MasukShare
บทที่ 150
Bab terbaru
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1697
เสียวอู่หันกลับไปมองหยวนจั้น“หา? เจ้าเป็นคนโง่หรือ? ข้าแค่พูดเปรียบเทียบ เจ้าฟังไม่เข้าใจหรือ? ก็ไม่ได้ตั้งใจจะให้เจ้าไปกินจริง ๆ...”เซียวอวี้ตะคอกด้วยความโมโห“พอได้แล้ว! อย่าให้ข้าได้ยินคำนั้นอีก!”มุมปากของเสวียนหลิงเฟิงมีรอยยิ้ม“เสียวอู่ ข้าจะบอกเจ้าว่า ตอนเจ้ายังเด็ก... ก็เคยกินสิ่งนั้นจริง ๆ”เสียวอู่: ?!!“ท่านอาจารย์! ท่าน... ท่านคงไม่ได้โกหกข้ากระมัง!”เวลานั้น ศิษย์คนหนึ่งที่อยู่ตรงลานกว้างก็ยืนยันเช่นเดียวกัน“เสียวอู่ เป็นความจริง!“ข้าเห็นกับตาตัวเอง!“ตอนนั้นเจ้ายังเด็กมาก ยังเดินไม่ได้เลย วันนั้นเจ้าถ่ายหนักใส่เบาะนอนยาว พวกเรากลับมาจากการฝึก ก็เห็นเจ้าใช้นิ้วจิ้ม...”ใบหน้าของเสียวอู่กระตุก ราวกับถูกฟ้าผ่า ตาเบิกโพลง อ้าปากค้างเฟิ่งจิ่วเหยียนเห็นว่าพวกเขายิ่งนอกเรื่องไปไกล จึงรีบดึงกลับมาที่หัวข้อสนทนาเดิม“ฝ่าบาท เรื่องที่เสียวอู่ตายแล้วฟื้น ยังต้องจัดการอย่างรอบคอบ”เซียวอวี้กล่าวด้วยน้ำเสียงขรึม“บนโลกนี้ จะไม่มีคนชื่อเสียวอู่อีกต่อไป”เสียวอู่ตัวสั่นเล็กน้อย“ศิษย์... ศิษย์พี่ ท่านยังจะฆ่าข้าอีกหรือ?!”เสวียนหลิงเฟิงเตือนอย่างจนใจ“ที่ฝ่าบาทพ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1696
เสียวอู่หลบซ่อนอยู่ในที่ลับมาตลอด แต่เขาไม่อาจทนเห็นอาลี่ถูกทอดทิ้งได้จริง ๆ อดไม่ไหวชั่วขณะ จึงพุ่งออกมาเนื่องจากความไวของเขารวดเร็วอย่างมาก แม้แต่หยวนจั้นก็ไม่อาจรั้งเขาไว้ได้ทันหยวนจั้น: ...ไม่กลัวคู่ต่อสู้อย่างถานไถเหยี่ยน แต่กลัวสหายร่วมทีมอย่างเสียวอู่ใต้ชายคาระเบียงเซียวอวี้มีสีหน้าคร่ำเคร่ง จ้องมองที่เสียวอู่“เจ้าตายไปแล้วมิใช่หรือ”เฟิ่งจิ่วเหยียนฟังออกถึงความหมายแฝงของเขา—เสียวอู่ไม่ควรปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนเสียวอู่ลูบคอของตัวเอง หัวเราะแหะแหะ พึมพำกับตัวเองด้วยท่าทางเซ่อซ่า“อ้อ... ข้าควรจะตายไปแล้ว“ข้าตายไปนานแล้ว... แต่วิญญาณของข้าหวนกลับมาอีก เป็นไปได้อย่างไร พวกท่านมองเห็นวิญญาณได้ด้วยหรือ... ภูเขาหวูหยาช่างเป็นดินแดนกำเนิดของอัจฉริยะจริง ๆ! ฮ่า! ฮ่า!”เขาฝืนหัวเราะอยู่สองครั้ง ทันใดนั้นก็ยกแขนสองข้างเหยียดตรงไปข้างหน้า สองเท้าชิดกัน แล้วกระโดดมาข้างหน้าอู๋ไป๋: ไม่สิ นี่จะแสดงตบตาเช่นนี้เลยหรือ?ในตอนนั้นเอง เสียวอู่ก็แสดงต่อไปไม่ไหวแล้วเขาคุกเข่าลงเสียงดัง “ตึง”“ศิษย์พี่! ฮือ ๆ... อย่าฆ่าข้าเลย! ท่านถือว่าข้าตายไปแล้วก็ได้!”เสวียนหลิงเฟิงได้ยิน
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1695
เหตุใดอาลี่ถึงร้องไห้กับเซียวอวี้ เพราะถึงแม้เขาอายุยังน้อย แต่ก็รู้วิธีจัดการที่เหมาะสมกับเสด็จพ่อและเสด็จแม่มานานแล้วเสด็จแม่ดูเหมือนจะรักและเอ็นดูเขามาก แต่หากเสด็จแม่ตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าเขาจะร้องไห้หรืออ้อนวอนเพียงใด เสด็จแม่ก็จะไม่เปลี่ยนใจอย่างแน่นอนเสด็จพ่อไม่เหมือนกันเสด็จพ่อดูเหมือนจะดุและเข้มงวด แต่แค่เขาร้องไห้ ไม่ว่าเรื่องใดเสด็จพ่อจะรับปากเขาทุกเรื่อง“เสด็จพ่อ! เสด็จพ่อ!” อาลี่น้ำมูกน้ำตาไหลเป็นทาง ส่งเสียงสะอึกสะอื้น ร้องไห้ได้น่าสงสารยิ่งนักเสียงร้องไห้นั้น ทำเอาเซียวอวี้ที่ได้ยินถึงกับขอบตาแดงเล็กน้อยเขาอุ้มอาลี่ขึ้นมาโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น สายตาที่มองไปยังเฟิ่งจิ่วเหยียน เต็มไปด้วยความวิงวอน“จิ่วเหยียน เราเข้าใจเป็นอย่างดีว่า การใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวอ้างว้างบนภูเขา ความเป็นอยู่นั้นยากลำบากเพียงใด อาลี่ยังเด็กนัก ต่อให้เจ้าตัดใจได้ แต่เราไม่อาจตัดใจได้“ช่างเถอะน่า พวกเราอย่าไปบังคับเขาเลย ต่อให้เขาไม่สามารถทำอะไรสำเร็จเป็นชิ้นเป็นอัน ต่อให้เขาโตขึ้นจะเป็นคนไร้ประโยชน์ พวกเราก็สามารถดูแลเขาให้มีชีวิตสุขสบายได้“การที่พวกเรารวมแผ่นดินเป็นหนึ่ง ก็ไม่ใช่เพื
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1694
พอเสวียนหลิงเฟิงเห็นเงาแผ่นหลังของเสียวอู่ ตรงขมับถึงกับเต้นตุบ ๆเจ้าศิษย์ตัวแสบ วิ่งเร็วกว่ากระต่ายเสียอีกเฟิ่งจิ่วเหยียนตามเซียวอวี้มาที่ภูเขาหวูหยา หนึ่งคือคิดจะถามให้ชัดเจนต่อหน้า เกี่ยวกับเรื่องราวในอดีตของอดีตฮ่องเต้กับหยวนเฟย และสองคือ ก่อนหน้านี้ที่พวกเขาติดอยู่ในแคว้นตงซาน โชคดีที่เสวียนหลิงเฟิงมองการณ์ไกล อาศัยความสัมพันธ์ระหว่างเสียวอู่กับตระกูลหยวนเป็นจุดเริ่มต้น โน้มน้าวท่านผู้เฒ่าหยวนมาเข้าร่วมในทางอ้อม และช่วยเหลือพวกเขาไว้ได้ ดังนั้นจึงตั้งใจมาขอบคุณโดยเฉพาะแน่นอนว่า ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่สำคัญยิ่งกว่า...อาลี่ถูกเสด็จพ่อและเสด็จแม่จูงมือไว้ กำลังมีความสุขกับช่วงเวลาที่ไม่เคยได้ครอบครองเพียงลำพังมาก่อนเขาถามด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสา“เสด็จพ่อ! เสด็จแม่! พวกท่านไม่ต้องการพี่ชายกับน้องชาย ต้องการลูกคนเดียวแล้วใช่หรือไม่?”มิเช่นนั้นเหตุใดถึงพาเขาออกมาเที่ยวเล่นเพียงคนเดียว?เฟิ่งจิ่วเหยียนกับเซียวอวี้สบตากันแวบหนึ่ง ไม่รู้จะบอกกับอาลี่อย่างไร—พวกเขามาหาอาจารย์สอนวรยุทธ์ให้เขาลูกศิษย์ของภูเขาหวูหยาพาพวกเขามายังเรือนหลักก่อนเข้าประตู เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้วเล็ก
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1693
เสวียนหลิงเฟิงรู้ถึงจุดประสงค์ในการมาของท่านผู้เฒ่าหยวน จึงมีท่าทีสุขุมเยือกเย็น“หากเพื่อเรื่องของหยวนเฟย เกรงว่าการเดินทางมาครั้งนี้ของท่านทั้งสองคงเสียเที่ยวแล้ว”คิ้วสองข้างของท่านผู้เฒ่าหยวนขมวดเข้าหากันส่วนหยวนจั้นกลับจ้องมองที่เสวียนหลิงเฟิง พร้อมประสานมือคำนับอย่างนอบน้อม“ท่านผู้เฒ่า พวกเรา...”เสวียนหลิงเฟิงยกมือขึ้นเล็กน้อย “ไม่จำเป็นต้องทำความเคารพข้ามากถึงเพียงนี้ ข้าเลิกยุ่งเกี่ยวกับเรื่องทางโลกมานานแล้ว คำตอบที่พวกท่านต้องการ ข้าไม่อาจให้พวกท่านได้”หยวนจั้นยังคิดจะซักถามต่อ แต่ถูกท่านผู้เฒ่าหยวนห้ามไว้“ไม่รู้กาลเทศะ! ในเมื่อท่านผู้เฒ่าเสวียนบอกว่าไม่รู้เรื่อง เจ้าจะยังถามต่อไปไย?”หยวนจั้นก้มหน้าลง “ขอรับ ท่านปู่”เสียวอู่รู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่ไม่ปกติ จึงคลี่คลายสถานการณ์“ท่านอาจารย์ เมื่อครู่มิใช่บอกว่าจะไปกินข้าวหรือ? ข้าหิวจะแย่แล้ว!”เสวียนหลิงเฟิงมองเสียวอู่ด้วยสายตาที่เมตตา“เจ้านี่นะ อยู่ข้างนอกตั้งนาน เหตุใดกลับอ้วนขึ้นเล่า?”เสียวอู่ไม่กล้าที่จะบอกว่า ถึงแม้เขาจะถูกจับตัวไปบ่อย ๆ แต่เรื่องการกินไม่เคยบกพร่องอาจารย์และศิษย์สองคนเดินไปข้างหน้า
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1692
ในจดหมายของถานไถเหยี่ยน ระบุไว้ชัดเจนว่า ก่อนที่หยวนเฟยจะเข้าวัง ก็ได้ให้กำเนิดบุตรคนหนึ่งเซียวอวี้มีสีหน้าเหม่อลอย สำหรับชาติกำเนิดของตัวเอง มีความสงสัยเพิ่มขึ้นมาหลายส่วนมารดาแท้ ๆ ของเขา ไม่ใช่ซูเฟยจริงหรือเมื่อคิดอย่างถี่ถ้วน ดูเหมือนว่าทุกสิ่งจะมีร่องรอยให้ติดตามได้เขาเคยถามคนเก่าแก่ในวังในตอนนั้นเสด็จแม่ได้นำทารกที่อยู่ในห่อผ้าเข้ามาในวังครอบครัวมารดาของนางเสื่อมอำนาจ หลังเผชิญโรคระบาดก็เหลือนางเพียงคนเดียว จนได้รู้จักกับอดีตฮ่องเต้ที่นอกวัง หลังจากได้รับความโปรดปรานจากอดีตฮ่องเต้และถูกพาเข้าวัง ในเวลาไม่กี่เดือนก็ถูกแต่งตั้งเป็นซูเฟย...“ฝ่าบาท?” เฟิ่งจิ่วเหยียนเรียกเขา ดึงความคิดของเขากลับมาเซียวอวี้เพ่งมองไปที่นาง ริมฝีปากบางเปิดขึ้นเล็กน้อย“หากหยวนเฟยให้กำเนิดบุตรของอดีตฮ่องเต้ตั้งแต่แรก เหตุใดจึงไม่อาศัยโอกาสนี้เข้าวัง? ตอนนั้นนางถูกส่งมายังแคว้นหนานฉี ไม่ใช่เพื่อจะเข้าใกล้อดีตฮ่องเต้ และวางแผนลอบทำร้ายเขาหรอกหรือ”เฟิ่งจิ่วเหยียนแววตาสงบนิ่ง“ท่านผู้เฒ่าหยวนเคยกล่าวว่า เรื่องที่ให้หยวนเฟยใช้กลยุทธ์สาวงามนั้น ไม่มีการบังคับ แต่เป็นความสมัครใจของหยวนเฟย“ใ
Anda juga akan menyukai
ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ
ประดับดิน14.4K Dibacaอ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
จุ้ยหลิงซู823.7K Dibacaภรรยามิหวนคืน
ไห่ถาง15.9K Dibacaหลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก
จิ้งซิง507.3K Dibacaฮองเฮาจอมซุ่มซ่ามของเจิ้น
Yuyueyuan252 Dibacaภพใหม่นี้ข้าอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น
Tuk Kung8.8K Dibacaลัทธินิยมสาวอ้วน (ไอดอลหนุ่มย้อนเวลาไปคลั่งรักสาวอ้วน)
โหย่วหยวนเชียนหลี่112 Dibacaนิยายเล่มนี้ไม่มีแล้วนางร้ายที่โง่เขลา 80s
sanvittayam2.4K Dibaca
