เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 799
บทล่าสุด
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 802
ลมกระโชกแรงพัดธงที่ปักอยู่ข้างแท่นบูชาให้ปลิวสะบัดท้องฟ้าที่เคยแจ่มใส บัดนี้เต็มไปด้วยเมฆดำทะมึน ก่อตัวเป็นเกลียวคลื่นภายใต้ลมบ้าคลั่ง ส่งเสียงคำรามเป็นระยะอสรพิษสายฟ้าอ้าปากคำรามปรากฏวูบวาบระหว่างหมู่เมฆดำ!เห็นฉากนี้ ก็มีคนอุทานด้วยความตกใจ “ฟ้าพิโรธ นี่คือฟ้าพิโรธ!”“ท่านเจ้าสำนัก การให้ฉินซู องค์รัชทายาทต่างแดนผู้นี้เป็นบุตรแห่งนักปราชญ์แห่งหอดารารักษ์ ดูท่าแม้แต่สวรรค์ก็มิเห็นด้วย ขอท่านโปรดไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนด้วยเถิด!”“ใช่แล้ว ท่านเจ้าสำนัก พิธีเพิ่งเริ่มก็เกิดปรากฏการณ์ประหลาดเช่นนี้ นี่คือคำเตือนจากสวรรค์!”ได้ยินคำกล่าวนี้ ผู้อาวุโสรองหยางคุนก็กล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ท่านเจ้าสำนัก สวรรค์เตือนแล้ว ขอท่านอย่าได้ทำสิ่งที่ฝืนลิขิตฟ้าเลยขอรับ!”เหล่าผู้อาวุโสที่เหลือเมื่อเห็นดังนั้น ก็พากันแสดงท่าที“คำกล่าวของผู้อาวุโสรองถูกต้องที่สุด ข้าน้อยเห็นด้วยขอรับ!”“ข้าน้อยก็เห็นด้วยขอรับ ขอท่านเจ้าสำนักโปรดพิจารณาอย่างรอบคอบ เพื่อหลีกเลี่ยงภัยพิบัติ อย่าได้ก้าวล่วงสวรรค์เลยขอรับ!”เย่เทียนหนิงและเซี่ยจื่อผิงตลอดจนคนอื่น ๆ ต่างตกใจกับปรากฏการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้นอย่างกะทันห
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 801
ส่วนผู้ที่รู้ความจริง ด้วยความที่ชอบชมความบันเทิงเป็นชีวิตจิตใจ จึงพร้อมใจมิเปิดเผยความจริงในใจของพวกเขาก็หวังว่าผู้มีวรยุทธ์สูงส่งเหล่านั้นจะออกมาจัดการ กำราบความเหิมเกริมของฉินซูลงตัวฉินซูเองนั้นได้กลับไปยังคฤหาสน์ที่เพิ่งซื้อมาใหม่ฉงชูโม่ก็ได้ยินข่าวลือจากข้างนอก จึงขมวดคิ้วถาม “องค์รัชทายาท พระองค์ทรงทราบดีว่ามีคนยุยง แล้วเหตุใดพระองค์จึงยังลงมืออีกเล่าเพคะ?”ฉินซูแสยะยิ้มอย่างมิแยแส “เพราะข้ารู้ว่ามีคนยุยงนั่นแหละ ข้าจึงลงมือ มิเช่นนั้นข้าคงมิสนใจคนพวกนั้น”“โอ้? เพราะเหตุใดหรือเพคะ?” ฉงชูโม่ยิ่งสับสนฉินซูกล่าววาจาแฝงความนัย “ยุทธภพเป่ยเยี่ยนก็คือเป่ยเยี่ยน!”เมื่อเขาพูดเช่นนั้น ฉงชูโม่ก็เข้าใจในทันทีแต่เมื่อคิดว่าฉินซูต้องเผชิญหน้ากับคนทั้งยุทธภพเป่ยเยี่ยน นางก็อดมิได้ที่จะกังวลนิดหน่อย “เป่ยเยี่ยนมิเหมือนหนานเยวี่ย มีผู้มีความสามารถและผู้มีพรสวรรค์มากมาย อีกทั้งพระองค์อยู่ในที่แจ้ง ส่วนพวกเขาอยู่ในที่ลับ… เหตุใดพระองค์จึงมองหม่อมฉันเช่นนี้เพคะ?”ฉงชูโม่พูดของนางไป จนกระทั่งเห็นว่าฉินซูมองนางด้วยสีหน้าแปลกประหลาดฉินซูกะพริบตาปริบ ๆ แล้วถาม “ชูโม่ เจ้าเป็นห่วงข้าหร
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 800
ฉินซูหรี่ตาลงเล็กน้อย มองหญิงสาวที่ปรากฏตัวกะทันหันผู้นั้น“ข้าจำได้ เจ้ามีนามว่าเสี่ยวชิงใช่หรือไม่?”“ถูกต้องเจ้าค่ะ ท่านบุตรแห่งนักปราชญ์โปรดอภัย ท่านเจ้าสำนักมีคำสั่ง จึงหวังว่าท่านบุตรแห่งนักปราชญ์จะเมตตาไว้ชีวิต” เสี่ยวชิงประสานมือกล่าวฉินซูอุทานด้วยความประหลาดใจ “มิคาดคิดเลยว่า นางรับใช้ข้างกายซ่างกวนอวิ๋นซีจะมีวรยุทธ์แก่กล้าถึงเพียงนี้ ดูท่าแต่ก่อนข้าคงประมาทหอดารารักษ์ไปหน่อย”เสี่ยวชิงค้อมกายทำความเคารพ “ข้าน้อยมิได้ตั้งใจล่วงเกิน หวังว่าท่านบุตรแห่งนักปราชญ์จะ...”ฉินซูโบกมือขัดคำพูดนาง “เจ้าเพียงแต่ทำตามคำสั่ง ข้าจะตำหนิเจ้าได้อย่างไร แต่คนทั้งสองนี้ ข้าจำเป็นต้องทำลายพวกเขา!”ได้ยินคำกล่าวนี้ หลีฉงและสวี่ชิงเฉวียนก็พลันโอดครวญด้วยความเจ็บปวดหากรู้ว่าฉินซูมีวรยุทธ์ล้ำสวรรค์ถึงเพียงนี้ ต่อให้เย่เทียนหนิงพูดจนลิ้นด้าน พวกเขาก็ย่อมไม่มีทางกระโจนลงไปในวังวนนี้เป็นอันขาดขณะที่พวกเขากำลังมิรู้ว่าจะทำกระไรดี เสี่ยวชิงก็กล่าวขึ้นอีกครั้ง“ท่านบุตรแห่งนักปราชญ์ ท่านผู้เฒ่าเจ้าหุบเขาหลีมีคุณธรรมสูงส่งและเป็นที่เคารพนับถือ ส่วนเจ้าสำนักสวี่ก็มีชื่อเสียงด้านคุณธรรมเลื่องลือ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 799
“ใช่แล้ว เขาคิดว่าตนเองเป็นบุตรแห่งนักปราชญ์แห่งหอดารารักษ์แล้วพวกท่านผู้เฒ่าเจ้าหุบเขาจะยั้งมืออย่างนั้นหรือ?”“น่าขัน หยิ่งผยองถึงเพียงนี้ แม้จะถูกกระทืบจนพิการ ท่านเจ้าสำนักหอดารารักษ์ก็ไม่มีทางตำหนิพวกท่านหลีหรอกน่า”“องค์รัชทายาทผู้รอวันปลดผู้นี้ วันนี้คงได้สิ้นฤทธิ์กันคราวนี้แล!”“เช่นนั้นก็ยิ่งสะใจมิใช่หรือ ฮ่าฮ่าฮ่า!”ฝูงชนกล่าวพลางหัวเราะเยาะซุนจิ้งส่งเสียงหึ “หึ อย่างเจ้าคู่ควรให้พวกเราสามคนลงมือพร้อมกันด้วยรึ? ข้าเพียงคนเดียวก็ต่อยเจ้าฟันร่วงกระจายเต็มพื้นแล้ว รับหมัดไป!”เขาตวาดเสียงดุดัน กำหมัดคู่พุ่งเข้าใส่ฉินซูทันใดนั้นเอง ปราณบริสุทธิ์ทั่วร่างของเขาก็พลันพลุ่งพล่าน ปราณอันทรงพลังของจอมยุทธ์ระดับสวรรค์ถูกปลดปล่อยออกมาอย่างไม่มีหมกเม็ดกำปั้นทั้งคู่ของเขาแข็งแกร่งดุจเหล็กกล้าจากปราณบริสุทธิ์ พายุหมัดยังก่อให้เกิดคลื่นเสียงในอากาศเป็นระลอก!“ประมุขซุน กระบวนหมัดยอดเยี่ยม!!” ผู้คนในฝูงชนส่งเสียงโห่ร้อง!เมื่อเผชิญหน้ากับซุนจิ้งที่พุ่งเข้ามาอย่างดุดัน ฉินซูก็ทำสีหน้าเย้ยหยัน แล้วส่ายหน้าเล็กน้อยเขาคิดมิเข้าใจจริง ๆ ว่า วรยุทธ์เพียงเท่านี้ เอาความกล้าจากที่ใดมาท
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 798
ซ่างกวนอวิ๋นซีนั่งตัวตรง จ้องมองฉินซูด้วยสายตาเย็นชา!ส่วนฉินซูก็มิยอมอ่อนข้อ จ้องตอบกลับไปบรรยากาศในห้องมาคุขึ้นฉับพลัน ประหนึ่งพร้อมชักดาบ ชักธนูขึ้นประหัตประหารกันทันใดนั้น ซ่างกวนอวิ๋นซีก็เอนกายลงบนเก้าอี้ยาว กล่าวอย่างมิแยแสว่า “ได้ ยกเว้นให้เจ้าเรื่องหนึ่ง พอใจหรือยัง?”ฉินซูขมวดคิ้ว รู้สึกประหลาดใจกับการเปลี่ยนท่าทีกะทันหันของซ่างกวนอวิ๋นซีแต่ในเมื่ออีกฝ่ายยอมผ่อนปรน เขาก็วางใจ!“ได้ เช่นนั้นก็ไม่มีธุระอันใดแล้ว ข้าขอตัว!”ฉินซูกล่าวจบก็หันหลังเดินจากไปเมื่อถึงหน้าประตู เสียงของซ่างกวนอวิ๋นซีก็ดังขึ้นอีกครั้ง “อย่าถึงขั้นเอาชีวิต!”ฉินซูชะงักไปอีกครั้ง แต่เมื่อก้มมองสาส์นท้าประลองที่เพิ่งได้รับมาในมือ เขาก็เข้าใจในทันทีดังนั้นจึงกล่าวโดยมิหันหลังกลับ “คนอื่นมิล่วงเกินข้า ข้าก็มิล่วงเกินใคร หากใครล่วงเกินข้า ข้าจะสังหารให้สิ้น!”ได้ยินดังนั้น ซ่างกวนอวิ๋นซีก็ขมวดคิ้วเรียวเล็กน้อย จากนั้นก็สั่งกำชับนางรับใช้ที่หน้าประตู “ไป! ไปช่วยคนพวกนั้นด้วย”“น้อมรับบัญชา!”นางรับใช้ค้อมกายทำความเคารพ ร่างไหววูบหายลับไปจากหน้าประตู......ฉินซูออกจากหอดารารักษ์ มุ่งหน้าตรงไ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 797
พิธีแต่งตั้งบุตรแห่งนักปราชญ์ครั้งนี้ ต้องคุกเข่าสักการะฟ้าดินมิได้มีปัญหากระไร แต่ถึงกับต้องคุกเข่าคารวะองค์จักรพรรดิแห่งเป่ยเยี่ยนและเจ้าสำนักหอดารารักษ์ เขารับมิได้จริง ๆ“มิได้ ต้องไปพูดกับยายเฒ่าบ้านั่นให้รู้เรื่องเสียก่อน จะให้ข้าคุกเข่าต่อจักรพรรดิแห่งเป่ยเยี่ยน ต้าเหยียนของข้าจะมิเสียหน้าหรือไร?”เขาพึมพำจบ ก็ตั้งใจจะขึ้นไปหาซ่างกวนอวิ๋นซีที่ชั้นบนทันใดนั้นเอง บ่าวรับใช้ผู้หนึ่งเดินเข้ามา ค้อมกายทำความเคารพ “เรียนท่านบุตรแห่งนักปราชญ์!”ฉินซูโบกมือแล้วเอ่ยถาม “มีอันใด?”“มีชาวยุทธภพรมาที่ด้านนอกขอรับ เขาให้บ่าวนำจดหมายฉบับนี้ส่งให้ท่าน”เขากล่าวพลางยื่นจดหมายในมือให้“จดหมายหรือ?”ฉินซูเปิดดูด้วยความสงสัยเล็กน้อยอ่านจบ เขาก็ขมวดคิ้วในทันที เหลือบมองไปที่ประตู “คนส่งจดหมายเล่า?”“ไปแล้วขอรับ”“ได้ เจ้าไปทำธุระของเจ้าเถิด”ฉินซูกล่าวจบ ก็ขึ้นไปหาซ่างกวนอวิ๋นซีเมื่อมาถึงชั้นเจ็ด เขาก็พบว่าซ่างกวนอวิ๋นซีกำลังเอนกายพักผ่อนอย่างเกียจคร้านบนเก้าอี้ตัวยาวชุดกระโปรงยาวสีแดงบางเบานั้น ขับเน้นรูปร่างอรชรส่วนโค้งเว้าได้รูปของนางออกมาเด่นชัดใต้ลำคอขาวผ่อง กระดูกไหปลาร้าท
บางทีคุณอาจจะชอบ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่
ชวินเป่ยอี๋649.7K viewsผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา684 viewsเจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา504 viewsองค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น
จันทร์กระจ่างภูผา345.5K viewsจะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์63 viewsรัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน246.4K viewsชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล400 viewsรัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์
ไห่ตงชิง192.0K views
