บทที่เจ็ด

ว่านลี่ถิงเองก็เดินดูผ้าและเลือกให้สาวใช้ของตัวเองไปด้วยเพราะมองไปแล้วสาวใช้ของนางจะเลือกเพียงผ้าราคาที่ถูกมาก นางจึงตัดสินใจเลือกให้เองเสียเลยแต่ถามสีที่พี่สาวทั้งสองคนชอบเสียก่อนจะให้คนงานขายผ้าอีกคนรับไปคิดตำลึงให้ พอดีกับพี่สาวคนที่ไปหาเถ้าแก่ของร้านขายผ้ามาเชิญนางไปที่ห้องทำงานของเจ้านาย

ว่านลี่ถิงเดินตามพี่สาวไปจนถึงห้องทำงานของเจ้าของร้าน พอเคาะประตูห้องได้รับอนุญาติพี่สาวก็พานางเข้าไปนั่งในห้องเรียบร้อย ก่อนจะขอตัวไปนำน้ำชาขนมมาให้ลูกค้าต่อไปตามหน้าที่

ว่านลี่ถิงมองดูเจ้าของร้านในวัยไม่เกินยี่สิบสองยี่สิบสามปีเห็นจะได้นั่งอยู่ในห้องทำงานต่างฝ่ายต่างมองสำรวจกันทั้งคู่

"สวัสดีคุณหนูได้ยินว่าท่านนำแบบที่วาดมาเสนอให้กับทางร้านหรือข้าซูเมิ่งหลันยินดีที่ได้รู้จักคุณหนูเอ่อ"

"ข้าว่านลี่ถิงเจ้าค่ะยินดีที่ได้รู้จักเถ้าแก่เนี้ยเจ้าค่ะ" ว่านลี่ถิงแนะนำตัวเองหลังจากทั้งสองผ่านการแนะนำตัวกันจบเรียบร้อย

"เอาละคุณหนูว่านลี่ถิงเรียกข้าพี่สาวซูเมิ่งหลันก็ได้เพราะพี่อายุยี่สิบสองแล้ว"

"เจ้าค่ะพี่สาวซูเมิ่งหลัน" ว่านลี่ถิงเรียกตามที่นางบอกด้วยความเต็มใจเหมือนกัน

"ข้าได้ยินคนขายของข้ามาบอกว่าคุณหนูว่านลี่ถิงมีแบบชุดที่วาดเองมานำเสนอ ข้าขอดูแบบเพื่อจะได้รู้ว่ามันซ้ำกันกับที่ข้ามีหรือไม่เพราะที่ร้านยังไม่มีแบบใหม่ๆออกมาเลยช่วงนี้จึงมีแต่แบบเดิมๆอยู่"  ซูเมิ่งหลันบอกกับว่านลี่ถิงอย่างไม่อ้อมค้อม

"ได้เจ้าคะข้ารับรองว่าในแบบวาดที่ข้าวาดจะไม่มีซ้ำกับของทางร้านพี่สาวซูเมิ่งเลยเจ้าค่ะ"

นางจึงนำถุงผ้าแบบวาดออกมาสี่ห้าแบบทั้งของผู้หญิงผู้ชายเด็กหญิงเด็กชายด้วย

ซูเมิ่งหลันหยิบมาดูด้วยความสนใจและเบิกตากว้างกับแบบวาดที่แปลกตาและสวยงามทั้งของเด็กของผู้ใหญ่จนมือนางสั่นด้วยความตื่นเต้นและมองหน้าว่านลี่ถิงสลับกับแบบผ้าในมืออย่างเหลือเชื่อ

"พี่สาวซูเมิ่งสนใจไหมคะถ้าไม่ชอบข้าจะได้นำไปเสนอร้านอื่นถ้าทางร้านของพี่สาวซูเมิ่งไม่สนใจแบบวาดที่ข้านำมาเสนอเจ้าค่ะ"   ว่านลี่ถิงพูดหลังจากมองดูเจ้าของร้านสาวที่มองดูแบบเสื้อผ้าของนางด้วยความตกใจอยู่จนลืมนางที่นั่งรอคำตอบอยู่

"ไม่ได้เอ่อพี่สาวขอโทษน้องว่านลี่ถิงด้วยที่เสียมารยาทแล้ว พี่ชอบทุกแบบที่น้องสาวว่านลี่ถิงวาดเลย เอาอย่างนี้เรามาคุยว่าน้องสาวว่านลี่ถิงต้องการราคาค่าวาดแบบที่เท่าไรในแต่ละแบบวาดทั้งห้าแบบนี้ละ"

ซูเมิ่งหลันถามด้วยความจริงจัง

"พี่สาวซูเคยซื้อแบบไหนละเจ้าคะลองบอกข้ามาก่อนแล้วข้าจะเสนอที่ข้าต้องการให้พี่สาวอีกทีเจ้าค่ะ"

"ที่ผ่านมาพี่สาวจะซื้ออยู่ที่แบบละ5ตำลึงทองกับแบบพื้นๆทั่วไปถ้าแบบที่วาดยากมากหน่อยที่มีลวดลายเยอะๆก็แบบละ10ตำลึงทองแต่แบบที่น้องสาวว่านลี่ถิงวาดมาให้พี่สาวดูในวันนี้มันสวยมากจนเหมือนมันมีชีวิตเลย ถ้าพี่ตัดชุดออกมาตามแบบผ้าพี่ว่าจะต้องขายดีมากๆเลยและพี่สาวไม่เคยเห็นคนในเมืองหลวงที่มีชุดแบบนี้ออกมาสวมใส่เลย"   ซูเมิ่งหลันตอบพร้อมทั้งลูบแบบวาดด้วยความหลงไหล

"ถ้าพี่สาวซื้อในราคาที่มากกว่าคนอื่นแบบละห้าตำลึงทองน้องสาวว่านลี่ถิงจะพอใจไหม"   นางลองถามหยังเชิงสาวน้อยตรงหน้า

ว่านลี่ถิงมองหน้าของพี่สาวซูเมิ่งหลันคนนี้นิสัยใช้ได้เลยทีเดียวเหมาะที่จะร่วมธุระกิจกับร้านขายผ้าของนางได้และในหัวของว่านลี่ถิงนั้นยังมีแบบวาดอีกมากมายที่จะนำมาให้กับพี่สาวซูเมิ่งได้ตลอด นางมองว่าถ้าขายขาดนางจะได้มาสอง50ตำลึงทองแต่ถ้านางกินแบบระยะยาวในสองส่วนกับแบบที่นางวาดและขายได้นางก็จะมีรายได้กินไปตลอด ที่นางมั่นใจเพราะที่ร้านนั้นขายให้คนทุกชนชั้นนั้นเองถือว่าครอบครัวพี่สาวซูเมิ่งหลันนั้นมีนิสัยไม่ดูถูกคนและไม่เอาเปรียบคนด้วย

"ว่าอย่างไรละน้องว่านลี่ถิงพอใจในราคาที่พี่สาวเสนอให้ไหม"  นางถามย้ำอีกครั้งเพื่อรอคำตอบจากสาวน้อยตรงหน้า

"พี่สาวซูเมิ่งเจ้าคะข้าขอเสนอราคาที่ข้าต้องการในแบบผ้าของข้าให้พี่ลองพิจารณาดู พี่สาวคือคนลงทุนตัดเย็บและวางขายข้าจะวาดแบบมาให้เดือนละสี่แบบทั้งแบบทั่วไปของคนที่ทำงานสาวใช้ คุณหนูคุณชาย ทุกชนชั้นเด็กหญิงชายรวมถึงแบบของเครื่องประดับที่เข้าชุดกันของแต่ละชุดทั้งใส่ออกงานและใส่ในแต่ละวันของเหล่าคุณหนูคุณชาย  ข้าจึงจะขอสองส่วนของกำไรเฉพาะส่วนที่ข้าออกแบบให้พี่สาวซูเมิ่งเพียงเท่านั้นและทางร้านของพี่จะมีแบบชุดใหม่ๆออกมาในทุกเดือนอยู่ที่ว่าพี่จะมีช่างตัดเย็บชุดที่ข้าออกแบบนั้นทันหรือเปล่าละเจ้าคะ" ว่านลี่ถิงถามรวดเดียวจบจนต้องยกน้ำชาขึ้นดื่ม

ซูเมิ่งมองสาวน้อยตรงหน้าด้วยความสนใจเด็กสาวที่อายุไม่ถึงสิบแปดแต่คุยงานได้แบบรื่นไหลอีกทั้งไม่เอาตำลึงที่นางยื่นเสนอให้ แต่เลือกรับส่วนแบ่งของรายได้ของแบบวาดแต่ละชุดสามารถทำตำลึงได้ไปตลอดที่ร่วมงานกับทางร้านของนาง ซูเมิ่งหลันคิดในใจอย่างรอบครอบจึงตอบคำถามของสาวน้อยตรงหน้าไปว่า

"ถ้าพี่สาวรับข้อเสนอกับเจ้าพี่สาวจะไม่ขาดทุนใช่หรือไม่เจ้าจะมีแบบผ้าใหม่ๆออกมาให้พี่สาวทุกเดือนจริงหรือ ไม่ใช่พี่สาวดูถูกน้องสาวว่านลี่ถิงนะแต่เพื่อความมั่นใจที่พี่จะร่วมงานกับน้องสาวแล้วพี่ต้องการความมั่นใจเช่นเดียวกัน ถ้าอย่างนั้นพี่สาวจะทำสัญญากันละฉบับเพื่อลงชื่อให้เป็นหลักฐานและน้องสาวจะต้องส่งแบบให้กับร้านของพี่สาวเจ้าเดียวเพียงเท่านั้น"

ซูเมิ่งหลันบอกกับสาวหน้าตรงหน้าที่นั่งฟังนางคุยด้วยความตั้งใจและรอคำตอบกับไปในตอนนี้

"ได้ข้าให้สัญญาว่าจะออกแบบวาดชุดทุกอย่างนั้นให้กับร้านผ้าของพี่สาวซูเมิ่งเพียงเท่านั้นเจ้าค่ะ และข้ายังจะแถมชุดเครื่องประดับให้พี่สาวอีกสองชุดในวันนี้ด้วย ข้ายังมีแผนการขายให้พี่สาวอีกตอนวางขายผ้าในแบบที่ข้าวาดให้พี่สาวด้วยละเจ้าค่ะ ส่วนแบ่งนั้นข้าไม่รีบร้อนข้ารอได้ขอให้พี่สาวหาช่างที่จะตัดเย็บให้ทันกับแบบวาดของข้าก็พอ"

   ว่านลี่ถิงพูดจบนางจึงหยิบแบบชุดเครื่องประดับในถุงผ้าออกมาแถมให้กับพี่สาวซูเมิ่งหลันไปอย่างใจป้ำเพราะนางยังมีอีกเยอะ "รับรองว่าถ้าแบบที่ข้าวาดนั้นพี่สาวทำออกมาวางขายในเดือนนี้ ทำตามที่ข้าเสนอถ้าข้ายังอยู่ในเมืองหลวงไม่ได้เดินทางไปที่ไหนข้าจะมาช่วยท่านขายที่นี้ด้วยเจ้าค่ะ"

จากนั้นนางก็บอกแผนงานที่นางเคยทำในภพเก่าให้พี่สาวซูเมิ่งหลันฟังจนละเอียดจนซูเมิ่งหลันอึ้งจนพูดไม่ออกกับความคิดของสาวน้อยตรงหน้านี้นางอายุสิบเจ็ดปีจริงๆหรือ

แล้วแบบเครื่องประดับที่นางให้มานี้มันสวยและเข้ากับชุดที่นางออกแบบให้มาแล้ว ซูเมิ่งหลันมองด้วยความตื่นเต้นกับสิ่งที่นางกำลังร่วมงานกับสาวน้อยคนนี้เสียแล้วสิถ้าทุกอย่างสำเร็จนางกับมารดาคงจะมีความสุขกับกิจการร้านผ้านี้ไม่น้อย