ตอนที่ 27 ในความทรงจำ

อย่างน้อยตอนนี้ก็มีเรื่องดีอยู่สองอย่าง คือหนึ่งเธอไม่ต้องเป็นภรรยาของชายแก่คราวพ่อ สองเธอกับวรภพไม่ถือว่าเป็นคนแปลกหน้าอะไร เขาเคยเล่นเป็นเพื่อนเธอตอนที่บิดาพาไปเยี่ยมชมไร่องุ่นของจักภพเมื่อหลายปีก่อน แต่หลังจากอีกฝ่ายไปเรียนต่อต่างประเทศ ทั้งสองก็ไม่ได้พบเจอกันอีกเลย

ในความทรงจำ วรภพในช่วงที่ยังไม่ไปเรียนต่อต่างประเทศนั้นหน้าตาคมคาย แม้ต้องทำหน้าที่พี่เลี้ยงดูแลลูกสาวเพื่อนบิดา เขาก็ไม่บ่นสักคำ แถมยังยอมเล่นซ่อนแอบกับเธอและพี่สาวทั้งวัน ทำให้เวลานั้นจิตใจของสาวน้อยมีแต่พี่ชายสุดหล่ออยู่เต็มไปหมด

ความรู้สึกอึดอัดคับข้องใจในทีแรกพลันสงบลง แล้วแทนที่ด้วยความรู้สึกโล่งอก ซึ่งอาจจะมีความยินดีเจืออยู่ด้วยซ้ำ

อย่างน้อยหากเธอต้องใช้ชีวิตร่วมกันกับผู้ชายอย่างวรภพ ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร เพราะในโลกใบนี้ใช่ว่าจะมีแค่เธอกับเขาเท่านั้นที่แต่งงานด้วยความเห็นชอบของผู้ใหญ่

นวิยาก็เชื่อว่าเธอกับวรภพคงสามารถตกลงกันได้ว่าจะใช้ชีวิตร่วมกันอย่างไร หรือจะหย่าขาดจากกันเมื่อไร เพราะชายหนุ่มหัวสมัยใหม่อย่างเขาคงไม่ได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่ได้เลือกเพียงเพราะอยากตามใจบิดาแน่ๆ

บางที หากเธอสามารถช่วยให้เขาบร