ตอนที่ 8 คุณหึงผมอีกแล้วนะครับ

                       เป็นเวลาดึกแล้ว แต่คืนนี้เพชรน้ำผึ้งยังคงนอนพลิกกายไปมาบนเตียงกว้าง เธอนอนไม่หลับ เพราะภาพที่เขาควงเดินควงแขนไปกับนางเอกเบอร์หนึ่งเมื่อตอนกลางวัน ยังคงฉายซ้ำไปมาในสมองของเธอ มันไม่เพียงแค่ภาพนั้น เพราะคำพูดของเขาที่บอกว่าจะไม่กลับเข้ามาอีก ทั้งๆที่เวลานั้นมันยังไม่ถึงเที่ยงวันดีด้วยซ้ำ เขาไปไหน ไปทำอะไรกับเธอคนนั้น แค่ไปทานอาหารกันจริงหรือ ไม่ใช่ว่าป่านนี้คงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว

                       ในเมื่อทั้งคู่ต่างดูสนิทสนมถึงเนื้อถึงตัวกันขนาดนั้นและโรสิตาก็ดูจะชอบเขามาก เธอไม่ได้โง่ขนาดมองอาการที่โรสิตาแสดงออกต่อเขาและสายตาที่มองเธอแทบจะกินเลือดเนื้อนั้นไม่ออก ส่วนเขานั้นก็ระดับคาสโนวามีข่าวกับสาวๆ ไม่เว้นวัน มีหรือจะปล่อยให้สมันตัวสวยรอดไปได้ ไม่มีทางเลยจริงๆ

                       ยิ่งคิดเพชรน้ำผึ้งก็ยิ่งหงุดหงิด พาลให้นอนไม่หลับ โถ่เอ๊ย ผู้ชายก็เหมือนกันหมด มาทำอะไรต่อมิอะไรกับเรา หลังจากนั้นก็มีท่าทีหึงหวง มองจากดาวอังคารยังดูออกว่าเขาต้องคิดอะไรกับเธอบ้างไม่มากก็น้อย แต่ทำไม สันดานผู้ชาย พอมีผู้หญิงที่ทั้งสวยทั้งเซ็กซี่เข้ามาหาหน่อย ก็สลัดเธอทิ้งอย่างไม่ใยดี ใช่ว่าเธอจะสนใจอยากให้เขามาวุ่นวายตามตื้อด้วยหรอก เธอแค่ไม่ชอบเป็นตัวตลก เป็นของตายให้เขามาทำแบบนี้กับเธอ เธอมีค่ามากกว่านั้น และจะไม่ยอมเป็นของเล่นมีชีวิตให้กับเขาอีกต่อไป เชิญไปขึ้นสวรรค์ลงนรกกับพรีเซ็นเตอร์คนสวยของเขาให้เต็มที่เลย ชิ

                       ดีนะที่พี่ชายเธอมานอนเป็นเพื่อนแค่เพียงคืนเดียว หากคืนนี้เขาอยู่ด้วย ไม่รู้ว่าจะตอบคำถามเขาอย่างไรดี เผลอๆจะถูกจับได้เสียมากกว่า ว่าเธอมีเรื่องไร้สาระของผู้ชายเจ้าชู้ให้คิดมาก เพราะปกติแล้วเธอนั้นเป็นคนที่นอนหลับง่าย หลับลึก ปลุกยาก ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีเรื่องอะไรมาทำให้เธอกลายเป็นคนฟุ้งซ่านแบบนี้ได้เลย คืนนี้กว่าที่เธอจะข่มตาลับลงไปได้ ก็ล่วงเลยเข้าวันใหม่มาร่วมชั่วโมงเลยทีเดียว

                       “กาแฟค่ะ ท่านประธาน”

                       เธอถูกเขาเรียกให้เอากาแฟเข้ามาเสิร์ฟแต่เช้า

                       “ขอบคุณครับ ทำไมใต้ตาคุณดำๆ ท่าทางอิดโรย เมื่อคืนนอนไม่หลับหรือครับ มีปัญหาอะไรรึป่าว”

                       เขาถามด้วยความเป็นห่วง ใจคิดไปถึงว่าเธออาจมีปัญหากับแฟนหนุ่ม หรือเธอจะจับได้แล้วว่าชายคนนั้นมีคนอื่น

                       “นอนไม่หลับนิดหน่อยค่ะ สงสัยยังไม่ค่อยชินกับห้องใหม่”

                       เธอตอบออกไปพร้อมบ่นในใจว่าเป็นเพราะเขานั่นแหล่ะที่ทำให้เธอฟุ้งซ่าน จนเป็นแบบนี้

                       “ผู้ชายก็แบบนี้นะครับ ถ้าไม่รักกันจริง พอมีอะไรใหม่ๆ เข้ามาก็ไขว้เขวได้ง่าย”

                       เขาว่ากระทบไปถึงผู้ชายคนนั้น คนที่เธอรัก

                       แต่เธอกลับเข้าใจไปคนละทาง คิดว่าเขาว่ากระทบให้ตัวเองที่เป็นของเก่าที่เขาเชยชมจนเบื่อแล้ว พอมีเหยื่อใหม่ที่น่าตื่นเต้นกว่า ก็ผละจากไปง่ายๆ

                       “ค่ะ ผู้ชายก็เจ้าชู้เหมือนกันหมด ขอตัวไปทำงานนะคะ”

                       “เดี๋ยวครับ ผมจะบอกคุณว่า เดือนหน้าเราต้องไปควบคุมการถ่ายทำโฆษณาที่เขาใหญ่นะครับ คุณโรสเขาขอให้คุณเป็นผู้ช่วยชั่วคราวให้เธอหน่อย พอดีผู้จัดการส่วนตัวเธอพาเด็กใหม่ไปถ่ายละครที่ญี่ปุ่นน่ะครับ แต่คุณไม่ต้องอยู่กับเธอตลอดเวลาหรอกนะ ช่วยดูแลหยิบจับอำนวยความสะดวกให้เธอหน่อย หน้าที่หลักคุณยังคือการดูแลผมทั้งเรื่องงานละเรื่องส่วนตัวตั้งแต่ผมตื่น จนถึงเข้านอนครับ”

                       “คุณชลไม่ได้ไปด้วยหรือคะ”

                       “ไปครับ”

                       “ให้คุณชลดูแลเรื่องส่วนตัวคุณไม่ดีกว่าหรือคะ ดิฉันเป็นผู้หญิง คงไม่เหมาะที่จะเข้าห้องของผู้ชาย ไปจัดแจงนั่นนี่ให้คุณหรอกค่ะ คนอื่นจะมองไม่ดี ฉันไม่อยากมีปัญหาค่ะ”

                       “นายชลเขาก็มีหน้าที่ของเขา นี่มันเป็นหน้าที่โดยตรงของคุณเลย แล้วไหนคุณบอกว่าจะไม่มีอะไรมากระทบกับการทำงานของคุณได้ ทีนี้มากลัวว่าคนอื่นจะเข้าใจผิดไม่อยากมีปัญหา คุณกำลังผิดคำพูดกับผมนะครับ”

                       เขาพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด ด้วยคิดว่าเธอจะแคร์ความรู้สึกไอ้หมอนั่นเกินไปแล้ว

                       “ขอโทษค่ะ ดิฉันลืมคิดไป คิดแค่ว่าอาจทำให้คุณมีปัญหากับคุณโรสิตาได้ หากดิฉันเข้าไปยุ่มย่ามใกล้ชิดคุณค่ะ”

                       “ผมกับคุณโรส อ๋อ ไม่ต้องคิดมากหรอกครับ คุณโรสเธอเป็นคนใจกว้าง เรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว เธอแยกแยะได้ครับ”

                       นี่เธอเข้าใจว่าเขากับโรสิตามีอะไรกันหรอ หึงสินะ ถ้าไม่เข้าข้างตัวเองมากไป เขาเห็นเธอแอบส่งค้อนวงน้อยให้เขาด้วย ดี หึงพี่ให้มากๆนะครับที่รัก ถึงเวลาพี่จะรวบหัวรวบหางเข้ามาง้อในผ้าห่มของพี่เอง จะพาเล่นผีผ้าห่มจนเช้าเลย หึหึ

                       แล้วเขาก็ให้เธอออกไปเตรียมตัว เพราะเที่ยงนี้ เธอต้องออกไปพบลูกค้ากับเขาด้วย นี่เป็นงานแรกที่เขาจะค่อยๆ พาเธอออกสู่สังคม และหลังจากนี้เขาตั้งใจว่าไม่ว่าจะงานเล็กงานใหญ่ เขาจะหนีบเอาเธอติดตัวไปด้วยทุกที่ มีเมียสวยและเก่ง มันต้องเอาออกมาโชว์ให้คนอื่นอิจฉา แค่คิดก็รื่นเริงใจสุดๆ

                       ไหนล่ะ ความรื่นเริงใจ ทำไมมันกลายเป็นความหงุดหงิดขุ่นมัว ก็ไอ้เจ้าของห้างสรรพสินค้าที่เขามาทำสัญญาการวางขายไวน์ของเขา มันจ้องมองเธอตาไม่กระพริบ มองอย่างเดียวไม่ว่า ก็เขาเอาของสวยงามออกมาอวดสู่สายตาผู้คน แต่มันยังส่งคำหวานชื่นชมเธอไม่ขาดปาก แถมยังแสดงความเป็นสุภาพบุรุษดูแลเธอไม่ขาดตกบกพร่องตลอดมื้ออาหารที่เขาเลี้ยงขอบคุณคู่ค้า เธอก็นี่กระไร พูดคุยกับมันอย่างสนุกสนาน ทำเอียงอายรับคำชม เชอะ ทีกับเขา ทำหน้าตาหงิกงอบึ้งตึงแทบจะงับหัวเขาอยู่แล้ว

                       ไอ้หมอนี่ก็ประมาทไม่ได้ เจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดังทั่วเมืองไทย หล่อ โสด นิสัยดี ไม่เจ้าชู้ เป็นสุภาพบุรุษตัวจริงเสียงจริง มันดูจะมีคะแนนเหนือกว่าเขาในทุกด้านเลย แต่ใครจะยอมยกว่าที่เมียของตัวเองให้คนอื่นง่ายๆล่ะ ไม่มีทางเสียล่ะ ยิ่งคิดยิ่งแค้นใจ เขาไม่น่าพาเธอออกมาด้วยเลย แม่ตัวดีออกมางานแรกได้เรื่องเลยนะแม่คุณแม่ทูนหัว แม่ยอดขมองอิ่มของผัว

                       และแล้ว เวลาที่เขารอคอยก็มาถึงเสียที เมื่อได้เวลาล่ำลาคู่ค้า ใจเขาล่องลอยไปถึงคอนโดแล้ว คอยดูนะ แม่เนื้อหวาน พี่จะจับทำโทษให้หนำใจ แต่ดูเหมือนไอ้หนุ่มคู่ค้าเขาไม่ค่อยอยากจะจากเธอไปไหนเลย พ่อเล่นอ้อยอิ่งเหมือนจะขาดใจ กว่ามันจะยอมกลับไปได้เล่นเอาเขากัดกรามระงับอารมณ์จนปวดปาก

                       “น้ำผึ้ง คุณขึ้นไปดูแลความเรียบร้อยในห้องผมหน่อยครับ อาทิตย์ที่ผ่านมาผมยังไม่ได้ให้คุณขึ้นมาทำ มันรกไปหมด”

                       ท่านประธานหนุ่มเจ้าเล่ห์ ออกอุบายหลอกล่อให้เธอขึ้นไปบนห้องของเขาเพื่อรำลึกความหลังแสนสุขสม ที่เกิดขึ้นในห้องนอนสุดหรูของเขาทันที

                       “ได้ค่ะ ท่านประธาน”

                       ทันทีที่ร่างบางก้าวเข้ามาห้องหรูหราที่คุ้นเคย ใจดวงน้อยก็เต้นถี่รัวแกว่งไกวอย่างประหลาด เขาบอกให้เธอเข้าไปจัดข้าวของเครื่องใช้และทำความสะอาดข้างในห้องนอนของเขา เธอหันไปเห็นชลธียังอยู่ในห้องกำลังจัดเรียงเอกสารใส่แฟ้มอยู่ที่โซนโต๊ะทำงานก็วางใจ จึงเดินเข้าไปในห้องนอนที่เธอเคยมีประเด็น เธอเปิดประตูห้องนอนเขาทิ้งเอาไว้เพื่อความไม่ประมาท ไม่ค่อยสบายใจนักที่ต้องกลับมาอยู่ในสถานที่ที่เคยเกิดเรื่องเกิดราวระหว่างเธอกับเขามาก่อน

                       ขณะที่เธอกำลังเดินเข้าห้องแต่งตัวของเขา ก็ได้ยินเสียงปิดปะตูห้องนอนดังปัง ร่างบางสะดุ้งสุดตัวรีบหันกลับไปดู เห็นเขากำลังกดล็อกประตูแล้วค่อยๆ ก้าวตรงมาที่เธอ

                       “คุณอัคคี ล็อกประตูทำไม”

                       เธอร้องถามหน้าตาตื่นด้วยความตกใจ

                       “ก็แค่อยากจะคุยกับคุณสองต่อสอง”

                       “คุยอะไร คุยข้างนอกก็ได้ คุณชลล่ะคะ”

                       เธอถามหาตัวช่วยทันที ก็ไม่รู้ว่าเขาจะช่วยเธอหรือเปล่า เผลอๆ เขาก็ต้องเข้าข้างเจ้านายเขาสิ

                       “กลับไปแล้ว ไม่ต้องกลัวผมหรอก แค่คุยกันเอง มากกว่านี้เราก็ทำกันมาแล้ว ในห้องนี้ เตียงนี้”

                       เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่ายั่วเย้า ชวนให้เธอขนลุกทั่วร่างกาย

                       “คุณมีอะไรก็ว่ามาค่ะ ฉันจะรีบทำงาน รีบกลับไปพักผ่อน”

                       “ไม่ต้องกลับหรอกครับ เหนื่อยก็นอนห้องนี้เลย คุณก็เคยนอนมาแล้วนี่นา”

                       เขาว่าพลางสาวเท้าหาเธอเรื่อยๆ จนประชิดและคว้าตัวเธอเข้ามากอดรัดแนบอกในที่สุด

                       “อุ๊ย คุณอัคคี ปล่อยฉันนะ”

                       เธอดิ้นรนให้เขาปล่อย แต่ยิ่งดิ้น เขาก็ยิ่งกอดรัดแน่น

                       “ไม่ปล่อย คุณกำลังทำให้ผมคลั่ง คุณจะท้าทายผมใช่ไหมน้ำผึ้ง หื้ม”

                       “ฉันไปทำอะไรแบบนั้นตอนไหน”

                       “ก็ที่คุณพูดคุยจี๋จ๋ากับคู่ค้าผม หยามน้ำหน้าผมนั่นไง”

                       “ฉันไม่ได้ทำแบบนั้น ก็แค่พูดคุยตามมารยาท แต่ต่อให้ทำแบบที่คุณกล่าวหาฉันก็ไม่ผิด ฉันจะทำอะไรกับใครก็ได้ คุณไม่มีสิทธิ์มายุ่ง”

                       เธอเถียงเขากลับด้วยความโกรธ เธอระมัดระวังตัว ระวังคำพูด ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรนอกเหนือจากเรื่องงานเลย ไม่เหมือนเขากับคุณโรสิตา ที่จี๋จ๋าถึงเนื้อถึงตัวกันแทบจะสิงร่างกัน ยังจะมีหน้ามาหาเรื่องเธออีกเหรอ

                       “ทำไมผมจะไม่มีสิทธิ์ ผมเป็นผัวคุณนะ คุณไม่มีสิทธิ์ยุ่งกับใครอีกแล้วนอกจากผม”

                       “แต่คุณมีสิทธิ์ไปยุ่งกับใครก็ได้เหรอ ปล่อยฉัน ฉันขยะแขยงผู้ชายอย่างคุณ ขยะแขยงความคิดคุณ ปล่อย”

                       ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ เขาก็ประกบปากอุ่นลงบนกลีบปากนุ่มนิ่มหวานหยดเพื่อปิดเสียงด่าทอของเธอทันที มือแกร่งล็อกต้นคอของเธอเอาไว้แน่นกันเธอเบี่ยงหน้าหนี ชายหนุ่มบดจูบร้อนแรงคลึงเคล้าริมฝีปากอิ่มเนิ่นนานจนเธอแทบขาดอากาศหายใจ จึงเผยอปากเพื่อเอาอากาศเข้าปอดอีกทางหนึ่ง เขาจึงได้โอกาสสอดแทรกลิ้นร้อนเข้าความหาน้ำผึ้งหวานในโพรงปากเธอทันที ลิ้นร้ายดูดดึงเกี่ยวพันหยอกล้อจนเธอเคลิบเคลิ้ม ร่างงามลดการต่อต้านลงเพราะโดนพิษจูบจากเขาจนตัวอ่อนปวกเปียกปล่อยตัวทิ้งน้ำหนักพิงอกเขาเต็มที่ มือร้อนอีกข้างของเขาก็ไม่ปล่อยให้ว่าง เขาใช้มันลูบไล้เอวบางจากด้านหลัง อ้อมวนมาด้านหน้า ก่อนลากไล้ขึ้นเคล้นคลึงอกสาวที่เต่งตึงเด้งสู้มือ ความเอาแต่ใจแสนหวามของเขาทำให้ร่างบางเปล่งเสียงครางแผ่วเบาในลำคออย่างสุดจะกลั้น ส่งผลให้ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ และเมื่อคนเอาแต่ใจบดจูบลูบคลึงร่างงามจนพอใจแล้วจึงถอนริมฝีปากอุ่นออกมา เขาจ้องมองริมฝีปากอวบอิ่มที่บวมเจ่อด้วยฝีมือตนเอง แล้วเอ่ยเย้า               

                       “ที่รัก คุณหึงผมอีกแล้วนะครับ ตั้งแต่ผมมีคุณ ผมก็ไม่ยุ่งเกี่ยวกับใครอีก คุณเชื่อผมนะ”

                       “ฉันไม่ได้หึง แล้วฉันก็ไม่ได้เป็นเมียคุณด้วย เรื่องคืนนั้นฉันแทบจำอะไรไม่ได้ด้วยซ้ำ ฉันไม่นับคุณเป็นผัวฉันหรอก”

                       ตัวอ่อนปวกเปียกแทบยืนไม่ไหว แต่ปากยังดีอยู่ สร้างความเอ็นดูแกมหมันไส้ให้กับเขานัก

                       “งั้นคืนนี้ ผมทบทวนความจำให้คุณเอาไหมครับ คืนนั้นคุณร้องครางดังแค่ไหน รับรองคืนนี้ที่คุณมีสติ คุณจะร้องครางดังกว่านั้นสามเท่า”

                       พูดเย้าเธอเล่น เขาจะยังไม่ทำอะไรเธอตอนนี้แน่ เขาจะอดทน จนกว่าเธอจะเต็มใจเป็นของเขาด้วยตัวเธอเอง เขาหวังว่าบรรยากาศโรแมนติกของไร่องุ่นที่เขาใหญ่ จะทำให้เธอยอมใจอ่อนกับเขาบ้าง

                       “ไม่ต้องเลยนะ ไหนคุณสัญญาแล้วไง ว่าจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก จะถือซะว่ามันไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา”

                       “เท่าที่ผมจำได้ ผมไม่เคยพูดหรือรับปากอะไรแบบนั้นกับคุณเลย มีแต่คุณเออออห่อหมก พูดเป็นตุเป็นตะไปคนเดียว เพราะฉะนั้น ผมจะพูดผมจะทำอะไรหรือรื้อฟื้นอะไรกับคุณ ผมก็ไม่ผิดนะครับที่รัก”

                       ตายแล้ว เธอจะทำอย่างไรต่อไปดี อีตานี่ท่าทางจะกัดไม่ปล่อย แถมยังหน้ามึนเหลือล้น เธอใช้ไม้แข็งท่าทางจะไม่ได้ผล มีแต่เสียเปรียบ ดีไม่ดีเกิดเขาโกรธแล้วขืนใจใช้กำลังกับเธอ เธอจะทำอย่างไร ไม่ต้องเสียตัวให้เขาเป็นรอบที่สองหรือ หญิงสาวสรุปในใจว่าเธอควรใช้ไม้อ่อนกับเขาน่าจะดีกว่า

                       “เอ่อ แล้วแต่คุณละกันค่ะ จะทำจะพูดอะไรก็เรื่องของคุณเลย ตามสบาย แต่ตอนนี้ปล่อยฉันก่อนดีกว่านะคะ ฉันอึดอัด อยากรีบจัดของแล้วรีบไปพักผ่อนค่ะ วันนี้เหนื่อยจริงๆ”

                       เขาสังเกตเห็นท่าทางอิดโรยของเธอที่คงเป็นผลมากจากการนอนไม่หลับเมื่อคืน จึงเลิกแกล้งเธอแต่เพียงเท่านี้

                       “งั้นคุณกลับไปพักเถอะ เดี๋ยวผมให้นายชลมาจัดการแทนคุณก่อนก็ได้ครับ”

                       “ขอบคุณมากค่ะ ฉันกลับนะคะ สวัสดีค่ะ”

                       ว่าแล้วก็หุนหันออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว

                       “คุณหนีผมไม่พ้นหรอกครับ น้ำผึ้งที่รัก”

                       ชายหนุ่มทิ้งตัวลงนอนหงายบนที่นอน ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่คนเดียวอยู่เป็นเวลานาน