ログイン共有
บทที่ 997
最新チャプター
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1010
เวินอวี้จือตายไปแล้วไม่ใช่หรือ?!ทำไมเขายังมีชีวิตอยู่?ชุยเส้าเจ๋อเองก็เหมือนกัน ชุยเหลียงเฟิงเองก็บอกว่าเขาตายแล้วหรือฟ่านจุ้ยกับชุยเหลียงเฟิงหลอกนาง?ไม่ ไม่ใช่...หลังจากสมองของหลานซื่อสับสนชั่วครู่ ในไม่ช้าก็สงบลงยังไม่ต้องพูดถึงฟ่านจุ้ย เพราะระหว่างนางกับเขาเป็นเพียงการแลกเปลี่ยนตั้งแต่แรกแต่ชุยเหลียงเฟิงไม่มีความจำเป็นต้องหลอกนางนางไม่รู้ว่าชุยเส้าเจ๋อตายไปแล้วจริงหรือไม่ แต่อย่างน้อยการตายของเวินหย่าลี่เป็นเรื่องจริงแน่นอนแม้แต่ศพนางก็เคยเห็นด้วยตัวเอง ตรวจสอบเองกับมือหากจะบอกว่าหลังจากฆ่าเวินหย่าลี่ไปแล้ว เวินเฉวียนเซิ่งจับชุยเส้าเจ๋อข่มขู่เพื่อให้เขามาหลอกนาง ถ้าอย่างนั้นชุยเหลียงเฟิงมีแต่จะยิ่งเกลียดเขาหากจะให้เชื่อว่าเวินเฉวียนเซิ่งไม่แตะต้องชุยเส้าเจ๋อ ไม่สู้ให้เชื่อว่านางช่วยชุยเส้าเจ๋อได้ดังนั้นชุยเหลียงเฟิงอาจไม่หลอกนางเพียงแต่แมงมุมพวกนั้นของนางยิ่งไม่โกหกนางในนี้ต้องมีปัญหาบางอย่างแน่นอนเมื่อนึกถึงครั้งนั้นที่เวินเยวี่ยตายแล้วฟื้นขึ้นมาใหม่ บางทีเวินอวี้จือกับชุยเส้าเจ๋อก็อาจเป็นไปได้แต่คนหนึ่งคือเวินอวี้จือ คนหนึ่งคือชุยเส้าเจ๋อ สถานที่ที่
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1009
ย่อมดีที่สุดแน่นอน!เวินเฉวียนเซิ่งรีบยิ้มทันที “ฮ่าฮ่าฮ่า ท่านนักบวช...ไม่สิ ไต้ซือวางใจเถอะ ข้าต้องจัดการเรื่องนี้ให้ไต้ซืออย่างเหมาะสมแน่นอน!”“เพียงแต่ตอนนี้รอบตัวข้ามีสิ่งที่ร้ายกาจคงอยู่ เกรงว่าคงต้องให้ไต้ซือรออีกสองสามวัน...”ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ เห็นเพียงเอ้อถานหลัวยกไม้ขักขระในมือขึ้น ต่อจากนั้นกระทุ้งลงพื้นอย่างแรง“ปัง!”บนประตูใหญ่จวนเจิ้นกั๋วกง มีแมงมุมพิษมากมายร่วงหล่นทันทีสีหน้าเวินเฉวียนเซิ่งเพิ่งเปลี่ยนไป ก็รู้สึกผิดปกติแมงมุมพวกนั้นตายหมดแล้วหรือ!หลวงจีนเฒ่าคนนี้มีฝีมืออยู่บ้าง!เพียงการกระทำเมื่อครู่ ก็ทำให้แมงมุมที่ตามเขามาตลอดทางถูกสะเทือนจนตาย!“หากสิ่งที่เจิ้นกั๋วกงบอกว่าร้ายกาจคือแมงมุมตัวเล็กพวกนี้ ถ้าอย่างนั้นเจิ้นกั๋วกงวางใจเถอะ อาตมาจะเก็บกวาดให้เอง”“แต่ว่าเจิ้นกั๋วกงเองก็ต้องระวัง เจ้ามีเวลาแค่เจ็ดวัน ไม่อย่างนั้นจุดจบของแมงมุมพวกนี้ก็คือจุดจบของเจ้า”พูดจบ เอ้อถานหลัวหันหลังจากไปแน่นอน ต้องพาลูกศิษย์ทั้งสองของเขาไปด้วย“เสี่ยวซื่อ เสี่ยวอู่ ไปเถอะ ควรไปหาศิษย์พี่พวกเจ้าแล้ว”เมื่อเห็นศิษย์อาจารย์เอ้อถานหลัวทั้งสามจากไป เวินเฉวียนเซิ่
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1008
“เอ๊ะ? ใช่หรือ?”เมื่อเอ้อถานหลัวได้ยินเขาพูดเช่นนั้น ดวงตาแก่ชราหรี่ลงเล็กน้อย ไม่ได้บอกว่าจะปล่อยเวินเฉวียนเซิ่ง และไม่ได้บอกว่าจะเอาอย่างไรเพียงแต่หลังจากผ่านไปสักครู่ เอ้อถานหลัวถึงเอ่ยขึ้น “อาตมาสนใจธิดาศักดิ์สิทธิ์มาก ในเมื่อได้พบเจิ้นกั๋วกงแล้ว เรื่องนี้ยังไม่ต้องรีบ กลับเป็นลูกศิษย์ที่อาตมาเพิ่งรับมาไม่นานนี้ ลูกศิษย์คนนี้พรสวรรค์โดดเด่น สามารถฝึกฝนเป็นร่างโลหะคงกระพัน เพียงแต่เขายังขาดอาหารเลือดที่ช่วยเขาฝึกฝน”แววตาเวินเฉวียนเซิ่งชะงักเล็กน้อย เอ่ยอย่างเชื่องช้า “วันนี้ท่านนักบวชช่วยชีวิตข้าไว้ ตอนนี้พอดีกับลูกศิษย์ของท่านต้องการ ข้าย่อมยินดีช่วยเหลือ เพียงแต่ไม่รู้ว่าอาหารเลือดของศิษย์คนนี้ของท่าน...ต้องคัดเลือกอย่างไร?”เอ้อถานหลัวยกขาขึ้น เดินไปพร้อมยันไม้ขักขระ เดินไปข้างกายเวินเฉวียนเซิ่ง จ้องใบหน้าเขา แล้วยิ้มอย่างแข็งทื่อ “ย่อมต้องเป็นเลือดของคนในครอบครัว ถึงจะเป็นอาหารเลือดได้ พอดีเลย อาตมาเห็นว่าเจิ้นกั๋วกงมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับศิษย์ของอาตมาคนนี้”วินาทีนั้น เวินเฉวียนเซิ่งเปลี่ยนไปทันทีในหัวของเขามีภาพลูกชายลูกสาวของตัวเองแวบผ่าน คาดเดาไม่ได้เลยว่าตกลง
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1007
แต่ขณะที่เวินเฉวียนเซิ่งได้ใจ มีแมงมุมตัวหนึ่งปรากฏขึ้นเหนือหัวของเขา แล้วไต่อยู่บนใยแมงมุม ค่อยๆ ไต่ลงมาตรงหน้าเขาวินาทีนั้น เวินเฉวียนเซิ่งรู้สึกเหมือนตัวเองสบตากับแมงมุมตัวนั้นเข้าแล้วหนำซ้ำในดวงตาของแมงมุม ราวกับมีดวงตาสีดำขลับมากมายกำลังจ้องมองเขาเวินเฉวียนเซิ่งตื่นตระหนก คว้าไปที่แขนขององครักษ์ข้างกายทันที แล้วผลักเขาไปตรงหน้าตัวเองแมงมุมตัวนั้นอยู่บนตัวองครักษ์ทันที“อ๊าก อ๊าก อ๊าก!”ทั่วถนนทั้งเส้น มีเสียงร้องโหยหวนดังขึ้นอีกครั้งเมื่อเป่ยเฉินหยวนได้ยินความเคลื่อนไหวแล้วหันมอง พลันเห็นภาพนั้นองครักษ์ที่ถูกพิษจนตายรวมถึงเวินเฉวียนเซิ่งที่ผลักองครักษ์ให้ตายแทนตัวเอง หลังจากนั้นต่อให้เหลือขาเพียงข้างเดียวก็คลานหนีอย่างไม่หันกลับมามองเมื่อสายตาเฉียบคมของเป่ยเฉินหยวนกวาดมอง แม้จะห่างกันไกลก็ยังมองเห็นแมงมุมพิษตัวนั้นที่คลานออกมาจากลำคอขององครักษ์เขาเลิกคิ้วเล็กน้อยมุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มไม่เลว ยังรู้จักตอบโต้กลับไปให้ตัวเองอย่างสาสมเพียงแต่แค่นี้ยังไม่พอ ยังต้องให้บางคนไปตายโดยสูญเสียทุกอย่าง!……ให้ตายสิ พวกแมงมุมตามมาทันแล้วหรือ!หรือปรมาจารย์กู่ที่หลา
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1006
เวินเฉวียนเซิ่งที่ตกลงมาจากหลังม้ายังไม่ทันได้ตั้งตัว ทันใดนั้นก็ทำให้เขาได้เห็นภาพที่ตะลึงจนตาแทบถลนม้าที่ตื่นกลัวยกร่างกายส่วนหน้าขึ้น จากนั้นขาหน้าของมันเหยียบลงไปบนขาเวินเฉวียนเซิ่งอย่างแรงทันใดนั้นเสียงกระดูกแตกหักดังชัดเจนเสียงที่ดังขึ้นพร้อมกันยังมีเสียงร้องโหยหวนของเวินเฉวียนเซิ่ง“โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย!”“ใต้เท้ากั๋วกง!”องครักษ์เพียงหนึ่งเดียวที่เหลือเพราะได้รับบาดเจ็บหนัก จึงไม่ทันขัดขวางทุกสิ่งที่เกิดขึ้นต้องทนเห็นขาของผู้เป็นนายถูกม้าที่ตกใจเหยียบจนหักต่อหน้าต่อตา ต่อมาเขารีบพุ่งเข้าไป ก่อนที่ม้าตัวนั้นจะเหยียบผู้เป็นนายของเขาเป็นครั้งที่สอง จัดการม้าตัวนั้นในดาบเดียวเมื่อม้าตัวนั้นตาย ผู้คนที่อยู่ตรงนั้นแบ่งเป็นสองฝ่ายฝ่ายหนึ่งคือเวินเฉวียนเซิ่งที่นั่งอยู่บนพื้น โดยขาทั้งสองข้างเลือดเนื้อเละกับองครักษ์ที่ทั่วร่างอาบไปด้วยเลือดอีกฝ่ายหนึ่งคือพวกเป่ยเฉินหยวนที่เร่งกลับมาจากนอกเมือง และมองดูภาพที่เกิดขึ้นอย่างเย็นชา“เป่ย เฉิน หยวน!”สองมือเวินเฉวียนเซิ่งสั่นเทา กอดขาข้างที่บาดเจ็บของตัวเองไว้แน่น ใบหน้าเจ็บปวดจนบิดเบียว ในดวงตาคือความโกรธแค้นและชิงชังที่สลับกันไ
หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก บทที่ 1005
“ทางที่ดีเจ้าพูดคำไหนคำนั้น”เป่ยเฉินหยวนรับคำอย่างเย็นชาด้วยประโยคนี้แต่เวินฉางอวิ้นกลับนึกว่าหลานซื่อตายไปแล้วจริงๆสมองของเขาสับสนไปชั่วขณะ นั่งซื่อบื้อตรงที่เดิมอยู่อย่างนั้น มองดูแล้วเลื่อนลอยยิ่งกว่าเดิมเป่ยเฉินหยวนไม่สนใจเขาอีก คนหนึ่งถูกทรมานจนบ้า อีกคนถูกทรมานจนโง่ไปแล้วหากลากต่อไปก็มีแต่เสียเวลา หลังจากสั่งให้เกาเย่ามัดตัวพวกเขาแล้วพาดไว้หลังม้า เป่ยเฉินหยวนพากองทัพธงดำเร่งเดินทางกลับเมืองหลวงขณะเดียวกัน อีกด้านหนึ่งหลานซื่อกำลังหลับตานอนอยู่บนเตียงอย่างสงบใช่ว่ากำลังนอนหลับ ใช่ว่ากำลังนอนพักผ่อนตอนนี้นางกำลังสัมผัสติดต่อกับสถานการณ์ของกลุ่มแมงมุมพิษนึกไม่ถึงเลย เวินเฉวียนเซิ่งจะทอดทิ้งพันธมิตรของตัวเองอย่างเด็ดเดี่ยวขนาดนั้นหากให้ฉินจื่ออ๋างรู้ว่า ตัวเขาเสี่ยงตายลอบสังหารธิดาศักดิ์สิทธิ์แทนเวินเฉวียนเซิ่งอยู่ทางนี้ แต่อีกด้านหนึ่ง เมื่อคิดว่าบิดาของเขาถูกเวินเฉวียนเซิ่งทอดทิ้ง ตายอย่างอนาถอยู่ท่ามกลางการแก้แค้นของพวกแมงมุมพิษ เขาจะโกรธแค้นเวินเฉวียนเซิ่งขนาดไหน?เมื่อคิดได้ดังนั้น หลานซื่อเรียกจู๋เยวี่ยอย่างไม่เดือดร้อนใจ อยากให้นางไปที่ป่าแห่งนั้น นำร่า
あなたも気に入るかもしれません
ท่านอ๋องกับพระชายาพาลูกหนีภัยธรรมชาติ
หลันซานอวี่132.0K ビューหลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
เชี่ยเก้อจวี๋จื่อ229.7K ビューปีศาจน้อยของแม่ทัพคลั่งรัก
ชาไทยเย็น12.1K ビューอ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
จุ้ยหลิงซู772.2K ビューทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ
ฤดูหนาวที่เงียบเหงา17.0K ビューดอกบัวในสงคราม
ดุจเพชร3.4K ビューสวี่หยางหวนคืนทวงแค้น
วริษา2.2K ビューสามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง
ป่าดอกท้อ24.2K ビュー
