การสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ

การสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ

last updateLast Updated : 2024-11-06
By:  รสผลไม้Completed
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
10
3 ratings. 3 reviews
48Chapters
1.9Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

'เจ้าจอม' เจ้าตระกูลคนถัดไป แต่อาคมที่ใช้กลับเป็นสายมืดไม่วายที่เจ้าตระกูลจะหาคนมาแทน ซ้ำร้ายยังแอบขโมยคาถามหาเสน่ห์ไปใช้กับ 'เดินดิน' ความซวยเพิ่มทวีคูณเมื่อตัวพ่อหลุดเข้ามาอยู่ในร่างของนายแบบคนสวยขา

View More

Chapter 1

แนะนำเนื้อเรื่อง

Saat Clara Hermosa tiba di bandara Negara Latvin, waktu sudah menunjukkan pukul 9 malam.

Hari ini adalah hari ulang tahunnya.

Begitu dia membuka ponselnya, dia menerima sekelompok ucapan selamat ulang tahun.

Semuanya dari teman dan rekan kerjanya.

Tapi tidak ada kabar sama sekali dari Edward Anggasta.

Senyum Clara pun memudar.

Ketika dia tiba di vila, sudah jam 10 lebih.

Saat Bibi Sari melihatnya, dia tertegun sejenak: “Bu Clara, kenapa Ibu... bisa datang ke sini?”

“Di mana Edward dan Elsa?”

“Pak Edward belum pulang, Nona Elsa masih main di dalam kamar.”

Clara pun memberikan barangnya pada Bibi Sari, tapi saat di lantai atas dia melihat Elsa Anggasta yang memakai baju tidur, tampak duduk di meja kecil, entah sedang memukul apa, tapi dia sangat serius, hingga bahkan tidak tahu ada orang yang masuk ke kamarnya.

“Elsa?”

Saat Elsa dengar suara ini, dia langsung berbalik dan menyebut dengan riang: “Mama!”

Lalu, dia kembali membalikkan badan dan lanjut memukul barang di tangannya.

Clara lalu mendekat dan memeluknya, saat dia hampir menciumnya, dia didorong oleh Elsa: “Mama, aku lagi sibuk.”

Clara sudah dua bulan tidak bertemu anaknya, jadi dia rindu padanya, tentu saja ingin menciumnya, dan berbicara dengan putrinya itu.

Melihatnya begitu serius, dia juga tidak mau mengganggunya: “Seminggu lagi, Tante Vanessa berulang tahun, ini hadiah yang aku dan Ayah siapkan untuk dia! Kulit kerang ini buatan aku dan ayah sendiri pakai mesin, cantik ‘kan?”

Clara merasa tenggorokannya tercekat, sebelum dia menjawab, putrinya yang masih memunggunginya pun lanjut berkata: “Ayah juga sudah siapkan hadiah lain untuk Tante Vanessa, besok—“

Hati Clara tercekat, dia tidak tahan lagi, “Elsa... masih ingat ulang tahun Ibu?”

“Ha? Apa?” Elsa menatapnya, lalu tunduk kembali dan menatap untaian manik-manik, sambil menggerutu: “Sudah kubilang jangan bicara denganku dulu, susunan manik-manikku jadi berantakan—“

Clara melepaskan tangan yang tadi sedang memeluk putrinya, dan tidak berbicara lagi.

Dia berdiri diam begitu lama, melihat putrinya bahkan tidak melihatnya, Clara mengatup erat bibirnya, lalu pergi dalam diam.

Bibi Sari melihatnya, lalu berkata: “Bu Clara, tadi aku sudah telepon Pak Edward, dia bilang malam ini dia ada urusan, jadi dia minta Anda tidur duluan.”

“Oke.”

Clara menjawab pendek, teringat perkataan putrinya tadi, dia tertegun, dan menelepon Edward.

Setelah berdering sejenak telepon itu diangkat, tapi suaranya terdengar begitu tenang: “Aku masih ada urusan, besok saja—“

“Edward, ini sudah malam, siapa itu?”

Itu suara Vanessa Gori.

Clara menggenggam ponselnya erat-erat.

“Nggak apa.”

Sebelum Clara selesai bicara, Edward langsung mematikan telepon.

Mereka sudah 3 bulan tidak ketemu, hari ini akhirnya dia pulang ke Negara Latvin, tapi Edward malah tidak mau segera pulang, bahkan dengar teleponnya pun, dia tidak mau.

Setelah nikah begitu lama, Edward selalu gini padanya, dingin, menjauh, dan tidak sabar.

Sebenarnya dia sudah terbiasa.

Kalau dulu, dia pasti akan telepon Edward lagi, lalu dengan sabar menanyakan keberadaannya, dan apa dia bisa pulang.

Akan tetapi mungkin hari ini dia kelelahan, jadi tidak ada tenaga untuk melakukan ini.

Keesokan paginya begitu bangun, dia berpikir sejenak, lalu memutuskan untuk menelepon Edward lagi.

Negara Latvin dan Negara Marola memiliki perbedaan 17 hingga 18 jam, jadi di Negara Latvia, hari ini barulah ulang tahunnya.

Kali ini tujuannya pulang ke Negara Latvin, selain ingin bertemu Edward dan Elsa, dia juga berharap di hari yang spesial ini, mereka bisa berkumpul, dan makan bersama.

Ini adalah doanya dalam ulang tahun kali ini.

Edward tidak mengangkat teleponnya.

Setelah begitu lama, dia baru mengirim sebuah pesan.

[Ada apa?]

Clara: [Siang ini ada waktu? Aku bawa Elsa, kita makan bareng yuk?]

[Oke, beri tahu aku setelah tahu lokasinya.]

Clara: [Oke.]

Setelah itu, Edward tidak membalas lagi.

Dia tidak teringat hari ini ulang tahunnya.

Meski Clara sudah mempersiapkan hatinya, tapi dia tetap merasa kecewa.

Setelah mandi, dia bersiap turun ke bawah, tapi saat ini dia mendengar suara putrinya dan Bibi Sari.

“Bu Clara sudah pulang, Nona Elsa nggak senang?”

“Aku dan Ayah sudah setuju mau main di pantai bersama Tante Vanessa, tapi ibu mendadak pulang, kalau dia mau ikut kami pergi, suasananya pasti nggak enak.”

“Ibu juga jahat banget, selalu nggak suka Tante Vanessa—“

“Nona, Bu Elsa itu ibumu, nggak boleh bilang gitu, nanti Bu Clara jadi sedih oke?”

“Aku tahu, tapi aku dan Ayah memang lebih suka sama Tante Vanessa, apa Tante Vanessa nggak bisa jadi ibuku saja?”

“...”

Jawaban Bibi Sari selanjutnya, tidak terdengar Clara lagi.

Itu adalah putri yang dibesarkannya sendiri, tapi setelah bersama ayahnya selama 2 tahun, dia malah jadi lebih dekat pada ayahnya, tahun lalu Edward datang ke Negara Latvin untuk buka cabang, tapi putrinya malah mau ikut juga.

Dia tidak rela, dia tentu ingin putrinya tetap di sisinya.

Tapi dia tidak tega lihat anaknya sedih, jadi dia setuju.

Tidak disangka...

Seperti dipaku di lantai, Clara berdiri tegak, wajahnya pucat, tidak bisa bergerak sama sekali.

Kali ini dia melepaskan pekerjaannya untuk datang ke Negara Latvin, karena dia ingin menemani putrinya.

Tapi tampaknya, tidak perlu lagi.

Clara kembali ke kamarnya, lalu menyimpan kembali hadiah yang dia bawa dari Negara Marola, ke dalam kopernya.

Beberapa saat kemudian, Bibi Sari meneleponnya, mengabari bahwa dia bawa Elsa keluar main, meminta Clara meneleponnya kalau ada urusan.

Clara duduk di atas tempat tidur, merasa hampa dan bingung.

Dia secara khusus melepaskan pekerjaannya untuk kemari, tapi akhirnya tidak ada yang benar-benar butuh dia.

Kedatangannya, membuatnya terlihat bodoh.

Setelah beberapa saat, dia keluar rumah.

Dia berjalan tanpa arah di negara yang asing tapi familier ini.

Saat mendekati siang, dia baru teringat, sebelumnya dia mengajak Edward makan siang.

Dia lalu teringat perkataan yang dia dengar tadi pagi, saat dia sedang ragu apakah mau pergi jemput putrinya, dia tiba-tiba menerima pesan dari Edward.

[Siang ini ada urusan, makan siangnya batal.]

Clara menatapnya lama, tidak terkejut sama sekali.

Karena dia sudah terbiasa.

Di hari Edward urusan kantor ataupun janji dengan temannya... semuanya lebih penting dari istrinya.

Walau sudah janji dengannya, Edward bisa membatalkannya sesuka hati.

Sama sekali tidak memikirkan perasaannya.

Lalu apa dia merasa kecewa?

Dulu mungkin iya.

Tapi sekarang dia sudah kebal, tidak ada rasa sama sekali.

Clara makin bingung.

Dia datang dengan senang, tapi baik suaminya, ataupun putrinya, semua dingin padanya.

Tanpa disadari, mobil yang dia kendarai tiba di sebuah restoran yang sering dikunjunginya bersama Edward.

Saat dia baru mau masuk, dia melihat Edward, Vanessa dan Elsa di dalam restoran itu.

Vanessa dan putrinya duduk di sisi yang sama dengan mesra.

Sembari bicara dengan Edward, dia bermain dengan Elsa.

Elsa tampak mengayunkan kakinya dengan senang, bermain dengan Vanessa, sambil memakan kue bekas gigitan Vanessa.

Edward menyendokkan makanan untuk mereka sambil tersenyum, tatapannya terus tertuju pada Vanessa yang ada di depannya, seakan di matanya hanya ada dia.

Inilah urusan yang dibilang Edward.

Ini juga adalah putri yang dia lahirkan dengan susah payah setelah mengandung selama 9 bulan.

Clara tersenyum getir.

Dia hanya bisa berdiri menatap mereka.

Setelah setengah jam, dia memalingkan wajahnya, membalikkan badan dan pergi.

Setelah kembali ke vila, Clara menyiapkan sebuah surat cerai.

Edward adalah impiannya saat dia masih muda, tapi Edward tidak mau menikahinya.

Dirinya yang dulu dengan bodohnya mengira, asalkan dia berusaha keras, dia pasti bisa masuk ke dalam hatinya.

Tapi kenyataan malah menghantamnya dengan keras.

Sudah hampir 7 tahun.

Ini saatnya sadar.

Dia memasukkan surat cerai itu ke dalam amplop, meminta Bibi Sari memberikannya pada Edward, lalu menarik kopernya ke dalam mobil, dan memerintahkan supirnya: “Ke bandara.”
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

reviews

Milkkkk
Milkkkk
โห่ 65555 คนแบบนี้ โลกหมุนรอบตัวเองแบบเฟียสมาก แต่ชอบบ
2024-11-14 01:20:54
3
0
Very Simon
Very Simon
...... สนุกกกกก
2024-11-14 01:09:29
3
0
Portgas D. AungAihg
Portgas D. AungAihg
งื้อออออ สนุก
2024-11-04 21:48:31
3
0
48 Chapters
แนะนำเนื้อเรื่อง
'เจ้าจอม' ถูกเรียกกลับไทยในรอบหลายปีตระกูล 'รัตติกาลจันทร์อัปสร' จำเป็นต้องมีผู้สืบทอดลุงก็มีศิษย์รักอย่าง ไอ้ 'ราชา' แล้ว จะเรียกจอมมาทำไม?แถมจอมอาคมที่จอมใช้ยังเป็นสายดำ ลุงจะไม่อกแตกตายเหรอถ้าจอมขึ้นเป็นเจ้าตระกูลคนต่อไป...ตำรามนต์เสน่ห์โบราณถูกคัดลอกออกมาโดย 'เจ้าจอม' จิรพัฒน์ รัตริกาลจันทร์อัปสร ผู้เป็นพยานในการขโมยครั้งนี้คือ 'ราชา' ราชรณวร รมยกรรวิศ อดีตมาเฟียหนุ่มผู้ผันตัวมาเอาดีด้านไสยศาสตร์หวังเพียงจะใช้กับ 'เดินดิน' คนสวยขา ดีกรีนายแบบระดับเอเชีย...ไยเล่าเวรกรรมที่ทำมาถึงส่งคนห่าม ๆ ปากหมา ๆ แบบเขา มาอยู่ในร่างคนสวยขาได้ เคราะห์ซ้ำกรรมซัดรอบตัวของน้องคนสวยยังเต็มไปด้วยของต่ำ วิญญาณอาฆาตหวังเอาชีวิตอีกคน ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายอยู่รอดมาจนถึงทุกวันนี้ได้ยังไง!หายนะยังไม่จบสิ้น เมื่อร่างจริงของเจ้าจอม มีวิญญาณอีกตนสวมรอยเป็นเขาแทน เนียนซะไม่มี!! เดือดร้อนคนพี่อย่าง 'ราชา' แม้จะโดนจอมดุด่าขนาดไหนก็เป็นอันใจอ่อนยอมศิโรราบให้ไอ้เด็กแสบคนนี้ทุกรอบ กลางดึกก็ยังไม่เว้นถูกเรียกมาใช้งานเยี่ยงนายทาสในเรือนเบี้ยของมันทว่าความวุ่นวายยังไม่หมดไป เมื่อคู่หมั้นเก่าอย่าง 'เมืองเหนือ' ถึง
last updateLast Updated : 2024-10-31
Read more
บทนำ “รัตติกาลจันทร์อัปสร”
บทนำ'รัตติกาลจันทร์อัปสร'ตระกูลรัตติกาลจันทร์อัปสร เกิดขึ้นในสมัยยุครัชกาลที่ห้า เป็นยุคสมัยแห่งการเลิกทาส ฝรั่งมังค่าเข้ามาหากินในดินแดนไทย แม้นว่าเทคโนโลยีจะเริ่มล้ำสมัย หากแต่ความเชื่อของผู้คนยังคงโบราณดังเดิม....กลิ่นอายความเป็นไทยเดิม ดอกไม้สีขาวหลากหลายชนิดล้วนเป็นที่นิยม มีไว้ให้เชยชมกันทั่วทั้งแดน มะลิถูกร้อยเรียงเคียงกันไป ถวายแด่เทวาลัยทั้งแผ่นดินโหราศาสตร์ถือเป็นศาสตร์ชั้นสูง ผู้ใดหาได้ใช้สุ่มสี่สุ่มห้าไม่ ตระกูลรัตติกาลจันทร์อัปสร เป็นหนึ่งในไม่กี่ตระกูลที่ได้ครอบครองอาคมลึกลับจากหลากหลายแหล่งที่มา แต่มีเพียงสิ่งเดียวที่ทายาทแห่งรัตติกาลจันทร์อัปสรยึดเหนี่ยวคือ...การเดินทางสายกลาง คาถาอาคมต้องมาจากสายขาว ไม่ทำร้ายผู้ใช้ เน้นการให้ความช่วยเหลือมากกว่าทำลายณ งานเลี้ยงแห่งหนึ่งในประเทศออสเตรียแสงไฟหลากสีกำลังสาดส่องไปทั่วทั้งบริเวณลานกว้าง ทั้งขวดและแก้วแชมเปญมากมาย ถูกวางเรียงไว้ทั่วทุกมุมของลานกว้างอเนกประสงค์แห่งนี้ หญิงชายต่างอยู่ในชุดราตรี หากมองดีดีจะเห็นว่าแขกเกือบทั้งงานไปรายล้อมอยู่ที่โต๊ะวีวีไอพีเพียงที่เดียว'เจ้าจอม' จิรพัฒน์ รัตติกาลจันทร์อัปสร ชายหนุ่มวัยย
last updateLast Updated : 2024-10-31
Read more
บทที่ 1 “จุดเริ่มต้น”
ณ ประเทศไทยแดดอ่อนสาดส่องเข้ามาในโดมกระจกสวยหรู เหล่าผู้คนเดินไปมาขวักไขว่ บางก็ยืนกอดกัน บางก็ยืนร้องไห้ ในขณะที่สำเนียงภาษาอังกฤษเอ่ยเรียกผู้โดยสารดังไปทั่วทั้งตึกร่างของชายหนุ่มสูงโปร่ง ผิวขาวแต่ไม่มากนัก สวมแบรนด์เนมสุด Luxury ทุกก้าวที่เดิน ล้วนเป็นจุดสนใจของคนอื่นยิ่ง'เจ้าจอม' จิรพัฒน์ รัตติกาลจันทร์อัปสร ถูกเรียกกลับไทยในรอบหลายปี ทายาทเพียงผู้เดียวของ 'รัตติกาลจันทร์อัปสร'ตระกูลทรงอำนาจแห่งราชวงศ์ สายทำนายดวงชะตาเก่าแก่เคียงคู่บ้านเมือง บัดนี้ประวัติศาสตร์ยาวนานต้องการทายาทสืบสาน นี่จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้จิรพัฒน์ถูกเรียกกลับเมืองไทยเป็นการด่วน ส่วนเหตุผลอื่นก็ช่างมันเถอะ พูดไปก็อายเสียเปล่า แว่นกันแดด Prada ถูกหยิบยกขึ้นมาสวมใส่บนกรอบหน้าคม ส่วนมืออีกข้างกำลังจิ้มโทรศัพท์อย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ทว่าเมื่อจอมอ่านข้อความล่าสุดที่ถูกส่งมา อารมณ์เดือดของชายหนุ่มคล้ายกับเตรียมจะระเบิดอยู่รอมร่อ"กลับเอง?" ปากสวยเอ่ยทวนข้อความ ขายาวไม่ก้าวเดินต่อ มือเรียวจิ้มโทรศัพท์หวังจะตอบกลับข้อความซึ่งถูกส่งมานั้น'มารับเดี๋ยวนี่!!''กลับเองสิวะ เงินก็มี กูไปละ' ข้อความหยาบ ๆ ถูกพิมพ์ส่งกลับมาจ
last updateLast Updated : 2024-10-31
Read more
บทที่ 2 “เจ้าจอม”
'เจ้าจอม' จิรพัฒน์ รัตติกาลจันทร์อัปสร เด็กหนุ่มอายุยี่สิบสามปีดีกรีนักเรียนนอก แต่เรียนไม่จบสถานะปัจจุบันบ้าดารานายแบบที่มีชื่อว่า 'เดินดิน' ขั้นสุดตัวของเจ้าจอมนั้น ถูกเรียกตัวกลับมาจากออสเตรีย โดยลุงบังเกิดเกล้าผู้เลี้ยงดูเขามาตั้งแต่ครั้นยังวัยเยาว์ เนื่องจากลุงของเขาจับได้ว่าหลานตัวแสบนั้นถูกรีไทร์ไปได้หลายปีแล้ว เมื่อไม่ได้เรียนแทนที่มันจะกลับบ้านมาช่วยงาน หากแต่ไอ้หลานรักของตนเองก็เอาแต่ทำตัวสำมะเลเทเมาไปวันเว้นวัน เดือดร้อนผู้เป็นลุง จำต้องรีบเรียกตัวชายหนุ่มกลับเมืองไทยภายในสัปดาห์นั้นเป็นการด่วนมือเรียวยาวเต็มไปด้วยเส้นเลือดสวยของจิรพัฒน์ เลื่อนไถฟีดคลิปจากแอปพลิเคชันต๊อก ๆ ที่กำลังเป็นที่นิยมแพร่หลายไปทั่วโลก คลิปที่ขึ้นฟีดหาใช่คลิปใครอื่น นอกจาก 'เดินดิน' นายแบบหน้าหวาน ผู้ได้รับฉายาว่า "ลูกชายคนสวยแห่งชาติ" ก็เพราะเจ้าตัวนั้นน่ารักน่าทะนุถนอมจนแอบเหมือนลูกชายของใครหลาย ๆ คนเมื่อไถฟีดไปได้ไม่นาน อีเมลแจ้งเตือนก็เด้งขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์เครื่องงามของตน จิรพัฒน์หรี่ตาเหลือบมองมันเป็นเวลาเพียงไม่กี่อึดใจนัก นิ้วมือเรียวยาวกดลงช่องข้อความเพื่อกดเปิดอ่านสิ่งที่เด้งขึ้นมา มันค
last updateLast Updated : 2024-10-31
Read more
บทที่ 3 “ตำรามหาเสน่ห์”
จิรพัฒน์และราชาถูกสั่งให้มาเก็บกวาดห้องเก็บคัมภีร์ ตำราโบราณ ภายในเรือนไทยหลังงาม ส่วนลุงนินนั้นได้ลงไปยันเรือนเล็กเพื่อถอนของให้ลูกศิษย์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ในตัวเรือนใหญ่จึงเหลือแค่ราชรณวรกับคนน้องอย่างเจ้าจอมเท่านั้น"รีบไปเก็บเถอะ กูจะได้กลับไปนอน" จิรพัฒน์เอ่ยปากบอกอีกคน"อืม" ราชรณวรพยักหน้ารับคำแม้จะรู้ว่าเจ้าจอมอายุน้อยกว่าตน แต่ราชาก็ไม่ใช่คนซีเรียส หากคนน้องไม่อยากเรียกเขาว่าพี่ ใยเล่าเขาจะไปบังคับอีกฝ่ายได้เมื่อยามที่พวกเขาเข้ามาถึงห้องเก็บคัมภีร์ คนทั้งคู่ก็ช่วยกันเก็บของให้เป็นระเบียบ ในคราแรกที่รู้จักมีการพูดคุยกันบ้าง ไปมากลับพูดคุยถูกคอกันเสียอย่างงั้น"ราชา""ว่าไงมึง?"เจ้าจอมไม่ได้พูดเพราะกับราชา แน่นอนว่าเขาเองก็พูดไม่เพราะกับอีกคนเช่นกัน"มึงว่าในห้องนี้จะมีของน่าสนใจไหม?" จิรพัฒน์ถามราชรณวรด้วยใบหน้าทะเล้น"มึงอย่าแย่ไอ้จอม!" ราชาดุคนตัวเล็กแต่จินพัฒน์หาฟังไม่ จากที่จะเก็บตำราโบราณ กลับกลายเป็นว่าอีกฝ่ายรื้อมันออกมาอ่านเล่มแล้วเล่มเล่าแทน ราชรณวรถอนหายใจแล้วรอให้อีกฝ่ายรื้อออกมาอ่านเสร็จ เขาค่อยเก็บยังจะดีเสียกว่า เหตุการณ์ ณ ปัจจุบันจึงกลับกลายเป็นว่าคนพี่นั่
last updateLast Updated : 2024-10-31
Read more
บทที่ 4 “ห้องโถง”
เพนท์เฮ้าส์สุดหรูย่านปริมณฑล ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของบรรดานายแบบตัวท็อปในสังกัด YEhwazi (เยฮวาซี) บัดนี้ถูกปิดไฟ เกือบมืดสนิททั้งหลัง เพราะเจ้าของบ้านไปทำงานที่ต่างประเทศกันเกือบหมด เหลือเพียง 'เดินดิน' นายแบบตัวท็อปของเยฮวาซี ผู้ที่มีใบหน้าสวยหวาน ดั่งเดินสวรรค์กำลังนั่งดูทีวีอยู่ใจกลางห้องโถงของเพนท์เฮ้าส์หรูเดินดินใช้นิ้วเรียวจิ้มโทรศัพท์มือถือเครื่องสวยเพื่อเปิดดูข้อความที่เด้งเข้ามาเรื่อย ๆ อย่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุดลงง่าย ๆสายตาจดจ้องข้อความที่ถูกส่งรัว ๆ เข้ามาในช่องแชทหาใช่ของใครอื่น มันเป็นข้อความจากแม่เลี้ยงของเขานั้นเองเมื่อเดินดินอ่านมันจบก็พบว่าเป็นข้อความขอเงินจากอีกฝ่ายเช่นเคย มันเป็นเหตุการณ์เหมือนเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา แอปพลิเคชันธนาคารภายในตัวเครื่องถูกเปิดขึ้นเพื่อตรวจสอบยอดเงินทั้งหมด เด็กหนุ่มถอนหายใจเบา เมื่อเห็นว่ายอดทั้งหมดในบัญชีมีเพียงหนึ่งหมื่นสามพันบาทเท่านั้นเงินจำนวนหนึ่งหมื่นสามพันบาทถูกโอนไปให้มารดา ด้วยความรีบเร่งตามการส่งข้อความแชทถี่รัวของอีกฝ่าย เพราะเกรงว่าเธอจะทนไม่ไหวเสียก่อน เมื่อทำธุรกรรมทางการเงินเสร็จช่องแชทก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง'โอนไปแล้วมันค
last updateLast Updated : 2024-10-31
Read more
บทที่ 5 “ร่างของคนอื่น”
​บทที่ 5 “ร่างของคนอื่น” เขียนโดย : รสผลไม้​09:45 นาฬิกาแปลก...วันนี้แปลกมาก จิรพัฒน์มั่นใจว่าช่วงเวลานี้มันน่าจะต้องเป็นช่วงสายของวันแล้วแน่ ๆ แต่ทำไมไม่มีใครมาปลุกเขาไปใส่บาตรละ?เจ้าจอมหรี่ตาขึ้นเพื่อมองนาฬิกาตรงมุมหัวเตียงสวย แต่ก็ต้องแปลกใจกว่าเดิมเมื่อภาพตรงหน้าแปรเปลี่ยนไปภาพของห้องนอนที่เต็มไปด้วยตุ๊กตาและยานอนหลับที่วางอยู่ข้างหมอนสูงที่เขาหนุน ไม่ปกติ โคตรจะไม่ปกติเลย!จอมรีบยันตัวขึ้นนั่ง สายตาโฟกัสปรับแสงเพื่อมองสำรวจรอบห้องนอน ยิ่งหันไปเห็นกรอบรูปขนาดใหญ่ที่มีรูปเดินดินคนสวยแขวนอยู่สร้างความงุนงงให้จิรพัฒน์ในตอนนี้เป็นอย่างมาก"กูคงฝันแหละ...ก็บ้าแล้ว!" ประโยคแรกเขาพึมพำกับตนเอง ส่วนในประโยคถัดมาคือตอนนี้เขาได้รับรู้ว่าสิ่งที่คิดและไม่อยากให้มันเกิดขึ้นมันกำลังจะเป็นความจริงเจ้าจอมรีบดีดตัวพุ่งไปที่โต๊ะเครื่องแป้งสีขาวสวย และสิ่งที่เขาไม่อยากให้มันเกิดขึ้นที่สุด ยินดีด้วยมันได้เป็นความจริงแล้วจิรพัฒน์ตอนนี้กำลังอยู่ในร่างของเดินดิน!เจ้าจอมในร่างของดั่งเดินสวรรค์ซึ่งตอนนี้เขาสวมชุดนอนน่ารักเป็นผ้าซาตินตัวบาง จิรพัฒน์รีบเดินออกมานอกห้องนอนเจ้าของร่างนี้อย่างรวดเร็
last updateLast Updated : 2024-11-04
Read more
บทที่ 6 “ตำหนักสายหมอก”
บทที่ 6 “ตำหนักสายหมอก”เขียนโดย : รสผลไม้​เจ้าจอมมองหน้าคนสองคนที่นั่งอยู่โซฟาฝั่งตรงข้าม โดยพระเพลิงกำลังนั่งจิ้มมือถือ ส่วนอาร์ก้านั่งจิบกาแฟ จิรพัฒน์จึงเลือกที่จะถามอาร์ก้า เพราะเห็นว่าเพลิงอัคคีกำลังขมวดคิ้วกับโทรศัพท์มือถือของตัวเองอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่"อาร์ก้า…""ว่าไงดิน""กู…เราเก็บกุญแจรถไว้ไหนอะ?""กุญแจรถ?" อีกฝ่ายทำหน้าฉงนแล้วทวนคำถามกับคนตัวเล็ก"ใช่ ๆ กุญแจรถของเรานะ""ดินไม่สบายรึเปล่า? ดินไม่มีรถนะครับ ดินไม่เคยซื้อรถ" อาร์ก้าอธิบายเจ้าจอมเลิกคิ้วสูง ในหัวเดือดปุด ๆ อะไรคือไม่เคยซื้อรถ? เงินที่หามาได้มันไปไหนหมด? โฆษณาแต่ละตัวได้เป็นแสนเป็นล้านโอ๊ย!หงุดหงิดโว้ย จิรพัฒน์ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปที่ทีวีแอลอีดีขนาดใหญ่ ก่อนที่จะยกเท้าขึ้นมาถีบมันหล่นลงพื้น ทีวีร่วงหล่นตามแรงกระแทกอย่างรุนแรงด้วยอารมณ์ที่โมโหกับสถานการณ์อันไม่เป็นดั่งใจหวัง ยังต้องมาเจอวิญญาณปัญญาอ่อนห้อยขาต่องแต่งอยู่ขอบทีวี มันทำให้หมอผีปากแซ่บอย่างจอมหัวร้อนแบบเขาอยากจะจับไอ้ผีตนนี้ลงหม้อดินให้รู้แล้วรู้รอด เพื่อลดอารมณ์ความหงุดหงิดลงบ้างสักเล็กน้อยก็ยังดี~โครม~เสียงทีวีที่หล่นลงพื้นกระเบื้องสีขาว
last updateLast Updated : 2024-11-04
Read more
บทที่ 7 “ดอกลีลาวดี”
บทที่ 7"ดอกลีลาวดี"เขียนโดย : รสผลไม้​~ กลิ่นหอมที่ยาวนาน ตราบเท่านิรันดร์กาล ใจหวั่นไหว การพบรัก ต้องเคียงคู่ข้างกาย ท้ายที่สุดต้องจากกันและล้ำลา มันคือโชคชะตาที่ฟ้ากำหนดให้เรามาไม่เท่ากัน ~ณ ตำหนักสายหมอกราชาเหลือบตามองลัมโบร์กินีสีแดงสดที่ขับพุ่งออกมาจากตำหนัก เขาจำได้ดีว่ามันคือรถของพระเพลิง แล้วเพลิงอัคคีมาทำอะไรที่นี่ละ? หรือคนในนั้นไม่ใช่เพลิงเพื่อนของเขาเมื่อรถลัมโบร์กินีสีเหลืองสดของเขาจอดเข้ามาเทียบท่าลานกว้างภายในตัวเรือนไทยหลังงาม ก็พบกับนิสสันจีทีอาร์สามสิบห้าสีดำคันสวยและดูคาติอีกสองคันประกบข้างสภาพของรถและต้องมีบอดี้การ์ดประกบข้างแบบนี้ ทั้งประเทศเกรงว่าจะมีคนเดียวกระมั้ง ราชรณวรรีบจอดรถทันที ชายหนุ่มรีบก้าวลงมาจากรถหรูเช่นกันกับคนที่อยู่ข้าง ๆ ของเขาร่างของเจ้าจอมที่บัดนี้เดินดินเป็นผู้ครอบครอง ก็ได้เดินลงมาพร้อมกันกับราชา แต่ดั่งเดินสวรรค์กลับชะงักค้างเมื่อเห็นเมืองเหนือสุวภัทน์ซึ่งยืนลูบริมฝีปากของตนเองอยู่คนตัวเล็กรีบถอยเข้าไปหลบอยู่ด้านหลังของราชาทันที ราชรณวรเหลือบมองอีกฝ่ายด้วยความประหลาดใจ จากนั้นจึงเอ่ยขึ้น"น้องจอม ไปรอพี่อยู่ที่บ้านเล็กของจอมก่อน
last updateLast Updated : 2024-11-04
Read more
บทที่ 8 “กลางคืน”
ตอนที่ 8 “กลางคืน"เขียนโดย : รสผลไม้​ตัวของจิรพัฒน์ที่ขับรถมาถึงเพนส์เฮ้าท์หรูได้ไม่เพียงกี่นาที ชายหนุ่มไม่ยอมลงจากรถยนต์หากแต่เพียงนั่งกัดนิ้วตัวเองอย่างครุ่นคิดอยู่ภายในรถ พร้อมกับลอบมองถุงเงินสดและตำราโบราณที่หยิบติดมือมาด้วย ก่อนอื่นคืนนี้เขาคงต้องจัดการกับของต่ำที่อยู่ในทีวีดิจิตอลจอยักษ์เฮงซวยอันนั้นเป็นอย่างแรกเลย ไม่งั้นจอมคงนอนไม่หลับแน่เมื่อคิดได้เช่นนั้นจิรพัฒน์ในร่างของดั่งเดินสวรรค์ก็ลงจากรถหรูพร้อมกับถุงเงินที่มีไม่ต่ำกว่าสิบล้าน เมื่อเท้าเหยียบถึงธรณีดินของเขตตัวบ้าน จิรพัฒน์ก็ต้องหันไปมองรอบเพนส์เฮาท์อีกครั้ง...ไม่มีเจ้าที ไม่มีศาล ไม่มีอะไรเลยสมควรแล้วที่มีของวิญญาณแปลก ๆ เข้ามาอยู่ในตัวบ้าน ชายหนุ่มสะบัดศีรษะเดินหลบไปในบ้านหรู เมื่อเข้ามาถึงตัวห้องโถงเจ้าจอมก็เหลือบมองคนที่นั่งอยู่บนโซฟาภายในโถงดังกล่าว นายแบบแถวหน้าของบริษัท เยฮวาซีกำลังรวมตัวกันอยู่ที่ตรงนี้ 'อาร์ก้า' และ 'เทมเปอร์' กำลังเปิดโน๊ตบุ๊คดูรายการสอนทำอาหารส่วน 'เจย์แลนด์' นอนหลับอยู่ที่โซฟาอีกตัว และแน่นอนว่า 'พระเพลิง' กำลังมองเขาอยู่ จิรพัฒน์ถอนหายใจแล้วเดินเอากุญแจรถหรูไปคืนให้รุ่นพี่ กุญแจถู
last updateLast Updated : 2024-11-04
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status