หน้าหลัก / โรแมนติก / โอบฟ้ามาห่มดิน / บทที่ 17 เพราะคิดถึงจึงมาหา - 25%

แชร์

บทที่ 17 เพราะคิดถึงจึงมาหา - 25%

ผู้เขียน: จรสจันทร์
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-20 13:06:00

หลายวันต่อมา ทนายความที่โรเบิร์ตติดต่อให้นฤบดินทร์ก็ทำงานได้รวดเร็วเกินคาดเพราะทั้งแจ็กสัน บอนด์และสำนักข่าวเอ็มเอสเดลีถูกฟ้องเรียกค่าเสียหายเป็นจำนวนเงินถึงสองแสนเหรียญ ส่วนมือดีที่แค็ปหน้าเฟซบุ๊กของนฤบดินทร์ไปโพสต์ในเพจดังของทางเมืองไทยจนทัวร์ลงกระหน่ำนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นกรรณิการ์หรือกิฟต์นั่นเอง ซึ่งชายหนุ่มได้ทำการแค็ปหน้าจอเอาไว้ทั้งหมดแล้ว และเล่นงานคนที่อยู่อเมริกาก่อนโดยเฉพาะกรรณิการ์

ส่วนทางไทยนั้นเขาส่งให้มัลลิกา ผู้เป็นพี่สาวช่วยติดต่อทนายในการเดินเรื่องฟ้องร้องเกรียนคีย์บอร์ดที่เป็นตัวตั้งตัวตีทั้งหลาย แต่มัลลิกาส่งเรื่องให้ฝ่ายกฎหมายของเอเอ็นเอสช่วยจัดการให้

“หมายความว่ายังไงเนี่ยกิฟต์ ตกลงไอ้เลวนั่นมันคบกับแอนรึเปล่า”

มารดาของอันธิกาเค้นถามกิฟต์ทั้งน้ำตา เพราะก่อนมาเรียนบอสตัน บุตรสาวของตนเคยพูดเป็นนัย ๆ ว่ากำลังดูใจกันอยู่กับนฤบดินทร์ แต่ตนก็แปลกใจตั้งแต่ตอนไปส่งบุตรสาวที่สนามบินแล้วเพราะทางฝ่ายชายไม่มีการมาไหว้บิดามารดาของฝ่ายหญิงเพื่อทำความรู้จักและฝากเนื้อฝากตัวอย่างคนที่กำลังคบหากันเลย มีแต่อันธิกาที่อุตส่

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • โอบฟ้ามาห่มดิน   บทที่ 17 เพราะคิดถึงจึงมาหา - 100%

    ชายหนุ่มผละจากริมฝีปากอิ่มก็ย้ายไปจูบแก้มทั้งสองข้าง เรื่อยไปจนถึงกกหูและซอกคอ ลมหายใจอุ่นร้อนของเขาเป่ารินรดอยู่บริเวณนั้นจนหญิงสาวเผลอครางออกมาแผ่วเบาด้วยความหวามไหว ส่งผลให้นฤบดินทร์ยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจที่รู้จุดอ่อนของเธอเข้าแล้วความเย็นจากเครื่องปรับอากาศทำให้พราวนภาเพิ่งรู้ตัวว่าบัดนี้กระดุมเสื้อของตนถูกคนบนร่างปลดออกไปแล้วทั้งแถบ ความสับสนหวาดหวั่นถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นเริ่มเข้ามาในจิตใจ แต่สุดท้ายก็ถูกชายหนุ่มตีกระเจิงไปด้วยจุมพิตเร่าร้อนอีกครั้ง ก่อนจะสะดุ้งขึ้นเล็กน้อยเมื่อมืออุ่น ๆ ของเขาเข้ากอบกุมทรวงสล้างพลางหยอกเย้าปลายยอดของมันอย่างแผ่วเบา ตามมาด้วยความอุ่นชื้นเข้ามาแทนที่นิ้วมือร้ายกาจของเขาหญิงสาวพยายามเม้มปากกลั้นเสียงครางของตนไว้อย่างเต็มที่ยามที่ถูกปลายลิ้นปัดป่ายที่ปลายยอด อยากผลักเขาออกไปเพราะยามนี้ตนทั้งเขินทั้งอายที่ถูกลอกคราบชั้นบนออกจนไม่เหลือ แต่เพราะความอ่อนประสบการณ์ เรี่ยวแรงที่มีจึงน้อยนิด ทำได้เพียงกอดบ่าของเขาไว้และส่งเสียงครางผะแผ่วอย่างลืมตัวแต่พอชายหนุ่มจับขอบกางเกงและพยายามจะลอกคราบชิ้นล่าง พราวนภาจึงลืมตาขึ้นด้วยควา

  • โอบฟ้ามาห่มดิน   บทที่ 17 เพราะคิดถึงจึงมาหา - 75%

    คล้อยหลังชายหนุ่มแล้ว พราวนภาจึงลุกขึ้นไปลากกระเป๋าเดินทางของตัวเองมาเปิดบนเตียงแล้วหยิบชุดใหม่ออกมา จากนั้นก็บอกกับมัลลิกาว่า“หนูขออาบน้ำก่อนนะคะคุณแม่ ไม่ได้อาบมาหนึ่งวันเต็ม ๆ แน่ะ รู้สึกแปลก ๆ ยังไงก็ไม่รู้” เมื่อเห็นท่านพยักหน้ารับแล้วปิดเปลือกตาลง เธอจึงหอบเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำ ยอมรับว่าตอนที่ถูกนฤบดินทร์ทั้งกอดทั้งหอมนั้น เธอกลัวว่าตัวเองจะมีกลิ่นไม่พึงประสงค์จึงรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจเท่าไรนัก ฉะนั้นจึงขอทำตัวเองให้สะอาดไว้ก่อนดีกว่า อย่างน้อยก็มั่นใจว่าตนอาบน้ำสระผมแล้วนฤบดินทร์เดินออกจากห้องพักของบิดามารดาแต่ไม่ได้กลับเข้าไปในห้องพักของพราวนภากับพี่สาว ชายหนุ่มลงลิฟต์ไปชั้นล่าง จากนั้นก็แจ้งกับพนักงานตรงเคาน์เตอร์ว่า“ขอเปิดห้องพักอีกห้องครับ ขอฝั่งวอเตอร์ฟรอนต์นะ”ชายหนุ่มยิ้มบาง ๆ อย่างอารมณ์ดี เขาไม่ได้เปิดห้องพักให้ใครที่ไหน แต่เปิดให้ตัวเองต่างหาก งานวันเกิดอะไรนั่นก็เป็นเรื่องจริง แต่ไม่ใช่วันเกิดของเพื่อน เป็นวันเกิดย้อนหลังของเขา ส่วนสถานที่นั้นไม่ใช่ร้านอาหารกึ่งผับอย่างที่บอกพี่สาวไป แต่เป็นห้องพัก

  • โอบฟ้ามาห่มดิน   บทที่ 17 เพราะคิดถึงจึงมาหา - 50%

    อยู่ดี ๆ ก็จะมีเงินเข้ากระเป๋ามาก้อนใหญ่ เขาจึงอดหัวเราะเบา ๆ อย่างอารมณ์ดีไม่ได้ แม้จะรู้ว่าอีกนานกว่าจะได้เงินก้อนนี้เพราะฝ่ายนั้นคงยื้อเรื่องไว้เต็มกำลัง แต่เขาก็ยังยืนยันคำเดิมว่าจะไม่ยอมอ่อนข้อให้เด็ดขาดเขานั่งเล่นอยู่สักพักก็ได้ยินเสียงประกาศว่าเที่ยวบินที่ครอบครัวของเขานั่งมานั้นได้ลงจอดเรียบร้อยแล้ว แต่ชายหนุ่มก็ไม่รีบร้อนเดินไปรอรับเพราะรู้ว่ากว่าจะได้ลงจากเครื่อง กว่าจะได้รับกระเป๋าสัมภาระก็เสียเวลาไปอีกพักใหญ่ เขาจึงได้แต่นั่งมองผู้คนขวักไขว่ไปมา หากแต่สมองกลับคิดถึงหญิงสาวที่เขาไม่ได้ยินเสียงมาสองวันเต็ม ๆ แล้วถ้าตอนนี้พราวนภามาอยู่ตรงหน้าเขาละก็ เขาจะกอดเธอแน่น ๆ ให้หายคิดถึงเลย...ทว่าเขาก็ได้แค่คิด เพราะความเป็นจริง เวลานี้เธอคงกำลังนั่งเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยขณะที่นฤบดินทร์นั่งก้มหน้าเล่นโทรศัพท์อยู่นั้น เบื้องหน้าของเขาก็มีร่างของใครคนหนึ่งมายืนอยู่ใกล้ ๆ เขายิ้มอ่อนเพราะคงเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากมัลลิกา พี่สาวของเขาเองทว่าพอเขาเงยหน้าขึ้นมอง รอยยิ้มก็ต้องแข็งค้างไปทันที ดวงตาทั้งสองข้างมองคนตรงหน้าแทบไม่กะพริบ ก่อนจะมองเลยไปด้านหลังข

  • โอบฟ้ามาห่มดิน   บทที่ 17 เพราะคิดถึงจึงมาหา - 25%

    หลายวันต่อมา ทนายความที่โรเบิร์ตติดต่อให้นฤบดินทร์ก็ทำงานได้รวดเร็วเกินคาดเพราะทั้งแจ็กสัน บอนด์และสำนักข่าวเอ็มเอสเดลีถูกฟ้องเรียกค่าเสียหายเป็นจำนวนเงินถึงสองแสนเหรียญ ส่วนมือดีที่แค็ปหน้าเฟซบุ๊กของนฤบดินทร์ไปโพสต์ในเพจดังของทางเมืองไทยจนทัวร์ลงกระหน่ำนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นกรรณิการ์หรือกิฟต์นั่นเอง ซึ่งชายหนุ่มได้ทำการแค็ปหน้าจอเอาไว้ทั้งหมดแล้ว และเล่นงานคนที่อยู่อเมริกาก่อนโดยเฉพาะกรรณิการ์ส่วนทางไทยนั้นเขาส่งให้มัลลิกา ผู้เป็นพี่สาวช่วยติดต่อทนายในการเดินเรื่องฟ้องร้องเกรียนคีย์บอร์ดที่เป็นตัวตั้งตัวตีทั้งหลาย แต่มัลลิกาส่งเรื่องให้ฝ่ายกฎหมายของเอเอ็นเอสช่วยจัดการให้“หมายความว่ายังไงเนี่ยกิฟต์ ตกลงไอ้เลวนั่นมันคบกับแอนรึเปล่า”มารดาของอันธิกาเค้นถามกิฟต์ทั้งน้ำตา เพราะก่อนมาเรียนบอสตัน บุตรสาวของตนเคยพูดเป็นนัย ๆ ว่ากำลังดูใจกันอยู่กับนฤบดินทร์ แต่ตนก็แปลกใจตั้งแต่ตอนไปส่งบุตรสาวที่สนามบินแล้วเพราะทางฝ่ายชายไม่มีการมาไหว้บิดามารดาของฝ่ายหญิงเพื่อทำความรู้จักและฝากเนื้อฝากตัวอย่างคนที่กำลังคบหากันเลย มีแต่อันธิกาที่อุตส่

  • โอบฟ้ามาห่มดิน   บทที่ 16 ลุกขึ้นสู้ - 100%

    “แล้วนายจะทำยังไงกับนักข่าวนั่น” โอเวนถามถึงแจ็กสัน นฤบดินทร์จึงแค่นยิ้มร้ายกาจก่อนพูดว่า“พวกนายมีใครที่รู้จักทนายความเก่ง ๆ บ้างไหม” เมื่อเขาพูดจบ ดีแลนก็เบิกตากว้างแล้วชี้มาทางเขา“นายจะเล่นงานหมอนั่น? หรือว่าเอ็มเอสเดลีด้วย”นฤบดินทร์ยักไหล่ “แน่นอนว่าฉันจะเล่นทั้งคู่ ทำไงได้ ฉันเป็นผู้เสียหายและเสียชื่อเสียง ในเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้ฉันก็ควรหาเงินเข้ากระเป๋าสักหน่อยไม่ดีกว่าหรือเพื่อน”เสียงเคาะประตูห้องทำงานดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้มัลลิกาลงจากตักของภาวินแล้วนั่งบนเก้าอี้อีกตัวก่อนจะตะโกนอนุญาตคนที่ยืนหน้าห้องให้เข้ามาได้พราวนภายืนบีบมือเข้าหากันพลางบิดไปมาเล็กน้อย สีหน้าและแววตาที่มองบิดามีแต่ความเว้าวอนอ้อนขอจนคนมองอย่างมัลลิกายังใจอ่อนยวบ แล้วผู้เป็นบิดาที่รักบุตรสาวปานแก้วตาดวงใจจะใจแข็งไหวหรือ“หนูขอร้องค่ะคุณพ่อ ให้หนูไปนะคะ” พราวนภาอ้อนวอนบิดาเสียงสั่น ภาวินมองแล้วได้แต่ถอนหายใจแผ่วพลางหลับตาลงอย่างครุ่นคิด จนกระทั่งรับรู้ได้ถึงแรงบีบเบา ๆ บน

  • โอบฟ้ามาห่มดิน   บทที่ 16 ลุกขึ้นสู้ - 75%

    ภาวินนั่งเอามือกุมศีรษะพลางหลับตานิ่งอยู่บนโต๊ะทำงาน หนักใจไม่น้อยเมื่อเห็นสายตาผิดหวังของบุตรสาว ใช่ว่าเขาไม่มีเหตุผลหรือต้องการกีดกันทั้งคู่ไม่ให้เจอกัน แต่เพราะมีหลายสาเหตุที่ทำให้เขาตัดสินใจว่าพราวนภาไม่ควรไปอย่างยิ่งหนึ่งคือเขาไม่ได้ไปด้วย จึงไม่สามารถสอดส่องให้บุตรสาวอยู่ในสายตาได้ สองคือเพราะเขารู้ว่าพราวนภากับนฤบดินทร์มีใจให้กัน และรู้ด้วยว่าทุกวันนี้สองหนุ่มสาววิดีโอคอลคุยกันแทบทุกวัน เขากลัวว่าหากทั้งสองคนได้เจอหน้ากันแล้วอาจเกิดเรื่องเลยเถิดได้ และสามคือเขาไม่รู้ว่าสถานการณ์ทางนั้นเป็นอย่างไร ตึงเครียดหรือวุ่นวายมากแค่ไหน นฤบดินทร์อาจจะกำลังยุ่งกับการให้ปากคำตำรวจ หรือยุ่งกับเรื่องเหล่านี้อยู่ ดังนั้นเขาจึงอยากให้บุตรสาวคอยฟังข่าวอยู่ทางนี้มากกว่าลึก ๆ แล้วเขาไม่เคยรังเกียจนฤบดินทร์ ออกจะยินดีด้วยซ้ำหากว่าในอนาคตบุตรสาวของเขาจะลงเอยกับอีกฝ่าย แต่เพราะพราวนภายังเด็กเกินไป ยังไม่บรรลุนิติภาวะเลยด้วยซ้ำ ส่วนนฤบดินทร์ก็อายุแค่ยี่สิบสี่ หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล หากทั้งสองคนเลยเถิดกันตอนนี้แล้วอนาคตต่างคนต่างเจอคนใหม่ แต่ยังต้องเจอหน้ากันเกือบทุกวันเพราะบ้านติด

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status