Se connecterShare
ตอนที่ 12 งานเลี้ยงมรณะ
Dernière mise à jour:
2025-05-07 16:26:58
Related chapter
เงาจันทร์ซ่อนพันฤดู ตอนที่ 13 คำสารภาพในเงาจันทร์
สายฝนยังคงสาดกระหน่ำแบบไม่มีทีท่าว่าจะหยุด มันตกหนักซัดลงมาที่ใบหน้าของซือหยูจนเธอแสบตา สองขายังคงจ้ำวิ่งตามแรงดึงของจ้าวหย่งเฉินพร้อมด้วยหัวใจที่เต้นระรัวราวกับว่ามันจะระเบิดออกมา เสียงฝีเท้าของทหารและสายลับจากงานเลี้ยงมรณะดังกระชั้นชิดตามหลังมาติด ๆ กองทหารของหย่งเฉินเป็นด่านหน้าที่ช่วยต่อสู้คุ้มกันพวกเขาทั้งคู่เอาไว้ เสียงดาบกระทบกันดังต่อเนื่องควบคู่ไปกับการตะโกนสั่งการของศัตรูก้องกังวานท่ามกลางสายฝน“เร็วเข้า!” หย่งเฉินตะโกน ขณะที่จับข้อมือของเธอแน่นจนเจ็บ ใบหน้าคมเข้มของเขาเปียกชุ่ม แต่ดวงตาที่เย็นชาคู่นั้นสะท้อนความเป็นห่วงออกมาอย่างชัดเจน ซือหยูสังเกตเห็นได้ด้วยความสว่างรำไรจากแสงคบเพลิงจากทหารที่ไล่ตามมา เขาดึงเธอเลี้ยวเข้าตรอกแคบ ๆ ใกล้กำแพงตะวันออกของเมืองฉึก!!เสียงลูกธนูพุ่งแหวกอากาศมาปักที่กำแพงหินข้างศีรษะของซือหยูเพียงคืบ เธอกรีดร้องออกมาโดยไม่ทันคิด หย่งเฉินผลักเธอลงกับพื้นทันที ร่างของเขาปกป้องเธอจากลูกธนูลูกที่สองที่พุ่งตามมา ใบหน้าของเขาใกล้ชิดจนเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อน ๆ ที่ปะทะใบหน้าของเธอ“เจ้าไม่เป็นไรใช่หรือไม่” เขาถามด้วยน้ำเสียงทุ้มที่สั่นเทา ขณะที่ยกตัวข
Dernière mise à jour : 2025-05-07เงาจันทร์ซ่อนพันฤดู ตอนที่ 14 จี้หยกสั่นไหว
ฝนที่ตกมาตลอดทั้งคืนหยุดลงแล้ว หลินซือหยูยังคงรู้สึกอ่อนเพลียไม่หายจากเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ เธอนั่งอยู่บนพื้นหญ้าชื้นในทุ่งโล่งนอกกำแพงเมืองฉางอาน แสงจันทร์สีเงินสาดส่องลงมา ท้องฟ้าปลอดโปร่งหลังฝนหยุดตก เสียงหยดน้ำจากใบไม้รอบ ๆ ดังเป็นจังหวะ เธอมองไปที่จ้าวหย่งเฉินที่นั่งข้าง ๆ ใบหน้าคมเข้มของเขาเปียกชุ่มจากฝน ดวงตาที่เคยเย็นชายังคงมีแววของความอบอุ่นจากคำสารภาพและสัมผัสเมื่อครู่ เธอสัมผัสริมฝีปากของตัวเองเบา ๆ รอยจูบของเขายังคงทิ้งความรู้สึกหอมหวานและรุ่มร้อนไว้ในใจนี่มันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน?จู่ ๆ จี้หยกที่ห้อยคอเริ่มร้อนขึ้นอย่างรุนแรง เธอสะดุ้งตื่นจากภวังค์ และคว้าจับมันแน่น มันสั่นสะเทือนในฝ่ามือของเธอราวกับมีชีวิต แสงสีเขียวเข้มพุ่งออกจากรอยสลัก 林 (หลิน) อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน“หย่งเฉิน!” เธอร้องเรียกด้วยความตกใจขณะที่คว้ามือของเขาหย่งเฉินหันมามองทันที ดวงตาของเขามีแววตื่นตัว “เกิดอะไรขึ้น?” เขาถามด้วยน้ำเสียงทุ้มที่เต็มไปด้วยความกังวล เขามองไปที่จี้หยกในมือของเธอ“มัน... มันร้อนมาก แล้วมันก็สั่นแรงมากด้วย!” เธอตอบ ขณะที่พยายามควบคุมความตื่นตระหนก แสงสีเขียวจากจี้หยกเริ่มพุ่งออกมาเ
Dernière mise à jour : 2025-05-07เงาจันทร์ซ่อนพันฤดู ตอนที่ 15 ศัตรูใกล้ตัว
ความเงียบปกคลุมไปทั่วบริเวณค่ายทหารชั่วคราวนอกกำแพงเมืองฉางอาน แม้ว่ามันจะเป็นช่วงเช้าแต่ก็เหมือนมีความมืดปกคลุมไปทั่วบริเวณ มันเป็นบรรยากาศอึมครึมอย่างบอกไม่ถูกหลินซือหยูรู้สึกถึงความเงียบงันอันผิดปกตินั้น แต่เธอก็พยายามที่จะปลอบใจตัวเองว่าเธอคิดไปเอง เธอนั่งอยู่ในเต็นท์ที่มีแสงแดดสาดส่องเข้ามาผ่านผืนผ้าใบที่เปื้อนฝุ่น เสียงฝีเท้าของทหารถูกกลบด้วยลมที่พัดผ่านใบไม้แห้งนอกค่าย ตรงหน้าเธอคือโต๊ะทำงานที่มีหย่งเฉินกำลังนั่งอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด ร่องรอยความเหนื่อยล้ายังคงปรากฏให้เห็นอยู่บนนั้น ดวงตาของเขาจดจ่อด้วยความระแวดระวังขณะที่เขากางแผนที่เก่าของฉางอานและหลัวหยางบนโต๊ะไม้หยาบ“สายลับของหย่งซานรู้ได้อย่างไรว่าเราอยู่ในงานเลี้ยงเมื่อคืนก่อน” เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มที่ต่ำและตึงเครียด “เราต้องไปราชสำนักให้เร็วที่สุด เพื่อยื่นหลักฐานจากจดหมายลับ เพราะถ้าพวกมันตามมาถึงที่นี่ก่อน เราจะตกอยู่ในอันตราย”ซือหยูพยักหน้า ขณะที่มือของเธอจับจี้หยกที่ห้อยคอแน่น มันเย็นเงียบในตอนนี้ผิดปกติ แต่เพียงครู่หนึ่งมันก็เริ่มร้อนขึ้นช้าๆ “ฉันรู้สึกไม่ดีเลย ต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ ๆ” เธอพูด ขณะที่
Dernière mise à jour : 2025-05-07เงาจันทร์ซ่อนพันฤดู ตอนที่ 16 แผนการใหญ่
กลิ่นคาวเลือดและฝุ่นควันที่ยังลอยคละคลุ้งอยู่รอบตัวภายในเต็นท์ของหย่งเฉิน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ทำให้ซือหยูยังรู้สึกตกอกตกใจไม่หาย เธอรีบบอกทหารให้พาหมอมาช่วยรักษาหย่งเฉินที่บาดเจ็บหนักจากการต่อสู้กับสายลับที่แฝงตัวอยู่ในค่าย เธอเริ่มรู้สึกว่าไม่มีที่ไหนปลอดภัยอีกต่อไปแล้ว ทั้ง ๆ ที่อยู่ในพื้นที่ของตัวเองแต่ก็ยังมีสายลับของศัตรูแฝงเข้ามาจนได้โชคดีที่ตามหมอมาได้ทันเวลา หย่งเฉินจึงได้รับการรักษาอย่างทันท่วงที หมอบอกว่าบาดแผลที่โดนฟันไม่ได้โดนจุดสำคัญมากนัก ทำให้รักษาตัวอีกสักพักก็จะค่อย ๆ ฟื้นตัวขึ้น เธอได้ฟังก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาก แต่เธอก็รู้ดีว่าคนอย่างแม่ทัพจ้าวคงไม่ยอมให้ตัวเองต้องมาตายง่าย ๆ แบบนี้แสงตะเกียงสลัวสั่นไหวราวกับพร้อมจะดับลงทุกเมื่อ สะท้อนเงาของเธอบนกำแพงไม้ที่ชำรุด เธอยืนอยู่หน้าโต๊ะไม้เก่าที่เต็มไปด้วยรอยขีดข่วน หัวใจเต้นระรัวราวกับว่ามันจะระเบิดออกมา เสียงฝีเท้าของทหารที่ลาดตระเวนด้านนอกดังก้องเป็นจังหวะ แต่ทุกย่างก้าวเหมือนตอกย้ำว่าเวลาของเธอและหย่งเฉินกำลังจะหมดลง เธอมองไปที่จ้าวหย่งเฉินที่นอนพักอยู่บนเสื่อที่ปูอยู่บนพื้นยกขึ้นสูงจากดินเล็กน้อยหลังจากที่หมอ
Dernière mise à jour : 2025-05-07เงาจันทร์ซ่อนพันฤดู ตอนที่ 17 การเตรียมตัว
หลินซือหยูรู้สึกถึงกลิ่นกำมะถันที่ฉุนจมูกขณะนั่งคุกเข่าบนพื้นโรงเก็บของขนาดเล็กในค่ายทหารชั่วคราวใกล้เมืองฉางอาน แสงตะเกียงสลัวสาดลงบนใบหน้าของเธอ เผยให้เห็นเหงื่อที่เริ่มซึมจากความตื่นเต้นและความกดดัน เธอมองไปที่ชามหินหยาบ ๆ ตรงหน้า ซึ่งเต็มไปด้วยส่วนผสมที่เธอกำลังพยายามผสมให้สมดุลกำมะถันสีเหลืองอ่อนที่บดละเอียด ถ่านไม้สีดำที่เธอทุบจนเป็นผง และดินประสิวสีขาวที่เธอค่อย ๆ เทจากถุงผ้าเก่าด้วยมือที่สั่นเล็กน้อย เสียงฝีเท้าของทหารที่เดินลาดตระเวนด้านนอกดังเป็นจังหวะ ขณะที่เธอใช้ไม้คนส่วนผสมอย่างระมัดระวัง กลัวว่าถ้าผสมผิดสัดส่วน มันอาจระเบิดก่อนถึงงานเลี้ยงราชสำนัก“เจ้ากำลังทำอะไรกันแน่?” เสียงทุ้มของจ้าวหย่งเฉินดังขึ้นจากมุมโรงเก็บ เขายืนพิงประตูไม้เก่า ใบหน้าคมเข้มของเขาครึ่งหนึ่งอยู่ในเงามืดจากแสงตะเกียง ดวงตาอันแสนเย็นชาของเขามองเธอด้วยแววสงสัยปนความสนใจ “เจ้าบอกว่ามันคือ ‘ไฟพิฆาต’ แต่มันดูเหมือน ‘ผงไร้ค่า’ มากกว่า” เขาก้าวเข้ามาใกล้ มือของเขาคลายจากด้ามดาบที่วางพาดข้างตัว และหยิบถ้วยไม้เล็ก ๆ ขึ้นมาเพื่อช่วยเธอตักกำมะถันจากถุงผ้า“มันไม่ใช่ของไร้ค่า” ซือหยูยกมุมปากยิ้มเล็ก ๆ ระหว่า
Dernière mise à jour : 2025-05-07เงาจันทร์ซ่อนพันฤดู ตอนที่ 18 ค่ำคืนแห่งโชคชะตา
หลินซือหยูรู้สึกถึงความกดดันที่บีบรัดหัวใจแน่นจนแทบหายใจไม่ออก ขณะยืนอยู่ในเงามืดของห้องโถงใหญ่ในวังหลวงเมืองฉางอาน แสงจากโคมไฟสีแดงนับร้อยดวงสั่นไหวราวกับพร้อมจะดับลงทุกขณะ เสียงดนตรีจากพิณและขลุ่ยดังก้องคลอเคล้ากับการสนทนาของขุนนางที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นปนระแวงเธอมองไปรอบ ๆ ห้องโถงที่อัดแน่นไปด้วยผู้คนในชุดผ้าไหมสีสันฉูดฉาด บางคนซุบซิบด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา บางคนมองไปที่แท่นสูงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว กลิ่นเครื่องหอมและเหล้าสาลี่เริ่มถูกกลบด้วยกลิ่นเหงื่อและความกดดันเธอสัมผัสจี้หยกที่ห้อยคอ มันร้อนจัดและสั่นสะเทือนราวกับจะระเบิดออกจากมือของเธอจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นไหมนะ...เธอคิดพลางหันมองไปยังจ้าวหย่งเฉินที่ยืนข้าง ๆ เขาสวมชุดขุนนางสีน้ำเงินเข้ม ซ่อนดาบสั้นไว้ใต้แขนเสื้อ ใบหน้าคมเข้มของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตัว ดวงตาที่แสนเย็นชาของเขาจ้องไปที่ฝูงชนราวกับเหยี่ยวที่พร้อมจู่โจม“ถึงเวลาแล้ว” หย่งเฉินกระซิบด้วยน้ำเสียงทุ้มที่สั่นสะท้านจากความกดดัน เขายกมือขึ้นแตะไหล่ของเธอแน่น ขณะที่มองไปยังแท่นสูงที่องค์ชายสามกำลังยืนอยู่ “ถ้าเราพลาด คืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายของเรา”ซือหยูพย
Dernière mise à jour : 2025-05-07เงาจันทร์ซ่อนพันฤดู ตอนที่ 19 การเผชิญหน้า
สายฝนยังคงซัดสาดไม่หยุด มันปะทะเข้ากับใบหน้าของซือหยูอย่างแรงจนเธอรู้สึกแสบตา หย่งเฉินพาเธอวิ่งผ่านลานนอกวังหลวงออกมาจนถึงย่านตลาดผ่านตรอกซอกซอยต่าง ๆ ของเมือง แต่ก็ดูเหมือนกับว่าเหล่าทหารของถังหย่งซานยังคงติดตามมาไม่หยุด ไม่มีทีท่าว่าทั้งสองคนจะหนีได้พ้น หัวใจของซือหยูเต้นแรงด้วยความกลัว เพราะหูของเธอยังคงได้ยินเสียงฝีเท้าของทหารที่ไล่ตามมาดังก้องท่ามกลางสายฝน เสียงใบไม้เปียกดังกรอบแกรบใต้ฝ่าเท้าเหล่านั้น เสียงระเบิด เสียงตะโกนสั่งการ เสียงดาบกระทบกันยังคงดังวนอยู่ในหูของเธอ“คุณ… ฉันเจ็บ” ซือหยูร้องบอกเมื่อเริ่มสัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายกำลังบีบของมือของเธอแน่นจนเกินไป“อดทนอีกหน่อย”“แต่ฉันเหนื่อย หายใจไม่ทันแล้ว” เธอบ่นหย่งเฉินจับข้อมือของเธอแน่นกว่าเดิมราวกับต้องการเรียกสติหญิงสาวตรงหน้า แต่ใบหน้าที่เหยเกนั้นไม่ได้บ่งบอกเลยเธอเข้าใจ “แต่เราหยุดไม่ได้ เจ้าอยากตายหรือ”“ไม่...” ซือหยูตอบพลางส่ายหัว“ถ้าอย่างนั้นก็อย่าหยุด” ฝ่ามือเปียกฝนของเขากระชับรอบข้อมือของเธอราวกับโซ่ชีวิต ก่อนที่จะพาเธอเลี้ยวเข้าตรอกแคบ ๆ ที่เต็มไปด้วยโคลนและกลิ่นเน่าจากน้ำฝนขัง เสียงฝนกระทบใบไม้ดังกลบทุกอย่างภาพเห
Dernière mise à jour : 2025-05-07เงาจันทร์ซ่อนพันฤดู ตอนที่ 20 หัวใจที่ปิดกั้น
ความหนาวเย็นซึมผ่านชุดผ้าไหมสีครามของซือหยูเข้ามาจนเธอสัมผัสได้ในระหว่างที่วิ่งตามหย่งเฉินฝ่าป่ามืดทึบนอกเมืองฉางอาน หัวใจของเธอเต้นระรัวราวกับจะฉีกขาด หน้าอกของเธอแน่นไปหมด เสียงฝีเท้าของทหารที่ไล่ตามจากถนนในเมืองเงียบลงไปแล้ว ในขณะที่ฝ่ามือที่เปียกฝนและเปื้อนเลือดของหย่งเฉินจับข้อมือของเธอแน่น“เกือบถึงแล้ว!” เขาเอ่ยบอกด้วยความตื่นเต้นพร้อมพาเธอฝ่าพุ่มไม้หนาที่ยื่นกิ่งออกมาขวางทางฝนเริ่มซาลง แต่ลมหนาวยังคงกรีดผิวของเธอ เธอสัมผัสจี้หยกที่ห้อยคอ มันยังคงร้อนและสั่นสะเทือนอย่างต่อเนื่อง แม้จะเบาลงกว่าตอนแรกแต่ก็ยังไม่สงบหย่งเฉินหยุดชะงักเมื่อมาถึงหน้าปากถ้ำที่ซ่อนอยู่ในเงาของต้นไม้ใหญ่ เขาใช้ดาบฟันกิ่งไม้บางส่วนที่ปกคลุมปากถ้ำออก และพาเธอเข้าไปข้างใน กลิ่นอับชื้นและเหม็นเน่าจากซากต่าง ๆ ลอยมาแตะจมูก เสียงฝนตกกระทบผืนป่าดังเบาลงเมื่อพวกเขาเข้ามาด้านใน หย่งเฉินวางดาบสั้นที่เปื้อนเลือดลงบนพื้น เขาหันมามองเธอ ใบหน้าคมเข้มของเขาเต็มไปด้วยคราบเลือดและโคลน ดวงตาที่เย็นชาของเขามีแววของความเหนื่อยล้าและความกังวล “เราน่าจะปลอดภัยแล้ว อย่างน้อยก็ในตอนนี้” เขาพูดด้วยน้ำเสียงหอบ ขณะที่เดินเข้ามาใ
Dernière mise à jour : 2025-05-07
Latest chapter
เงาจันทร์ซ่อนพันฤดู ตอนที่ 30 เงาจันทร์นิรันดร์ (END)
แสงจันทร์เต็มดวงสาดส่องลงบนระเบียงไม้ของบ้านชนบทใกล้เมืองหลัวหยาง ราวกับผ้าคลุมสีเงินที่ทอจากแสงนวลตา ลมเย็นยามค่ำพัดพากลิ่นดอกไม้ป่าและใบไม้จากสวนหลังบ้านมากระทบใบหน้าของหลินซือหยู เธอยืนพิงราวระเบียง มือบางของเธอจับขอบไม้แน่น ขณะที่สายตาของเธอจับจ้องไปยังดวงจันทร์ที่สว่างเจิดจ้าบนท้องฟ้าดำสนิท ร่างกายของเธอยังคงอ่อนแอ อาการหน้ามืดและความชาที่ลามจากแขนขาของเธอยังเกิดขึ้นบ้าง แต่การดูแลของหย่งเฉินและสมุนไพรจากหมอหลวงช่วยให้เธอแข็งแรงขึ้นจนแทบจะกลับมาเป็นปกติแล้ว ชุดคลุมสีขาวบางของเธอปลิวไสวตามสายลม ผมยาวสีดำของเธอที่ปล่อยสยายลงมาถูกพัดให้ปัดปอยไปตามไหล่ เธอสูดลมหายใจลึก ๆ และรู้สึกถึงความสงบที่แผ่ซ่านในอกของเธออยู่ๆ ซือหยูก็นึกถึงจี้หยกที่เคยห้อยคอไว้ เธอยกมือขึ้นแตะที่คอของเธอตามสัญชาตญาณ จี้หยกที่เคยร้อนผ่าวและเรืองแสงสีเขียวเข้มนั้นแตกสลายไปแล้วในวันที่เธอใช้มันดูดพิษจากร่างของหย่งเฉิน แต่ถึงอย่างนั้น บางครั้งในยามที่เงียบสงบเช่นนี้ เธอกลับรู้สึกถึงเงาของมันราวกับมันยังคงส่งพลังบางอย่างมาถึงเธอ ความทรงจำของยุคปัจจุบันผุดขึ้นในหัวของเธอ ทั้งที่มันห่างหายไปนานมากแล้ว ตั้งแต่ที่จี้หย
เงาจันทร์ซ่อนพันฤดู ตอนที่ 29 คำสัญญา
แสงแดดยามเย็นระยิบระยับราวทองคำหลอมเหลวสาดส่องลงบนสวนเล็ก ๆ หลังบ้านชนบทใกล้เมืองหลัวหยาง ดอกไม้ป่าที่หย่งเฉินปลูกลงดินเมื่อหลายวันก่อนผลิดอกสีเหลืองและสีขาวเล็ก ๆ ลมเย็นยามเย็นพัดผ่านใบหลิวที่ปลูกไว้ริมลำธาร เสียงน้ำไหลดังกรุบกริบกลมกลืนกับเสียงนกที่ร้องเจื้อยแจ้ว หลินซือหยูนั่งอยู่บนม้านั่งไม้ใต้ร่มเงาของต้นหลิว ผ้าคลุมไหล่สีครามที่หย่งเฉินหยิบมาให้ยังคลุมไหล่ของเธอ ร่างของเธอยังอ่อนอแม้จะผ่านไปหลายวัน อาการหน้ามืดและความชาที่ลามจากแขนและขาของเธอยังเกิดขึ้นบ่อยครั้ง บางครั้งเมื่อลมเย็นพัดมาแรง ๆ เธอก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ข้อต่อและกล้ามเนื้อจากพิษที่ยังสะสมอยู่ในร่าง แต่ใบหน้าซีดเผือดของเธอกลับมีรอยยิ้มบาง ๆ ขณะที่มองไปยังจ้าวหย่งเฉินที่ยืนรดน้ำต้นไม้ด้วยถังน้ำไม้ที่เขาทำเองจ้าวหย่งเฉินอยู่ในชุดคลุมสีน้ำเงินเข้มเรียบง่าย ผมยาวสีดำของเขาถูกรวบไว้หลวม ๆ ใบหน้าคมเข้มของเขามีสีแดงระเรื่อจากแสงแดดยามเย็น บาดแผลที่หน้าอกของเขายังคงต้องพันด้วยผ้าสะอาด แต่เขาก็ยังเคลื่อนไหวด้วยความแข็งแกร่ง เขาหันมามองซือหยูและเห็นรอยยิ้มของเธอ ความอบอุ่นที่ฉายอยู่ในดวงตาคู่สวยของเธอทำให้หัวใจของเขาเต้นแร
เงาจันทร์ซ่อนพันฤดู ตอนที่ 28 บ้านหลังใหม่
หลินซือหยูนั่งอยู่บนเกวียนไม้ที่เคลื่อนไปตามถนนดินสีน้ำตาลเข้มนอกเมืองหลัวหยาง ลมเย็นยามเช้าพัดผ่านใบหน้าของเธอ พาเอาดอกไม้ป่ามากระทบจมูก เธอยังรู้สึกถึงความอ่อนแอจากพิษงูเขี้ยวแดงที่ยังหลงเหลือในร่าง ร่างกายของเธอเหนื่อยล้าง่าย เธอต้องคอยระงับอาการหน้ามืดด้วยการหลับตาและสูดลมหายใจลึก ๆ ทั้งแขนและขาของเธอมีรอยชาที่คอยเตือนถึงผลกระทบระยะยาวจากพิษนั้น แต่หมอหลวงบอกว่าเธอแข็งแรงขึ้นมากแล้ว และหากดูแลตัวเองดี ๆ อาการบางอย่างอาจค่อย ๆ จางลงเมื่อเวลาผ่านไป เธอห่มผ้าคลุมไหล่สีครามที่หย่งเฉินหยิบมาให้ มีอาการอ่อนล้าจากการเดินทางไกล แต่ในอกของเธอกลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเมื่อมองไปยังจ้าวหย่งเฉินที่ขับเกวียนอยู่ข้างหน้าใบหน้าคมเข้มของหย่งเฉินเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น ผมสีดำของเขาที่ถูกรวบไว้อย่างเรียบร้อย มีเพียงปลายผมเล็กน้อยที่ปลิวไสวตามสายลม ชุดเกราะที่เขาเคยใส่ถูกแทนที่ด้วยชุดคลุมสีน้ำเงินเข้มเรียบง่าย บาดแผลที่หน้าอกของเขายังคงต้องพันด้วยผ้าสะอาด แต่เขาดูแข็งแรงขึ้นมากหลังจากหยุดพักหลายวัน“ใกล้ถึงแล้ว” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง ขณะที่หันมามองเธอด้วยสายตาที่อ่อนโยน“ค
เงาจันทร์ซ่อนพันฤดู ตอนที่ 27 บาดแผลและความหวัง
หลินซือหยูนอนอยู่บนเตียงไม้ในบ้านพักของแม่ทัพจ้าวในเขตขุนนางของเมืองฉางอาน กลิ่นสมุนไพรต้มและกลิ่นไม้ชื้นลอยคละคลุ้งในอากาศ แสงแดดยามบ่ายสาดผ่านหน้าต่างไม้ที่เปิดไว้บางส่วน กระทบลงบนใบหน้าซีดเผือดของเธอ เสียงนกร้องเจื้อยแจ้วจากด้านนอกผสมกับเสียงฝีเท้าของทหารที่เดินไปมา ร่างของเธอยังอ่อนแอจากพิษที่ไหลผ่านเส้นเลือดในวันนั้นบนสนามรบ แม้จี้หยกจะดูดพิษส่วนใหญ่ออกไป แต่ร่องรอยของพิษจากงูเขี้ยวแดงที่ยังฝังลึกในร่างกายของเธอราวกับเงามืดที่ไม่อาจขจัดออกได้ง่าย ๆเธอรู้สึกถึงความหนาวเย็นที่แผ่ซ่านจากปลายนิ้วไปถึงแขนและขา ความชาที่ลามขึ้นจากฝ่าเท้าจนถึงเข่าทำให้เธอแทบไม่อาจขยับตัวได้โดยไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่เหมือนเข็มทิ่มแทง แผลที่แขนซ้ายของเธอที่เกิดจากการไหลของพิษนั้นยังคงแดงและบวม รอยสีดำบาง ๆ คล้ายเส้นใยแมงมุมแผ่ออกมาจากแผลนั้น บางส่วนเริ่มหมองลง แต่ยังคงเป็นเครื่องเตือนใจถึงอันตรายที่ยังไม่หมดไป เธอรู้สึกถึงลมหายใจที่ตื้นเขิน ทุกครั้งที่หายใจเข้า ความร้อนที่แผ่วเบาในอกของเธอเต้นระริกเหมือนไฟที่ยังไม่ดับสนิท และบางช่วงเธอรู้สึกถึงอาการหน้ามืดที่เกิดขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว ผลกระทบระยะยาวจากพ
เงาจันทร์ซ่อนพันฤดู ตอนที่ 26 ชัยชนะของราชสำนัก
หลินซือหยูยืนอยู่ในห้องโถงราชสำนักแห่งเมืองฉางอาน แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านหน้าต่างไม้แกะสลักลงบนพื้นหินอ่อนที่เงางาม กลิ่นกำยานจากกระถางทองแดงลอยคละคลุ้งในอากาศ บรรยากาศเงียบสงัดแต่เต็มไปด้วยความตึงเครียด ขุนนางในชุดผ้าไหมสีสันฉูดฉาดยืนเรียงแถวสองฝั่ง ขณะที่ทุกสายตาจับจ้องไปยังแท่นสูงที่จักรพรรดิถังเต๋อจงประทับนั่ง จ้าวหย่งเฉินยืนเคียงข้างเธอ ใบหน้าคมเข้มของเขายังคงมีรอยคล้ำจากความเหนื่อยล้า บาดแผลที่หน้าอกของเขาถูกพันด้วยผ้าสะอาดใต้ชุดเกราะ เขายืนตัวตรง ดวงตาเย็นชาของเขามองไปยังแท่นสูงด้วยความเคารพ“วันนี้ทุกอย่างจะต้องจบ” เขาหันไปกระซิบกับซือหยูด้วยน้ำเสียงทุ้ม ขณะที่บีบมือของเธอเบา ๆซือหยูพยักหน้าก่อนจะยกมือขึ้นสัมผัสที่คอของเธอตามความเคยชิน แต่จี้หยกชิ้นนั้นหายไปแล้ว เหลือเพียงความว่างเปล่าที่ย้ำเตือนเธอถึงการเสียสละในสนามรบครั้งที่ผ่านมา เธอยังคงรู้สึกถึงความเจ็บปวดจากพิษที่ยังหลงเหลือในร่าง แต่มันจางลงมากเมื่อเทียบกับความรู้สึกสงบที่เริ่มก่อตัวในอกของเธอ“ใช่ วันนี้เราจะปิดฉากทุกอย่างกัน” เธอมองไปยังหย่งเฉินด้วยรอยยิ้มบาง ๆ ความรักที่เธอมีให้เขาทำให้เธอรู้สึกถึงความแข็งแกร่ง แม
เงาจันทร์ซ่อนพันฤดู ตอนที่ 25 ทางเลือกสุดท้าย
หลินซือหยูรู้สึกถึงความหนาวเย็นที่ซึมผ่านผิวของเธอ ขณะที่ลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ ในโรงหมอสนามใกล้ชานเมืองหลวงฉางอาน กลิ่นสมุนไพรฉุนปนกลิ่นยาต้มลอยคละคลุ้งในอากาศ แสงตะเกียงสลัวส่องผ่านผ้าม่านหยาบ ๆ ที่กั้นเตียงของเธอ เสียงฝนตกลงมาแผ่วเบาดังจากด้านนอก เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านจากแขนและอก ความทรงจำของสนามรบผุดขึ้นในหัว ลูกธนูพิษที่ปักเข้าที่หน้าอกของหย่งเฉิน เธอใช้จี้หยกดูดพิษออกจากร่างของเขา และจี้หยกที่แตกเป็นเสี่ยง ๆเธอยกมือขึ้นสัมผัสที่คอของเธอด้วยความหวัง จี้หยกที่เคยร้อนผ่าวและเรืองแสงได้หายไปแล้ว เธอรู้สึกถึงความว่างเปล่าที่คอและหัวใจของเธอเต้นแรงขึ้น “ฉัน... ยังไม่ตาย” เธอพูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงที่สั่น“ซือหยู!” เสียงทุ้มที่คุ้นเคยดังขึ้นจากข้างเตียง เธอหันไปมองและเห็นจ้าวหย่งเฉินนั่งอยู่ที่นั่น ใบหน้าคมเข้มของเขาเต็มไปด้วยรอยคล้ำใต้ตาและคราบโคลนที่ยังไม่เช็ดออก บาดแผลที่หน้าอกของเขาถูกพันด้วยผ้าสีขาวสะอาด เขาดูซีดเผือด แต่ดวงตาของเขาสว่างขึ้นเมื่อเห็นเธอตื่น“เจ้า... เจ้าตื่นแล้ว!” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นสะท้านจากความโล่งใจ เขาคว้ามือของเธอแน่นด้วยมือที่หยาบกร้านและเย็
เงาจันทร์ซ่อนพันฤดู ตอนที่ 24 ราคาของชัยชนะ
หลินซือหยูยืนสั่นเทาท่ามกลางสนามรบที่ชานเมืองหลวงฉางอาน หลังจากสัญญาณเตือนเรียกตัวกลับจบสิ้นลงไป เธอก็โผเข้ากอดกับหย่งเฉินทันที เธอกลัวไม่น้อยกับการที่จะต้องถูกดึงตัวกลับไป แม้ว่าจะเป็นบ้านที่เธอจากมาก็ตาม หัวใจของเธอตอนนี้ถูกยึดติดไปกับคนตรงหน้าเสียแล้ว หากว่าต้องกลับไปปัจจุบันก็ไม่แน่ใจว่าเธอจะสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปโดยไม่มีหย่งเฉินได้อย่างไรฝนตกลงมาหนักราวกับฟ้าจะร้องไห้ให้กับเรื่องที่เธอเกิด หรือไม่ก็อาจจะอยากฉลองให้กับความสำเร็จของชัยชนะในครั้งนี้ กลิ่นกำมะถันยังคงฉุนและกลิ่นคาวเลือดยังคงลอยคละคลุ้งอยู่ในอากาศ ร่างของจางหย่งเซวียน ขุนนางตระกูลจางและทหารนับร้อยนอนเกลื่อนพื้นโคลน ธงสีดำขององค์ชายสามฉีกขาดและจมโคลน ควันจากดินปืนที่เธอใช้ในกลยุทธ์ยังลอยอบอวล เสียงกรีดร้องของทหารที่รอดชีวิตค่อย ๆ จางหายไปในสายฝน เธอหันหน้ามองไปยังจ้าวหย่งเฉินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ใบหน้าคมเข้มของเขาซีดเผือดจากความเหน็ดเหนื่อย ดวงตาของเขามองเธอด้วยความอ่อนล้า“เราชนะแล้ว” เขาพูดด้วยน้ำเสียงหอบ ขณะที่ยิ้มบาง ๆ ริมฝีปากของเขาสั่นจากความเจ็บปวด“ใช่... แต่ชัยชนะครั้งนี้มันอาจจะกำลังพรากพวกเราออกจากกัน” ซือหยูเอ
เงาจันทร์ซ่อนพันฤดู ตอนที่ 23 ศึกสุดท้าย
ภายหลังจากการจับกุมหย่งซานได้เรียบร้อยแล้ว ก็ดูเหมือนว่าบ้านเมืองจะสงบเพราะไร้เงาหัวหน้ากบฏอีกต่อไป แต่แม่ทัพจ้าวกับซือหยูกลับเพิ่งได้รู้ข่าวว่ามันแทบจะไม่มีประโยชน์เลยด้วยซ้ำ แม้หย่งซานไม่อยู่แต่สถานการณ์ต่างๆ ก็ดูเหมือนว่าจะยังคงดำเนินไปเหมือนเดิมหลินซือหยูยืนอยู่บนเนินเขาชานเมืองหลวงฉางอาน ลมหนาวพัดผ่านใบหน้าของเธอ เสียงฝีเท้าทหารนับพันดังก้องจากระยะไกล ขณะที่กองทัพที่เหลือขององค์ชายสามกำลังบุกเข้ามาด้วยความโกรธแค้น ธงสีดำที่มีตราสัญลักษณ์ของเขาปลิวไสวในสายลม ฝุ่นควันจากการเคลื่อนทัพพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าที่ครึ้มเมฆ เธอมองไปยังจ้าวหย่งเฉินที่ยืนอยู่เคียงข้าง ใบหน้าคมเข้มของเขายังคงมีรอยเลือดแห้งจากบาดแผลเก่า ดวงตาที่เย็นชาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น“ทัพตระกูลจางมาแล้ว” เขาเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มที่หนักแน่น ขณะที่ยกมือขึ้นบีบไหล่ของเธอ “ถึงหย่งซานจะถูกจับไป พวกมันยังคงต่อสู้เพื่อล้างแค้นให้กับหย่งซาน”ซือหยูพยักหน้าพลางมองไปที่กองทัพที่กำลังเคลื่อนเข้ามาใกล้ มือข้างหนึ่งสัมผัสจี้หยกที่ห้อยคอ มันเริ่มร้อนผ่าวและสั่นสะท้านรุนแรง แสงสีเขียวเข้มเรืองออกจากรอยสลักตัวอักษร 林 (หลิน) บนผิวห
เงาจันทร์ซ่อนพันฤดู ตอนที่ 22 การเปลี่ยนแปลง
แสงจันทร์สาดส่องผ่านบานหน้าต่างเข้ามาโลมเลียที่ใบหน้าของหลินซือ หยูที่เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า เธอนอนหลับอยู่บนเตียงนุ่มที่ปูด้วยผ้าไหมสีครีม ลมเย็นโชยเข้ามาผ่านหน้าต่างไม้แกะสลักของห้องพักในพระราชวัง การต่อสู้เมื่อครู่ในท้องพระโรงทำให้เธออ่อนเพลียไม่น้อยห้องพักนี้ถูกจัดเตรียมให้เธอและจ้าวหย่งเฉินอย่างสมเกียรติ เพื่อเป็นรางวัลตอบแทนและเป็นที่พักฟื้นหลังจากนำหลักฐานมัดตัวกบฏถวายแด่จักรพรรดิถังเต๋อจง จนทำให้พวกหย่งซานถูกจับกุมไว้ได้เสียงฝนที่ตกลงมาดังก้องจากด้านนอกผสมกับเสียงลมหายใจแผ่วเบาของหย่งเฉินที่นอนอยู่บนเตียงด้านข้างเธอ ร่างของเขายังคงเต็มไปด้วยบาดแผลที่พันผ้าแน่น เขาหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย ใบหน้าคมเข้มของเขาคลายลงจากความเจ็บปวดชั่วครู่ซือหยูหันมองใบหน้านั้นก่อนจะยกมือขึ้นสัมผัสจี้หยกที่ห้อยคอ มันยังคงร้อนและสั่นสะเทือนอยู่เล็กน้อย แสงสีเขียวเข้มเรืองออกจากรอยสลักตัวอักษรบนผิวหยกด้านหลังอย่างแผ่วเบา เธอยังคงรู้สึกถึงพลังที่ดึงร่างของเธอตั้งแต่ในห้องท้องพระโรงเพียงแต่ตอนนี้มันเบาลงมากมันเริ่มอีกแล้ว...เธอคิดกับตัวเองก่อนจะหลับตาลงแล้วพยายามข่มตานอน แต่ดูเหมือนว่าโชคชะตาจะเล
