บทที่ 2386

"ท่านลุงเล็ก บนพื้นมีกลไกอยู่ พื้นตรงนั้นเปิดออกได้"

ฟู่จาวเฟยวิ่งเข้ามา ชี้ไปยังพื้นที่ว่างที่พวกเขาอยู่กันเมื่อครู่นี้ให้เสิ่นเสวียนดู

ตอนนี้บนที่ว่างผืนนั้นว่างเปล่าจริงๆ ไม่มีอะไรวางอยู่เลย ทุกอย่างร่วงลงไปยังคุกใต้ดินด้านล่างพร้อมกับพวกเซียวหลันยวน

"กลไกหรือ?" เสิ่นเสวียนยิ้มๆ "ไม่ต้องเครียดไป"

"ทำทีเป็นใจเย็นสินะ?" เจ้าเมืองอวี๋มองปฏิกิริยานี้ของเขา ในใจก็รู้สึกไม่ค่อยดี แต่เขาเองก็ไม่ยอมรับว่าอาจจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น

หรือว่าพวกเขาจะรู้ว่ากลไกนี้เปิดยังไงหรือ?

ไม่มีคนเข้ามาในเมืองอั้นหลายปีแล้ว ได้ยินว่าที่ด้านนอกแคว้นตงฉิงเองก็ไม่มีอีกแล้ว ถ้างั้นนอกจากพวกเขาเหล่านี้ นอกจากตัวเขาที่รับข้อมูลลับบางส่วนของจวนเจ้าเมืองมา ยังจะมีใครที่เปิดกลไกนี้ได้อีก?

เป็นไปไม่ได้เลย

"เจ้ารู้สึกว่า ไอ้กลไกลของเจ้าแค่นี้จะขังอ๋องเจวี้ยนไว้ได้แล้วใช่ไหม?" เฉิงอวิ๋นเจวี้ยนเองก็เอ่ยขึ้นอย่างอดไม่อยู่

"เฉิงอวิ๋นเจี้ยน เจ้าสมคบคิดกับคนภายนอก ไม่ยอมกลับตัวกลับใจ อย่ามาโทษข้าว่าไม่ให้โอกาสนะ"

เจ้าเมืองอวี๋เห็นที่นี่ถูกปิดล้อมไว้ ก็รู้ว่าเฉิงอวิ๋นเจี้ยนมีส่วนช่วยเหลือ

ในใจเขาชิงชังเฉิงอวิ๋น