LOGINShare
บทที่ 1351
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1356
จางอี้ชักดาบปักลายออกมา กวัดแกว่งขวางหน้า ตวาดเสียงดัง “องครักษ์เสื้อแพร คุ้มกัน! ปกป้องฝ่าบาทและองค์รัชทายาทจนตัวตาย!” เหล่าองครักษ์เสื้อแพรใช้ร่างของตนเป็นเกราะกำบังเบื้องหน้าฮ่องเต้หวู่และหลี่หลงหลิน ประหนึ่งกำแพงเหล็กสูงตระหง่าน หลู่จงหมิงยิ้มเหี้ยม “ยังจะแสร้งทำเป็นเก่งกาจอันใดอีก? ต่อให้เจ้าจัดการหน่วยกล้าตายหลายสิบคนของข้าได้ ร่างกายก็คงเต็มไปด้วยบาดแผล! บัดนี้จะมาเป็นคู่ต่อสู้ของข้าได้อย่างไร?” “ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้คนของข้ากำลังเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ!” หลู่จงหมิงรู้สึกว่าตนกุมชัยชนะไว้ในมือแล้ว หลี่หลงหลินย่อมหมดหนทางพลิกสถานการณ์! แววตาของจางอี้ดุจคมกระบี่ ประหนึ่งคมดาบสังหาร จ้องเขม็งไปยังหลู่จงหมิง เมื่อครู่ขณะฝ่าวงล้อมเพื่อช่วยเสด็จ ด้วยใจร้อนรนที่จะช่วยนายของตน จึงถูกหน่วยกล้าตายจับช่องโหว่ได้ ถูกฟันเข้าที่ไหล่หนึ่งดาบ จนถึงตอนนี้มือที่กุมด้ามดาบยังคงสั่นเทาไม่หยุด จางอี้เอ่ยเสียงเย็นชา “วันนี้ต่อให้ต้องตายในที่รบ ก็ต้องสังหารไอ้คนใจหมาป่าปอดสุนัขเช่นเจ้าให้ได้!” หลู่จงหมิงเอ่ยเสียงขรึม “คิดจะฆ่าข้า? คงต้องถามเหล่าหน่วยกล้าตายพวกนี้ก่อนว่ายินยอมหรือไม่ อีกอย
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1355
ทีแรกเขาคิดไม่ถึงว่าหลี่หลงหลินจะตามมาด้วย ยิ่งคิดไม่ถึงว่าเขาจะคุ้นเคยกับเหล่ายอดบุปผาในหอเริงรมย์ถึงเพียงนี้ เดิมทีหลู่จงหมิงตั้งใจจะรอให้คนทั้งสองเมามายไม่ได้สติก่อนค่อยลงมือ ดูท่าตอนนี้ แผนการจำต้องเลื่อนให้เร็วขึ้นแล้ว หลี่หลงหลินเหลือบมองนิ้วมือของแม่นางหลิงเอ๋อร์ แล้วส่ายหน้า “ช่างเป็นเรียวมืองามดุจหยกเสียนี่กระไร แต่น่าเสียดายจริงๆ” หลิงเอ๋อร์ชะงัก ถามว่า “คุณชายหลี่ มีอันใดน่าเสียดายหรือเจ้าคะ?” หลี่หลงหลินเอ่ย “น่าเสียดายเพียงว่ามืองามคู่นี้เกิดเป็นไตแข็งขึ้นมาเสียแล้ว มิเช่นนั้นเพียงแค่มือคู่นี้ก็สามารถทำให้ทั่วทั้งต้าเซี่ยตื่นตะลึงได้” หลิงเอ๋อร์เอ่ยเสียงเบา “หลิงเอ๋อร์ฝึกพิณมาตั้งแต่เด็ก ฝึกฝนอย่างหนักทุกวัน ตั้งแต่ฤดูร้อนอันแสนระอุถึงฤดูหนาวอันเย็นยะเยือกไม่เคยหยุดพักเลย ดังนั้นมือคู่นี้จึงเกิดเป็นไตแข็งบางๆ ขึ้นมา ในใจหลิงเอ๋อร์ก็รู้สึกเสียใจอยู่บ้างเจ้าค่ะ” เอ่ยจบ หลิงเอ๋อร์ยังแสร้งทำเป็นน้อยเนื้อต่ำใจ ป้ายน้ำตาสองสามหยด หลี่หลงหลินยิ้มเย็นชา เอ่ยเรียบๆ “ไม่ทราบว่าแม่นางหลิงเอ๋อร์ฝึกวิชาพิณแขนงใดกัน ถึงกับทำให้ข้อนิ้วชี้เกิดเป็นไตแข็งหนาถึงเพียงนี้ได้
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1354
ภายในห้องพักส่วนตัว เสียงพิณบรรเลงแผ่วเบา มือเรียวงามดุจหยกของแม่นางหลิงเอ๋อร์พลิ้วไหวขึ้นลง เผยให้เห็นข้อมือขาวผ่องดุจหิมะ ท่วงท่ายั่วยวนชวนมองยิ่งนัก ฮ่องเต้หวู่ทอดสายตามองอย่างเหม่อลอย เรื่องกลัดกลุ้มในพระทัยถูกโยนทิ้งไปไกลสุดหล้าฟ้าเขียวแล้ว หลี่หลงหลินเหลือบมองฮ่องเต้หวู่ ในใจครุ่นคิดเงียบๆ “ ปรากฏว่าบุรุษนั้นแม้นตายไปก็ยังคงเป็นดั่งเด็กหนุ่มจริงๆ แม้แต่เสด็จพ่อก็ยังทรงโปรดสตรีวัยสิบแปดเสมอ” “ช่างตรงกับคำกล่าวที่ว่า ไม่มีใครอายุสิบแปดไปตลอดกาล แต่มีคนอายุสิบแปดอยู่เสมอ” หลู่จงหมิงยกจอกสุราขึ้น ใบหน้าประจบประแจง “ฝ่าบาท...” ดวงตาของฮ่องเต้หวู่จับจ้อง ถลึงตาใส่หลู่จงหมิงแวบหนึ่ง หลู่จงหมิงเพิ่งตระหนักว่าตนเองเอ่ยผิดไป ระหว่างทาง ฮ่องเต้หวู่ทรงกำชับเป็นพิเศษว่า อย่างไรก็ตามห้ามเปิดเผยฐานะโอรสสวรรค์ของพระองค์ เพื่อเลี่ยงปัญหายุ่งยากที่ไม่จำเป็น ให้ใช้ชื่อท่านผู้เฒ่าหวงแทน หลู่จงหมิงยิ้มประจบ “ข้าน้อยขอดื่มลงโทษตนเองสามจอก เพื่อเป็นการขออภัย” สุราทำให้คนขลาดกล้าขึ้น สุราแรงสามจอกลงท้อง สติของหลู่จงหมิงเริ่มเลื่อนลอยไปบ้างแล้ว ถึงขั้นเริ่มไม่เห็นฮ่องเต้หวู่และหล
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1353
“วันนี้ได้ยินว่าท่านพระเชษฐภาดาเป็นเจ้าภาพ เชิญเสด็จพ่อมาฟังดนตรีคลายความอัดอั้นพระทัย อีกทั้งยังเชิญแม่นางหลิงเอ๋อร์มาด้วย เรื่องดีๆ เช่นนี้ ลูกไหนเลยจะพลาดได้พ่ะย่ะค่ะ?” “ลูกได้ยินชื่อเสียงของแม่นางหลิงเอ๋อร์มานานแล้ว แต่ยังไม่เคยได้ยลโฉม วันนี้อาศัยบารมีเสด็จพ่อ ขอเปิดหูเปิดตาเสียหน่อย” เอ่ยจบ หลี่หลงหลินยังเหลือบมองหลู่จงหมิงอย่างจงใจ หลู่จงหมิงใบหน้าเคร่งขรึม เขาคาดไม่ถึงเลยว่าหลี่หลงหลินผู้ไม่ดูตาม้าตาเรือผู้นี้จะมาถึงที่นี่เอง! ทันใดนั้น หลู่จงหมิงพลันเปลี่ยนความคิด บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มเย็นชา สวรรค์มีทางเจ้าไม่เดิน! นรกไร้ประตูเจ้ากลับพุ่งเข้าใส่! กำลังกลุ้มใจว่าหาโอกาสลงมือกับเจ้าไม่ได้ วันนี้เมื่อเจ้ามาส่งตัวเองถึงที่ ก็อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจ! มาหนึ่งข้าฆ่าหนึ่ง! มาสองข้าก็ฆ่าทั้งคู่! เพียงแค่สามารถกำจัดพวกเจ้าสองคนได้ทั้งหมด ถึงตอนนั้นข้าค่อยปลอมแปลงราชโองการ ต่อไปภายหน้าแผ่นดินต้าเซี่ยนี้ก็จะเป็นของข้า หลู่จงหมิงแต่เพียงผู้เดียว! เมื่อคิดถึงตรงนี้ บนใบหน้าของหลู่จงหมิงก็ปรากฏรอยยิ้มอันเย็นเยียบอำมหิต หลู่จงหมิงเอ่ย “องค์รัชทายาท ข้าคำนึงว่าพระองค์ทร
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1352
เมืองใหม่ตงไห่ หลี่หลงหลินกำลังวางแผนสร้างเรือนพักเพิ่มเติม ราษฎรผู้อพยพที่เดินทางมายังเมืองใหม่มีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ แม้แต่เมืองใหม่เองก็ต้องพิจารณาเรื่องการขยายอาณาเขตแล้ว องครักษ์นายหนึ่งวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา “องค์รัชทายาท เกิดเรื่องแล้วพ่ะย่ะค่ะ!” หลี่หลงหลินชะงัก วางพู่กันและหมึกลง “เกิดเรื่องอันใดขึ้น เหตุใดจึงรีบร้อนเช่นนี้?” เขามีลางสังหรณ์ไม่ดีอยู่ในใจ องครักษ์หอบหายใจ เอ่ยว่า “เมื่อครู่ฝ่าบาทเสด็จออกไปพร้อมกับท่านพระเชษฐภาดาพ่ะย่ะค่ะ” หลี่หลงหลินขมวดคิ้วเล็กน้อย “พวกเขาสองคนออกไปทำอันใด?” หลี่หลงหลินคิดแล้วคิดเล่าก็นึกไม่ออกว่าหลู่จงหมิงกับฝ่าบาทออกไปข้างนอกจะทำเรื่องดีอันใดได้ องครักษ์เอ่ยเสียงขรึม “วันนี้ท่านพระเชษฐภาดามาเข้าเฝ้าฝ่าบาทที่จวนกะทันหัน บอกว่าเกรงฝ่าบาทจะทรงเบื่อหน่ายที่ประทับในจวนหลายวันนี้ จึงชวนพระองค์ออกไปสถานเริงรมย์ฟังดนตรีขับกล่อม เพื่อคลายความอัดอั้นพระทัย” “เหมือนจะบอกว่าไปหอที่ชื่อหอละอองฝนอะไรสักอย่าง ตามหาแม่นางหลิงเอ๋อร์ รายละเอียดหลังจากนั้น ข้าน้อยก็ไม่ทราบแล้วพ่ะย่ะค่ะ...” หลี่หลงหลินพึมพำ “แม่นางหลิงเอ๋อร์?” แม้ว่าตอนนี้ต
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1351
ฮ่องเต้หวู่ทรงเสด็จเพียงลำพังในอุทยานหลวงด้านหลัง ทอดสายตามองเหล่าบุปผชาติที่ประชันโฉมเบ่งบาน ในใจรู้สึกเบื่อหน่ายอยู่บ้าง เว่ยซวินรีบเดินเข้ามา คารวะพลางทูลว่า “ฝ่าบาท ท่านพระเชษฐภาดามาขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ” ฝีเท้าของฮ่องเต้หวู่ชะงักงัน แล้วทรงตรัสถามอย่างประหลาดใจ “พระเชษฐภาดามาทำอันใด?” เว่ยซวินส่ายหน้า แล้วเอ่ยว่า “บ่าวมิทราบพ่ะย่ะค่ะ ทราบเพียงว่าตั้งแต่ฝ่าบาทเสด็จมาถึงตงไห่ ยังมิได้มาเข้าเฝ้าเป็นการเฉพาะ จึงตั้งใจมาเข้าเฝ้าในครั้งนี้พ่ะย่ะค่ะ” ฮ่องเต้หวู่โบกมือ แล้วตรัสอย่างจนใจ “ให้เขาเข้ามาเถิด” การมาของพระเชษฐภาดาคงไม่มีอะไรมากไปกว่าเรื่องที่ดินห้าแสนหมู่นั่น ที่ทำให้เราปวดเศียรเวียนเกล้ายิ่งนัก แต่เมื่อเจ้าเก้าตัดสินใจไปแล้ว เราก็มิอาจทำอันใดได้ ครู่ต่อมา หลู่จงหมิงก็ตามเว่ยซวินเข้ามาในอุทยานหลวงด้านหลัง เมื่อหลู่จงหมิงเห็นฮ่องเต้หวู่ก็รีบถวายบังคม “กระหม่อมถวายบังคมฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ!” ฮ่องเต้หวู่ตรัสเสียงขรึม “ลุกขึ้นเถิด” หลู่จงหมิงค่อยๆ ลุกขึ้น ใบหน้าเจือรอยประจบประแจงเล็กน้อย ฮ่องเต้หวู่เหลือบมองหลู่จงหมิง แล้วตรัสว่า “พระเชษฐภาดา หากเจ้ามาเพราะเรื่องที
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1350
บนเรือลำใหญ่ ลมทะเลสายหนึ่งพัดผ่าน ใบเรือโบกสะบัดพลิ้วไหวตามลมองค์หญิงใหญ่มีสีหน้าเย็นเยียบ “ท่านลุง ฉวยโอกาสที่ฮ่องเต้หวู่ยังอยู่ที่ตงไห่ ตอนนี้ท่านยังมีโอกาสสุดท้ายที่จะพลิกกระดาน”หลู่จงหมิงกลืนน้ำลายอึกใหญ่ กล่าวเสียงสั่นว่า “โอกาสสุดท้ายที่จะพลิกกระดานหรือ? จะพลิกได้อย่างไร โปรดองค์หญิงใหญ่ชี้แนะด้วยพ่ะย่ะค่ะ”องค์หญิงใหญ่ตรัสเสียงเคร่งขรึมว่า “ลอบสังหารฮ่องเต้หวู่ แล้วโยนความผิดเรื่องนี้ไปให้เจ้าเก้า”“อะไรนะ!” ในดวงตาของหลู่จงหมิงฉายแววตื่นตะลึงหลังจากสิ้นเสียง นอกห้องโดยสาร ลมฝนก็โหมกระหน่ำ ฟ้าแลบหลู่จงหมิงพยักหน้าเล็กน้อย จมอยู่ในภวังค์ความคิดการลอบสังหารฮ่องเต้หวู่คือโทษหนักถึงขั้นประหารชีวิต หากเรื่องถูกเปิดโปงขึ้นมาเมื่อใด ก็ยากจะหนีพ้นภัยพิบัติ!แต่สถานการณ์ในตอนนี้ ต่อให้ตนไม่ทำอะไรเลย ยอมจำนนรอความตาย สุดท้ายก็เป็นหนทางสู่ความตายอยู่ดีตอนนี้ทรัพย์สินกิจการทั้งหมดของตระกูลหลู่ถูกหลี่หลงหลินหลอกเอาไปหมดแล้ว เงินในบัญชีของจวนเหลืออยู่เพียงร้อยตำลึง คนกว่าร้อยชีวิตทั้งจวนพระเชษฐภาดาล้วนต้องใช้เงินสำหรับค่ากินค่าอยู่ค่าใช้จ่าย ตอนนี้ไร้ซึ่งทรัพย์สินตระกูลแล้ว หล
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1349
องค์หญิงใหญ่กำลังจิบชาหอมในมือ เมื่อเห็นหลู่จงหมิง ก็เหลือบตามองขึ้นเล็กน้อย “ท่านลุง ท่านมาได้อย่างไร?”หลู่จงหมิงมีสีหน้าประจบประแจง “ไม่ได้พบกันนาน จึงมาเยี่ยมเยียนท่านเสียหน่อย มาพูดคุยรำลึกความหลัง”องค์หญิงใหญ่แค่นเสียงเย็นชาคราหนึ่ง “พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่ต้องพูดจาห่างเหิน คงไม่ใช่เพราะเจอเรื่องยากลำบากอะไรเข้าอีกแล้วกระมัง?”หลู่จงหมิงชะงักไป หัวเราะแล้วกล่าวว่า “ไม่มีเรื่องใดรอดพ้นสายตาของท่านไปได้จริงๆ ลุงเจอปัญหาจริงๆ จึงคิดจะมาหาท่านเพื่อปรึกษาหารือวางแผน”องค์หญิงใหญ่วางถ้วยชาในมือลง กล่าวเสียงเรียบว่า “ว่ามาเถิด พบเจอปัญหาอันใดอีก? หรือว่าเกี่ยวข้องกับหลี่หลงหลินอีกแล้ว?”หลู่จงหมิงพอได้ยินชื่อของหลี่หลงหลิน ในใจก็พลันเดือดดาลด้วยโทสะ!“องค์หญิงใหญ่ เจ้าหลี่หลงหลินนี่ ตอนนี้มันชักจะเหิมเกริมเกินไปแล้ว! มันถึงกับอ้างเรื่องการแลกเปลี่ยนที่ดิน แลกเอาที่นาชั้นดีอันอุดมสมบูรณ์ในตงไห่ของพวกเราไปจนหมด! นั่นล้วนเป็นรากฐานของตระกูลหลู่ของพวกเรานะพ่ะย่ะค่ะ!”องค์หญิงใหญ่ตะลึงงันทันที “แลกเปลี่ยนที่ดินหรือ”หลู่จงหมิงอธิบายเรื่องราวความเป็นมาทั้งหมดให้องค์หญิงใหญ่ฟัง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1348
เหล่าผู้อพยพซาบซึ้งจนน้ำตาไหลพราก ต่างพากันคุกเข่าลงคำนับ“องค์รัชทายาท! การได้พบท่านนับเป็นวาสนาสามชาติของข้าโดยแท้ บุญคุณนี้ชั่วชีวิตก็ไม่อาจตอบแทนได้หมดสิ้น!”“มีที่ดินผืนนี้ ข้าก็มีบ้านแล้ว ไม่ต้องร่อนเร่พเนจรไปทั่วสารทิศอีกต่อไป! ต่อไปตงไห่ก็คือบ้านของข้า!”“...”หลี่หลงหลินกล่าวเสียงขรึมว่า “เมืองใหม่มีรูปลักษณ์เช่นปัจจุบันนี้ได้ ไม่ใช่ความดีความชอบของข้าเพียงผู้เดียว แต่ยังเป็นความดีความชอบของพวกเจ้าด้วย ข้าหวังว่าพวกเจ้าจะสามารถมองเมืองใหม่นี้เป็นบ้านของตนเองได้อย่างแท้จริง”ดวงตาของหลิวเกินเซิงพร่าเลือนไปด้วยน้ำตา น้ำตาขุ่นสายหนึ่งไหลผ่านแก้ม “องค์รัชทายาท! บุญคุณถึงเพียงนี้ ชั่วชีวิตข้าก็ยากจะตอบแทนได้หมดสิ้น!”หลี่หลงหลินก้าวไปข้างหน้า ประคองหลิวเกินเซิงให้ลุกขึ้น “ขอเพียงพวกเจ้าสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้เป็นอย่างดี ก็สำคัญกว่าเรื่องอื่นใดทั้งสิ้น ตอนนี้การก่อสร้างเมืองใหม่เพิ่งจะเริ่มต้น ต่อไปยิ่งเป็นเวลาที่ต้องการให้พวกเจ้าแสดงฝีมืออย่างเต็มที่”หลิวเกินเซิงพยักหน้า ในดวงตามีน้ำตาเอ่อคลอ......จวนพระเชษฐภาดาหลู่จงหมิงนับตั้งแต่กลับมาจากจวนอ๋อง ก็เอาแต่นั่งอยู่ใน
You may also like
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน
ใบไม้ร่วงในเมืองร้าง140.2K viewsผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา622 viewsบัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่
ชวินเป่ยอี๋645.3K viewsเจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา451 viewsเขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ
เฉินเจียเสี่ยวเกอ552.1K viewsจะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์24 viewsชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล281 viewsรัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน244.0K views
