Library
Maghanap
Home / วาย / เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว / เล่ม 2 ตอนที่ 48 บทส่งท้าย 1/2 หวนคืน

Share

เล่ม 2 ตอนที่ 48 บทส่งท้าย 1/2 หวนคืน

Author: MACARONI/1Millionmilesaway
last update Huling Na-update: 2025-07-27 10:00:03

        สิบเอ็ดปีต่อมา

          สายลมเย็นในฤดูใบไม้ผลิพัดเอื่อย ๆ ท้องฟ้าอากาศแจ่มใส ไร้ก้อนเมฆ เหลียนเฟินกำลังนั่งถือเบ็ดตกปลาอยู่ริมทะเลสาบ สายตาเหม่อมองไปอีกฝั่งที่อยู่แสนไกลนึกถึงเรื่องที่ผ่านมา

          หลังจากจัดการกับหวังเยี่ยนหลงแล้ว เขาไม่เหลือความทรงจำเกี่ยวกับคนผู้นั้นอีกเลย เหลียนเฟินเดินทางกลับไปที่วังธาราเหมันต์เพื่อรับโทษและขอออกจากสำนัก

          นับตั้งแต่นั้นมาจึงใช้ชีวิตร่อนเร่พเนจรอยู่เพียงลำพัง ตัดขาดจากทุกสิ่งทุกอย่างโดยสิ้นเชิง

    

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter
Nakaraang Kabanata Susunod na kabanata

Pinakabagong kabanata

  • เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว   ตอนพิเศษ 5 เขาคือคนผู้นั้น

    หวังซีซวน คุณชายห้าของสกุลหวังเดินทางมาที่หมู่บ้านแห่งนี้พร้อมกับซวงและหลุนเพื่อมาเยี่ยมเยียนเหลียนเฟิน พวกเขาเห็นว่าช่วงนี้พรรคมารเริ่มรุกล้ำเข้ามาใกล้พื้นที่แถบนี้จึงนึกเป็นห่วงแต่ไม่เคยรู้เลยว่าจะมีชายหนุ่มคนหนึ่งอาศัยอยู่กับเขาด้วยเหลียนเฟินจึงเชิญพวกเขาเข้ามานั่งที่ตั่งไม้ข้างหน้า ขณะที่เสี่ยวหยุนเตรียมชุดน้ำชามารินต้อนรับแขกผู้มาเยือน“ไม่ได้เจอท่านเซียนนานมากแล้ว เป็นอย่างไรบ้าง แล้วชายหนุ่มผู้นี้เป็นใครกันหรือ” หวังซีซวนเอ่ยถามไถ่ตามประสาเวลานั้น เสี่ยวหยุนเดินถือถาดชุดน้ำชามาพอดีจึงคาดหวังคำตอบจากเหลียนเฟินเป็นอย่างมาก สายตามองอีกฝ่ายออเซาะไม่ปล่อยให้เขาได้หลุดพ้นจากภวังค์ความหลงใหล“เขาคือคนรักของข้า” เหลียนเฟินบอกหวังซีซวนไปตามตรงทำให้คนที่อยากได้ยินคำนี้ยิ้มจนแก้มแทบปริเพราะในที่สุดเหลียนเฟินก็ยินยอมที่จะบอกใคร ๆ แล้วว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาเป็นดั่งสามีภรรยาซวงและหลุนได้ยินดังนั้นจึงมองหน้ากันพึมพำกันสองคนว่า “เขาคงลืมนายท่านแล้วสินะ” แม้กระซิบแผ่วเบาแต่เสียงนั้นก็ดังพอจะทำให้เสี่ยวหยุนได้ยิน ทั้งสองคนจึงถูก

  • เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว   ตอนพิเศษ 4 บ้านคือที่ที่มีเจ้า

    หลังจากวันนั้น ทุกคนต่างแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเอง บรรยากาศสงบเงียบในชีวิตจึงกลับมาหาเสี่ยวหยุนและเหลียนเฟินอีกครั้ง แม้บางเวลาหลี่จิ้นหลิงจะมาเยี่ยมเยียนพวกเขาพร้อมน้องสาวบ้างก็ตามคืนหนึ่ง เหลียนเฟินตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะได้ยินเสียงเสี่ยวหยุนพึมพำแผ่วเบา ใบหน้าและร่างกายของเขามีเหงื่อผุดจนเสื้อผ้าชื้น เนื้อตัวร้อนราวถูกไฟแผดเผา ตามแขนยังมีรอยแผลเป็นทางยาวหลายแห่ง“เสี่ยวหยุน!!!” เขาตะโกนเรียกคนที่นอนหลับใหล หน้านิ่วคิ้วขมวดพลางเขย่าตัวให้ตื่นแต่ไม่เป็นผลจึงร่ายวิชาหนึ่งสงบจิตใจให้รู้สึกตัวครั้นเสี่ยวหยุนสัมผัสได้ถึงสายลมเย็นและได้ยินเสียงเรียกของคนรักจึงค่อย ๆ ลืมตามองรอบตัวแล้วโอบกอดเหลียนเฟิน“ข้าฝันร้าย” เขาบอกคนในอ้อมกอด ร่างกายสั่นระริกราวกับกลัวสุดขีด “ข้าฝันว่าถูกนำตัวกลับไปยมโลก”“แต่ตอนนี้เจ้าอยู่กับข้า ไม่เป็นไรนะเสี่ยวหยุน” เหลียนเฟินลูบหลังเขาอย่างอ่อนโยนขณะที่ร่ายพลังบรรเทาความว้าวุ่นใจให้เขาไปด้วยครู่หนึ่งต่อมา เสี่ยวหยุนจึงได้สติกลับคืน เขาค่อย ๆ เล

  • เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว   ตอนพิเศษ 3 หัวใจของข้าอบอุ่นเพราะเขา

    ซิ่นเฉิงได้ยินดังนั้นเผลอทำกระบี่หลุดมือ ทรุดเข่าลงกับพื้นพลันความรู้สึกหลายอย่างถาโถมเข้ามา หลวนเล่ออ้าปากค้างลืมหายใจไปชั่วขณะ ส่วนหลี่จิ้นหลิงได้แต่มองเหลียนเฟินด้วยแววตาเศร้าสร้อยเพราะอกหักโดยไม่รู้ตัว“เจ้าว่าอย่างไรนะ” หลี่จิ้นหลิงเอ่ยถามเสี่ยวหยุนอีกครั้งพลางหันหน้ามองเหลียนเฟิน “ท่านเซียน ท่านรับรักเขาแล้วหรือแต่ว่าเขาคือศิษย์ของท่าน”หลวนเล่อกล่าวขึ้นมาว่า “เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ไปได้เล่า เหลียนเฟิน เจ้าไม่รู้หรือว่าความรักเชิงชู้สาวระหว่างศิษย์อาจารย์ทำให้ผู้คนนินทาเกิดคำครหาได้ หากข่าวลือเช่นนี้แพร่ออกไปจะทำเช่นไร”เสี่ยวหยุนขมวดคิ้ว “ใครหน้าไหนกล้าว่าร้ายเขา ข้าจะจับมันลงหลุมแล้วเอาดินฝังกลบให้ดู”“ทุกคนใจเย็น ๆ ก่อนเถอะ” เหลียนเฟินพยายามคลายบรรยากาศมาคุเพราะรู้ว่าพวกเขาเป็นห่วงหากมีใครล่วงรู้เรื่องนี้“ต่อให้เจ้าข่มขู่พวกเขา ใช่ว่าข่าวลือจะหยุดลงง่าย ๆ เสียเมื่อไหร่” ซิ่นเฉิงเก็บกระบี่ขึ้นมาแล้วพูดต่อ “หากยังเคารพอาจารย์เจ้าอยู่บ้าง เลิก…”ปลายกระบี่เสี่ยวหยุนจ่อที่ลำคอของซิ่นเฉิงจนเหลียนเฟินต้องร้องห้ามท

  • เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว   ตอนพิเศษ 2 เขาคือฟูเหรินของข้า

    หน้าบ้านหลังน้อยของพวกเขามีบุรุษร่างสูงและสตรีบอบบางสวมชุดสีขาวน้ำเงิน ในมือถือกระบี่อันเป็นสัญลักษณ์ของสำนักเซียน“ศิษย์พี่เหลียนเฟิน” ชายผู้นั้นยิ้มกว้างเมื่อเห็นใบหน้าที่ไม่ได้เจอกันมานานกว่าสิบปี “ศิษย์พี่ ท่านบาดเจ็บที่ใดหรือ”เหลียนเฟินเพิ่งนึกได้จึงบอกคนให้ขี่หลังว่า “เสี่ยวหยุน ปล่อยข้าลงก่อนเถิด ถึงบ้านเราแล้ว”“พวกเขาเป็นผู้ใดกันจึงเรียกหาสนิทสนมปานนั้น” น้ำเสียงฮึดฮัดอย่างที่เคยทำบ่อย ๆ เวลาหลี่จิ้นหลิงมาเยี่ยมอาจารย์ของเขาทำให้เหลียนเฟินเผลอยิ้มไม่ได้“มานี่สิ ข้าจะแนะนำให้พวกเจ้ารู้จักกัน” เหลียนเฟินเอ่ยทักทายศิษย์พี่และศิษย์น้องที่เขาไม่ได้เจอมานานด้วยความยินดีเพราะหลังจากขอออกจากสำนักวังธาราเหมันต์ เหลียนเฟินไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับผู้ใดอีกเลยสตรีรูปงามคือศิษย์พี่หญิงหลวนเล่อ ส่วนอีกคนศิษย์น้องซิ่นเฉิง เขาบอกกับทั้งสองว่า “เสี่ยวหยุนเป็นลูกศิษย์ของข้า”ชายหนุ่มหันขวับมองหน้าเหลียนเฟินราวกับจะถามว่าเหตุใดจึงแนะนำว่าเขาเป็นเพียงศิษย์ ทั้ง ๆ ที่เมื่อครู่ตกลงกันแล้วว่าจะเรียกเขาว่าฟูจวินหากแต่เห

  • เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว   ตอนพิเศษ 1 เรียกข้าว่าฟูจวินได้หรือไม่

    สายลมเอื่อยพัดยอดดอกหญ้าสีขาวพลิ้วไหวลู่เอนไปทางซ้าย ดวงตาของเสี่ยวหยุนจ้องมองภาพของใครบางคนที่ยืนอยู่เบื้องหน้าเขา ยามได้เห็นคนในใจมักจะยิ้มแย้มโดยไม่รู้ตัวหากแต่ครานี้กลับชะงักงันเพราะใบหน้าที่คุ้นเคยเหมือนเยาว์วัยลงไปหลายปี ทั้งสีหน้า แววตาที่เศร้าสร้อยทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดใจเหลือเกิน เสี่ยวหยุนอยากเอื้อมมือเช็ดน้ำตาเปื้อนแก้มอีกฝ่ายใจจะขาดแต่ทำไม่ได้ราวกับมีบางสิ่งบางอย่างดึงรั้งเอาไว้ไม่ให้แตะต้องร่างเปราะบางที่พร้อมจะแตกสลายในทุกเมื่อ“อย่าร้องเลย” เขาเอ่ยแผ่วเบาพร้อมทำทุกอย่างเพียงเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายมีน้ำตา “เป็นข้าหรือที่ทำผิดต่อท่าน”คนตรงหน้าไม่เอื้อนเอ่ยคำใด สายตาที่มองมาทางเขาว่างเปล่าจนเจ็บแปลบในใจ เสี่ยวหยุนไม่รู้เลยว่าต้องทำอย่างไรจึงจะหลุดพ้นจากสถานการณ์เช่นนี้ขณะกำลังตกอยู่ในภวังค์ความฝัน เสียงหนึ่งที่คุ้นเคยดังขึ้นมา “เสี่ยวหยุน”“…” เขามั่นใจว่าเสียงนั้นคือเสียงของคนที่เขากำลังมองอยู่ข้างหน้า แต่น้ำเสียงที่เอ่ยเรียกเขาดูสดใส ร่าเริงและเต็มไปด้วยความสุขต่างจากภาพใบหน้าที่เขาเห็นเวลานี้“เสี่ยวหยุน”ชายหนุ่มคิดในใจรู้ตัวแล้วว่าเขาเพียงแค่หลับฝัน หากลืมตาตื่นแล้วค

  • เกิดใหม่อีกครา วานวาสนาไม่ข้องเกี่ยว   เล่ม 2 ตอนที่ 49 บทส่งท้าย 2/2 สารภาพ (ตอนจบ)

    “ความผิดร้ายแรงมีมากนัก ส่งเขาไปรับโทษในนรกขุมที่สาม” เสียงดุดันทรงอำนาจกล่าวพิพากษา หางตาของหวังเยี่ยนหลงเหลือบเห็นร่างวิญญาณคุ้นเคยกำลังดื่มน้ำแกงยายเมิ่งจึงโพล่งขึ้นมา “เหตุใดเจ้านั่นถึงได้ไปเกิดก่อนข้าเล่า” เขาสงสัยคำตัดสิน “มิใช่ว่าข้าเพิ่งบอกเจ้าหรือว่าความผิดเจ้ามีอันใดบ้าง” เสียงลึกลับโต้ตอบกลับมา ไม่เข้าใจว่าเหตุใดวิญญาณตัวเล็กกระจิดริดถึงได้ต่อปากต่อคำกับเขาเก่งนัก หวังเยี่ย

Higit pang Kabanata

Maaari mong magustuhan

Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status