ฉันรู้สึกตัวช่วงเช้ามืดของอีกวัน รู้สึกอึดอัดชะมัด เฮียน่ะสินอนกอดฉันทั้งคืน ทั้งกอดทั้งก่ายจนขยับตัวไม่ได้เลย ดิ้นก็ไม่ได้เพราะโดนขู่ไว้เยอะ เอาแต่ใจแถมยังโคตรดุ
พยายามแกะมือเฮียออกช้าๆ เพราะต้องลุกไปทำงานบ้าน ต้องทำอาหารเช้าเอาให้เฮียอีก เป็นหน้าที่ประจำ เมื่อก่อนทำไม่ค่อยเป็นกินได้บ้างโดนเฮียเมินใส่บ้างเจ็บสุดเฮียเอาไปเทให้หมาหน้าบ้านกิน เฮียเป็นแบบนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไรจนฉันชินแล้ว ไม่เคยโกรธเฮียเลยเพราะที่ผ่านมาเฮียดูแลฉันกับแม่ดีตลอด มีบ้างแอบน้อยใจไม่นานก็หายเพราะเฮียมีวิธีง้อแบบของเฮีย ถึงเฮียจะโหดก็มีโหมดน่ารักนะจะบอกให้
"จะไปไหนแต่เช้า"
"ไปทำกับข้าวไงเฮีย ชงกาแฟให้เฮียด้วย ปล่อยแสบก่อนดิ" อ่า ทำให้เฮียตื่นหรอเนี่ย
"ฟ้ายังไม่สว่างเลย จะรีบไปไหนนอนก่อน "
"แสบก็ตื่นแบบนี้ทุกวันอ่ะเฮีย ไหนจะหุงข้าวกวาดบ้านถูบ้าน รอให้ฟ้าสว่างก็ทำไม่ทันไหนจะต้องอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานกับเฮียอีก" กลายเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้ว ก่อนไปเรียนต้องทำงานบ้านให้เรียบร้อยก่อน อาหารเช้าต้องจัดไว้บนโต๊ะรอเฮียออกมากินก่อนไปทำงาน
"เป็นชุดเลยนะ เออๆ จะไปทำอะไรก็ไป"
"อารมณ์ดีแล้วใช่ไหม " ดีใจจังเฮียอารมณ์ดีแล้ว ไม่ชอบที่เฮียขึ้นมึงกู แต่ก็เป็นเพราะฉันไม่ต้องโทษใคร รู้อยู่เวลาเฮียโมโหจะเป็นยังไง
"คิดว่าไง ไปรีบทำ จะลุกไปอาบน้ำแล้ว"
"อ้าวเฮียไม่นอนต่อแล้วเหรอ"
"งานเยอะ ต้องไปแต่เช้า "
"ค่ะๆ " สงสัยงานเยอะจริง ปกติเฮียจะตื่นสายกว่านี้ เมื่อคืนกว่าเฮียจะได้นอนก็ยุ่งอยู่กับเรื่องของฉัน เฮ้อ ทำให้เฮียลำบากอีกแล้ว
"ใส่กางเกงขายาวเสื้อแขนยาว แต่งตัวให้มันเรียบร้อย อย่าเอาเศษผ้ามาใส่ให้เห็นอีก"
"จ้าๆ " อย่าได้หวังว่าจะได้แต่งตัวสวยๆ กับเขาเลย อยู่กับเฮียต้องพร้อมลุยตลอด บางครั้งแสบก็อยากสวยบ้างนะเฮีย
-------------------------
"เออๆ เดี๋ยวกูเข้าไปกำลังขับรถข้าวปลากูก็ไม่ได้แดก มึงจะเร่งอะไรกูนักหนาเนี่ย "
"เฮียอ้าปาก "
"มึงก็บอกให้มันรอก่อนกูกำลังไป รถแม่งก็ติดชิบหาย " เฮียอารมณ์เสียแต่เช้า ดีนะที่ฉันทำกับข้าวเสร็จทัน เฮียบอกให้เอาทุกอย่างใส่กล่องไปกินบนรถรวมทั้งกาแฟด้วย เฮียคุยโทรศัพท์กับพี่บอยลูกน้องที่ร้านผ่านหูฟังบลูทูธด้วยขับรถไปด้วยส่วนฉันมีหน้าที่ป้อนข้าวป้อนน้ำ ขนาดวันเสาร์รถยังติดเหมือนวันธรรมดา เมืองกรุงเป็นอย่างนี้ตลอด เวลาไปเรียนฉันถึงเลือกนั่งรถเมล์หรือไม่ก็รถไฟฟ้าแทนการให้เฮียไปส่งยังไงล่ะ
"ขอน้ำหน่อยติดคอ"
"ค่ะๆ " ฉันรีบยื่นขวดน้ำที่มีหลอดให้เฮียทันที
"ทำอะไรกินวะวันนี้ อร่อยดี" ไม่รู้เลยรึไงว่ากินอะไรเข้าไป
"ไก่ผัดพริกอ่อนกับไข่ดาวค่ะ "
"แล้วเอามาเผื่อตัวเองด้วยหรือเปล่า"
"เอามาค่ะ "
"ไอ้บอยเข้าไปเก็บห้องทำงานให้กูด้วย เก็บขวดเหล้าทิ้งให้หมด ดูดฝุ่นด้วยถ้ามึงขยัน เออๆ "
"เอาอีกไหม แสบทำมาเยอะเลยเผื่อกินกลางวันด้วย"
"ป้อนสิ" ดีใจจังวันนี้ทำกับข้าวถูกปากเฮีย ฉันรีบตักข้าวป้อนต่อ จะว่าไปเฮียก็เหมือนเด็กเหมือนกันนะเนี่ย
"มองไร แล้วไม่กินหรือไง "
"เฮียกินก่อนเลย แสบไปกินที่อู่ก็ได้"
"หิวก็กิน กินด้วยกันนี่แหละ "
"ไม่เอาอะ แสบมีของแสบอยู่หลังรถ ไม่อยากแย่งเฮียกิน "
"ตามใจ วันนี้อาจกลับดึกหน่อยนะ เอาการบ้านมาทำหรือเปล่า"
"เอามาค่ะ"
---------------------------
#เฮียยุ
กว่าจะถึงอู่ก็กินข้าวอิ่มพอดี รถก็โคตรติด ไอ้บอยก็โทรเร่งยิกๆ บอกว่ามีลูกค้ามาดูรถ คนเดียวกับเมื่อคืน ชักอยากเห็นหน้าแล้วสิผมประกาศขายรถที่ผมเบื่อลงตลาดสำหรับนักแข่ง ไม่คิดว่าจะมีคนสนใจเพราะราคาที่ตั้งไว้มันค่อนข้างสูงพอควร ขายได้ก็ขาย ขายไม่ได้ก็เก็บเอาไว้ใช้ต่อ
ถ้าไม่ซื้อนะมึงน่าดู ทำกูรีบแทบตายไอ้แสบก็ยังไม่ได้กินข้าวเพราะมัวแต่ป้อนผมมาตลอดทาง
"แสบไปรอในห้องเฮียแล้วก็กินข้าวให้เรียบร้อย " ผมสั่งไอ้แสบเข้าไปรอในห้อง หวังว่าไอ้บอยคงเก็บซากเรียบร้อยแล้ว ทั้งขวดเหล้าซากอะไหล่รถก้นบุหรี่ที่โยนไปทั่ว ขัดหูขัดตาเดี๋ยวไอ้แสบคงจัดการเอง ธรรมดาของผู้ชายงานล้นมือแม่บ้านก็ไม่ได้จ้างมีไอ้แสบนี่แหละที่คอยทำให้ตลอดเพราะรู้ว่าผมไม่ชอบคนขี้จุกจิก
"เฮียหวัดดี ลูกค้ารออยู่ที่รถอะ"
"มึงจัดการห้องทำงานกูหรือยัง"
"เรียบร้อยเฮีย "
"ขยะในถัง"
"เชี้ย ลืม " ผมส่ายหัวก่อนที่จะเดินตามไอ้แสบไปที่ห้องทำงาน พอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นว่าคนตัวเล็กกำลังก้มหน้าก้มตาอยู่ตรงถังขยะพอดี ช้าไปแล้วกู
"นี่ใช่ไหมเหตุผลที่ให้แสบแบกหน้าลงไปซื้อถุงยางในเซเว่น" ซากถุงยางใช้แล้วอยู่ในถุงดำที่สวมไว้ในถังขยะ เธอยกขึ้นมาแล้วทำท่าขยะแขยงพร้อมกับโยนถุงดำนั้นลงมากองไว้ตรงหน้าผม
"ไปกินข้าวไป"
"กินไม่ลง ขยะแขยง เป็นโหลก็ไม่พอหรอกเฮียถ้าจะใช้ขนาดนี้ "
"แล้วเป็นอะไร " เห็นท่าทีแบบนี้ผมก็ใจไม่ดี เมื่อวานคงจะอายจริงๆ ผมก็มักง่ายพาผู้หญิงมาไม่เลือกสถานที่ ทำไงได้พยายามไม่ให้ไอ้แสบรู้แต่ก็รู้ มันเคยบอกว่าไม่ชอบให้ผมทำแบบนี้จะเอากับใครทำไมไม่หาที่ดีๆ เคยมีครั้งนึงที่มันเปิดประตูเข้ามาแล้วเจอผมกำลังฟัดพริตตี้ มันไม่คุยกับผมเป็นอาทิตย์ ต้องลงทุนง้อพาไปเที่ยวซื้อของสารพัด ยิ่งกว่าเมียกูอีก ไม่รู้สิ เวลามันไม่คุยกับผม แม่งโคตรอึดอัด
"ทีหลังเอาเองก็ซื้อเอง อย่าใช้แสบไปซื้อของพวกนี้อีก " มันเดินไปนั่งโซฟาจากนั้นก็เปิดถุงหยิบกล่องข้าวออกมาเปิดกิน ไอ้บอยนะไอ้บอย หาเรื่องให้กูอีกจนได้
"โกรธเฮียหรอ"
"แสบไม่อยากยุ่งกับเรื่อพวกนี้ แสบไม่ชอบ เฮียเป็นคนห้ามไม่ให้แสบมีแฟนไม่ให้แสบยุ่งกับเรื่องพวกนี้ แต่เฮียก็ใช้แสบไปซื้อถุงยาง วันนั้นแม่งก็พาผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้มาเอาบนโต๊ะทำงาน แสบบอกแล้วว่าแสบไม่ชอบเฮียก็ยังทำ"
"ขอโทษ เฮียต้องไปทำงานต่อแล้ว เดี๋ยวกลับมาง้อ" ปวดหัวแต่เช้าเรื่องงานไม่เท่าไหร่ เรื่องไอ้แสบนี่งานหนักกูเลย
"เมื่อไหร่ก็ได้เฮีย แสบมันเมื่อไหร่ก็ได้ " ประชดกูเข้าไป เอาวะวันนี้ีรีบลุยงานจะได้รีบมาง้อเด็ก
"กินข้าวเสร็จก็ทำความสะอาดห้องให้ด้วยคุยงานเสร็จเดี๋ยวเฮียรีบมา "
"ก็ต้องทำอยู่แล้วป่ะ " มึงมันรู้ดีตลอด ยิ่งกว่าเมียกูเข้าไปทุกวัน จะว่าไปทุกวันนี้กูก็ยังหาเมียไม่ได้ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เพราะเขาไม่เอากูหรือว่ากูไม่เอาเองวะ เอาสิไม่งั้นถุงยางคงไม่เต็มถังขยะขนาดนี้ แต่ไม่นิยมมีปลอกคออึดอัด
"กินข้าวเสร็จก็รีบทำการบ้านให้เรียบร้อย"
"รู้ "
-------------------------------------
ปึก
"เฮีย "
"กูบอกให้จัดการให้เรียบร้อย มึงนี่มัน" ตบกะโหลกไปสักที
"ขอโทษครับเฮีย "
"ไหนลูกค้ามึง"
"นู่นครับ ใส่แว่นดำยืนหล่ออยู่ตรงนั้นครับ" ผมมองตามมือไอ้บอย มองไกลๆ มันคุ้นๆ ว่ะเหมือนเคยรู้จัก
"หวัดดีครับ ไอ้วายุ"
"ไอ้ เหี้ย นัท"
"ไอ้สัสเต็มยศ เล่นตัวจริงนะมึงกว่าจะออกมาได้" ที่แท้ลูกค้าที่มาติดต่อขอดูรถก็คือไอ้นัทเพื่อนผมเอง ไม่ได้เจอปีกว่าได้ ถึงว่ากวนตีนมาขอดูรถตอนตีหนึ่งตีสอง
"มาเมื่อไหร่วะ"
"เมื่อคืน มาถึงก็มาหามึงนี่แหละ ตามประกาศขายรถมึงมา"
"สนรถกูจริง "
"เออดิวะ"
"ป่ะ ไปนั่งคุยในห้องรับรองก่อน" ผมชวนไอ้นัทเข้ามาคุยต่อในห้องรับรองลูกค้า คงจะยาวและคงไม่ใช่แค่เรื่องรถอย่างเดียว
"ไอ้บอยไปจัดเครื่องดื่มมา"
"ครับเฮีย"
"แต่เช้าเลยเหรอวะ"
"เพื่อนมาทั้งทีคืนนี้ทั้งคืน ยันหว่าง"
---------------------------------
3 เดือนต่อมา“ไอ้ยุ ไอ้ยุโว้ยยยย อยู่ไหนวะ กูมาเยี่ยม”“เออๆ ได้ยินแล้ว อยู่นี่ มึงตะโกนเสียงดังทำไมวะ เมียกูหลับอยู่” แกงค์นรกมาเยือนวันนี้มาแค่สองคน ไอ้พายุกับไอ้กรณ์ ดีแล้วที่มากันครบไม่อย่างนั้นปวดหัวแย่ ลำพังแค่รับมือกับอารมณ์ขึ้นลงของเมียก็แย่อยู่แล้ว“แล้วมึงหอบอะไรมาเต็มเลย เมียกูยังไม่คลอด” ในมือของพวกมันมีทั้งกระเช้าอาหารเสริมแล้วก็ผลไม้เยอะแยะเต็มไปหมด“เอามาเยี่ยมมึงนั่นแหละ รับๆ ไป หนัก” ผมยื่นมือไปรับของจากพวกมัน“เยี่ยมอะไรของพวกมึง กูสบายดี”“กูเห็นไม่โผล่หัวไปหาเพื่อนฝูงบ้างเลย ได้กินอะไรบ้างหรือเปล่า หรือว่าโดนเมียใช้จนไม่มีเวลา แล้วนี่มึงทำอะไรอยู่”“ซักผ้า แล้วก็กำลังจะเก็บกวาดบ้านนิดหน่อย” ผมบอกพวกมันก่อนจะเดินนำแขกดอยชวนเข้ามาคุยในบ้าน ต้องเรียกแบบนี้ถึงจะเหมาะกับพวกมันที่สุด อุตส่าห์มาหาถึงบ้านคงไม่พ้นเรื่องเดียว“แดกเหล้ากันเหอะว่ะ เล่นแม่งกลางวันแสกๆ นี่แหละ” ไอ้พายุเอ่ยออกมาก่อนใคร นึกแล้วว่าต้องมีอะไรถึงได้เหาะกันมาถึงนี่“กูยังซักผ้าไม่เสร็จ มึงนั่งแดกกันก่อนเลย เดี๋ยวกูเตรียมอุปกรณ์ให้”“อิจฉาเมียมึงว่ะ ไปเป็นผัวกูสักวันมั้ยไอ้ยุ”“ขนลุกไอ้เชี้ยกรณ์ มึงก็ร
4 เดือนต่อมาในวันที่แสงแดดสดใส อากาศสดชื่นเหมือนยืนบนตูดเต่าฉันนั่งสูดอากาศบริสุทธิ์อยู่สวนข้างบ้าน เก้าอี้ไม้แบบเหยียดยาวพร้อมกับเบาะนุ่มๆ ที่เฮียซื้อมาให้ช่างเหมาะกับการนอนอ่านหนังสือเป็นอย่างมาก หนังสือเกี่ยวกับเด็กๆ และการเริ่มต้นป็นคุณแม่มือใหม่วางกองเป็นตั้ง ฉันนั่งอ่าน นอนอ่าน วนซ้ำไปมาอยู่หลายรอบ ฉันอยากดูแลตัวเล็กให้ดีที่สุดและเตรียมความพร้อมการเป็นคุณแม่เอาไว้ให้พร้อม อย่างน้อยๆ มันก็เป็นความรู้พื้นฐานให้ฉันได้รู้อะไรบ้างเกี่ยวกับการดูแลตัวเล็กเบื้องต้นหกเดือนที่ฉันอุ้มท้อง ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่มีความสุข ทุกวันคือความสุข มีเฮียอยู่ข้างๆ คอยให้กำลังใจในวันที่ฉันแพ้ท้องหนักจนกินอะไรไม่ได้ คอยนั่งลูบหลังให้เวลาวิ่งไปอาเจียนในห้องน้ำ แม้ว่าจะเช้ามากเฮียก็ยังพยายามถ่างตาขึ้นมานั่งอยู่ข้างๆ ฉัน“แสบส้มตำได้แล้ว กินเลยมั้ย” รู้อะไรมั้ยว่าเฮียไปเข้าคอร์สเรียนอาหารอีสานมา ค่าเรียนแพงแค่ไหนก็สู้เพราะไม่ยอมไปขอสูตรเด็ดจากเจ้ขายส้มตำหน้าปากซอย โคตรขำ ยิ่งอยู่ด้วยเฮียก็ยิ่งทำตัวตลก โคตรเป็นสีสันของลูกกับเมียเลยรู้มั้ย ยอดคุณพ่อของลูก ยอดผัวของน้อง“ยกมาเลยค่ะ แล้วเฮียก็ต้องมานั่งกินกับ
“ถุงยาง ขว้างทิ้งแม่ง”“เฮีย ทิ้งทำไม?” เฮียโยนกล่องถุงยางลงถังขยะ คือเป็นสิบกล่องเลยนะเอาไปบริจาคก็ได้นี่ เดี๋ยวนี้เขารณรงค์เรื่องเพศจะตายไป หรือไม่ก็เอาไปแบ่งพี่บอยหรือไม่ก็ลูกน้องคนอื่นๆ ในสนามก็ได้ เพราะกล่องยังไม่ได้แกะแพ็คเอาไว้อย่างดี...แล้วทำไมฉันต้องเดือดร้อนกับถุงยางพวกนั้นด้วย“ไม่ใช้แล้ว แล้วก็จะไม่ใช้ตลอดไป”“เสียดาย ตั้งเยอะตั้งแยะ”“ไม่ต้องมองกูแบบนั้น ไม่มีใครใส่ไซส์กูได้ นอกจากไอ้กรณ์กับไอ้พายุ”“เคยเอาออกมาวัดกันหรอเฮีย”“เออ”“หน้าแดงทำไม ทำเป็นอาย” เปล่าสักหน่อย แค่ตกใจว่าพวกเฮียๆ ไม่มีอะไรเล่นกันแล้วหรือไง ถึงได้ควักไอ้นั่นออกมาวัดกัน โอ๊ย เห็นภาพเลย“แสบจ๋า มีลูกให้เฮียเร็วๆ นะ” เวลาอ้อนก็อ้อนซะจนใจระทวยเลยนะ ฉันก็อยากมีไม่ใช่ไม่อยาก คิดถึงตัวเล็กที่ต้องจากไปทุกวัน บางครั้งก็สะดุ้งตื่นขึ้นกลางดึกแล้วร้องไห้ ลำบากเฮียทุกครั้งมันพาลทำให้เฮียนอนไม่หลับไปด้วย“ก็อยากมีเร็วๆ เหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าเขาจะมาเมื่อไหร่”“เดี๋ยวเขาก็มา มีแม่กับพ่อที่น่ารักรอเขาแบบนี้ อีกไม่นานเขาต้องมาแน่นอน” อบอุ่นจังเลย ฉันปีนขึ้นอกเฮียแล้วเอาหน้าแนบซุกไว้ นอนนิ่งอยู่แบบนั้น มันทำให้รู้สึ
1 ปีผ่านไป“ขันหมากมาแล้วแก”“ไหนๆ โห ดูเพื่อนเจ้าบ่าวแต่ละคนดิ โคตรหล่อ เห็นแล้วอยากเสียตัวเลยอะ” ลำไยชะนีทั้งสองนางมาก เพื่อนเจ้าสาวของฉันมีแค่สองคนนี้นี่แหละ หนูแหวนกับแตงโม ก่อนวันงานก็มีสองนางนี่แหละที่ช่วยเตรียมนู่นจัดนี่อยู่ตลอด เพื่อนน้อยแต่ชัวร์ ถ้าไม่ได้สองคนนี้ฉันก็แย่เหมือนกัน หลายเรื่องที่คาดไม่ถึงก็มีสองคนนี้นี่แหละที่คอยซับพอร์ตอยู่ข้างหลังตลอดเวลา เรียนจบแต่ความเป็นเพื่อนก็ยังไม่จบนี่เนอะ“เสือทั้งนั้น ชอบแบบนี้กันเหรอ” ตัดเฮียทามไปเพราะเฮียทามคนรักเมีย บูชาเมียเหนือสิ่งอื่นใด คนต่อไปคือเฮียที่จะต้องอยู่ในโอวาทเมีย ส่วนพี่นัท เฮียพายุ แล้วก็เฮียกรณ์ยังเรื่อยๆ กันอยู่ไม่รู้ว่าจะเหนื่อยเมื่อไหร่“ก็ไม่นะ แต่หล่อ อยากได้” หนูแหวนทำไมไม่รักษาภาพพจน์เอาไว้บ้างเลย แตงโมก็เหมือนกัน เพื่อนเฮียแต่ละคนร้ายๆ ทั้งนั้น ไม่เอาหรอกฉันไม่สนับสนุนเด็ดขาดกลัวเพื่อนร้องไห้ขี้มูกโป่ง“โดยเฉพาะ พี่คนนั้นอะ” แตงโมใช้นิ้วชี้ไปที่เฮียกรณ์ อื้ม นั่นมันอธิการบดีมหาวิทยาลัยเก่าของเราเชียวนะ ความหล่อไม่ต้องพูดถึงบอกเลยเพื่อนเฮียเด็ดทุกคน โดยเฉพาะเฮีย งานอวยผัวตัวเองก็มา“เขามองมาด้วยแตงโม” ฉันว่า
นี่มันบ้าชัดๆ คืออะไร ทำไม?"เฮียขอโทษว่ะลืมว่าวันนี้มีงานที่สนาม ถ้าไม่มาคงน่าเกลียด""ไม่เป็นไรค่ะ เอาไว้วันอื่นก็ได้ " รู้อะไรมั้ย ฉันใช้เวลาแต่งหน้าแต่งตัวนานมาก เลือกชุดเกือบชั่วโมง แต่งหน้าเก็บรายละเอียดกว่าจะเนียนกว่าจะเป๊ะเกือบสามชั่วโมง สุดท้ายเฮียพากลับมาที่สนามเพราะลืมว่านัดเพื่อนเอาไว้เพื่อนที่ว่าคือนักธุรกิจจากต่างชาติ เมื่อครั้งที่เฮียไปรับรางวัลเคยคุยตกลงกันไว้ว่าจะมาเยี่ยมชมสนามของเฮีย แล้วดันเป็นวันนี้ แต่ก็ไม่เป็นไรฉันชอบดูแข่งรถอยู่แล้ว เสียอารมณ์ก็ตรงความขี้ลืมของเฮียนี่แหละ มาลืมอะไรวันนี้ ข้างสนามแอร์ก็ไม่มีแต่ยังดีที่ตะวันตกดินแล้วอากาศไม่ร้อนเท่าไหร่ แต่เหงื่อก็ออกนั่นแหละโบกครีมกับรองพื้นมาแน่นขนาดนี้ ลงทุนเปิดคลิปโมโม่พาเพลินเลยนะเออ"แสบ""หือ ""ไม่โกรธเฮียนะ ""ไม่โกรธค่ะ แต่แสบอยากเปลี่ยนชุด""ชุดนี้แหละ สวย" ได้ยินแบบนี้ก็อดทนต่อไปเพราะผู้ชายบอกว่าสวย มีฉันนี่แหละที่สวยจัดเต็มอยู่คนเดียว คนอื่นแต่งตัวสบายๆ หน้าสดโนคิ้วก็มี ตัดภาพมาที่อีเยอะยอมทนเพื่อผัวเพราะผัวชมว่าสวย ยิ้มอ่อนแล้วไปต่อ เครื่องสำอางแพงกลัวไร ล้างแต่ละทีก็เกือบตาย"หิวแล้วอะ แสบไปรอที่ออ
ประเทศไทยโรงพยาบาลห้องปลอดเชื้อพอเครื่องลงผมก็ตรงดิ่งไปที่โรงพยาบาลทันที พยายามเข้มแข็ง แต่ก็ยังทำได้ไม่มากพอเพราะใบหน้าของเธอลอยเข้ามาในหัวอยู่ตลอดเวลา และที่สำคัญตัวเล็กที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเราไม่อยู่แล้ว เขาไม่ใช่ความผิดพลาดแต่เป็นความตั้งใจ ผมรักทั้งสองคนมาก รักมากกว่าชีวิตของตัวเองด้วยซ้ำ ถึงแม้ว่าตอนนี้ลูกจะไม่อยู่แล้วก็ตาม คำนี้ตอกย้ำผมซ้ำๆ จนบางครั้งก็เผลอร้องไห้ออกมา แล้วคนที่นอนหลับอยู่บนเตียงล่ะ เธอจะแย่แค่ไหน"แสบ เฮียมาแล้วนะ เฮียอยู่ตรงนี้ คนดีของเฮีย " ผมนั่งกุมมือเล็กอยู่ข้างเตียง พยายามทะนุถนอมเธอให้เบาที่สุดเพราะผมไม่อยากให้เธอเจ็บไปมากกว่านี้ เตือนสติอยู่ทุกครั้งว่านี่คือเรื่องจริง วันก่อนเรายังมีความสุขด้วยกันอยู่เลย รอยยิ้มของเธอเสียงหัวเราะและน้ำเสียงที่ชอบออดอ้อน ผมไม่น่าไปเลย น่าจะอยู่กับเธอ ได้แต่พูดคำว่าขอโทษอยู่แบบนั้นซ้ำๆ หมอเจ้าของเคสบอกว่าทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ตอนนี้เธอปลอดภัยแล้ว"แสบ เฮียขอโทษ " เวลานี้ผมควรจะออกไปได้แล้ว ห้องปลอดเชื้อจำกัดเวลาในการเยี่ยม ไม่มีใครห้ามผมเพราะคนที่นอนอยู่บนเตียงคือเมีย ผมจะไม่ยอมทิ้งเธอไปไหนอีกเด็ดขาดจะรออยู่ตรงนี