LOGINShare
ตอนที่ 3 จันทราเงาลวง ความทรงจำเร้นใจ
Last Updated:
2025-05-16 14:24:20แสงจันทร์นวลทอประกายเหนือเรือนตระกูลเซี่ย กลีบดอกเหมยขาวปลิวล้อลมราวหิมะโปรยปรายยามราตรี เซี่ยเหยียนอวี่ยืนนิ่งอยู่ที่ระเบียง มือบางสัมผัสกับราวระเบียงไม้เย็นเฉียบ ดวงเนตรทอดมองราตรีอันเงียบงัน ทว่าในใจกลับปั่นป่วนราวพายุโหมกระหน่ำ
จดหมายลับเมื่อคืนยังแจ่มชัด รอยอักษรของฉินลี่หรงเปรียบเสมือนกรงเล็บเงามัจจุราชที่ฉีกอดีตให้ร้าวลึก ทุกย่างก้าวในวังหลวงที่รออยู่เบื้องหน้าคือเส้นทางน้ำแข็งบางเบาที่พร้อมแตกหักได้ทุกเมื่อ
เสียงฝีเท้าแผ่วเบาแลตามมาด้วยถ้อยคำอ่อนโยน “นายน้อย ท่านยังไม่พักหรือเจ้าคะ?” ลู่ชิง สาวใช้ผู้ภักดีเดินเข้ามาพร้อมผ้าคลุมไหล่ กลิ่นชาดอกเหมยอ่อนจางลอยคลุ้งมาด้วย “ลมคืนนี้เย็นนัก ข้ากลัวท่านจะมิสบายก่อนออกเดินทาง”
เหยียนอวี่หันมองนางเพียงครู่ แววตานิ่งลึกเสียจนลู่ชิงต้องก้มหน้า เงียบงันจนเขาเองต้องเอ่ยอย่างอ่อนโยน “ข้าสบายดี เจ้ากลับไปพักเถิด”
ลู่ชิงวางผ้าคลุมลง ก่อนกล่าวแผ่วเบา “ขอให้ท่านปลอดภัย... ในวังหลวง”
ความทรงจำเก่าหวนคืนมาอีกครั้ง ทำให้เขายิ่งรู้สึกเจ็บปวด ภาพของลู่ชิงในตำหนักร้าง ผู้ยื่นข้าวต้มร้อนให้ยามเขาไร้ที่พึ่ง คำปลอบใจของเธอยังดังก้อง เขากัดฟันแน่น ดวงตาหลุบต่ำ เขาจะไม่ยอมให้นางต้องแลกชีวิตเพราะความภักดีอีก
เช้าวันใหม่ เขานั่งนิ่งในห้องฝึก ม้วนตำรากลยุทธ์วางอยู่เบื้องหน้า ดวงตาอ่านเรียงบรรทัดดั่งพินิจเส้นทางศึก ขณะจิตใจยังหนักอึ้งด้วยเงาของอดีต
ก๊อก ๆ ๆ
ลู่ชิงเดินเข้ามาในระหว่างนั้น “ท่านหมอจากเมืองหลวงมาเยือนเจ้าค่ะ ท่านพ่อให้มาตรวจร่างกายนายน้อยก่อนเดินทาง”
เหยียนอวี่พยักหน้าเงียบ ๆ ใจกลับเต้นช้าแต่มั่นคง เขาระวังแม้แต่หมอหลวง เพราะในโลกที่อันตรายเช่นนี้ ภัยร้ายอาจแฝงมาในคราบของรอยยิ้ม
ภายในห้องโถงตกแต่งด้วยม่านไหมสีเขียวหยก โต๊ะน้ำชาจัดวางเรียบร้อย ชายหนุ่มในชุดสีเทาอ่อนยืนขึ้นคำนับด้วยท่วงท่าสง่างาม
“ข้าชื่อ ไป๋เหวินเจี๋ย หมอหลวงแห่งเมืองหลวง ขอคารวะนายน้อยเซี่ย”
ใบหน้าของชายผู้นั้นช่างคุ้นตา แววตาลึกดุจบึงน้ำ พาเหยียนอวี่หวนคิดถึงชาติก่อน ในยามเจ็บป่วยรุนแรงในตำหนักร้าง หมอหลวงผู้นั้นคือผู้เดียวที่คุกเข่าเคียงข้างเขา
เหยียนอวี่กล่าวทักทายกลับด้วยสีหน้าที่ไม่แสดงอารมณ์ ก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงไม่ไกลจากที่หมอหลวงนั่ง ไป๋เหวินเจี๋ยเดินถือกล่องอุปกรณ์เข้ามาใกล้ ทั้งคู่สบตากัน แวบหนึ่งนายน้อยของเรือนลอบสังเกตเห็นแววตาของอีกฝ่ายที่ดูเหมือนจะซ่อนอะไรบางอย่างเอาไว้ในนั้น แต่ก็ไม่ได้แน่ใจนัก เพราะบางทีอาจเป็นเขาที่ระแวงไปเองคนเดียว
“ท่านไม่ไว้ใจข้าหรือ? ข้าเพียงมาทำตามคำสั่งของบิดาท่าน ตรวจร่างกายเพื่อความมั่นใจก่อนเข้าสู่วังหลวง” ไป๋เหวินเจี๋ยกล่าวพลางเปิดกล่องยา
“ข้าแข็งแรงดี”
“บางครั้ง... แผลลึกในใจก็เจ็บกว่าบาดแผลที่มองเห็น”
คำพูดนั้นทำให้เหยียนอวี่ชะงัก ดวงตาจับจ้องใบหน้าชายตรงหน้า ความทรงจำเก่าไหลย้อนกลับคืน มือของหมอหลวงผู้อ่อนโยน กลิ่นยาสมุนไพรอุ่น ๆ ในค่ำคืนหนาวเหน็บ และคำบอกกล่าวที่เขาไม่เคยลืม
‘นายน้อยเซี่ย... ท่านสมควรได้รับความยุติธรรม’
เหยียนอวี่สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสัมผัสจากปลายนิ้วสิ้นสุด เขามองไป๋เหวินเจี๋ยด้วยสายตาครุ่นคิด “ท่าน... รู้จักข้ามาก่อนหรือไม่?”
“ข้าเพียงเคยได้ยินชื่อเสียงของท่าน” ไป๋เหวินเจี๋ยตอบพร้อมรอยยิ้มบาง “และสัมผัสได้ว่า ท่านแบกอะไรบางอย่างไว้ในใจ”
เหยียนอวี่มิกล้าตอบกลับทันที เขาเปลี่ยนเรื่อง “แล้วร่างกายของข้าเล่า?”
“แข็งแรงดี ทว่า... จงระวังเงาที่ไร้เสียง วังหลวงคือที่ที่รอยยิ้มอาจซ่อนคมมีดไว้เบื้องหลัง”
เมื่อไป๋เหวินเจี๋ยลับสายตา เหยียนอวี่ยังคงนั่งนิ่ง ภาพสัมผัสในอดีตยังไม่จางหายไป เขายกมือลูบข้อมือเบา ๆ ความอบอุ่นจากวันวานที่ท่านหมอหลวงมอบให้ยังคงหลงเหลืออยู่
“ข้าจะไม่ไว้ใจใครอีก...” เขากระซิบย้ำเตือนกับตนเอง “...แต่ท่านหมอผู้นี้ดูเหมือนจะมีความลับ ข้าจะต้องค้นหาให้ได้ว่ามันคืออะไร”
ยามบ่าย เขากลับไปยังลานฝึก ฟาดดาบไม้ใส่อากาศซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทุกการเคลื่อนไหวคือการย้ำเตือนตนเอง ยิ่งเวลาผ่านไป ยิ่งทำให้เขารู้สึกถึงความแค้นที่สั่งสมไว้ภายในทรวงอก มันรอวันเอาคืนจนแทบจะทนไม่ไหว
ลู่ชิงมองจากระยะไกล พลางพึมพำ “นายน้อย... ท่านเหมือนแบกโลกทั้งใบไว้บนบ่า”
ยามอาทิตย์ลับฟ้า เหยียนอวี่นั่งอยู่บนม้านั่งหิน ทอดสายตามองฟ้ายามเย็น คำพูดของไป๋เหวินเจี๋ยก้องกังวานในความคิด
“วังหลวงคือที่ที่รอยยิ้มอาจซ่อนคมมีดไว้เบื้องหลัง”
เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ดวงตาทอประกายเด็ดเดี่ยว
“ข้าพร้อมแล้ว... ไม่ว่าข้างหน้าจะเต็มไปด้วยกับดักหรืออันตรายใดก็ตาม ข้าจะก้าวไปฝ่าฟันด้วยตนเอง”
Latest chapter
หวนคืนลิขิตรัก [Mpreg] ตอนที่ 10 ชาแห่งความลับ
แสงจันทร์สาดทอผ่านหน้าต่างฉลุของตำหนักหย่งชิง สะท้อนเงาร่างเซี่ยเหยียนอวี่ซึ่งนั่งนิ่งหน้าตู้กระจก มือเรียวปรับมงกุฎหยกบนเรือนผม ดวงหน้างามสง่าดุจหยกสลักฉายแววครุ่นคิดลึกล้ำ เหมือนบึงน้ำกลางคืนที่ไร้ผิวนิ่ง เขานึกถึงภาพขององค์ชายจวิ้นอี่ที่พบในสวนหย่อมของวังหลวงก่อนหน้านี้ คำพูดของท่านอ๋องที่ฟังดูเหมือนจะเจือปนกลิ่นของอดีต และสายตาที่คล้ายมองเห็นเขาลึกเกินไปกว่าคนที่เพิ่งจะได้เจอหน้ากันก๊อก ๆ ๆเสียงเคาะประตูแผ่วเบาดังขึ้น“นายน้อย ข้ามีจดหมายจากตำหนักหลงอวิ๋นเจ้าค่ะ” เสี่ยวหลานกล่าว พลางยื่นม้วนกระดาษที่ผนึกด้วยตราส่วนพระองค์เหยียนอวี่คลี่ผนึกอย่างสงบ ตัวอักษรหมึกดำเรียบง่าย... แต่ถ้อยคำมีน้ำหนัก“พบกันคืนนี้ เพื่อดื่มชาร่วมสนทนา”จากจวิ้นอี่ ไม่มีคำอธิบายเพิ่มเติม มีเพียงเงาแห่งความเงียบที่แฝงความหมายเอาไว้ภายใต้จดหมายนั้น“บอกผู้ส่งสารว่าข้าจะไป และเจ้าช่วยเตรียมชุดให้ข้าด้วย... ขอเรียบง่าย แต่สง่างาม”ยามค่ำคืน ตำหนักหลงอวิ๋นยืนเงียบสงบอยู่ท่ามกลางตำหนักอีกหลายองค์ในราชสำนัก โคมแดงแขวนเรียงรายดุจดวงดาว แสงจันทร์ทาบผ่านเงาต้นหลิว กลิ่นกำยานลอยเจืออากาศ บรรยากาศราวกับภาพฝันที่แฝง
หวนคืนลิขิตรัก [Mpreg] ตอนที่ 9 หน้ากากแห่งความเปราะบาง
แสงแดดยามเช้าทาบผ่านม่านไหมของตำหนักหย่งชิง เงารำไรสะท้อนบนพื้นไม้ขัดเงาดั่งเงาใจ เซี่ยเหยียนอวี่ยืนหน้าตู้กระจกโบราณ มือเรียวปรับมงกุฎหยกบนเรือนผมที่ถักอย่างบรรจง ชุดผ้าไหมขาวปักลายบัวเงินขับใบหน้าเขาให้ยิ่งงดงามดุจหยกสลัก ทว่าสิ่งที่เด่นที่สุดมิใช่โฉมภายนอก หากแต่เป็นดวงเนตรที่แฝงไว้ด้วยไฟในเงานิ่งวันนี้ เขาตัดสินใจสวมหน้ากากอันใหม่แล้ว หน้ากากแห่งการแสดงตามแผนที่เขาได้วางเอาไว้ มันจะทำให้เขาดูเปราะบาง และอ่อนไหว เพื่อลวงสายตาคนทั้งวังให้เผยความจริงภายในใจที่มีต่อเขาออกมาให้หมด“นายน้อย ท่านพร้อมหรือยังเจ้าคะ?” เสียงเสี่ยวหลานดังขึ้น พร้อมกลิ่นชาดอกมะลิในถาดไม้แกะสลักเหยียนอวี่หันมาด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนกว่าปกติ ท่าทีดูอ่อนแรงกว่าในทุกวัน เขาเอื้อมมือไปหยิบชามะลิในถาดขึ้นมาจิบพลางกระแอมเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยพูดต่อ “ขอบใจเสี่ยวหลาน... แต่วันนี้ข้ารู้สึกอ่อนเพลียเล็กน้อย ขอพักอีกสักหน่อยแล้วค่อยไป”เสี่ยวหลานนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนตอบ “รับทราบเจ้าค่ะ! นายน้อยพักผ่อนต่ออีกสักหน่อย ข้าจะดูแลท่านให้ดีที่สุดเจ้าค่ะ” แม้คำพูดฟังอ่อนหวาน แต่ในแววตามีความอยากรู้บางอย่างแวบผ่านเขาเพียงยิ้มจางก่อนใช้เว
หวนคืนลิขิตรัก [Mpreg] ตอนที่ 8 สายลมแห่งความภักดี
ยามรุ่งสาง หมอกบางคลอเคลียเหนือสวนหย่อมของตำหนักหย่งชิง กลิ่นดอกบัวลอยอบอวลในอากาศ เซี่ยเหยียนอวี่ยืนอยู่กลางลานฝึก ร่างในชุดขาวเคลื่อนไหวดุจสายน้ำ ดาบไม้ในมือเหวี่ยงพริ้วด้วยพลังสงบแต่มั่นคง ทุกกระบวนท่าแฝงความรู้สึกคั่งค้าง ไม่ว่าจะเป็นความระแวงต่อเครื่องรางหยกของฉินลี่หรง หรือสายตาเยือกเย็นขององค์ชายจวิ้นอี่ และคำนินทาที่แทรกซึมกระจายไปทั่ววังกำลังเริ่มก่อคลื่นพายุใหญ่เขาวางดาบลงหลังผ่านระยะเวลาฝึกซ้อมมาช่วงหนึ่ง หยาดเหงื่อผุดขึ้นตามร่างกายจนเปียกท่วม แต่สายลมยามเช้าพัดแผ่วเบาผ่านมา นำพาให้ความเหน็ดเหนื่อยและความว้าวุ่นในจิตใจให้คลี่คลายลงบ้างเล็กน้อย เขาชายตามองเงาของตนบนพื้นหินก่อนจะพึมพำกับตัวเองเมื่อความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในหัวของเขาระหว่างนั้น “สนามรบนี้ ไม่ใช่สำหรับผู้ที่ไร้เกราะใจ”“นายน้อย ท่านฝึกหนักยิ่งนัก” เสียงอ่อนโยนของเสี่ยวหลานดังก่อนจะยื่นถาดน้ำสมุนไพรพร้อมรอยยิ้มสุภาพเกินจริงเหยียนอวี่รับถ้วยชามาอย่างเรียบเฉย สายตาลอบมองใบหน้าของสาวใช้เพียงครู่หนึ่งก่อนจะหันไปทางอื่น “ขอบใจ เสี่ยวหลาน” น้ำเสียงของเขาฟังดูนุ่มนวล หากแต่เยือกเย็นยิ่งแสงตะวันยามสายเคลื่อนผ่าน เหยียนอ
หวนคืนลิขิตรัก [Mpreg] ตอนที่ 7 ลิขิตแค้นในเงื้อมมือ
แสงแดดยามสายส่องลอดบานหน้าต่างตำหนักหย่งชิง กลิ่นชาดอกมะลิอบอวลคลุ้ง เซี่ยเหยียนอวี่นั่งสงบอยู่หน้าโต๊ะไม้จันทน์แดงในห้องตำรา พู่กันเปื้อนหมึกในมือเป็นดั่งโลหิตที่กำลังไหลลื่นลงบนแผ่นกระดาษ ตัวอักษรที่ปรากฏขึ้นแต่ละตัวงดงาม เฉียบคม และเปี่ยมไปด้วยพลัง ราวสลักจากความทรงจำและคำสาบานในห้วงลึกแห่งหัวใจเขายกถ้วยขึ้นจิบช้า ๆ ดวงตาหวานลึกลอบระแวดระวัง แม้บรรยากาศดูเงียบสงบ ทว่าในความเงียบนั้น พายุที่กำลังก่อตัวในม่านหมอกเริ่มครุกรุ่นขึ้นตั้งแต่วันที่เขาเห็นฉินลี่หรงพกหยกแปลกตาไว้ติดตัว เขาเฝ้าตามหามาตลอดว่ามันคือหยกอะไร จะว่าเป็นตราประดับยศก็หาใช่ไม่ เพราะไม่ปรากฏลายประทับของตราประจำตระกูลบนหยกนั้น ด้วยสัญชาตญาณบางอย่างทำให้เขาตั้งข้อสงสัยว่านั่นไม่ใช่เพียงเครื่องประดับหยกธรรมดาทั่วไป อักขระโบราณที่สลักเอาไว้บนนั้นมันบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าหยกนี้มีหน้าที่พิเศษของมันเขาตามหาตำราที่บันทึกเกี่ยวกับเรื่องราวของหยกเอาไว้ แต่ก็ยังไม่เจอเล่มไหนที่เล่าถึงหยกของฉินลี่หรง จนกระทั่งเช้าวันนี้ที่อยู่ ๆ เขาก็ดันเจอม้วนตำราเล่มหนึ่งตกอยู่หลังชั้นวางตำราท้ายห้อง เขาหยิบขึ้นมาดูด้วยความสงสัย ก่อนจะพบว่าภ
หวนคืนลิขิตรัก [Mpreg] ตอนที่ 6 สายตาแห่งอดีต
แสงจันทร์โปรยปรายเหนือสวนหลวง เงาสนโบราณทอดยาวลงบนพื้นหิน ดอกเหมยขาวร่วงพลิ้วตามลมราวหิมะในฤดูใบไม้ผลิ เซี่ยเหยียนอวี่ยืนนิ่งใต้ศาลาริมสระบัว มือบางแตะขอบระเบียงหิน ดวงเนตรจ้องลึกลงในเงาน้ำที่ไหวระลอก ความว้าวุ่นจากวันก่อนยังหลงเหลืออยู่ฉินลี่หรงและเครื่องรางหยกนั้น... ท่านอ๋องจวิ้นอี่ในงานเลี้ยง... และสายตานับร้อยที่รอให้เขาพลาดพลั้งวังหลวงคือเขาวงกตแห่งเล่ห์กล ทุกย่างก้าวต้องรอบคอบ ทุกคำพูดต้องชั่งน้ำหนัก เขานึกถึงชาติก่อน วันที่เดินสวนนี้ด้วยหัวใจเปี่ยมรัก เพียงหวังพบท่านอ๋องจวิ้นอี่เพียงครู่เดียว...ทว่าเหตุการณ์นั้นกลับกลายเป็นจุดเริ่มต้นของเพลิงที่เผาผลาญทำลายทุกสิ่งในชีวิตของเขาจนสิ้น“ข้าจะไม่ยอมให้ท่านครอบครองหัวใจข้าอีก” เขากระซิบกับเงาน้ำ“ผู้ใดกันที่เจ้าเอ่ยถึง?” เสียงทุ้มนุ่มดังจากเงาไม้ เหยียนอวี่สะดุ้ง หันกลับมาพบองค์ชายจวิ้นอี่ในชุดที่ดูเบาสบายกว่าในงานเลี้ยงยืนอยู่ตรงหน้า เงาใต้ต้นสนทาบลงบนดวงหน้าคมคาย รอยยิ้มบางปรากฏที่มุมปาก แตกต่างจากความเย่อหยิ่งในท้องพระโรง หากแฝงไว้ด้วยบางอย่างลึกซึ้ง“ฝ่าบาท... ข้าเพียงพูดกับตนเอง” เหยียนอวี่ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบราวกับน้ำนิ่
หวนคืนลิขิตรัก [Mpreg] ตอนที่ 5 น้ำแข็งแห่งวังหลวง ลวงเล่ห์เงาจันทร์
ยามเช้าแห่งวังหลวงอาบด้วยแสงแดดอ่อนละมุน ทาบทอลงบนตำหนักทองและหอคอยลอยท่ามกลางกลุ่มหมอกประหนึ่งภาพวาดจากสรวงสวรรค์ กลิ่นกำยานเจือจางลอยแทรกกับเสียงระฆังจากหอสูง เซี่ยเหยียนอวี่ก้าวลงจากเกี้ยว มือบางแตะขอบเบา ๆ ดวงหน้าเรียบสงบ หากแฝงแววคมลึกไว้ในดวงตานั้นนี่คือวันแรกที่เขาก้าวเข้าสู่ราชสำนักอีกครั้ง หลังจากผ่านพิธีการคัดเลือกคู่หมั้นเมื่อไม่กี่วันก่อน แต่ตอนนี้เขายังคงอยู่ในฐานะว่าที่คู่หมั้นแห่งองค์ชายจวิ้นอี่เท่านั้น และการเข้าสู่วังหลวงครั้งนี้ก็มิใช่เพื่อความรัก แต่เพื่อทวงชะตาที่เคยพ่ายแพ้กลับคืนมาเท่านั้นหลี่กงกง ขันทีชราก้าวนำทาง สองข้างทางมีองครักษ์ยืนเรียงราย ดวงตาของเหยียนอวี่นิ่งสงบราวรูปสลัก ทว่าแฝงแรงกดดันที่อัดแน่นทุกย่างก้าว ราวกับวังหลวงทั้งวังกำลังจับจ้องเขาตำหนักหย่งชิงที่พักชั่วคราวต้อนรับเขาด้วยพิธีรีตองครบครัน ทว่าเบื้องหลังรอยยิ้มและเสียงก้มคารวะ ไม่ได้ทำให้เหยียนอวี่รู้สึกปลอดภัยนัก เขารู้ดีว่าในตำหนักแห่งนี้เต็มไปด้วยสายลับของฉินลี่หรงที่ซ่อนตัวเอาไว้เสี่ยวหลาน สาวใช้ผู้นำกลุ่มเดินเข้ามาหลังจากที่เขาเข้ามานั่งพักในห้องโถงของตำหนัก ก่อนจะเอ่ยวาจาสุภาพด้วยแววต
You may also like
เกมส์ล่าท้าหัวใจรัก
Pampercila393 viewsอู๋เสี่ยวหวาบรรณาการแค้วนซี
Ainthira06 / โจวเหว่ยฟาง619 viewsเกิดใหม่อีกครา บรรพบุรุษสั่งให้ข้าหาสามี
White Cab6age1.3K viewsย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค90 ภาค2
ต๋อง น่ะ458 viewsบัวเหนือศิรา
เพทายสีแดง59 viewsข้ามเวลารัก...อุกะ!
ลิงจะไม่ทำงาน147 viewsWaves of Desire คลื่นรัก
Bblackpeony118 viewsก็แค่มีเมียเป็น..ผู้ชาย
LookDice1.2K views
