แต่กลับหวาดกลัวแมลงตัวเล็กๆ เหล่านี้เวินซื่อมองความหวาดกลัวอย่างสุดซึ้งในดวงตาของยักษ์น้อย ในใจนางไม่ได้รู้สึกถึงความน่ารักที่แตกต่างจากภายนอกใดๆ เลย เพียงแต่อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่นรูปร่างสูงใหญ่อย่างยิ่ง แต่สติปัญญาและสภาพจิตใจไม่สมบูรณ์หากได้พบคนดี ก็คงได้รับการดูแลเอาใจใส่ราวกับของล้ำค่าแต่หากได้พบคนชั่วที่มีเจตนาร้าย นี่ก็ไม่ต่างอะไรกับการตกอยู่ในมือโจร จะถูกใช้ประโยชน์จนหมดสิ้นและหากเป็นเพียงการใช้ประโยชน์ก็แล้วไป แต่บางคนกลับชอบหุ่นเชิดที่สามารถควบคุมได้ดี เพื่อการนั้น ถึงกับใช้วิธีการเลวร้ายที่แทบจะไร้ซึ่งขีดจำกัดเห็นได้ชัดว่า เวินซื่อสงสัยว่าเจ้าคนร่างยักษ์ตรงหน้านี้ก็คือหุ่นเชิดแบบนั้น
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 744
นับตั้งแต่เข้ามาที่อารามสุ่ยเยว่ เวินซื่อก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องเหล่านี้มานานแล้ว ทว่าการจัดเตรียมของไฉ่ชิง นางก็ยังคงเห็นอยู่ในสายตาแต่สิ่งที่ทำให้เวินซื่อประหลาดใจที่สุดคือ ความรู้เรื่องสมุนไพรของไฉ่ชิงในเวลานั้น กว้างขวางเสียจนทำให้นางรู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่า“ตอนข้ายังเล็ก ถูกคนทิ้งไว้ที่หน้าประตูโถงหุยชุน เป็นพ่อเฒ่าที่เก็บข้ามา ป้อนข้าวต้มป้อนยาช่วยชีวิตข้าและเลี้ยงดูจนเติบใหญ่ หลังจากนั้นข้าก็อยู่ข้างกายพ่อเฒ่ามาโดยตลอด เรียนรู้วิชาแพทย์และศึกษาเรื่องยาสมุนไพรกับท่าน ดังนั้นสมุนไพรในโถงหุยชุนนี้ ไม่มีชนิดใดที่ข้าไม่รู้จัก”ไฉ่ชิงเล่าเรื่องราวในวัยเด็กของตนเองโดยไม่ปิดบัง เห็นได้ชัดว่าถึงแม้หมอไช่พ่อเฒ่าผู้นี้จะไม่ใช่บิดาผู้ให้กำเนิด แต่ความรักความห่วงใยที่มอบให้นั้นก็ไม่น้อยเลยทีเดียว เพียงพอที่จะเติมเต็มส่วนที่นางขาดหายไปในช่วงวัยเด็กได้และเมื่อกล่าวถึงการเรียนรู้วิชาแพทย์และศึกษาเรื่องยาสมุนไพร ใบหน้าของไฉ่ชิงก็เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ“วิชาแพทย์ของข้าถึงแม้จะสู้พ่อเฒ่าไม่ได้ แต่ความสามารถในการจดจำสมุนไพรของข้านั้น ทั่วทั้งเมืองซื่อสุ่ยไม่มีผู้ใดเทียบติด”นางกล่าวว่า “ดังนั้
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 743
“นายท่าน ท่านพบอะไรบางอย่างหรือขอรับ?”เยี่ยนจือเห็นชางชิงหลานทำท่าทางครุ่นคิด จึงเอ่ยปากถามขึ้นชางชิงหลานขมวดคิ้วเอ่ยขึ้น “จวี้เอ๋าไม่ได้กลับมา”“จวี้เอ๋า?”เยี่ยนจือชะงักไปครู่หนึ่ง พลันตั้งสติขึ้นมาได้ “เป็นไปได้อย่างไร เขาไม่ได้ถูกราชากู่ของนายท่านควบคุมไปนานแล้วหรือ? หรือว่าเขาหนีไปแล้ว?”“ไม่ใช่หนีไป”ชางชิงหลานส่ายหน้า “แต่หายไปแล้ว”พร้อมกับแมลงกู่ที่เขาฝังไว้ในร่างของจวี้เอ๋า ทั้งหมดหายไปจากในเมืองซื่อสุ่ยอย่างสิ้นเชิงแม้ว่าเขาจะใช้ราชากู่แล้ว ก็ยังไม่พบร่องรอยของจวี้เอ๋าและแมลงกู่ในร่างของเขาแม้แต่น้อยดังนั้น เมื่อเยี่ยนจือกล่าวถึงหลินเสวียนเฮ่อที่หายตัวไปในวัดร้าง ชางชิงหลานก็พลันนึกถึงจวี้เอ๋าที่หายตัวไปเช่นเดียวกันบางที ระหว่างสองเรื่องนี้อาจมีความเชื่อมโยงบางอย่างเพียงแต่ตอนนี้เขายังไม่รู้ เกรงว่าคงต้องได้ยินจากปากของสตรีผู้นั้น จึงจะสามารถคลี่คลายทุกสิ่งทุกอย่างได้“คนที่ส่งไปสะกดรอยตามสตรีผู้นั้นก่อนหน้านี้ตายหมดแล้ว ช่วงนี้เจ้าอย่าเพิ่งทำอะไรบุ่มบ่าม เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม ข้าก็จะลงมือเอง”เมื่อได้ยินชางชิงหลานกล่าวว่าจะลงมือด้วยตัวเอง ดวงตาของเยี่ยนจ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 742
เพียงแต่เวินซื่อก็ไม่อาจปล่อยให้พวกเขาตามมาได้ตลอดทางจริงๆ อย่างไรเสีย ภายในโถงหุยชุนก็ยังมีท่านลุงหลินอยู่เมื่อเวินซื่อคิดถึงตรงนี้ ก็พลันเกิดความรู้สึกบางอย่างเมื่อมาถึงป่าทึบและพงหญ้าที่เคยผ่านไปในตอนแรก นางก็เรียกฝูงแมลงพิษที่ซ่อนตัวอยู่ในพงหญ้าออกมาทันทีขวางพวกเขาไว้!คำสั่งหนึ่งถ่ายทอดลงไปทันใดนั้น ในพงหญ้าหนาทึบโดยรอบก็มีเสียงซ่าๆ ดังขึ้นราวกับมีบางสิ่งกำลังเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วอยู่ภายในนั้น และทิศทางการเคลื่อนไหวนั้นก็มุ่งตรงไปทางด้านหลังหัวหน้าหน่วยเล็กของกองทัพธงดำย่อมสังเกตเห็นภาพเหตุการณ์นี้ จึงเดาได้ว่าเวินซื่อกำลังทำอะไรอยู่ในใจของเขาก็อดทอดถอนใจไม่ได้ แมลงเหล่านี้ของท่านธิดาศักดิ์สิทธิ์ช่างเก่งกาจเกินไปแล้วกระมังอ้อ ไม่สิ บางทีควรจะกล่าวว่าท่านธิดาศักดิ์สิทธิ์ต่างหากที่เก่งกาจเกินไปแล้วอย่างไรก็ตาม ผู้ที่ควบคุมแมลงเหล่านี้ก็คือท่านธิดาศักดิ์สิทธิ์เป็นไปตามคาด ไม่นานนัก ด้านหลังก็พลันมีเสียงร้องโหยหวนดังขึ้นฝูงแมลงเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว“เกิดอะไรขึ้น?! เกิดเรื่องอะไรขึ้น?!”ขณะที่เยี่ยนจือกำลังจะเอ่ยปากถาม วินาทีต่อมา เงาดำขนาดเท่าเล็บนิ้วก็พลันพุ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 741
ขอทานน้อยดูเหมือนจะใส่ใจหลินเสวียนเฮ่อมาก เมื่อเห็นว่าเวินซื่อก็เหมือนกับพี่หญิงชุดดำที่อยู่ข้างนอกนั่น ล้วนมาเพื่อช่วยท่านปู่คนนี้ เขาจึงลดความระแวงต่อเวินซื่อแล้วเขาเช็ดน้ำตาพลางกล่าวว่า “ข้าเชื่อพี่หญิง”เวินซื่อพยักหน้า จากนั้นก็ยกมือขึ้นตีจนเขาหมดสติไปจากนั้นจึงพาหลินเสวียนเฮ่อเข้าไปในมิติโดยตรง พลังวิญญาณและน้ำทิพย์ในมิติ รวมถึงยาพวกนั้นที่นางปรุงขึ้นมา สามารถช่วยประคองชีวิตของหลินเสวียนเฮ่อไว้ได้ชั่วคราว เพียงแต่สภาพเช่นนี้ก็คงอยู่ได้ไม่นานนางจะต้องรีบพาท่านปู่หลินกลับเมืองหลวงโดยเร็วที่สุด เพราะว่าตอนนี้มีเพียงอาจารย์ของนางและหลินจื่อฟูพวกเขาสองคนเท่านั้น ที่สามารถช่วยท่านปู่หลินได้ครู่ต่อมา เวินซื่อก็แบกขอทานน้อยที่ถูกนางตีจนหมดสติไป เดินก้าวเท้าออกไปจากวัดร้าง“จู๋เยวี่ย”นางเรียกจู๋เยวี่ยเสียงหนึ่งเวลานี้ จู๋เยวี่ยที่ซัดเยี่ยนจือจนใบหน้าบวมปูด เนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผล เมื่อได้ยินเสียงของนาง ก็รีบถอยกลับมาทันทีนางเหลือบมองขอทานน้อยที่อยู่บนตัวเวินซื่อ ถึงแม้จะไม่เห็นหลินเสวียนเฮ่อ แต่เห็นได้ชัดว่านางคาดเดาได้แล้วเวินซื่อส่งสายตาให้นางคราหนึ่ง จากนั้นก็กล่าวว่
Anda juga akan menyukai
ยอดหญิงในเงามาร
ฉินอันอัน103.3K Dibacaข้านี่หรือขึ้นชื่อว่าสตรีตัวร้ายแสนอัปลักษณ์
เทียนสื่อ9.3K Dibacaอ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
จุ้ยหลิงซู694.2K Dibacaปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ
มู่โร่ว162.5K Dibacaสยบรักมังกรหลงถิ่น
อัญธิญาน์576 Dibacaสยบรักยอดบัณฑิต
ฝ้ายสีคราม2.4K Dibacaตื๊อรักวาณิช
lianlian516 Dibacaข้าทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูกติด
Tuk Kung5.1K Dibaca
