บทที่ 28

ใช่แล้ว จี้อวิ๋นโจวตำหนิฉันต่อหน้าทุกคน

และเพราะคำพูดประโยคเดียวของเขา ฉันจึงถูกเตะออกจากทีมวิสัญญีของวันนี้เป็นการชั่วคราว

หลังจากการผ่าตัดสิ้นสุดลง ขณะที่คนทั้งสองฝ่ายยังไม่ออกจากห้องปลอดเชื้อ เลี่ยวหน้าดำก็พาฉันไปคุยกับจี้อวิ๋นโจว

“ทำให้หมอจี้ต้องหัวเราะเยาะแล้ว” น้ำเสียงของเขาเกรงใจมาก พลางเหลือบมองฉันแล้วพูดว่า “เป็นนักศึกษาฝึกงานที่มาใหม่ การปฏิบัติงานยังไม่ค่อยคล่องแคล่วเท่าไหร่ ยังไงก็ขอให้หมอจี้โปรดเมตตาด้วยครับ”

คำพูดเพียงประโยคเดียวดึงดูดสายตาของทุกคนมาที่ฉัน ชั่วขณะนั้นฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นลิงในคณะละครสัตว์ ทั้งอึดอัดทั้งลำบากใจ

จี้อวิ๋นโจวที่กำลังฆ่าเชื้ออยู่ได้ฟังคำพูดของหมอเลี่ยวแล้วก็ไม่ได้แสดงท่าทีในทันที ผ่านไปหลายวินาทีจึงพูดเสีย “ห้องผ่าตัดก็คือสนามรบ จะเสียเวลาไปแม้แต่วินาทีเดียวก็ไม่ได้”

“ได้ยินไหม?” จู่ ๆ เลี่ยวหน้าดำก็ขึ้นเสียงสูง จ้องมาที่ฉันแล้วสั่งสอน “อย่าคิดว่าแค่ได้เป็นลูกมือช่วยหัวหน้าเย่แล้วจะลำพองใจ การปฏิบัติงานที่ไม่รอบคอบจะทำให้ทีมแพทย์ทั้งทีมเดือดร้อนไปด้วย วันนี้เป็นเพราะหมอจี้เป็นผู้ใหญ่ไม่ถือสาความผิดของผู้น้อย เลยไม่เอาเรื่องกับเธอ ถ้า