บทที่ 2403

เซียวหลันยวนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ยังเป็นฟู่จาวหนิงที่ดึงมือของเขามาทาบบนท้องของตนเอง

มือของเขาพอทาบลงไป หนังท้องของฟู่จาวหนิงจู่ๆ ก็ขยับขึ้นมา ราวกับว่ามีกำปั้นเล็กๆ กลิ้งผ่านฝ่ามือของเขาจากอีกด้านของหนังท้อง

เขาถลึงตาโต

"ขยับจริงด้วย!"

ฟู่จาวหนิงเห็นสีหน้าแบบนี้ของเซียวหลันยวนเป็นครั้งแรก ก็รู้สึกสนุกขึ้นมา

นางหัวเราะพรวด

"นี่คือทารกดิ้นไงล่ะ"

"แล้วนี่คนโตหรือคนเล็กล่ะที่ดิ้น?" เซียวหลันยวนก้มลงมองดูท้องของนาง มีเสื้อผ้าคั่นไว้แบบนี้จึงมองอะไรไม่ออก

ตอนนี้เด็กในท้องก็ไม่ขยับแล้ว

ถ้าไม่ใช่การดิ้นเมื่อครู่ชัดเจนมาก เขาแทบจะสงสัยว่าตนเองหลอนไปเองหรือเปล่าด้วยซ้ำ

"ยังไม่เกิดออกมาแล้วจะรู้ได้ยังไงว่าเป็นคนโตหรือคนรอง?"

ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่าน่าขำ "เราไม่ได้ใช้ลำดับการเกิดก่อนหลังมาตัดสินใครเป็นพี่น้องหรอกหรือ?"

"ถ้าหากเป็นหนึ่งลูกชายหนึ่งลูกสาว เช่นนั้นก็ให้ลูกชายเป็นพี่" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นอย่างไม่ลังเล

"ทำไมล่ะ?"

"ลูกสาวต้องเป็นน้องสาว ก็จะมีคนคอยปกป้องนาง"

ส่วนลูกชาย ก็เลี้ยงแบบลุยๆ หน่อย

ฟู่จาวหนิงก็เพิ่งเคยได้ยินคนใช้วิธีนี้มาตัดสินความเป็นพี่น้องของลูกแฝด

"ถึงตอนนั้นค่