LOGINShare
CHAPTER 7 เรื่องของเราอย่าบอกใครเลย
Last Updated:
2025-07-07 09:13:50
Latest chapter
อย่ารักนางร้าย CHAPTER 30 ตอนจบคือเรารักกัน
พิงค์มิราสะบัดผมเดินออกจากสตูดิโอถ่ายแบบอย่างเหนื่อยล้า เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็กไลน์ ก็เห็นข้อความเดิมๆ จากศรัญช่วงนี้ต้องรีบเคลียร์งานให้หมดเพราะอีกไม่กี่เดือนจะถึงวันสำคัญของเธอกับเขา“เลิกงานยัง”“กินข้าวรึยัง”“คิดถึงนะ แต่ไม่ต้องสนใจก็ได้เหมือนเดิม”เธอถอนหายใจเบาๆ เธอรู้ว่าเขางอน แต่เธอก็ไม่มีทางเลือกงานเข้ามาทุกวัน ไหนจะดูแลห้องเสื้อที่เป็นหุ้นส่วนกับนานาอีก ไหนจะเตรียมงานแต่งอีกแต่พอเดินถึงลานจอดรถ เธอกลับพบว่ารถของตัวเองหายไป“อะไรเนี่ย!”แล้วทันใดนั้นรถตู้สีดำก็มาจอดเทียบตรงหน้า ประตูก็เปิดออกก่อนที่เธอจะตั้งตัว“ว้าย เดี๋ยวอ๊ะ!” เสียงร้องตกใจของหญิงสาวขาดห้วง เมื่อใครบางคนคว้าเธอเข้าไปในรถและปิดประตูตามหลังอย่างรวดเร็ว“พี่ศรัญ” เธอเบิกตากว้าง มองคนตรงหน้าในชุดลำลอง พร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์“ไงคนทำแต่งานเกรซไม่มีเวลาว่างให้พี่ใช่ไหม? งั้นพี่ขอขโมยเวลาหน่อยก็แล้วกัน” เขาเอนหลังพิงเบาะอย่างสบายๆ“บ้าเหรอนี่มันลักพาตัวนะ”“ก็ใช่ ลักพาตัวว่าที่เจ้าสาวของตัวเองผิดตรงไหน” เขายักไหล่“พี่จะพาเกรซไปไหน!” เธอมองเขาตาเขียวเขายิ้มไม่ตอบ แต่รถก็เคลื่อนตัวออกไปแล้วเรียบร้อยสองชั่วโมงต่อ
อย่ารักนางร้าย CHAPTER 29 ตอนจบของเรื่อง
หลังจากที่ใช้เวลานับเดือนในกองถ่าย ซึ่งเต็มไปด้วยอารมณ์หลากหลายทั้งความเครียดความเหนื่อย และการทุ่มเททุกวินาทีให้กับบทบาทนางร้าย พิงค์มิราในชุดเดรสสีดำเรียบหรู ก้าวออกมาจากรถพร้อมรอยยิ้มกว้าง สะท้อนความโล่งใจและความสุขที่ยากจะซ่อนเธอไม่ได้มาคนเดียวข้างๆ คือผู้จัดการส่วนตัวที่ดูแลเธอมาตั้งแต่เริ่มต้นในวงการ พร้อมกับทีมงานทั้งหมดค่ำคืนนี้พวกเขานัดฉลองที่ผับชื่อดังกลางเมือง วิวด้านนอกเป็นแสงไฟระยิบระยับของตึกสูง และเสียงหัวเราะของเพื่อนๆ ดังสอดแทรกมากับเสียงดนตรีเบาๆ“ในที่สุดก็จบจริงๆ แล้วนะ” พิงค์มิราพูดพร้อมยกแก้วขึ้น ก่อนทุกคนจะชนแก้วกันเสียงดังอย่างพร้อมเพรียง“ใครบอกจะหยุดแค่เรื่องนี้ล่ะ เดี๋ยวบทใหม่ก็มาอีกแน่ ดูสิยิ่งเล่นยิ่งปังนะน้องเกรซ” แววที่แม้จะเป็นผู้จัดการจอมเข้ม แต่ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มตาหยีพิงค์มิราหัวเราะเบาๆ แต่แววตากลับเต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย และอาจจะมีเศษเสี้ยวของความคิดถึง เพราะการถ่ายทำเรื่อง “อย่ารักนางร้าย” ไม่ได้เป็นแค่ผลงานอีกชิ้น แต่มันคือบทพิสูจน์ตัวตนในอีกแง่มุม ที่เธอเองก็ไม่เคยคาดคิดว่าจะรักมันได้มากขนาดนี้“เกรซครับพี่ขอชนแก้วหน่อย” กวินพระเอกของเรื
อย่ารักนางร้าย CHAPTER 28 ตอนจบของเรื่อง
“ปล่อยฉันนะ! ไอ้พวกโง่ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด” เสียงโวยวายของพราวฟ้าดังลั่นตำรวจสองนายจับแขนเธอแน่นพราวฟ้าสะบัดสุดแรง แต่ยิ่งขัดขืนก็ยิ่งแน่น หญิงสาวมองไปที่ศรัญที่ยืนอยู่ไม่ไกล“อีเกรซ! มึงมันก็แค่ตัวดีแต่ขายหน้าตามัวแต่เกาะผู้ชายรวยอีเลว!”เขายืนขึ้นเต็มความสูง แววตาเยือกเย็นริมฝีปากตึงแน่น เขาก้าวเข้าไปหาพราวอย่างช้าๆ ท่ามกลางตำรวจที่ยังจับตัวเธอไว้“เธอลักพาตัวทำร้ายผู้หญิงคนเพื่อหวังจะให้เกรซมีตำหนิ ที่แย่ที่สุดคือเธอกล้าทำกับเกรซ ทั้งที่เธอไม่เคยทำผิดอะไรกับเธอเลยแม้แต่นิดเดียว”“ถุย” พราวฟ้าถ่มน้ำลายลงพื้น“หึ เพราะแกมันโง่ถึงหลงผู้หญิงแบบนั้น ก็ให้มันดูแลแกไปเถอะ เดี๋ยวก็โดนสวมเขาอีสวยแค่เปลือก!”ศรัญมองเธอด้วยแววตาเย็นเยือก สะกดความโกรธไว้เต็มที่มือกำแน่น แล้วเขาก็หยิบปืนพกของตัวเองออกมา ตำรวจรีบกรูเข้าห้ามทันที“ออกไปรอข้างนอก” สารวัตรเจตต์ไล่ลูกน้องออกไปรอด้านนอกพราวฟ้าชะงักนิ่งไปชั่วขณะ เหมือนความจริงเพิ่งกระแทกเข้ามาเต็มแรง ไม่คิดว่าวันนี้เขาจะยกปืนขึ้นขู่เธอเพื่อปกป้องอีกคน“มึงไม่กล้ายิงกูหรอกไอ้ศรัญไอ้เฮงซวย”“เธอไม่สำนึกจริงๆ” เสียงพิงค์มิราดังขึ้นเพราะเธอเบื่อจะมองหน้า
อย่ารักนางร้าย CHAPTER 27 หัวใจแสนบอบช้ำ
ศรัญดึงพิงค์มิรามากอดไว้แน่น เขาไม่อยากให้เธอออกไปไหนเลยในวันนี้“อยู่กับพี่ได้ไหมวันนี้” เสียงทุ้มของเขาแผ่วเบา แต่หนักแน่นพอจะหยุดทุกจังหวะของหัวใจเธอได้ “เป็นอะไรคะ” เธอชะงัก มือที่กำลังจะหยิบกระเป๋าชะงักกลางอากาศ เธอหันมามองเขา ดวงตากลมโตไหวระริกเขาไม่ตอบในทันที แค่ก้มหน้าซบลงกับไหล่เธอแขนทั้งสองข้างรัดแน่นขึ้นอีกนิดราวกับกลัวว่าเธอจะหายไป“ไม่รู้สิ วันนี้แค่รู้สึกไม่ดีไม่อยากให้ไปไหนเลย” เขาพูดเบาๆ ตรงกับหัวใจตัวเองที่สุดหญิงสาวถอนหายใจเบาๆ ความดื้อดึงที่เคยมีกลับแปรเปลี่ยนเป็นความอ่อนโยนเมื่อได้ยินน้ำเสียงแบบนั้นจากเขา เธอค่อยๆ วางกระเป๋าลง หันมากอดเขาตอบมือเรียวลูบแผ่นหลังเขาเบาๆ“ไปไม่นานค่ะมีงานเปิดตัวสินค้า พี่แววใกล้มาถึงแล้วเกรซต้องไปแล้วค่ะ” เธอหอมแก้มเขาทั้งซ้ายและขวา และจูบปากเบาๆ ก่อนจะผละออก“เฮ้ออ รีบกลับมานะ” ทำไมวันนี้เขาไม่สดชื่นเลยอาจจะคิดมากเกินไปเรื่องพราวฟ้า เขาไม่รู้ว่าหลังจากนี้หญิงสาวคิดจะทำอะไรต่อ ตอนที่ออกมาจากคอนโดเขาเห็นแววตาที่เคียดแค้นของพราวฟ้าพิงค์มิรานั่งอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ ขณะช่างแต่งหน้ากำลังเกลี่ยรองพื้นลงบนผิวเนียนละเอียดของเธออย่าง
อย่ารักนางร้าย CHAPTER 26 เกือบพลาด
ห้องนั่งเล่นคอนโดหรูย่านใจกลางเมืองเปิดแอร์เย็นฉ่ำ แต่กลับไม่มีอะไรสามารถดับความร้อนรุ่มในอกของพราวฟ้าได้ เธอนั่งกอดอกอยู่หน้าจอทีวีขนาดใหญ่ จ้องภาพศรัญที่กำลังแถลงข่าวอย่างใจจดใจจ่อใบหน้าเธอแสดงอารมณ์ทุกอย่างพร้อมกัน ทั้งโกรธเจ็บใจ และเหนือสิ่งอื่นใดกลัว เมื่อเขาพูดชัดถ้อยชัดคำว่าเธอกับเขาไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ และปฏิเสธข่าวการตั้งครรภ์ของเธอออกสื่อระดับประเทศ พราวฟ้าถึงกับเขวี้ยงรีโมตลงพื้นอย่างแรง“ไอ้ศรัญ! มึงทำแบบนี้กับกูได้ยังไง มึงเป็นคนมาให้ความหวังกูก่อนทำเหมือนรักสุดท้ายก็ไปรักอีเกรซ” เสียงร้องด้วยความโกรธดังก้องอยู่ในห้อง แต่ไม่มีใครได้ยินไม่มีใครสนใจ เธอชอบเขาก็จริง ถ้าหากเขาไม่เข้ามาให้ความหวังเธอจะรักเขาถึงขนาดนี้หรือเธอหยิบมือถือขึ้นมากดเปิดโซเชียลอย่างร้อนรน หวังจะเห็นคนยังอยู่ข้างเธอ ยังให้กำลังใจ แต่สิ่งที่เธอเห็นคือข่าวพาดหัวจากหลายเพจดัง“ใบรับรองแพทย์แท้งลูกของพราวฟ้า อาจเป็นของปลอมหมอเจ้าของชื่อไม่เคยออกเอกสารดังกล่าว”“คลิปหลุดเบื้องหลังแถลงข่าวพราวฟ้า ‘ซ้อมร้องไห้’ กับทีมงานก่อนขึ้นเวที”พราวฟ้าเบิกตากว้างมือสั่น เธอกดเข้าไปดูคอมเมนต์อย่างควบคุมตัวเองไม
อย่ารักนางร้าย CHAPTER 25 จัดการตัวปัญหา
“พี่ไม่รู้จริงๆ ว่าพราวฟ้าต้องการอะไรเพราะพี่ปฏิเสธไปแล้ว หรือแค่ใช้ข่าวนี้เป็นเครื่องมือพี่ไม่อยากปรักปรำใครถ้าไม่มีหลักฐาน แต่มันก็ไม่เปลี่ยนความจริงข้อเดียวพี่รักเกรซไม่ใช่พราวฟ้า”คำพูดนั้นเหมือนหยุดลมหายใจของทั้งสองคน พิงค์มิราหลุบตาลงต่ำ น้ำเสียงเธอแตกเป็นเสี่ยงๆ“เกรซเหนื่อยมาก เกรซผ่านช่วงที่แย่ที่สุดของชีวิตมาแล้วครั้งหนึ่ง และเกรซไม่คิดว่าจะต้องย้อนกลับไปเจอแบบนั้นอีก” ตอนจบของเรื่องหวังว่าศรัญจะรักพิงค์มิราตลอดไป“พี่รู้ว่าเกรซเสียใจพี่จะทำทุกอย่างให้ชัดเจน” เขากระซิบเบาๆ ก่อนจะยื่นมือไปลูบผมเธออย่างอ่อนโยน เขาหยุด ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดหนักแน่น และมั่นคงกว่าเคย“พี่จะไม่ให้เกรซเป็นคนที่ต้องยืนรับความผิดทั้งหมดอีกต่อไป”เธอเงยหน้าขึ้นช้าๆ เห็นประกายในแววตาของศรัญที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน แววตาของคนที่เลือกแล้ว“พี่ศรัญจะทำอะไรคะ”“พี่จะออกแถลงข่าวเอง และจะพูดทุกอย่างความจริงทั้งหมด ทั้งเรื่องกับพราวฟ้าเรื่องข่าว หรือแม้แต่เรื่องหัวใจของพี่” เขายิ้มบางๆ และบีบมือเธอเบาๆ“เพราะตั้งแต่วินาทีนี้พี่จะไม่ยอมเสียเกรซไปอีก”เธอถึงกับร้องไห้ออกมาโผล่เข้ากอดเขา วันนี้รับรู้ถึงความอบ
You may also like
ท่านประธานขาพาหนูลงจากเตียง เอ๊ย! คานที
ผลิกา(เลอบัว)16.9K viewsรวมเรื่องสั้นเสียวๆจบในตอน เล่ม1
เหมือนแพ22.3K viewsกลรัก คุณหมอมาเฟีย Bad Doctor
MaNIE-STORY16.0K viewsเกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ
อี้เสี่ยวเหวิน45.9K viewsเมียบำเรอจอมมาร
baiboau-เนื้อนวล97 viewsรักนี้ข้าสมยอม
LiHong106 viewsเสี่ยขารักหนูไหม
เค้กมัฟฟิ่นn817 viewsเธอยั่วเกินต้าน ท่านประธานคลั่งรัก
เถิงกู่349 views
