บทที่ 28 แขกประจำบ้าน [1]

หลังจากรอดตายมาได้อย่างหวุดหวิด เสี่ยวถิงงดการเดินทางไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง เพราะยังรู้สึกผวาอยู่กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น งานปักผ้าเช็ดหน้านางให้คนของซูเหนียงเป็นธุระเข้ามารับไปก่อน

จากเดิมคิดว่ากลับจากทำธุระที่อำเภอจะออกตามหาอาคุณ ทว่านางก็ยังไม่ได้ไปอย่างที่ตั้งใจไว้แต่แรก หลังจากได้พักผ่อนและหายตกใจ เสี่ยวถิงตั้งใจว่าวันนี้แหละนางจะไปหาอาคุณที่บ้าน

ในระหว่างกำลังนั่งเหม่อลอยคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย กลับได้ยินเสียงใครสักคนพูดคุยอยู่หน้าประตูรั้วด้านนอก ยิ่งได้ยินน้ำเสียงก็ยิ่งรู้สึกคุ้นหู แต่เมื่อตั้งใจฟังให้ดีก็รู้ได้ว่าใครที่อยู่ด้านนอก

เมื่อแน่ใจแล้วว่าเป็นอาคุณที่มาพร้อมกับท่านยายและน้องสาว นั่นยิ่งทำให้นางรู้สึกดีและยิ้มออก

“ท่านป้าเข้ามาด้านในก่อนสิเจ้าคะ อาคุณพี่คิดว่าเจ้าจะไม่มาเสียแล้ว” เสี่ยวถิงเชื้อเชิญให้คนทั้งสามเข้าบ้าน พร้อมกับหันไปยิ้มให้เด็กชาย ที่เจ้าตัวเอาแต่ยืนกำชายเสื้อตนเองจนยับยู่ไปหมด

“ท่านยายไม่สบายขอรับ ก็เลยไม่ได้มาบอกพี่สาว” เด็กน้อยก้มหน้างุด รู้สึกผิดที่ตนหายไปมิบอกกล่าว ทำให้พี่เสี่ยวถิงต้องเป็นห่วง

“คุณหนูให้พวกเราอยู่ด้วยจริงหรือ จะไม่เป็นการรบกวนใช่หรือไม่