Share

บทที่ 2386

Author: จุ้ยหลิงซู
"ท่านลุงเล็ก บนพื้นมีกลไกอยู่ พื้นตรงนั้นเปิดออกได้"

ฟู่จาวเฟยวิ่งเข้ามา ชี้ไปยังพื้นที่ว่างที่พวกเขาอยู่กันเมื่อครู่นี้ให้เสิ่นเสวียนดู

ตอนนี้บนที่ว่างผืนนั้นว่างเปล่าจริงๆ ไม่มีอะไรวางอยู่เลย ทุกอย่างร่วงลงไปยังคุกใต้ดินด้านล่างพร้อมกับพวกเซียวหลันยวน

"กลไกหรือ?" เสิ่นเสวียนยิ้มๆ "ไม่ต้องเครียดไป"

"ทำทีเป็นใจเย็นสินะ?" เจ้าเมืองอวี๋มองปฏิกิริยานี้ของเขา ในใจก็รู้สึกไม่ค่อยดี แต่เขาเองก็ไม่ยอมรับว่าอาจจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น

หรือว่าพวกเขาจะรู้ว่ากลไกนี้เปิดยังไงหรือ?

ไม่มีคนเข้ามาในเมืองอั้นหลายปีแล้ว ได้ยินว่าที่ด้านนอกแคว้นตงฉิงเองก็ไม่มีอีกแล้ว ถ้างั้นนอกจากพวกเขาเหล่านี้ นอกจากตัวเขาที่รับข้อมูลลับบางส่วนของจวนเจ้าเมืองมา ยังจะมีใครที่เปิดกลไกนี้ได้อีก?

เป็นไปไม่ได้เลย

"เจ้ารู้สึกว่า ไอ้กลไกลของเจ้าแค่นี้จะขังอ๋องเจวี้ยนไว้ได้แล้วใช่ไหม?" เฉิงอวิ๋นเจวี้ยนเองก็เอ่ยขึ้นอย่างอดไม่อยู่

"เฉิงอวิ๋นเจี้ยน เจ้าสมคบคิดกับคนภายนอก ไม่ยอมกลับตัวกลับใจ อย่ามาโทษข้าว่าไม่ให้โอกาสนะ"

เจ้าเมืองอวี๋เห็นที่นี่ถูกปิดล้อมไว้ ก็รู้ว่าเฉิงอวิ๋นเจี้ยนมีส่วนช่วยเหลือ

ในใจเขาชิงชังเฉิงอวิ๋น
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2404

    เจ้าอารามโยวชิงเดิมทีก็เป็นสายเลือดราชครูแคว้นตงฉิงพูดได้ว่า การที่เขามาปรากฏตัวที่นี่ กระทั่งฟู่จิ้นเชินที่ห่วงใยฟู่จาวหนิงมาตลอด ก็ยังรู้สึกว่าไม่ควรออกความเห็นอะไรนักสายเลือดราชครู สำหรับตงฉิงแล้วก็สำคัญมากโดยเฉพาะสายเลือดราชครูในตอนนั้นก็น่าจะลงแรงไปมากเพื่อช่วยเหลือคนมากมายไว้ขณะที่ตงฉิงเกิดเรื่องคนตงฉิงที่มีชีวิตรอดมาจะต้องขอบคุณสายเลือดราชครูแน่นอนแม้จากสัญญาณหลายอย่างจะบ่งชี้ว่าภัยพิบัติที่เกิดขึ้นกับตงฉิงในอดีต นอกจากภัยธรรมชาติแล้ว ยังมีหายนะจากมนุษย์อีกด้วยแต่คนที่สร้างหายนะใหญ่นั่นขึ้นยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้เจ้าอารามโยวชิงเดินมาตรงหน้าพวกเขาเขามองไปทางเซียวหลันยวน "คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะหาเมืองหลวงเจอ แล้วเปิดเมืองหลวงได้จริงๆ แต่ว่า เส้นทางไปยังวังจักรพรรดิต้องไปทางไหน จะเปิดทางเข้าวังจักรพรรดิได้อย่างไร จะขึ้นไปบนแท่นชมดาวอย่างไร การจะทำให้อัญมณีแห่งราชวงศ์ตงฉิงกลับมาเปล่งประกายขึ้นอีกครั้ง เพื่อประกาศว่าสายเลือดราชวงศ์กลับคืนมาแล้ว ยังต้องอาศัยเครื่องพยากรณ์""เครื่องพยากรณ์?"เซียวหลันยวนได้มานานแล้วเดินทางไปเมืองเจ้อครั้งนั้น ทำให้เขาได้รับเครื่

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2403

    เซียวหลันยวนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ยังเป็นฟู่จาวหนิงที่ดึงมือของเขามาทาบบนท้องของตนเองมือของเขาพอทาบลงไป หนังท้องของฟู่จาวหนิงจู่ๆ ก็ขยับขึ้นมา ราวกับว่ามีกำปั้นเล็กๆ กลิ้งผ่านฝ่ามือของเขาจากอีกด้านของหนังท้องเขาถลึงตาโต"ขยับจริงด้วย!"ฟู่จาวหนิงเห็นสีหน้าแบบนี้ของเซียวหลันยวนเป็นครั้งแรก ก็รู้สึกสนุกขึ้นมานางหัวเราะพรวด"นี่คือทารกดิ้นไงล่ะ""แล้วนี่คนโตหรือคนเล็กล่ะที่ดิ้น?" เซียวหลันยวนก้มลงมองดูท้องของนาง มีเสื้อผ้าคั่นไว้แบบนี้จึงมองอะไรไม่ออกตอนนี้เด็กในท้องก็ไม่ขยับแล้วถ้าไม่ใช่การดิ้นเมื่อครู่ชัดเจนมาก เขาแทบจะสงสัยว่าตนเองหลอนไปเองหรือเปล่าด้วยซ้ำ"ยังไม่เกิดออกมาแล้วจะรู้ได้ยังไงว่าเป็นคนโตหรือคนรอง?"ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่าน่าขำ "เราไม่ได้ใช้ลำดับการเกิดก่อนหลังมาตัดสินใครเป็นพี่น้องหรอกหรือ?""ถ้าหากเป็นหนึ่งลูกชายหนึ่งลูกสาว เช่นนั้นก็ให้ลูกชายเป็นพี่" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นอย่างไม่ลังเล"ทำไมล่ะ?""ลูกสาวต้องเป็นน้องสาว ก็จะมีคนคอยปกป้องนาง"ส่วนลูกชาย ก็เลี้ยงแบบลุยๆ หน่อยฟู่จาวหนิงก็เพิ่งเคยได้ยินคนใช้วิธีนี้มาตัดสินความเป็นพี่น้องของลูกแฝด"ถึงตอนนั้นค่

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2402

    สามวันต่อมาโคลนดินเศษหินถูกเอาออกไปหมดแล้วพวกเขามองเห็นถนนใหญ่ที่สมบูรณ์ผ่านถนนไปช่วงหนึ่ง หอเมืองที่ยิ่งใหญ่ก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าสายตาทุกคนนี่เป็นหอเมืองที่เปลี่ยนแปลงผ่านกาลเวลามาอย่างยาวนานแห่งหนึ่งยิ่งใหญ่ เงียบงัน พรั่งพรูด้วยความเก่าแก่ความขลังแห่งประวัติศาสตร์บนประตูเมืองเดิมทีอักษรน่าจะเป็นสีทองอร่าม แต่ตอนนี้ดูดำคล้ำไปบ้างแล้วเมืองหลวงเมืองหลวงของตงฉิงมีชื่อเรียกว่าเมืองหลวงเซียวหลันยวนประคองเอวฟู่จาวหนิง พนางเดินเข้าใกล้หอเมืองไปทีละก้าวๆคนอื่นล้วนตามอยู่ด้านหลังพวกเขามองหอเมืองนี้ อารมณ์ล้วนตื่นเต้นกันขึ้นมาทั้งตื่นเต้นทั้งซับซ้อนเห็นแบบนี้ หอเมืองยังคงตั้งตระหง่านไม่ล้มพัง แข็งแรงอย่างมากแต่ใต้กำแพงเมืองก็มีเถาวัลย์ที่แข็งแรงมากงอกออกมา เถาวัลย์เหล่านี้เลื้อยพันขึ้นไปตามกำแพงเมือง หนาแน่นจนดูผิดปกติ แทบจะปกคลุมหอเมืองที่พวกเขาเห็นอยู่นี้จนมิดนี่จึงเป็นสาเหตุที่พวกเขาตอนแรกจึงมองไม่เห็นหอเมืองจากด้านนอก มองเข้ามาเห็นแต่เถาวัลย์เขียวเป็นผืนเสิ่นเสวียนกับฟู่จิ้นเชินเดินอยู่ด้วยกัน มองดูเซียวหลันยวนกับฟู่จาวหนิงที่เดินอยู่ด้านหน้า เขาเอ่ยขึ้นด้วย

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2401

    ดินปืนสกัดอยู่สองวันพอถึงวันที่จะระเบิดหินยักษ์ ฟู่จาวหนิงก็มองดูจากที่สูงในระยะไกลนางให้สูตรเพื่อช่วยผลิตระเบิดที่ทรงพลังมากหน่อยไปตอนที่เซียวหลันยวนรับสูตรของนาง สีหน้าก็ซับซ้อนขึ้นมาตอนที่ฟู่จาวหนิงคิดว่าในที่สุดเขาจะถามว่าทำไมนางถึงรู้เรื่องเหล่านี้ แต่เซียวหลันยวนก็เพียงแค่ยื่นมือมาลูบหัวนาง พูดมาคำหนึ่งว่าหนิงหนิงเก่งจริงๆนางรู้สึกว่า เซียวหลันยวนนี้อดทนได้ดีจริงๆแต่ที่เขาเป็นแบบนี้ก็ทำให้นางผ่อนคลายสบายใจขึ้นมากตอนที่ดินปืนระเบิดใส่หินยักษ์ มีเสียงครืนครันสนั่นหวั่นไหว คนไม่น้อยล้วนยกมือขึ้นปิดหูเสิ่นเชี่ยวหยิบถุงผ้าสองใบที่หงจั๋วเย็บขึ้นมาปิดหูฟู่จาวหนิงรอจนเสียงหยุด ถึงเอามือออก"พระชายา ดินปืนนี้ยอดเยี่ยมมากจริงๆ"หงจั๋วเฝิ่นเซิงล้วนทอดถอนใจออกมาอย่างตกตะลึงเมื่อครู่พวกนางต้องอุดหูกันหมด"ถ้าดินปืนพวกนี้นำไปใช้บนสนามรบ จะน่ากลัวขนาดไหนกันนะ" เสิ่นเชี่ยวเองก็งึมงำขึ้นมาคำหนึ่งฟู่จาวหนิงเองก็เคยคิดถึงปัญหานี้นางไม่อยากให้ของพวกนี้นำไปใช้ในสนามรบ แต่พวกเขาถัดจากนี้ก็ต้องปกป้องตงฉิง ดังนั้น ของเหล่านี้ก็อาจจะต้องนำมาไว้ใช้ด้านป้องกันความคิดของเซียวหลั

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2400

    พวกของเซียวหลันยวน มาถึงจุดที่สงสัยว่าน่าจะเป็นทางเข้าที่หลานหรงพูดไว้แล้วที่นี่มีเนินดินหลายแห่ง และยังมีหินอยู่บ้างน่าจะเพราะผ่านกาลเวลามานาน ยิ่งไปกว่านั้นดินยังอุดมสมบูรณ์ด้วย มีพืชพรรณอยู่หลากหลาย เนิ่นดินแต่ละแห่งเต็มไปด้วยพืชขึ้นกันสูงต่ำสลับซับซ้อนยังมีต้นไม้ที่แตกต่างออกไปอีกมาก กระทั่งขอบหินยังมีเถาวัลย์ออกดอกเลื้อยพันหินไว้จนมิดมีหลุมลึกบางส่วน หรือบ่อดินบางส่วน ด้านในมีเห็ดจำนวนมาก หรือไม่ก็พืชที่ดูรูปร่างแปลกตาขึ้นอยู่ด้วยพวกเขาเข้าๆ ออกๆ สำรวจในนี้มาแล้วหลายวัน และย่ำจนกลายเป็นทางเล็กๆ ขึ้นมาแล้ว"ท่านอ๋อง ที่นี่ขอรับ"หลานหรงพาพวกเขามาตรงหน้าหินยักษ์กับเนินดินแห่งหนึ่ง"พวกเราเห็นเนินลาดอยู่ไม่ไกล ตรงนั้นมีก้อนหินอยู่ และยังมีหลุมดินอีกสองสามหลุม หลังจากสำรวจก็สงสัยกันว่า หินยักษ์พวกนี้กลิ้งลงมาจากตรงนั้นแล้วมาหยุดอยู่ตรงนี้ แล้วยังกั้นดินเอาไว้บางส่วนด้วย พอเวลาผ่านไปนานก็มีต้นไม้เถาวัลย์งอกออกมา"หลานหรงชี้ไปยังเนินหินด้านหน้าอธิบายว่า "ดังนั้นพวกเราจึงคาดการณ์ว่า ที่นี่ปิดกั้นประตูเมืองเอาไว้"เขาเทียบกับด้านหลังขึ้นมา "และพื้นที่ใหญ่ด้านนอกนี้ เดิมทีน่

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2399

    หลานหรงบอกว่า "ที่น่ายินดีที่สุดคือ วังจักรพรรดิเป็นไปได้มากว่ายังสมบูรณ์แทบไม่เสียหายอะไรเลย!"นี่จึงทำให้พวกเขารู้สึกยินดีและเกินคาดอย่างมากวังจักรพรรดิถ้าหากยังสมบูรณ์อยู่ พวกเขาก็สามารถย้ายเข้าไปได้ทันทีวังจักรพรรดิตงฉิงเดิม มีความหมายแตกต่างออกไปพวกเขาสร้างใหม่ได้ แต่มันก็ไม่เหมือนกันยิ่งไปกว่านั้น พอมาถึงวังจักรพรรดิ ท่านอ๋องจึงมีความรู้สึกเหมือนได้กลับมาบ้านอย่างแท้จริงถ้าเขาหาร่องรอยการใช้ชีวิตของจักรพรรดินีในดีพบล่ะก็ ก็จะยิ่งเข้าใจชีวิตของราชวงศ์ตงฉิงมากว่าเป็นอย่างไร และหารายละเอียดอื่นพบเรื่องนี้สำหรับอ๋องเจวี้ยนแล้วถือเป็นการปลอบโยนและความผูกพันอย่างหนึ่งดังนั้นหลานหรงพอพบว่าวังจักรพรรดิยังดีอยู่นั้นจึงดีใจเป็นอย่างมาก"พวกเจ้าเข้าไปกันหรือยัง?" เซียวหลันยวนถามเขาเองก็รู้สึกตกตะลึงยินดีมากจริงๆ"ยังหาทางเข้าไปไม่ได้ขอรับ ทั้งวังจักรพรรดิมีกลไกอยู่ พวกเรามองเห็นหอสูงตระหง่าน ยิ่งไปกว่านั้นยังใช้วิธีตามที่คุณชายฟู่สอนเอาไว้ ใช้ท่อไม้ไผ่สอดเข้าไปก่อน จากนั้นก็ฟังเสียงเพื่อแยกแยะรอยแตก ก็รู้สึกได้ว่าวังจักรพรรดิน่าจะไม่ถล่มลงมา"ฟู่จิ้นเชินคิดหาวิธีไว้พอควร

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status