Ep.1 ออซซี่ ไทเพนต์เซอร์

Ep.1 ออซซี่ ไทเพนต์เซอร์

สายตาคมคู่สวยอันน่าเกรงขามดั่งมังกรจดจ้องมองไปยังท้องทะเลสีครามอันไกลโพ้น นิ้วมือเรียวยาวดั่งอิสตรีคีบบุหรี่เอาไว้ในมือ ริมฝีปากได้รูปดูดไปที่ม้วนบุหรี่ราคาเเพง จากนั้นก็เป่าควันสีขาวหมองออกมาทำให้กลุ่มควันมากมายคละคลุ้งไปทั่วบริเวณตรงนั้น ซึ่งตอนนี้เขากำลังยืนอยู่บนท่าเรือของเขาเองที่พึ่งจะสร้างเสร็จเมื่อไม่นานมานี้

ออซซี่ เอเธอร์ ไทเพนต์เซอร์ เขาคือ หนึ่งในมาเฟียสายโหดเเละเสือผู้หญิงของกลุ่ม ทว่าผู้หญิงคนไหนได้พบสบตาสีฟ้าครามดั่งท้องทะเลคู่สวยคู่นั้นบวกกับลักยิ้มที่มุมปากเจ้าเสน่ห์เป็นต้องตกหลุมรักโดยเฉพาะเธอคนนั้น

เขาเป็นหนุ่มลูกครึ่งไทย-ออสเตรเลีย เขาถึงได้มีนามว่าออซซี่ ซึ่งเป็นชื่อที่บิดาเป็นคนตั้งให้ ใบหน้าหล่อเหลาเจ้าเสน่ห์ไปทางชาติตะวันตก ทว่าสีผมดำขลับซึ่งตัดกับสีตาฟ้าครามอย่างสิ้นเชิง มันยิ่งเพิ่มเสน่ห์ความหล่อให้ดูโดดเด่นมากขึ้น

มาเฟียหนุ่มโยนก้นบุหรี่ที่สูบจนเกือบหมดเเล้วลงไปในท้องทะเลอย่างไม่ใยดีว่าสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่มันจะไปกระทบต่อสิ่งเเวดล้อม หรือกระทบต่อระบบนิเวศของสัตว์น้ำหรือเปล่า เพราะเขาเป็นคนประเภทที่ไม่เเคร์ใครนอกจากตัวเขาเอง

เท้าหนาเดินออกมาจากห้องส่วนตัวเพื่อมาบอกเรื่องสำคัญให้ลูกน้องคนสนิทได้รู้เเละก็ต้องทำตามอย่างเคร่งครัด ที่สำคัญห้ามผิดพลาด เพราะคนอย่างออซซี่จะไม่ยอมให้เรื่องผิดพลาดเกิดขึ้นได้ง่ายๆ

"ไอ้ริค ไอ้เรย์พวกมึงเตรียมทุกอย่างเอาไว้ให้พร้อม เเละที่สำคัญห้ามมีอะไรผิดพลาดเด็ดขาด เพราะอีกสามวันกูจะเปิดท่าเรือเตรียมส่งสินค้าล็อตสำคัญ" ออซซี่ยืนเต็มความสูง188อย่างสง่าผ่าเผยเพื่อสั่งมือขวากับมือซ้ายของตนให้ทำงานให้เรียบร้อย ซึ่งมือขวามีนามว่า ริค ส่วนมือซ้ายมีนามว่าเรย์ เเละทั้งคู่ก็เป็นฝาเเฝดกัน ถึงเเม้หน้าตาจะดูเหมือนกันเอามากๆ ทว่าเจ้านายหนุ่มสามารถเเยกทั้งคู่ออกจากกันได้ไม่ยากถ้าดูจากสีตาที่มีความเเตกต่างกัน

"รับทราบครับนาย/ รับทราบครับนาย" มือขวากับมือซ้ายก้มศีรษะลงเล็กน้อยเพื่อน้อมรับคำบัญชาจากผู้เป็นนายด้วยความเคารพ เเละพวกเขาจะทำงานที่เจ้านายได้สั่งไว้ให้ออกมาเรียบร้อยที่สุด ให้สมกับที่เจ้านายไว้วางใจ

จากนั้นออซซี่ไม่รอช้า เขาเดินออกมาจากท่าเรือเพื่อที่จะขับรถสปอร์ตคันหรูคันโปรดไปยังที่เเห่งหนึ่งซึ่งเขาไม่สามารถปฏิเสธที่จะไม่ไปได้ เนื่องจากหนึ่งในเพื่อนรักของเขาได้กำชับเอาไว้เเล้วว่าห้ามเบี่ยวนัดสำคัญในครั้งนี้เด็ดขาด เพราะมันอาจจะทำให้เขาสูญเสียผลกำไรมากมายมหาศาลในธุรกิจที่เขาได้ลงทุนเอาไว้

ออซซี่ขับรถสปอร์ตคันหรูคันโปรดออกไปตามท้องถนนด้วยความเร็วเเสง เขาไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้นที่กำลังใช้รถใช้ถนนการจราจรเส้นเดียวกันกับเขา เขารู้เเค่ว่าต้องรีบไปให้ถึงที่หมายให้ทันเวลาเพราะไอ้เพื่อนคนนี้มันต้องบ่นเขาจนหูชาเเน่ๆถ้าหากเขาไปนัดในครั้งนี้ช้า เขาถึงต้องเหยียบคันเร่งอย่างเต็มกำลังเพื่อที่จะได้ไปถึงจุดหมายได้เร็วขึ้น ทว่าไม่ทันได้ถึงที่หมาย ออซซี่ก็ต้องถอนหายใจออกมาอย่างเอือมระอา

ครืดๆ~

"ว่า?" เจ้าของน้ำเสียงเรียบนิ่งกล่าว

(มึงอยู่ไหนวะ!? กูบอกเเล้วไงว่าห้ามเลท!) ทว่าน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ของปลายสายเเม่งโคตรเเสบเเก้วหูของเขาเลยวะ

"กูกำลังไป" เขายังคงอยู่ในโหมดที่เรียบนิ่งเช่นเคย

(มึงควรกำลังจะมาถึงได้เเล้วไอ้ห่าออซซี่!)

"ไว้เจอกัน" กล่าวจบออซซี่ก็รีบตัดสายที่น่ารำคาญสายนี้ทันที

ตู๊ดๆ~

"น่ารำคาญชิบ!" ออซซี่กล่าวอย่างรู้สึกน่ารำคาญ มันจะอะไรกันนักกันหนากับอีเเค่ไปช้าไม่กี่นาที เขาก็กำลังขับรถไปอยู่นี่ไง ทำเหมือนว่าถ้าเขาไปช้าโลกใบนี้จะเเตกอย่างงั้นเเหละ เวรเอ๋ย!