บทที่ 794

หลังจากกลับมาถึงหอดารารักษ์ ฉินซูก็ได้รับแจ้งว่าซ่างกวนอวิ๋นซีต้องการพบเขา จึงตรงขึ้นไปยังชั้นเจ็ด

ทันทีที่เขาก้าวเข้าประตู สายตาที่เปี่ยมด้วยไอสังหารของซ่างกวนอวิ๋นซีก็จับจ้องอยู่ที่เขา!

รู้สึกได้ถึงไอสังหารที่เย็นเยียบในแววตาของซ่างกวนอวิ๋นซี ฉินซูพลันรู้สึกเสียงสันหลังวาบ

เขารวบรวมสติ บังคับตัวเองให้สงบลงแล้วถามว่า “เอ่อ… ดูเหมือนข้าจะมิได้ล่วงเกินท่านนะ?”

“เจ้าเคยกล่าวสิ่งใดเอาไว้ ยังต้องให้ข้าย้ำเตือนอีกรึ?” ซ่างกวนอวิ๋นซีกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ

ฉินซูขมวดคิ้วครุ่นคิดอย่างหนัก แต่ก็ยังนึกมิออกว่าตนไปยั่วโมโหกระไรนาง

ดังนั้นจึงจำใจกล่าวว่า “พี่ใหญ่ หากข้าล่วงเกินท่านอย่างไร ท่านก็บอกมาตรง ๆ เถิด ท่านทำเช่นนี้ข้าใจเสียหมดแล้ว”

“หึ สตรีวัยกลางคนอายุห้าสิบกว่า เจ้าจะบอกว่าเจ้ามิได้กล่าวคำนี้รึ?”

ฉินซูสังเกตได้ว่า เมื่อซ่างกวนอวิ๋นซีกกล่าวเช่นนั้น ไอสังหารบนร่างของนางก็ยิ่งเข้มข้นขึ้นอีกหลายส่วน

เขาถอยไปที่ประตูโดยไม่รู้ตัว แล้วแก้ตัวว่า “ท่านอย่าเข้าใจผิดไป คำพูดของข้ามิได้มีความหมายอื่นใดแอบแฝง เพียงแต่กล่าวตามความจริงเท่านั้น ถึงอย่างไรตอนนั้นท่านก็ยอมรับเองมิใช่หรือ”

“ข