LOGINShare
บทที่ 952
Latest chapter
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 966
อันซินรุ่ยสะดุ้งเฮือกในใจ ดวงตาหรี่ลงเล็กน้อยนางยกมือขึ้นสัมผัสใบหน้าของตัวเองบริเวณที่ถูกเข็มบินกรีดผ่าน ปลายนิ้วปาดเลือดหยดหนึ่งออกไปจากนั้นก็เงยหน้ามองไปทางด้านข้าง เห็นหลานซื่อกำลังหนีบเข็มบินหลายเล่มไว้ในง่ามนิ้ว เตรียมพร้อมลงมือกับหลานซื่ออีกครั้งอันซินรุ่ยรีบบอกว่า “ช้าก่อน อาซื่อ เจ้าเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า?!”“เจ้าคิดว่าข้าเข้าใจอะไรผิดไปหรือ?”หลานซื่อเลิกเปลือกตาขึ้นเล็กน้อย ปรายตามองนางพลางย้อนถาม“ไม่ว่าเจ้าจะเข้าใจอะไรผิดไป เจ้าก็เชื่อข้าเถิด ข้าไม่คิดเป็นศัตรูกับเจ้า”“ทำไมข้าต้องเชื่อเจ้าด้วยเล่า?”หลานซื่อหัวเราะเบา ๆ รู้สึกว่าคำพูดของนางน่าขบขันยิ่งนัก“ข้าเกือบตายในมือของเจ้า หรือไม่ก็เกือบตายเพราะเจ้ามาแล้วไม่ใช่แค่ครั้งเดียว เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่ออะไรเจ้าได้? แล้วทำไมข้าต้องเชื่อเจ้าด้วย?”“แต่ที่ข้าทำไปทั้งหมดก็เพื่อเจ้าทั้งนั้น! ข้าไม่ได้...”อันซินรุ่ยอดพูดขึ้นมาไม่ได้“ตอนนั้นที่เจ้าคิดจะจมข้าลงในทะเลสาบ นั่นก็ทำเพื่อข้าด้วยหรือ?!”หลานซื่อตัดบทคำพูดของนางด้วยความโกรธจนระงับอารมณ์ไม่อยู่ พลางหนีบเข็มบินในง่ามนิ้วไว้แน่นเมื่อได้ยินคำพูดนี้เสียงข
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 965
ภายในลานบ้าน ฟ่านจุ้ยและพวกทั้งสามที่ได้ยินเสียงนั้นโดยพลัน รวมถึงเวินหย่าลี่และจงหย่งโหว ต่างพร้อมใจกันหันไปมองด้วยความระแวดระวังส่วนหลานซื่อเมื่อได้ยินสุ้มเสียงที่คุ้นเคยนั้น นางก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยอันซินรุ่ย?ทำไมนางจึงมาที่นี่ได้?ถูกต้องแล้ว ผู้ที่ปรากฏกาย ณ ประตูเรือนในยามนี้ก็คืออันซินรุ่ยผู้เป็นกุ้ยเฟยคนปัจจุบันเบื้องหลังนางมิได้มีขบวนใหญ่โตใด ๆ มีเพียงนางกำนัลสาวติดตามอยู่เคียงข้าง นางหันไปมองผู้คนในลานบ้านด้วยรอยยิ้มอันใสซื่อนักพลางเอ่ยว่า “เดิมทีตั้งใจรีบมาช่วยคน แต่ไม่นึกว่าจะมาช้าไปก้าวหนึ่ง เฮ้อ เห็นทีคงเป็นลิขิตสวรรค์อย่างแท้จริง”“ถวายพระพรกุ้ยเฟย ขอจงทรงพระเจริญ”แม้จงหย่งโหวบอกว่าต้องการลาออกจากราชการกลับบ้านเกิด แต่ในยามนี้ก็ยังคงเป็นขุนนางในราชสำนัก ดังนั้นเมื่อพบเจออันซินรุ่ยย่อมต้องแสดงความเคารพเป็นธรรมดาหลังจากเขานำเวินหย่าลี่ถวายความเคารพแล้ว ก็หันไปมองหลานซื่อเล็กน้อยทว่าหลานซื่อกลับไม่ได้สนใจอันซินรุ่ยที่ประตูแม้แต่น้อย สายตาจ้องมองเพียงศพของเวินเยวี่ยที่อยู่บนพื้นเท่านั้นขณะที่จงหย่งโหวเริ่มรู้สึกเป็นห่วงหลานซื่อบ้างแล้ว นึกไม่ถึงว่าอันซินรุ่ยจะ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 964
มองแขนที่ถูกตัดขาดของตัวเองตาปริบ ๆ เห็นเลือดตัวเองที่ไหลทะลักออกมาราวกับน้ำพุ เวินเยวี่ยแตกสลายลงอย่างสิ้นเชิงนับตั้งแต่ฟื้นคืนชีพ นางก็เตรียมวิธีการและไพ่เด็ดมากมายเพื่อแก้แค้น เพื่อชะล้างความอัปยศที่ผ่านมา!แต่ผลสุดท้าย ก็ยังเอาชนะหลานซื่อไม่ได้!“ฮ่า ๆ ๆ!”เวินเยวี่ยกุมบาดแผลของตัวเอง หัวเราะทั้งน้ำตาอย่างบ้าคลั่ง “แม่ของข้าสู้ไม่ได้ ตัวข้าก็ยังสู้ไม่ได้ คนสกุลหลานอย่างพวกเจ้าเหลี่ยมจัดอย่างที่คิดไว้ เหลี่ยมจัดจริง ๆ! ฮ่า ๆ ๆ!”หลานซื่อแค่มองนางคลุ้มคลั่งอย่างเงียบ ๆ สีหน้าไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อยแต่ท่าทีเช่นนี้กลับยั่วให้เวินเยวี่ยโมโห“เวินซื่อ! เจ้าเอาอะไรมาภาคภูมิใจ!”เวินเยวี่ยตวาดใส่หลานซื่ออย่างไม่ยอมแพ้ “แม่ของเจ้าแย่งตำแหน่งฮูหยินเจิ้นกั๋วกงจากแม่ของข้าไป ส่วนเจ้าก็แย่งสถานะบุตรสาวภรรยาเอกของจวนเจิ้นกั๋วกงที่ควรจะเป็นของข้าไป ทุกสิ่งทุกอย่างของพวกเจ้าสองแม่ลูกล้วนแย่งชิงมาทั้งนั้น เจ้าไม่มีสิทธิ์ภาคภูมิใจ เจ้ามีสิทธิ์!”“ข้าจะมีสิทธิ์หรือไม่ก็ไม่ใช่กงการของเจ้ามาตัดสิน”หลานซื่อกล่าวอย่างเย็นชา “อีกอย่างเจ้าเบิกตาดูให้ชัด ๆ ข้าไม่ใช่บุตรสาวภรรยาเอกของจวนเจิ้นกั
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 963
“เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้หรอก อย่างไรเสียพวกเขาก็ไม่มีทางมาช่วยเจ้าได้อีกแล้ว ส่วนเจ้า ก็พูดพล่ามมามากพอแล้ว ไปตายเสีย!”เมื่อได้ยินว่าหลานซื่อจะเอาจริง เวินเยวี่ยก็ตกใจและโกรธจัดในทันที นางตะโกนเสียงดังด้วยสายตาที่ดุดันและเต็มไปด้วยความชั่วร้าย “วันนี้ถือว่าข้าพลาดท่าให้เจ้า แต่ลำพังเจ้าเพียงคนเดียว ยังไม่คู่ควรที่จะสังหารข้า!” ขณะที่ตะโกนดังลั่น นางก็ล้วงของบางอย่างออกมาจากด้านหลังภายในห้อง แมลงพิษจำนวนนับไม่ถ้วนกรูกันเข้าไปหานางเมื่อเห็นว่าแมลงพิษเหล่านั้นกำลังจะพุ่งเข้าใส่ตัวนาง ของที่อยู่ในมือของเวินเยวี่ยก็ถูกขว้างออกไปในทันใดและคนเดียวในที่นั้นที่มองเห็นของสิ่งนั้นได้อย่างชัดเจนก็คือจู๋เยวี่ยที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดมาตลอด“นายหญิงระวัง!”“ตูม...!”ทั้งห้องถูกระเบิดในชั่วพริบตาควันหนาทึบกลุ่มใหญ่แผ่ขยายออกมาคนแรกที่พุ่งออกมาคือตัวการสำคัญที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดนางเอามือปิดปากและจมูก วิ่งฝ่าออกจากควันหนาทึบเพื่อรีบหนีออกจากจวนโหวจงหยงในทันทีแต่ก่อนที่นางจะวิ่งออกจากลานบ้านได้ทัน เงาร่างสองร่างก็ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน ขวางหน้านางไว้“หลีกทางให้ข้า! ใครขวางทางข
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 962
“เดิมทีเคล็ดวิชานี้เรียกว่าวิชาซากกู่ ฟังดูน่ากลัวทีเดียว”หลานซื่อตวัดปลายนิ้วเรียวงาม อวิ่นซิงก็กระพือปีกกลับมาหยุดอยู่บนศีรษะของนางหยุดนิ่งอยู่บนผมสีดำขลับของหลานซื่อราวกับเป็นเครื่องประดับผมรูปผีเสื้อที่สวยงาม เสริมความงดงามให้แก่เจ้านายของมันเวินหย่าลี่และคนอื่น ๆ เห็นดังนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะพึมพำอยู่ในใจหากเป็นคนที่ไม่รู้เรื่อง ก็คงจะคิดว่าสิ่งที่อยู่บนศีรษะของหลานซื่อเป็นเพียงเครื่องประดับผมธรรมดาชิ้นหนึ่งเท่านั้นแต่ในความเป็นจริงแล้ว นั่นเป็นแมลงที่มีพิษร้ายแรง เป็นอาวุธสังหารใหญ่ที่สามารถฆ่าแมลงได้นับไม่ถ้วน และอาจถึงกับฆ่าคนได้นับไม่ถ้วนอีกด้วยอาวุธสังหารชิ้นใหญ่แบบนี้ หลานซื่อกลับปล่อยให้มันอยู่บนศีรษะอย่างไม่เกรงกลัว สิ่งนี้ไม่ได้บ่งบอกหรือว่า นางก็ไม่ได้ธรรมดาอย่างที่มองเห็นธิดาศักดิ์สิทธิ์ ธิดาศักดิ์สิทธิ์ ใครบอกว่าธิดาศักดิ์สิทธิ์ผู้มีเมตตาจะไม่มีฝีมือเล่า?“ถ้าไม่ใช่เพราะผีเสื้อตัวร้ายของเจ้าใช้กลโกง นำพาพิษร้ายแรงติดตัวมาอย่างไม่น่าเชื่อ ใช้พิษมาจัดการกับราชากู่ของข้าแล้วล่ะก็ วิชาควบคุมกู่และวิชาซากกู่ของข้าสมควรไร้เทียมทานในใต้หล้า!”“ไร้เทียมทานในใต้
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 961
“อะ...อะไรนะ?!”เวินหย่าลี่ที่เมื่อครู่ยังพูดฉอด ๆ อยู่กับเวินเยวี่ย แววตาในเวลานี้มีความไม่กล้าที่จะเชื่อ น้ำเสียงแหลมปรี๊ดขึ้นชั่วขณะ“ท่านพี่ ท่านกำลังพูดจาเหลวไหลอะไรอยู่? กว่าเราจะรอดมาได้ไม่ง่ายเลย ทำไมท่านถึงต้องการลาออก?!”“ข้าตัดสินใจแล้ว”จงหย่งโหวหลับตาทั้งสองลง หลังจากประสานมือคำนับหลานซื่อและเวินเยวี่ยแล้ว เขาถึงลุกขึ้นมองไปทางเวินหย่าลี่พลางถามว่า “เจ้าเป็นฮูหยินของข้า ตอนที่เจ้าแต่งงานกับข้า ข้าเป็นจงหย่งโหว ตอนนี้ข้าตัดสินใจที่จะลาออก ไม่อยู่ที่เมืองหลวงอีก เจ้ายินดีตามข้ากลับไปบ้านเกิดหรือจะอยู่ที่เมืองหลวง?”บรรพบุรุษของจวนจงหย่งโหวคือสกุลชุยแห่งเซียงโจว หากจงหย่งโหวลาออกและกลับไปบ้านเกิด ก็จะกลับไปที่เซียงโจวเดิมทีเวินหย่าลี่ยังต้องการโน้มน้าวจงหย่งโหว ให้เขาไม่หุนหันพลันแล่นแต่เมื่อเห็นความเด็ดขาดบนใบหน้าของจงหย่งโหว เวินหย่าลี่ที่อยู่กับเขามานานกว่าสิบปีก็เข้าใจทันทีว่าท่านโหวไม่ได้กำลังพูดเล่น และไม่ได้กำลังข่มขู่นาง แต่จริงจังท่านโหว...นึกไม่ถึงว่าเขาต้องการลาออกจริง ๆ!เวินหย่าลี่เปิดปากต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อก้มหน้ามองลูกชายของนางที่มีรอยฟ
You may also like
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย
อี้ซัวเยียนอวี่1.8M viewsเกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน
พิมพ์สีทอง45.5K viewsข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน41.7K viewsฮูหยินใหญ่
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้11.6K viewsสวนผักฟ้าประทาน
บ้านเขมปัณณ์384 viewsแฝดสะท้านภพ(ดวงใจจอมทัพ)
ไห่ถาง4.5K viewsบุปผาแห่งสายลมเหนือ
หลิน จิ่นชู258 viewsท่านพี่ได้โปรดอย่าลืมข้า
JAOTUNTEE490 views
