ร้านอาหารอิตาเลียนที่ประดับตกแต่งด้วยสไตล์อิตาเลียนหรูหรา บรรยากาศจะดีกว่านี้ถ้าได้นั่งรับประทานอาหารกับชายหนุ่มที่ตนหมายปองสองต่อสอง แต่นี่มีก้างขวางคอชิ้นเบ้อเร่อ ก็จะใครซะอีกล่ะ ถ้าไม่ใช่อีตาผู้ช่วยคนสนิท มือขวาที่ขาดไม่ได้ของเขา ฝันของเธอสลายไปในพริบตา เมื่อเขาเอ่ยสั่งการผู้ช่วยหน้านิ่งคนนั้นให้เข้าไปนั่งรับประทานอาหารด้วยกัน เธอก็คิดว่าเขาคงจะให้ผู้ช่วยนั่นแยกโต๊ะออกไป ที่ไหนได้ นั่งหน้าสลอนอยู่ตรงข้ามกับเธอเลยจ้า ขัดใจคนสวยอย่างแรง
ดาราสาวสูดหายใจลงปอดลึกๆ หลายครั้ง ถ้าเธออยากยืนเคียงข้างเขาในฐานะมาดามวัฒนดิเรกฤทธิ์ เธอต้องใจกว้างดุจแม่น้ำแยงซีเกียง เธอต้องแสดงให้เขาเห็นว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สวยทั้งข้างนอกและข้างใน เหมาะสมกับเขาแค่ไหน แค่ทานข้าวมื้อแรกแล้วเธอเกิดเจ้ายศเจ้าอย่างเรื่องมากเรียกร้องเอาจากเขามากไป เธอจะชวด อดได้เขามาครอบครอง ไม่เป็นไร มื้อต่อไปเธอจะออดอ้อนเขาให้พาไปดินเนอร์สองต่อสอง ไม่แน่นะ บ่ายนี้เขาอาจชวนเธอไปดูหนังฟังเพลงแล้วหาอะไรเบาๆดื่ม จากนั้นก็ไปไหนต่อไหนแล้วแต่อารมณ์พาไปก็ได้ เสน่ห์ของเธอก็น้อยเสียเมื่อไหร่ ผู้ชายอย่างอัคคีมีหรือถ้าเธอจะเอาจริงๆ เขาจะรอดเงื้อมือเธอไปได้
อาจจะมีคู่แข่งนิดหน่อย ก็แม่เลขาหน้าหวานนั่น แต่จะเรียกว่าคู่แข่งก็เรียกได้ไม่เต็มปากนัก เมื่อหล่อนไม่ได้มีอะไรทัดเทียมเธอได้เลย จะว่าสวยก็สวยอยู่หรอก แต่โปรไฟล์และหน้าตาทางสังคม มันคนละชั้น ไม่มีผู้ชายฉลาดๆที่ไหน ปฏิเสธนางเอกเบอร์หนึ่ง ซึ่งเป็นลูกสาวเจ้าของโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าส่งออกแถมยังมีแบรนด์เสื้อผ้าหรูเป็นของตัวอย่างเธอ แล้วไปคว้าเลขาโลว์โปรไฟล์แบบนั้นมาเชิดหน้าชูตาในสังคมแน่
แต่จะไม่ให้สนใจเลยก็คงจะไม่ได้ เพราะดูจากอาการของเขาแล้ว เธอสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่าง เอาเป็นว่าเธอจะไม่ประมาท ต้องหาทางกำจัดเลขานั่นออกไปแบบเนียนๆ เอาแบบที่ใครก็จับไม่ได้ไล่ไม่ทันแล้วกันว่าเธอเป็นคนทำ คอยดูสคิลการแสดงขั้นเทพของเธอเสียบ้าง รางวัลต่างๆ ไม่ได้มาเล่นๆนะคะ
“ถ่ายโฆษณาเดือนหน้า คุณไฟจะไปให้กำลังใจโรสไหมคะ”
“ไปสิครับ ผมต้องไปดูแลความเรียบร้อยที่นั่นอยู่แล้ว”
“แล้วมีใครไปกับคุณไฟบ้างคะ คุณชลธีไปด้วยไหมเอ่ย”
เธอชวนคุย พลางคิดแผนการร้ายในใจ
“ปกติผมไปนอกสถานที่ต้องมีนายชล กับเลขาส่วนตัวติดตามไปด้วยอยู่แล้วครับ”
“หมายถึงคุณเลขาหน้าหวานๆ หรือเปล่าคะ”
เธอถามด้วยรอยยิ้มหวานหยด
“ใช่ครับ น้ำผึ้งเธอต้องไปดูแลผมและคอยประสานงานต่างๆให้ด้วย”
“พอดีเลยค่ะ คุณไฟจะว่าอะไรไหมคะ ถ้าโรสจะรบกวนขอให้คุณน้ำผึ้งช่วยดูแลโรสระหว่างที่อยู่ที่นั่น บังเอิญพี่วินนี่ผู้จัดการส่วนตัวของโรส แกติดพาน้องบิวตี้ไปถ่ายละครที่ญี่ปุ่นน่ะค่ะ”
ช่างเหมาะเจาะอะไรเช่นนี้เมื่อผู้จัดการส่วนตัวใจสาวต้องพาเด็กในสังกัดอีกรายไปทำงานต่างประเทศ และเธอก็เพิ่งคิดได้สดๆร้อนๆถึงแผนการที่จะแยกเลขานั่นออกห่างจากเขา แล้วเธอก็จะอาศัยจังหวะนั้นทำคะแนนและอยู่ใกล้ชิดเขาเอง ดีไม่ดีอาจเลยเถิดไปถึงไหนต่อไหน คนระดับอย่างเขาหากเธอร้องโวยวายหาความรับผิดชอบ เขาต้องไม่ปฏิเสธแน่ แต่ถึงเขาจะปฏิเสธพ่อแม่ของเธอก็ไม่มีทางยอมแน่ คราวนี้คงได้จัดงานแต่งสมใจทั้งสองบ้าน
“เอ่อ ได้ครับ แต่น้ำผึ้งเธอต้องทำงานให้ผมด้วย คงอาจดูแลคุณโรสได้ไม่เต็มที่นะครับ”
เขาออกตัว ใจจริงไม่อยากให้น้ำผึ้งต้องไปดูแลรับใช่ใกล้ชิดกับใคร ยกเว้นเขา มีก้างขวางคอชิ้นเบ้อเร่อแบบนี้ คงหาโอกาสวุ่นวายกับเธอได้ลำบากหน่อย แต่ไม่เป็นไร คนอย่างนายอัคคีซะอย่าง จะทำอะไรเขามีแผนสองสามสี่เสมอ
“ไม่เป็นไรค่ะ โรสก็ไม่ได้จะใช้งานอะไรเธอมากหรอกค่ะ แค่อยู่เป็นเพื่อนโรสบ้าง คอยช่วยหยิบจับนั่นนี่ให้โรสนิดหน่อย และมีผู้หญิงอยู่เป็นเพื่อนคุย โรสก็สบายใจแล้วค่ะ ขอบคุณคุณไฟนะคะ ที่เมตตาโรส”
เธอหว่านเสน่ห์ใส่เขาเต็มที่
ระหว่างที่ทั้งสามกำลังรับประทานอาหารพลางพูดคุยไปเพลินๆนั้น สายตาคมก็หันไปเห็นกับชายหนุ่มที่เขาคุ้นหน้า ใช่แล้ว ไอ้หน้าหล่อนี่เป็นแฟนน้ำผึ้งของเขา แต่เอ๊ะ มันมากับใคร ผู้หญิงสาวสวยท่าทางจะอายุน้อยกว่าน้ำผึ้งนิดหน่อย ท่าทางที่ผู้หญิงคนนั้นแสดงกับมัน ดูไม่ใช่แค่เพื่อนร่วมงานหรือน้องร่วมโลกกันธรรมดาแน่ เธอเกาะแขนมันแน่น นั่งเบียดหน้าอกอวบเข้าชิด จนแทบจะเกยขึ้นไปนั่งบนตักไอ้หมอนั่นอยู่รอมร่อ
หน็อยแน่ บังอาจมีกิ๊กหรอ แต่เมื่อคิดอีกมุมหนึ่ง ก็ดีเหมือนกัน ถ้าน้ำผึ้งรู้ว่าคนที่เธอหลงรักหัวปักหัวปำถึงขนาดยอมขัดคำสั่งเจ้านายอย่างเขาได้ เธอต้องรู้ว่ามันไม่ได้ซื่อสัตย์ต่อเธอเลยแม้แต่น้อย ไม่คู่ควรเลยที่เธอจะเสี่ยงเอาอนาคตตัวเองไปรับประกันเพื่อให้ได้คบกับมันแบบนั้น ดีล่ะ เขาจะเอาเรื่องนี้ไปบอกเธอแน่ แต่จะบอกอะไรแบบนี้มันต้องมีหลักฐาน
อัคคีขอตัวไปเข้าห้องน้ำ เขาเดินไปหาที่หลบซ่อนแฝงตัวตามมุมอับ ชายหนุ่มยกโทรศัพท์มือถือราคาแพงขึ้นมาถ่ายภาพชายหญิงที่กำลังอิงแอบแนบชิดหัวร่อต่อกระซิก เหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามัน เมื่อได้ภาพตามที่ต้องการแล้วก็กลับโต๊ะอย่างสบายใจ เขาจะรอวันเหมาะๆ ที่จะบอกเธอให้เลิกกับผู้ชายเฮงซวยคนนี้ซะ
ซึ่งวันที่เหมาะสมที่เขาหมายถึงก็คือ วันที่พวกเขาต้องเดินทางไปถ่ายทำโฆษณากันที่ไร่องุ่น เพราะถ้าหากเขาบอกเรื่องนี้กับเธอไปแล้ว จะได้โทรไปบอกเลิกมันโดยที่ไม่ต้องเจอหน้ากันให้ใจอ่อน และถ้าหากเธอร้องไห้เสียใจ เขาคนนี้จะเป็นคนปลอบใจเธอเองภายใต้บรรยากาศโรแมนติกของไร่องุ่น เธอจะหนีเขาไปไหนพ้น หึหึ
แล้วอาหารมื้อนี้ก็จบลง โรสิตาออดอ้อนให้เขาพาไปหาที่บรรยากาศดีๆ นั่งฟังเพลงและดื่มอะไรเบาๆ เขาไม่อาจปฏิเสธได้ ด้วยเธอเป็นพรีเซ็นเตอร์คนสำคัญของบริษัท เขาสมควรดูแลเธออย่างดี และที่สำคัญ เขามีชลธีติดตามไปด้วยทุกที่ ไม่มีอะไรต้องกังวล หากเป็นข่าวขึ้นมาหรือเกิดน้ำผึ้งรู้เรื่องนี้ขึ้นมา เขาจะได้มีข้ออ้างได้
เขาจะไม่มีทางตกหลุมเสน่ห์โรสิตาเด็ดขาด ถึงแม้หญิงสาวจะสวยงามไร้ที่ติ และแม่ของเขาจะพยายามกรอกหูแทบทุกวันให้เขาหมั้นหมายกับเธอ เพราะถ้าขืนเขากลับไปทำตัวเป็นคาสโนวาอย่างเดิม ควงผู้หญิงทีละหลายๆคนให้เป็นข่าว มีหวังเขาไม่มีทางจีบเพชรน้ำผึ้งติดแน่ ที่เป็นแบบนี้ไม่ใช่กลัวอะไรเธอหรอกนะ เพียงแต่ว่านักล่าอย่างเขา เมื่อล็อกเป้าหมายเหยื่อแล้ว ต้องล่าเอามาให้ได้ ไม่ล่ามั่วซั่วกินไม่เลือกหรอก
“ผู้ชายทึ่ม ไหนว่าเป็นคาสโนวาไง นี่งัดวิชาการแสดงมาทอดสะพานจนจะกระแทกหน้าแล้ว ยังลีลาเล่นตัวอยู่ได้ หรือเรายังทำได้ไม่ดีพอนะ ”
โรสิตาบ่นอุบขณะเปิดประตูเข้าคอนโดหรูของตนเอง เธอขาดความมั่นใจไปชั่วขณะ เมื่อเชื้อเชิญเขาให้ขึ้นมาดื่มกาแฟบนห้องเธอแล้วเขายืนกรานปฏิเสธ หรือเพราะว่าเธอชวนเขามาดื่มกาแฟ ไม่ได้ชวนมาทำอย่างอื่น เขาเลยไม่อยากเสียเวลาขึ้นมา แล้วจะให้เธอบ้าไปชวนเขาขึ้นมาทำอะไรโจ่งแจ้งแบบนั้นได้อย่างไร ถึงเธอจะเป็นสาวเปรี้ยวจี๊ดเข็ดฟัน แต่เธอก็ไม่ทำตัวง่ายให้เสียราคา ถ้าไม่จำเป็น
“ครั้งนี้โรสจะยอมให้คุณ คราวหน้าคุณไม่มีทางหนีพ้นแน่ ถ้ามีสติมันยากนัก ก็หมดสติมันไปเลยแล้วกัน”
บทบาทในละครน้ำเน่าที่เธอเคยแสดงเป็นนางเอกแล่นเข้าสมองเป็นฉากๆ ระดับรางวัลการันตีอย่างเธอ ไม่มีทางพลาดแน่นอน
“นี่ผมมีเลขาเป็นปลาทูแม่กลอง หน้างอคอหักไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันครับ” ชายหนุ่มพูดหยอกเย้าขณะขับรถพาเธอไปดูโลเคชันที่สาม ที่สุดท้ายที่เขาแพลนเอาไว้ว่าจะมาดูสถานที่สำหรับถ่ายทำโฆษณา ซึ่งตลอดเส้นทางที่เธอนั่งโดยสารมากับรถยนต์คันหรูของเขา เธอก็ทำหน้าตาบึ้งตึง ไม่ยอมพูดจากับเขาสักคำ เหตุเพราะความเอาแต่ใจของเขา ที่อดทนอดกลั้นไม่ไหว ไปทำมิดีมิร้ายเธอในลำธารใสแจ๋ว แถมตอนแรกๆเธอยังไม่ยินยอมพร้อมใจไปกับเขาอีกต่างหาก แต่เขาก็ใช้ประสบการณ์ที่สั่งสมมานาน เล้าโลมจนเธอโอนอ่อนผ่อนตามไปกับเขาได้ในที่สุดอย่าว่าแต่เธอไม่ยอมพูดยอมจากับเขาในรถคันนี้เลย พอเขาทำอะไรเธอและบังคับอาบน้ำด้วยมือของเขาให้เธอเสร็จเรียบร้อย เธอก็สะบัดตัวลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าแล้วเดินหนีเขาออกมาจากป่าเลย จนเขาแทบจะคว้าสัมภาระแล้ววิ่งตามเธอไม่ทัน ผู้หญิงเวลาโกรธจะมีเรี่ยวแรงมหาศาลท่าจะจริง เพราะเพียงแค่แป๊บเดียวที่เธอออกตัวเดินไปจากเขา ก็เห็นหลังเธอไวๆอยู่ไกลลิบๆโน่นแล้ว “ก็ใครทำอะไรกับฉันไว้ล่ะคะ จะให้ฉันยิ้มหน้าชื่นตาบานหรือยังไงที่โดนประธานบริษัทข่มขืนกลางป่าแบบนั้น” “ข่มข
หนุ่มสาวถูกปลุกแต่เช้าตรู่ด้วยการที่คุณปู่คุณย่าเจ้าของโฮมสเตย์นำอาหารเช้ามาเสิร์ฟถึงห้อง และแนะนำให้ทั้งคู่เดินลัดเลาะไปตามไหล่เขาเข้าไปในป่าตามทางเดินที่มีป้ายปักไว้ ใช้เวลาเดินเท้าไม่เกิน 10 นาที จะได้เจอกับน้ำตกธรรมชาติขนาดเล็กที่เป็นแหล่งต้นน้ำของไร่องุ่นและโฮมสเตย์แห่งนี้ ท่านแนะนำให้ทั้งคู่ไปอาบน้ำใสๆ เย็นๆ และดื่มด่ำกับธรรมชาติที่นั่น โดยทางโฮมสเตย์จะมีย่ามใบโตให้ผู้เข้ามาใช้บริการนำไปใส่สัมภาระติดตัวไปเล่นน้ำตกอีกด้วย เมื่อทั้งคู่ทานอาหารเช้าและเข้าห้องน้ำล้างหน้าแปรงฟันและทำธุระส่วนตัวเรียบร้อย จึงจัดสัมภาระใส่ย่ามคนละใบเพื่อไปเยี่ยมชมน้ำตกตามคำแนะนำของคุณปู่คุณย่าเจ้าของพื้นที่ ทั้งคู่ลัดเลาะมาตามไหล่เขาหลังห้องพักของตนเองได้ไม่นาน เจอป้ายไม้บอกทางขึ้นน้ำตก อัคคีเดินนำหญิงสาวไปตามทางเดินที่ลาดชัดเพียงเล็กน้อย “หวังว่าคราวนี้ คุณคงไม่พาฉันหลงอีกนะคะ ท่านประธาน” เธอพูดเย้าพร้อมกลั้วหัวเราะในลำคอระหง “คร้าบ ผิดพลาดแค่ครั้งเดียว คุณจะพูดไปจนถึงลูกชายคนโตของเราบวชเลยหรือครับ ที่รัก”
ทั้งคู่ขับรถเข้ามาตามป้ายบอกทาง จนเจอกับป้ายของโฮมสเตย์นั้น เมื่อขับผ่านเข้าเขตโฮมสเตย์ก็พบว่าที่นี่เป็นไร่องุ่นขนาดกลาง ที่ค่อนข้างมีความเป็นธรรมชาติที่สมบูรณ์เพราะตั้งอยู่ติดกับชายเขา ทั้งคู่มองเห็นเรือนหลังใหญ่หนึ่งหลังน่าจะเป็นบ้านเจ้าของไร่องุ่นและโฮมสเตย์แห่งนี้ มองไกลออกไปราว 50 เมตร ก็พบกับเรือนไม้หลังเล็กกระทันรัดรูปแบบน่ารัก เรียงยาวไปจนสุดแนวเขา เรือนหลังน้อยถูกโอบล้อมด้วยธรรมชาติ ป่าเขาและไร่องุ่น ช่างเป็นสถานที่ที่น่าเข้ามาพักผ่อนเพื่อหลีกหนีความเหนื่อยหน่ายและวุ่นวายในเมืองเป็นอย่างมาก “เหลือหลังเดียวติดชายป่าริมน้ำหรือคะ” หญิงสาวถามด้วยความตกใจและผิดหวังปนเปกัน อะไรกัน เธอหลงทางเข้ามาไกลและลึกขนาดนี้ ยังมีคนเสาะแสวงหามาแย่งเข้าพักจนเต็ม หรือพวกเขาก็หลงทางมาอย่างเธอทั้งคู่ “จ้าลูก เหลือหลังเดียว ช่วงนี้นักท่องเที่ยวเยอะน่ะลูก เอาไหมจ๊ะ” “เอาครับ” ว่าแล้วก็รับกุญแจห้องและเดินไปตามทางที่มีโคมไฟดวงน้อยส่องสว่างทันที โดยไม่สนใจหญิงสาว ดั่งกลัวว่าหากให้เวลาเธอ
“น้ำผึ้งครับ เดี๋ยวเราต้องไปดูโลเคชันที่คุณกับคุณวิเสนอผมไว้นะครับ ผมเลือกมาสองสามที่แล้ว” อัคคีโทรศัพท์สั่งงานเลขาสาวแต่เช้า “รับทราบค่ะ” “ออ เอาเสื้อผ้าไปสักสองสามชุดนะครับ เราจะค้างกันหนึ่งคืน ขอไปดูแต่ละไร่ให้ละเอียดหน่อย อีกครึ่งชั่วโมงเจอกันที่ล็อบบี้เลยนะครับ” “ได้ค่ะ” แม้ใจจะแอบกังวล แต่ในการออกนอกพื้นที่แต่ละครั้ง ไม่ว่าจะใกล้ไกล เขามักจะมีชลธีตามไปดูแลด้วยเสมอ เธอจึงเบาใจลงไปได้บ้างว่าไม่ได้ไปกับเขาสองต่อสองแน่ เมื่อลงมาถึงล็อบบี้กลับปราศจากเงาของชลธีที่ปกติหากจะต้องไปทำงานนอกสถานที่เขาจะมารับเจ้านายของเขาเสมอ จึงมองไปรอบๆ เพื่อมองหาชายหนุ่มอีกครั้ง “มองหานายชลเหรอ” เหมือนมานั่งอยู่กลางใจ จนเธอนึกค่อนขอด “ค่ะ คุณชลยังไม่มาหรอคะ” “งานนี้เราไปกันแค่สองคนครับ ผมให้นายชลอยู่ประสานงานทางนี้แทนผม” “อ้าว เอ่อ จะดีหรือคะ”
วันนี้เป็นวันเสาร์ เพชรน้ำผึ้งโดนอัคคีโทรศัพท์ตามให้มาทำหน้าที่แจ๋วแต่เช้า หญิงสาวจึงเลือกใส่ชุดทะมัดทะแมงเพื่อสะดวกต่อการทำงาน คือเสื้อยืดสีขาวพอดีตัว กับกางเกงเลกกิ้งสีชมพูขาสั้นสูงจากเข่าไปหนึ่งคืบ เธอมัดผมรวบสูงเป็นหางม้ามีผ้าคาดผมมัดผูกเป็นโบเล็กๆสีเดียวกันกับกางเกง วันนี้เธอไม่แต่งหน้าเลยยิ่งทำให้เธอดูเด็กลงไปเป็นสิบปี เลขาสาวพ่วงตำแหน่งแม่บ้าน กำลังก้มๆ เงยๆ ทำความสะอาดห้องรับแขกอย่างขะมักเขม้น เขามีปัญญาจ้างแม่บ้าน แต่มาบีบบังคับใช้งานเธอแบบนี้เพราะต้องการกลั่นแกล้ง เธอรู้ดี เมื่อทำความสะอาดพื้นเสร็จแล้วจึงหยิบผ้าผืนน้อยมาเช็ดตามโต๊ะต่างๆ ที่จริงห้องเขาไม่ได้สกปรกอะไรเลย เหมือนมีคนมาทำความสะอาดอยู่ตลอดเวลาด้วยซ้ำ แต่คุณชายก็ยังจะปลุกหล่อนแต่ไก่โห่มาใช้งาน เธอมองค้อนไปที่ปะตูห้องนอนเขา นี่คงตื่นมาเพื่อโทรเรียกเธอมาใช้งานแล้วนอนต่อสินะ เงียบกริบไม่มากวนโมโหเธอเลย คิดพลางหยิบกรอบรูปตั้งโต๊ะที่ด้านในมีภาพใบหน้าชายหนุ่มหล่อส่งยิ้มมีเสน่ห์มาให้เธอ เห็นแล้วก็ให้หมันไส้คนในรูปนัก ทำอะไรตัวจริงไ
เป็นเวลาดึกแล้ว แต่คืนนี้เพชรน้ำผึ้งยังคงนอนพลิกกายไปมาบนเตียงกว้าง เธอนอนไม่หลับ เพราะภาพที่เขาควงเดินควงแขนไปกับนางเอกเบอร์หนึ่งเมื่อตอนกลางวัน ยังคงฉายซ้ำไปมาในสมองของเธอ มันไม่เพียงแค่ภาพนั้น เพราะคำพูดของเขาที่บอกว่าจะไม่กลับเข้ามาอีก ทั้งๆที่เวลานั้นมันยังไม่ถึงเที่ยงวันดีด้วยซ้ำ เขาไปไหน ไปทำอะไรกับเธอคนนั้น แค่ไปทานอาหารกันจริงหรือ ไม่ใช่ว่าป่านนี้คงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว ในเมื่อทั้งคู่ต่างดูสนิทสนมถึงเนื้อถึงตัวกันขนาดนั้นและโรสิตาก็ดูจะชอบเขามาก เธอไม่ได้โง่ขนาดมองอาการที่โรสิตาแสดงออกต่อเขาและสายตาที่มองเธอแทบจะกินเลือดเนื้อนั้นไม่ออก ส่วนเขานั้นก็ระดับคาสโนวามีข่าวกับสาวๆ ไม่เว้นวัน มีหรือจะปล่อยให้สมันตัวสวยรอดไปได้ ไม่มีทางเลยจริงๆ ยิ่งคิดเพชรน้ำผึ้งก็ยิ่งหงุดหงิด พาลให้นอนไม่หลับ โถ่เอ๊ย ผู้ชายก็เหมือนกันหมด มาทำอะไรต่อมิอะไรกับเรา หลังจากนั้นก็มีท่าทีหึงหวง มองจากดาวอังคารยังดูออกว่าเขาต้องคิดอะไรกับเธอบ้างไม่มากก็น้อย แต่ทำไม สันดานผู้ชาย พอมีผู้หญิงที่ทั้งสวยทั้งเซ็กซี่เข้ามาหาหน่อย ก็สลัดเธอทิ้งอย่า