LOGINShare
บทที่ 151
Latest chapter
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1366
เซียวม่อไม่มีอาการมึนเมาแม้แต่น้อย และมองฉวีเต้ายางด้วยสายตาอึมครึม“ท่านฉวี ข้าตั้งใจจะให้ท่านมาเป็นที่ปรึกษา ท่านยินดีหรือไม่?”ฉวีเต้ายางรู้สึกว่า ตนเองในเวลานี้เหมือนกับเนื้อชิ้นหนึ่ง ที่อาจจะถูกเซียวม่อกลืนกินได้ทุกเมื่อทันทีที่เซียวม่อปาจอกสุรา เหล่าองครักษ์ก็ปรากฏตัวขึ้น และขวางทางฉวีเต้ายางไว้ฉวีเต้ายางเรียกได้ว่าเผชิญกับสถานการณ์ยากลำบากเขาแค่อยากกลับไปบ้านเกิด พร้อมกับพามารดาไปใช้ชีวิตในช่วงบั้นปลายอย่างสงบสุขยิ่งไปกว่านั้น ฉู่อ๋องผู้นี้ดูแล้วไม่เหมือนผู้นำที่เฉลียวฉลาดลำพังแค่ท่าทีบังคับขู่เข็ญ ก็มิใช่การกระทำของสุภาพชนแล้ว“ท่านอ๋อง ข้าน้อยมีคุณธรรมความสามารถอันใด ถึงได้ถูกท่านเลือก?” คำถามของฉวีเต้ายางนี้ เป็นการถามอย่างจริงจังเมื่อวานถูกฮ่องเต้ตำหนิไปยกใหญ่ ความภูมิใจในความเป็นคนมีความสามารถที่เคยมีในตอนแรกหมดสิ้นไปแล้ว เหลือเพียงแต่ความสงสัยในตัวเองหากฉู่อ๋องต้องการที่ปรึกษา คงมีคนนับหมื่นนับพันมายืนรอต่อแถว เหตุใดจะต้องมายึดติดกับเขา?เซียวม่อเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา“ท่านฉวี ข้าปรารถนาผู้ที่มีความสามารถ“ความสามารถของท่าน ตลอดสองปีที่ผ่านมา ทุกคนในเมืองล
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1365
บุตรตัวปลอมทั้งสองตัวนี้ เฟิ่งจิ่วเหยียนมีแผนของนาง“ตอนนี้ฝ่าบาทเสด็จออกตรวจตราเมืองชายแดน มิใช่ความลับอีกแล้ว“ลูก ๆ ไม่ได้อยู่ข้างกาย หม่อมฉันรู้สึกกังวลไม่มากก็น้อย“ดังนั้น หม่อมฉันคิดว่าจะนำตัวปลอมมาแทนตัวจริง ให้องครักษ์พาบุตรตัวปลอมทั้งสองตัวนี้กลับไปยังวังหลวง เพื่อมิให้สายลับตามหาตำแหน่งที่อยู่ของพวกอาหลิ่นไปทั่วทุกที่ แล้วเอาชีวิตของพวกเขามาข่มขู่ท่านกับหม่อมฉัน”เซียวอวี้เห็นด้วยอย่างยิ่ง“ทำตามที่เจ้าพูด แต่ว่า...”เขาหยุดอยู่ครู่หนึ่ง “เรามีข้อเสนอ”เฟิ่งจิ่วเหยียนมองเขาด้วยสีหน้าจริงจัง: “ท่านพูดมา”“พรุ่งนี้ค่อยส่งพวกมันไปเถอะ”เขายังอยากอุ้มพวกมันอีกสักหน่อยเฟิ่งจิ่วเหยียนริมฝีปากยกยิ้ม “ได้เพคะ”เซียวอวี้ยังคิดถึงลูก ๆ แล้วนางจะไม่คิดถึงได้อย่างไรแต่นางรู้ดีว่า ตัวปลอมก็คือตัวปลอม ก็มีแต่เซียวอวี้เท่านั้นที่ใช้พวกมันมาปลอบโยนเซียวอวี้ไม่รอจนถึงตอนดึก ตอนนี้ก็อุ้มตัวหนึ่งไว้ในอ้อมแขนเขายังแกล้งทำเป็นว่าดูกลไกภายในของหุ่นจำลองเท่านั้น“ของสิ่งนี้ ตงฟางซื่อทำขึ้นมาได้อย่างไร?”เฟิ่งจิ่วเหยียนมองออกแค่ไม่เอ่ยออกมา......วันรุ่งขึ้น ฉวีเต้ายางลาออกจา
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1364
“ฝ่า ฝ่าบาท กระหม่อม...กระหม่อมไม่ได้คิดให้ถี่ถ้วน”“กระหม่อมรู้เพียงว่า ผู้ลี้ภัยเหล่านี้หิวโหยอย่างมาก“กระหม่อมเพียงแต่คิดจะช่วยเหลือพวกเขา...”ฉวีเต้ายางไม่คิดว่าการตั้งใจดีจะกลับกลายเป็นผลเสียเช่นนี้ หากมิใช่ฮ่องเต้ทรงตักเตือน เขาคงไม่รู้ว่า ตนเองทำผิดใหญ่หลวงครั้งแรกที่เขาพามารดามาที่เมืองลี่หย่วน ก็เห็นผู้คนล้มตายเพราะความหิวโหยอยู่เกลื่อนกลาด ผู้ลี้ภัยน่าเวทนายิ่งนัก พวกเขาคุกเข่าตรงหน้าเขา และขออาหารจากเขาเขายังได้เห็นกับตา เด็กหิวตายตรงหน้าเขาดังนั้น เขาจึงไม่สนใจคำคัดค้านของเจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ ดึงดันที่จะเปิดยุ้งฉางแจกจ่ายข้าวเขายังบังคับให้คนรวยในเมืองช่วยเหลือด้วย เมื่อคนรวยเหล่านั้นมาร้องทุกข์กับเขา เขาก็ไม่สนใจ ในสายตาของเขา คนรวยต้องช่วยเหลือคนจน นั่นถึงจะเป็นคนดี มิเช่นนั้นจะถือเป็นคนรวยที่ไร้ความเมตตาคนรวยเหล่านี้ จึงควรนำเสบียงอาหารของตนออกมาช่วยเหลือผู้ลี้ภัยทว่าคำพูดของฮ่องเต้ในตอนนี้ กลับตำหนิเขาจนได้สติเขาเลี้ยงดูผู้ลี้ภัยเหล่านั้นมากเกินไป ภายในเมืองลี่หย่วน มีผู้ลี้ภัยที่เกียจคร้านจำนวนมาก จริงอยู่ที่พวกเขาไม่ลักขโมย ก็เพราะอาหารแ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1363
ผู้ลี้ภัยในเมืองลี่หย่วนคุกเข่าลงบนพื้น ต่างเตรียมพร้อมที่จะปลิดชีพตนเองเซียวอวี้สั่งการอย่างเด็ดขาด ให้เจ้าหน้าที่ทหารจับกุมพวกเขาทันใดนั้นเสียงโอดครวญก็ดังระงมไปทั่ว“ไปเรียกฉวีเต้ายางมาพบเราเดี๋ยวนี้!”ไม่นานนัก ฉวีเต้ายางก็มาถึงโรงพักแรมเขาคุกเข่าต่อหน้าฮ่องเต้ ใบหน้าดูเหลืองซูบซีด“กระหม่อมถวายบังคมฝ่าบาท”เซียวอวี้ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา“เราส่งเจ้ามาเป็นนายอำเภอที่เมืองลี่หย่วน แล้วเจ้าจัดการกับผู้ลี้ภัยเหล่านี้อย่างไร?”ฉวีเต้ายางตอบด้วยอาการตัวสั่นงันงก“กระหม่อมจัดการเปิดยุ้งฉางแจกจ่ายข้าวสาร โดยเฉพาะที่จวนของคนรวย เพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาทุกคนจะมีอาหารกิน“ฝ่าบาท ผู้ลี้ภัยในเมืองลี่หย่วนมิใช่โจรผู้ร้าย พวกเขาแค่ต้องการหนทางอยู่รอด“กระหม่อมขอร้องฝ่าบาท โปรดให้พวกเขาอยู่ต่อเถิด!”สายตาของเซียวอวี้ดูเย็นชา“ทางการต้องนำข้าวมาช่วยทุกวันรึ”ฉวีเต้ายางพยักหน้า: “พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท!”ในดวงตาของเซียวอวี้ฉายแววเหยียดหยัน“ไม่ใช่ข้าวของเจ้า แต่เจ้ากลับใจดีเอื้อเฟื้อ”ทุกวันต้องแจกจ่ายข้าว ไม่แปลกใจเลยที่ภาษีของเมืองลี่หย่วนก็เก็บไม่ได้ ซ้ำยังเป็นหนี้คลังหลวงอยู่ตลอดเวล
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1362
ตามเสียงรับสั่งของฮ่องเต้ เหล่าองครักษ์ก็ขับไล่ผู้ลี้ภัยเหล่านั้นออกไปในขณะนั้นเอง ชายผู้หนึ่งในชุดเจ้าหน้าที่ทางการก็วิ่งเข้ามา และคุกเข่าลงหน้ารถม้าเสียงดัง “ตึง”“กระหม่อมถวายบังคมฝ่าบาท!“ฝ่าบาท ขอท่านได้โปรดปล่อยผู้ลี้ภัยเหล่านี้เถิด!“พวกเขาล้วนเป็นคนที่ขยันหมั่นเพียร!“กระหม่อมยินดีเอาศีรษะบนคอเป็นประกันว่า ตั้งแต่ที่พวกเขาเข้ามาในเมืองลี่หย่วน ก็ไม่เคยทำ...”คำพูดยังเอ่ยไม่ทันจบ ผ้าม่านรถม้าก็ถูกเปิดขึ้นภายใต้สายตาอันน่าเกรงขามของจักรพรรดิ ผู้คนภายนอกต่างก็คุกเข่าลงเซียวอวี้มองดูเจ้าหน้าที่ที่อยู่บนพื้นคนผู้นี้ เขาจำได้คือนายอำเภอที่เขาเลือกเอง---ฉวีเต้ายางไม่รู้ว่าเป็นจอหงวนของปีใด และยังเป็นลูกที่กตัญญูด้วยตอนที่เขาจะส่งคนมายังเมืองชายแดน บรรดาขุนนางต่างหวาดกลัวที่จะถูกเลือก มีเพียงฉวีเต้ายางเด็กหนุ่มคนนี้ที่เป็นฝ่ายก้าวออกมาฉวีเต้ายางริมฝีปากสั่นเทา ดูออกว่าสุขภาพของเขาไม่ดีนัก ใบหน้าซีดไร้เลือดฝาด“ฝ่าบาท กระหม่อมขอให้ท่านทรงผ่อนผันด้วยเถิด”เซียวอวี้ทำราวกับไม่ได้ยิน ปล่อยผ้าม่านลงมา ปิดกั้นคำวิงวอนของฉวีเต้ายางที่อยู่ด้านนอก“เดินทางต่อ ไปโรงพักแรม
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1361
สำหรับเซียวอวี้แล้ว การเก็บภาษีของเมืองฝานหลูคล้ายกับเพิ่มดอกไม้บนผ้าทอลวดลาย ทำให้สิ่งที่ดีอยู่แล้วดียิ่งขึ้นเท่านั้นทว่าสำหรับเซียวม่อ กลับเป็นเรื่องที่สำคัญอย่างยิ่งนี่เกี่ยวข้องกับเขาว่าจะได้รับจากในนั้นมากน้อยเพียงใดเพราะในภายภาคหน้า เงินเหล่านี้จะเป็นค่าเบี้ยหวัดทหารในการก่อกบฏของเขา!นี่เซียวอวี้กำลังตัดเส้นทางการเงินของเขา!เซียวม่อไม่อาจทนได้แม้แต่น้อย จึงลุกขึ้นทันที โดยไม่สนใจแผลเก่าบนตัวที่ยังไม่หายดี“ข้าต้องไปพบฝ่าบาท! ท่านหยวน ท่านไปกับข้า!”หยวนตั๋วตอบรับไปตามสถานการณ์ ดวงตาที่หลุบต่ำลง ซ่อนความมืดมัวเอาไว้หากข่มกลั้นไม่ได้เพียงนี้ จะทำการใหญ่ได้อย่างไรทว่า ในฐานะเป็นหมากของแคว้นตงซาน เซียวม่อเป็นเช่นนี้ ก็เพียงพอแล้วทั้งสองมาถึงโรงพักแรมทหารที่เฝ้าคุ้มกันอยู่ที่โรงพักแรมบอกพวกเขาว่า“ฝ่าบาทมิได้ประทับอยู่ในโรงพักแรม”เซียวม่อกัดฟันกรอดนี่เซียวอวี้ตั้งใจจะไม่พบเขากระมัง!ตกลง เช่นนั้นก็ไปที่ว่าการเซียวอวี้ทำเช่นนี้ เจ้าหน้าที่เหล่านั้นจะไม่มีความเห็นได้อย่างไร?ผลงานของเจ้าหน้าที่ท้องถิ่น ล้วนต้องพึ่งพาราษฎร!ณ ที่ว่าการที่นี่กลับไม่มีใครกล้
You may also like
ท่านอ๋องกับพระชายาพาลูกหนีภัยธรรมชาติ
หลันซานอวี่124.3K viewsสนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ม่อเยี่ยน663.2K viewsอ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
จุ้ยหลิงซู687.9K viewsท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป
ป่าดอกท้อ22.8K viewsรักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า
ไห่ถาง7.8K viewsนิยายเรื่องนี้ไม่มีตัวร้าย
วอลจู105 viewsทะลุมิติมาเป็นพระชายาของอ๋องไร้ใจ
วริษา1.2K viewsกลับมาครั้งนี้ข้าขอทวงแค้น
วริษา1.1K views
