ตอนที่5

ดินยิ้มออกมาทันทีที่ฝ้ายบอก...เขามองออกว่าเธอเขิน...นี่เขาจะมีความหวังได้ใช่มั้ย

ฝ้ายเข้าห้องแล้วเอาหลังพิงกับประตู เธอถอนหายใจแรงๆ ใจเต้นแรงมากที่ได้ยินดินพูดแบบนั้น เขาอาจจะแค่แหย่เธอเล่นก็ได้ เพราะเขาชอบแกล้งเธอบ่อยๆตอนที่ยังเด็ก เขาคงไม่ได้คิดจะจีบเธอจริงๆหรอก เขาไม่เคยแสดงท่าทีว่าจะชอบเธอมาก่อนเลยคงพูดเล่นมากกว่า แต่ฝ้ายก็แอบดีใจนิดๆที่ได้ยินเขาพูดแบบนั้นแม้ว่ามันอาจจะไม่ได้ออกมาจากใจจริงๆก็ตาม เมื่อคิดได้อย่างนั้นเธอจึงเดินกลับไปนอนบนเตียงแล้วก็นอนหลับไป

"ยิ้มไม่หุบเลยนะไอ้ดิน...แค่ได้คุยกับยายฝ้ายแค่นี้อ่ะ"ฝ่างทัก

เขาเห็นว่าดินคุยกับฝ้ายที่ระเบียงแต่ไม่ได้ยินว่าคุยอะไรกัน

"มึงแอบดูเหรอวะไอ้ฝ่าง"

"ไม่ได้แอบโว้ย!..แต่มันเห็นเอง แล้วคุยอะไรกันวะมึงถึงได้ยิ้มไม่หุบเนี่ย"

"กูแค่ถามฝ้ายว่ากูจะขอจีบเขาอีกสักคนได้มั้ย..."

"แล้วยายฝ้ายตอบมึงว่าไง...มึงถึงยิ้มไม่หุบ"

"ฝ้ายบอกว่ากูอย่ามาพูดเล่นแล้วก็เดินกลับเข้าห้องไปเลยว่ะ"

"ฝ้ายพูดแบบนั้นแล้วมึงยิ้มทำไมวะ"

"กูมองออกว่าฝ้ายเขินกูน่ะสิ...มึงว่ากูจะมีหวังมั้ยวะ"

"จริงๆอ่ะ...ยายฝ้ายเนี่ยนะเขิน555กูไม่เคยเห็น"

"จริงนะโว้ย!กูไม่ได้คิดไปเอง"

"ถ้าอย่างนั้นก็ไม่แน่....มึงก็ต้องค่อยๆแย๊บๆไป ดูท่าทีไปก่อน"

"เออ..แค่นี้กูก็นอนหลับแล้ว กูนอนล่ะ"

"เออ..กูก็จะนอนเหมือนกัน...เดี๋ยวตื่นไม่ทันยายฝ้าย...ยิ่งดูถูกอยู่ไอ้น้องคนนี้"

ดินล้มตัวลงนอนตามมาด้วยฝ่างแล้วก็นอนหลับด้วยกันทั้งคู่

ฝ้ายตื่นตั้งแต่ตี5 เธอลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว จนเสร็จแล้ว วันนี้เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มกับกางเกงยีนต์เข้ารูปขายาวสีน้ำเงิน เกล้าผมสูง ทาแป้งกับลิฟมันที่ปาก เอานาฬิกาข้อมือมาใส่ เมื่อตรวจดูทุกอย่างแล้วก็หยิบกระเป๋าสตางค์เหน็บไว้ที่กระเป๋ากางเกงข้างหลัง แล้วหยิบมือถือใส่ไว้ที่กระเป๋าหน้าก่อนที่จะเปิดประตูเดินออกไปจากห้อง

ฝ่างกับดินก็อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วกำลังเปิดประตูออกไปเหมือนกัน

"อ้าว!พี่ฝ่าง พี่ดินตื่นกันแล้วเหรอค่ะ..หรือนอนไม่หลับเพราะแปลกที่ถึงได้ตื่นแต่เช้า"ฝ้ายถามยิ้มๆ

"พวกพี่นอนหลับดี ไม่ต้องห่วงพี่ แต่ที่ตื่นเช้าเพราะมีบางคนดูถูก หาว่าพวกพี่จะทำงานไร่ไม่ไหวก็เลยต้องลบคำสบประมาทหน่อย"ฝ่างบอก

"คิดมากค่ะ..ฝ้ายแค่แซวเล่นๆเอง"ฝ้ายยิ้ม

"แต่พี่จริงจังนะ ทุกเรื่องที่พูดเลยด้วย"ดินยิ้มมองหน้าเธอ

"ค่ะ..งั้นลงไปกินข้าวกันดีกว่า เดี๋ยวจะได้ไปออฟฟิตกัน" ฝ้ายรีบเดินลงบันไดไปทันที

ฝ่างกับดินหันมาพยักหน้าให้กันแล้วเดินตามฝ้ายลงมาข้างล่าง

"อ้าว!ตื่นกันแล้วเหรอตาฝ่าง ตาดิน ทำไมรีบตื่นกันล่ะลูก กว่าฝ้ายจะไปออฟฟิตก็ตั้งเกือบๆ9โมงน่ะ"แม่ถาม

"พวกผมกลัวตื่นไม่ทันยายฝ้ายคับแม่..ยิ่งหาว่าพวกผมจะทำงานในไร่ไม่ไหวอยู่"ฝ่างบอก

"แล้วทำไมฝ้ายตื่นเช้านักล่ะ ถ้าต้องไปออฟฟิต9โมงอ่ะ"ดินถาม

"ยายฝ้ายตื่นจนชินแล้วน่ะตาดิน...เพราะปกติจะออกจากบ้านตั้งแต่ตี4"แม่บอก

"ต่อไปนี้พี่กลับมาแล้ว ฝ้ายก็ไม่ต้องตื่นเช้าแบบนั้นอีกนะ แบ่งงานมาให้พี่รับผิดชอบแทนบ้างก็ได้"ฝ่างบอก

"ไม่ต้องทำหน้าแบบแม่อย่างนั้นหรอกพี่ฝ่าง ฝ้ายไม่ได้ลำบากอะไร ฝ้ายชอบที่ได้ทำในสิ่งที่ชอบ ฝ้ายดีใจที่พี่ฝ่างกลับมาฝ้ายจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงแม่มากจะได้ไปไหนได้อย่างสบายใจเสียที"ฝ้ายยิ้ม

"ฝ้ายจะไปไหนล่ะ"ดินถาม

"ไม่ได้ไปไหนหรอกค่ะ..แค่พูดเฉยๆ"ฝ้ายบอก

"งั้น..พวกเราก็นั่งคอยสักเดี๋ยวนะ ป้าอุ่นกำลังทำข้าวต้มอยู่อีกเดี๋ยวก็กินได้แล้ว"แม่บอก

ครืด ครืดเสียงมือถือของฝ้ายดังขึ้น เธอลุกขึ้นแล้วเดินไปที่หน้าต่าง

"ค่ะ ลุงมิ่ง..ว่าไงนะคะ..ได้ค่ะ..ฝ้ายจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ"ฝ้ายวางสาย

เธอรีบเดินตรงไปที่ประตูบ้านแล้วหยิบรองเท้าบูทแบบทหารพรานมาใส่

"มีอะไรฝ้าย..จะไปไหน"ฝ่างถาม

"คนงานมีปัญหานิดหน่อยค่ะ...ลุงมิ่งโทรมาบอก ฝ้ายจะไปดู แม่คะเดี๋ยวฝ้ายกลับมากินข้าวนะคะ"ฝ้ายบอก

"พี่ไปด้วย ไปไอ้ดิน"ฝ่างบอก

"จะไปก็ตามมาค่ะ"ฝ้ายบอก

เธอเดินไปที่ตู้ข้างประตู เปิดลิ้นชักออกมาแล้วหยิบปืนพกมาเหน็บไปที่เอวใต้เสื้อ แล้วหยิบมีดสั้นสองเล่มเหน็บไปที่รองเท้าทั้งสองข้าง ก่อนจะหยิบปืนลูกซองยาวออกมาแล้วปิดลิ้นชัก

ฝ่างกับดินเห็นที่ฝ้ายทำแล้วหันมามองหน้ากัน

ฝ้ายเดินไปหยิบกุญแจรถแล้วเดินออกไปที่โรงจอดรถ เธอเดินไปที่รถยนต์โฟร์วินสี่ประตูสีดำ เปิดประตูข้างคนขับเอาปืนยาววางที่คอนโซนหน้าแล้วขึ้นไปนั่งติดเครื่องก่อนจะปิดประตู

ฝ่างเดินมาเปิดประตูด้านข้างคนขับแล้วขึ้นไปนั่ง ส่วนดินเปิดประตูด้านหลังแล้วขึ้นมาเช่นกัน

ฝ้ายขับรถออกทันทีที่ฝ่างกับดินขึ้นมาบนรถแล้ว