ตอนที่102 โชคร้ายเต็มขั้น

คำถามนี้ทำเอาต้วนโจวคิดถึงฝันร้ายทันที

"พี่! อย่าบอกนะว่าพี่ก็อยากขึ้นเขาเหมือนกัน?!"

ได้โปรดอย่าเลย! แต่พวกเพื่อนในห้องสนุกเกอร์ที่ได้ยินบทสนทนา พากันวางไม้คิวลง แล้วเข้าร่วมบทสนทนาด้วย

"อยู่เฉยๆ ก็น่าเบื่อนะ ฉันเคยได้ยินพ่อแม่เล่าให้ฟังมานานแล้ว อยากลองไปดูเหมือนกัน"

"ไปเถอะ ถ้าจะไปก็ไปด้วยกัน! เล่นแต่สนุกเกอร์ไม่เบื่อบ้างเหรอ?"

รถซูเปอร์คาร์ 5 คันและปอร์เช่คาเยนน์ 1 คันจอดเรียงรายอยู่เชิงเขาหลงหยา ดึงดูดสายตาผู้คนได้ไม่น้อย ตอนที่ต้วนโจวถูกเพื่อนๆ พากันรุมดึงลงจากรถ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มเย็นชา ระหว่างทางขึ้นเขา ทั้งหมดมีแปดคน แต่เจ็ดคนในนั้นล้มก้นจ้ำเบ้าทุกสามก้าว และหัวโขกพื้นทุกสามครั้ง มีแค่ฉู่สวี่ที่เดินขึ้นเขาได้แบบปกติ ต้วนโจวหัวเราะเยาะพร้อมพูดขึ้น

"พวกนายก็ไม่ได้ดีกว่าฉันหรอก ห้าสิบก้าวหัวเราะร้อยก้าว พี่ใหญ่ก็อย่าหัวเราะพี่รองเลย"

พูดจบตัวเขาเองก็สะดุดล้มไปอีกครั้ง พร้อมกับหัวโขกพื้นอีกหนึ่งที เพื่อนทั้งเจ็ดคนแทบอยากร้องไห้กลับบ้าน แต่เมื่อเห็นฉู่สวี่ที่ยืนอยู่ห่างไป 10 เมตรมองพวกเขาอยู่ ก็ได้แต่กัดฟันเดินต่อ จนมาถึงหน้าประตูวัดเสวียนเว่ย พวกเขาก็มีสภาพไม่ต่างจากนัก