บทที่หก

ว่านลี่ถิงอดทนรอคอยอย่างมีความหวังถึงแม้ว่านางจะยังไม่เห็นแม่ทัพหนุ่มคู่หมั้นเดินทางมาที่จวนเสียที แต่พอรู้ว่าเขาเดินทางไปราชการด่วนอีกหัวเมืองหนึ่งจึงทำให้นางเซ็งเป็นอย่างมาก อีกทั้งสั่งสาวใช้เอาไว้ว่าถ้าท่านแม่ทัพเผิงเย่ห่าวมาที่จวนหาบิดาให้แจ้งนางด้วย

วันนี้นางคิดว่าจะไปเดินเล่นตลาดหาลู่ทางทำตำลึงให้ตัวเองเสียหน่อย ในเมื่อนางมีไพ่ติดมิติมาด้วยนางอยากไปดูดวงให้คนในเมืองนี้ดูเสียหน่อยว่าจะมีคนสนใจจะดูดวงกับนางบ้างไหม และนางยังคิดจะนำแบบวาดเสื้อผ้าของคนในยุคนี้ดูวาดมันขึ้นมาได้หลายแบบ จะนำไปเสนอร้านที่ขายชุดตัดสำหรับคุณหนูๆทั้งหลายในเมืองหลวงแห่งนี้ดูเสียหน่อย ที่จริงแม้แต่วาดแบบเครื่องประดับนั้นนางก็มีในหัวที่ติดตัวมาจากภพเดิม นางทำงานเกี่ยวกับเรื่องนี้ตั้งแต่เรียนจบจนทำงานเก็บเงินได้ไม่น้อย จนลาออกมาเรียนไพ่ทาโร่แล้วมาโผล่ที่ยุคโบราณแห่งนี้ หรือว่าคือโลกหลังความตายกันนะหรือว่าโลกคู่ขนานกันแน่แพรวาคิดในใจด้วยความสงสัยและหาคำตอบไม่ได้

นางเดินไปที่เรือนหลักของบิดามารดาเพราะนางนั้นแยกเรือนนอนออกมาได้สามปีแล้ว ตั้งแต่ที่นางนั้นปักปิ่นนางกับพี่ชายจึงมีเรือนคนละหลังที่บิดาทำให้กับลูกทั้งสองคน แต่อยู่ในที่ดินเดียวกันตามแบบบ้านเรือนสี่ประสานของคนยุคโบราณเรือนของนางแยกไปทางด้านหลังกับพี่ชาย

ตลอดเวลาเกือบสองอาทิตย์ที่นางมาสวมร่างของว่านลี่ถิงนี้ นางได้เดินมาทานมื้อเช้าร่วมกับครอบครัวพูดคุยกันกับบิดามารดาก่อนที่จะไปร่วมประชุมเช้าในวังหลวงทุกวัน ทำให้นางสนิทกันกับครอบครัวมากยิ่งๆขึ้นไปกับความสัมพันธ์ที่ดีของสถาบันครอบครัว นางจะต้องรักษาครอบครัวที่อบอุ่นนี้เอาไว้ให้ดีไม่ต้องวิ่งตามหาความรักจากคนอื่นให้เสียความรู้สึกอีกต่อไป

วันนี้นางนั้นได้บอกกับมารดาแล้วว่านางจะไปตลาดกับพี่ซิงซิงสาวใช้คนสนิทซึ่งมารดากับบิดานั้นรับรู้ตั้งแต่กินมื้อเช้าด้วยกันแล้ว  นางจึงได้เวลาที่จะออกเดินทางคือยามซือ นางนัดกับสาวใช้ให้บอกคนขับรถม้าพานางออกไปตลาดเมืองหลวงที่คึกคักของเหล่าคุณหนูในห้องหอเหล่าบัณฑิตตามโรงน้ำชา

ตอนนี้รถม้าได้พาว่านลี่ถิงคนใหม่ออกเดินทางไปที่ตลาดย่านการค้าของยุคโบราณที่มีเสน่ห์ให้เดินของคนยุคนี้

ใช้เวลาเดินทางสามเค่อรถม้าก็พานางมาถึงตลาดตอนนี้กำลังมีเหล่าคุณหนูออกมาหาจับจ่ายซื้อของและนัดเจอกันตามโรงน้ำชาตามสถานศึกษา ที่มีเหล่าบัณฑิตมาดื่มชาคุยกันก่อนและหลังเลิกเรียนรู้สึกว่าในเมืองหลวงนี้เจริญไม่น้อยเหมือนกัน

ว่านลี่ถิงเปิดม่านรถม้าดูสองข้างทางจุดหมายของนางคือร้านผ้าขนาดใหญ่ที่จะนำแบบวาดไปนำเสนอเพื่อหาตำลึงเข้าคลังช่วยบิดากับพี่ชาย นางคิดในใจจบพอดีกับคนขับรถม้าบอกว่าถึงแล้วนางจึงเตรียมตัวลงรถม้ากับพี่สาวซิงซิงพอรถม้าหยุดสนิท

ว่านลี่ถิงคนใหม่มองสำรวจตลาดยุคโบราณด้วยความพอใจ

   "พี่ซิงซิงพาข้าไปร้านผ้าที่เจ้าของร้านที่พี่คิดว่าจิตใจดีกว่าร้านที่ใหญ่โตที่คอยต้อนรับเฉพาะคุณหนูทั้งหลายหรือบรรดาชาวบ้านธรรมดาสามารถซื้อใส่ได้ ข้ามีแบบที่ข้านอนวาดเล่นในจวนมาเสนอให้ร้านขายผ้าสำหรับชาวบ้านทั่วไปด้วยจนถึงเหล่าคุณหนูที่ฐานะปานกลางให้ได้ซื้อใส่กันได้"

ว่านลี่ถิงบอกกับสาวใช้คนสนิท

"เจ้าค่ะคุณหนูบ่าวจะพาไปร้านที่สาวใช้ชอบมาซื้อหรือชาวบ้านทั่วไปที่ไม่ได้ร่ำรวยมากสามารถซื้อหาได้เจ้าค่ะคุณหนู เอ่อว่าแต่คุณไปหัดวาดแบบผ้าตั้งแต่เมื่อไรเจ้าคะบ่าวไม่รู้มาก่อนเลย"

สาวใช้ถามด้วยความสงสัยเพราะรับใช้คุณหนูมานานตลอดหลายปีไม่เคยเห็นคุณหนูสนใจเรื่องวาดรูปอะไรเลย นอกจากไปซื้อที่ร้านผ้าใหญ่ๆที่เหล่าคุณหนูทั้งหลายพากันไปแย่งซื้อเพื่อจะอวดกันในงานเลี้ยง แต่หลังจากที่คุณหนูตกน้ำไปฟื้นขึ้นมาสาวใช้ก็เห็นว่าคุณหนูของตัวเองไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแต่เปลี่ยนไปในทางที่ดีน้อยไม่ถามหาแม่ทัพคู่หมั้นเหมือนเมื่อก่อน  และไม่ค่อยออกจากจวนตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องจนถึงวันนี้ก็เกือบสิบวันกว่าเข้าแล้ว สาวใช้คิดในใจแต่ไม่กล้าซักถามคุณหนูของตัวเองเพราะกลัวจะโดนหาว่ายุ่งกับเรื่องของเจ้านายนั้นเอง

"อ้อพอดีข้านอนอยู่เฉยๆมาหลายวันข้าจึงเบื่อจึงลองหัดวาดแบบชุดเสื้อผ้าขึ้นมาดูและข้าก็สามารถทำได้เสียด้วยสิพี่ซิงซิง ต่อไปข้าจะหาตำลึงเข้าจวนช่วยท่านพ่อกับพี่ใหญ่ให้ได้เยอะๆเลยละพี่คอยดูสิ ข้าจะเอาเวลามาทำงานหาตำลึงดีกว่าวิ่งไล่ตามท่านแม่ทัพเผิงเย่เห่าวแล้วละ พี่คอยดูและข้าจะหาทางถอนหมั้นกับเขาให้ได้เลยพี่"

"เจ้าค่ะคุณหนู"  สาวใช้ตอบรับคำพูดของเจ้านายก่อนจะพาเดินเข้าร้านผ้าที่บรรดาสาวใช้ในเมืองหลวงชอบมาซื้อชุดสวยๆไปใส่กัน ตามตำลึงในมือที่มีพอจะซื้อเป็นชุดโปรดของตนเองเวลาวันหยุดหรือมีงานเทศกาลต่างๆในเมืองหลวงที่จัดขึ้นบ่อยมาก

"ร้านนี้แหละเจ้าค่ะคุณหนูที่สาวใช้ชอบมาซื้อกันเพราะราคาไม่แพงมากเจ้าค่ะ" สาวใช้บอกก่อนจะพาคุณหนูของตัวเองเดินเข้าไปในร้านผ้า

ว่านลี่ถิงมองดูชุดในร้านมากมายที่ต่างใช้ผ้าตามตำลึงในมือสำหรับคนทุกชนชั้นให้ได้เลือกซื้อหาไปใส่กันได้ ก็พอใจไม่น้อยเริ่มจากร้านสำหรับคนทั่วไปก่อนแล้วค่อยไปร้านที่ใหญ่โตทีหลังก็ยังไม่สาย

"คุณหนูท่านต้องการซื้อชุดแบบไหนเจ้าคะทางร้านของเรามีทั้งชุดที่ตัดสำเร็จพร้อมใส่ทั้งชุดหรือจะเป็นผ้าพับมีทุกอย่างตั้งแต่ผ้าเนื้อหยาบไปจนถึงผ้าเนื้อนุ่มลื่นที่ใส่แล้วสบายตัวเจ้าค่ะคุณหนู"

เสียงคนขายในวัยยี่สิบกว่าเข้าหาลูกค้าด้วยความเป็นกันเองโดยไม่แบ่งแยกลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการในร้านขายผ้าแห่งนี้

"คือข้าอยากเจอเจ้าของร้านพี่สาวคนสวยช่วยข้าได้ไหมเจ้าคะข้ามีแบบชุดที่วาดเองมาเสนอให้เจ้านายของพี่เจ้าค่ะ "ว่านลี่ถิงเอ่ยปากถามคนที่รับหน้าที่ขายผ้าทันทีเพราะอยากจะคุยเรื่องแบบชุดที่นางวาดแบบนำเสนอก่อน

"คุณหนูรอสักครู่ข้าจะไปถามเก้าแก่ให้เจ้าค่ะ"

พูดจบพี่สาวคนขายก็รีบไปที่หลังร้านเพื่อจะบอกเจ้านายในห้องทำงานเรื่องที่มีคนมาเสนอขายแบบชุดใหม่ให้กับทางร้านทันที

"พี่ซิงซิงพี่อยากได้ชุดไหนข้าจะซื้อให้พี่เองพี่เลือกได้เลย วันนี้ข้าจะจ่ายให้พี่เองพี่ไม่ต้องเกรงใจข้าเพราะถ้าไม่มีพี่ช่วยข้าตลอดเวลาที่ข้าโดนรังแกจากสองคุณหนูจอมเสแสร้ง ข้าคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้พี่เลือกไปฝากพี่เพ่ยเพ่ยด้วยนะอยากตัดเองหรือจะเอาที่ตัดเสร็จแล้วข้าก็ไม่ว่าอะไร"

สาวใช้จะอ้าปากว่าไม่เอาก็โดนคุณหนูหยุดเสียก่อนจึงได้แต่ต้องทำตามที่คุณหนูสั่งเพียงเท่านั้น

"เจ้าค่ะ" สาวใช้ตอบแล้วจึงไปเลือกผ้าไปเผื่อพี่สาวด้วยคุณหนูบอกว่าให้คนละสามชุด นางมองคุณหนูด้วยความซาบซึ่งใจที่เจ้านายเมตตาต่อตัวเองและพี่สาวมาตลอด ที่นายท่านซื้อตัวนางสองพี่น้องมาจากโรงค้าทาสเพื่อมาดูแลบุตรสาวของพวกท่านตั้งแต่พวกนางได้สิบสองปี  สองพี่น้องจึงรักคุณหนูของพวกตนไม่ว่าจะโดนคุณหนูทำโทษบ้างเป็นบางครั้งแต่ไม่เคยหนักหนาอะไร เพราะคนนำไปลือให้คุณหนูของนางดูร้ายกาจทั้งที่จริงแล้วคุณหนูไม่ได้ร้ายกาจอะไรเลย เพียงแต่เอาแต่ใจบ้างก็เรื่องของคู่หมั้นอย่างท่านแม่ทัพเผิงเย่ห่าวเท่านั้นเอง  สาวใช้ซิงซิงคิดในใจก่อนที่จะเลือกผ้าตามที่คุณหนูสั่งแต่นางก็ชำเลืองมองคุณหนูไม่ให้คาดสายตาด้วยเช่นเดียวกัน