ไม่รอดแน่

“หืม…”

ไอน์ที่ได้ลองจับสัมผัสดูแล้ว ทำไมอาวุธที่พกไว้ถึงนุ่มนิ่มล่ะ เพราะสงสัย มือเรียวจึงเผลอบีบขยำไปมาโดยไม่รู้ตัว

“เฮ้ยย!!”

เซนที่อยู่ ๆ ก็โดนจับส่วนที่อ่อนไหวก็ถึงขั้นหน้าขึ้นสี พยายามขัดขืนถอยหนีแต่ก็เพราะแผ่นหลังที่อยู่ติดกับประตูจึงไม่มีทางที่จะขยับได้ไปมากกว่านี้แล้ว ซ้ำยังจะผลักออกก็กลัวว่าอีกฝ่ายจะบาดเจ็บ การขัดขืนและพยายามห้ามของตัวเองเลยไม่ค่อยได้ผล ซ้ำยังยิ่งดิ้นก็เหมือนว่าสัมผัสจากมือนั้นจะยิ่งหนักขึ้นอีก แต่ที่น่าตกใจจนทำให้เสียงทุ้มต่ำร้องอุทานออกมา ก็เพราะว่าอยู่ ๆ อีกฝ่ายก็ขยับตัวลงไปแล้วเปิดกางเกงของเขาออก

“โอ้วววววว… ตระ บอง ยักษ์”

ดวงตาคู่สวยจดจ้องไปเบื้องหน้า ตกใจกับความใหญ่โตที่เพิ่งโผล่ออกมาจากกางเกงของร่างแกร่ง ทั้งความหนาและความยาว ให้ความรู้สึกเหมือน กระบองยักษ์ ไม่มีผิด เพราะยังคงมึนเมาอยู่จึงทำให้ไอน์ไม่มีสติ พอคิดอะไรก็พูดออกมาตามที่คิดทั้งอย่างนั้น

“อึก ดะ เดี๋ยว!!”

อยู่ ๆ มือเรียวก็เข้ามากอบกุมความเป็นชายของเขา เซนที่ตกใจก็ได้แต่รีบร้องห้ามเสียงหลง เพราะตอนนี้อีกฝ่ายไม่เพียงจับเฉย ๆ แต่มือเรียวกลับขยำบีบกำความเป็นชายของเขาเหมือนกับเป็นที่บริหารมือ แต่ยิ่งถูกกระตุ้นความอ่อนไหวที่มีมาอยู่แล้วก็ยิ่งรู้สึกชัดเจนขึ้น ทำให้ความเป็นชายของตนแข็งขึงและร้อนขึ้นอย่างยากจะอดทน

“อุ่นจัง อืมม..”

เพราะมือที่สัมผัสกำอยู่ที่แก่นกายใหญ่โตของร่างหนาสัมผัสได้ถึงความอุ่นร้อนที่เพิ่มขึ้น ไอน์จึงเอ่ยพึมพำออกมา ทั้งยังก้มหน้าไปมองใกล้ ๆ แล้วจับแก่นกายใหญ่โตนั้นมาแนบที่ข้างแก้มอย่างต้องการให้ความอุ่นร้อนนี้อยู่ใกล้ ๆ

“อึก มะ ไม่ อึก ทะ ทำ อะ ไร แฮ่กก..”

เซนที่เหมือนโดนจู่โจมจุดอ่อนไหวหนักขึ้นก็เริ่มที่จะทนไม่ไหว พยายามดิ้นหนีเพื่อที่จะออกจากสถานการณ์นี้ให้ได้ก่อนที่ความอดทนที่เก็บกดไว้จะปะทุออกมา แต่แล้วไม่รู้ว่าเพราะอะไร อยู่ ๆ จากที่โดนจับแก่นกายของเขาไปถูข้างแก้มเนียนนิ่ม เซนก็แทบจะทนไม่ไหวแล้วแต่นี่ อีกฝ่ายกลับแลบลิ้นร้อนเลียไปทั่วแก่นกายของเขาเหมือนเลียไอติมแท่งโปรดเสียอย่างนั้น คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน ก่อนที่กรามแกร่งจะขบกัดไว้เพื่ออดทน แล้วพยายามเอ่ยถามออกไป

“อืม อื่มม..”

“อะ อึก แฮ่กก.. อึก”

เพราะโดนจู่โจมจุดอ่อนไหวทั้งเลียทั้งดูด เซนจึงยากที่จะขัดขืน เรี่ยวแรงที่เคยมีกลับมลายหายไป ความรู้สึกวาบวามและเสียวซ่านกำลังชัดเจนขึ้น ความอดทนที่เขาพยายามสะกดกลั้นเอาไว้ตอนนี้กลับไร้ผล เมื่อโดนเล่นงานทั้งสัมผัสของมือที่ขยับรูดขึ้นลง และสัมผัสอุ่นร้อนของลิ้นที่เปียกแฉะ ไหนจะโพรงปากนุ่มลื่นที่พยายามดูดกลืนส่วนหัวของความใหญ่โตเข้าไปนั้น ทำให้สติที่ยังคงชัดเจนอยู่ก่อนหน้านั้นของเซนเริ่มที่จะเลือนรางลงเรื่อย ๆ

“อะ อ่าา อึก แฮ่กก อ่า”

ทั้งสัมผัส ทั้งลมหายใจร้อนที่เป่ารดแก่นกายของเซนทำให้ความเสียวซ่านยิ่งเพิ่มขึ้นจนเสียงทุ้มต่ำต้องครางระบายออกมา พร้อมทั้งเสียงหอบหายใจที่หนักขึ้น เมื่อความรู้สึกพุ่งสูงขึ้น จนอุณหภูมิของร่างกายสูงขึ้นไปตามความต้องการ

“อืมม.. อะอ่อย อว่าอี้อิดแอะ” (อร่อยกว่าที่คิดแฮะ)

“อะ อึก อ่า ซี้ดด..”

เพราะถูกทั้งความรู้สึกจากสัมผัสที่ไม่เคยได้รับมาก่อนและเสียงที่อีกฝ่ายพูดขณะอมของเขาอยู่เต็มปาก ทำให้เซนไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไปร่างหนาเกร็งกระตุกก่อนจะปลดปล่อยออกมาอย่างหลงลืมตัว

“อึก ๆ แค่ก ก…”

“เฮ้ยยยย!!! ขะ ขอ โทษ”

พอเห็นว่าใบหน้าของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยคราบน้ำรักที่เขาปลดปล่อยออกมาเปรอะเปื้อนไปหมด หนำซ้ำยังกลืนกินน้ำรักของเขาลงไป แล้วอ้าปากโชว์หลักฐานให้ดูอีก ทำให้เซนต้องร้องอุทานออกมาอย่างตกใจกับภาพที่เห็น

แต่ปฏิกิริยาของร่างกายกลับตื่นตัวอย่างรวดเร็ว เซนจับร่างอีกฝ่ายให้ยืนขึ้น แล้วรีบเช็ดทำความสะอาด และจับไปนอนที่โซฟาตัวใหญ่กลางห้องแล้ววิ่งไปหยิบผ้าห่มมาห่มให้พร้อมเสร็จสรรพ แล้วรีบวิ่งเข้าห้องปิดประตูพร้อมตะโกนขอโทษออกไปอย่างรวดเร็ว

แม้เหตุการณ์ทุกอย่างจะเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนไอน์มึนงง แต่พอได้นอนก็รู้สึกว่าร่างทั้งร่างของตนเองเริ่มหนักขึ้นจนผล็อยหลับไป

“อุ๊บ!!”

เซนที่เข้ามาในห้องนอนหลังจากที่ปิดประตูแล้วร่างสูงก็ทรุดตัวนั่งลงพิงประตูก่อนจะใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างกุมปิดปากตัวเองไว้แน่น ใบหน้าหล่อเหลาขึ้นสีแดงก่ำ เมื่อภาพเหตุการณ์เมื่อครู่ฉายซ้ำขึ้นมาอีกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นสัมผัสหรือความรู้สึกที่โดนจู่โจมยังคงชัดเจน ยากที่จะคิดว่าเป็นเรื่องโกหก แต่ที่เหนือไปกว่านั้น คือภาพที่ใบหน้าหล่อเหลานั้นช่างน่าหลงใหลเมื่อเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำรักของเขา เซนไม่อยากจะเชื่อ ว่ายามที่โพรงปากอุ่นร้อนที่ชื้นแฉะพยายามดูดกลืนตัวตนของเขาเข้าไป จะน่ามองเมื่ออีกฝ่ายอ้าให้เห็นข้างในหลังจากที่กลืนกินน้ำรักเขาเข้าไป

ความคิดแวบแรกที่แทรกเข้ามา คือ ตัวเขานั้นอยากจะยื่นมือเข้าไปสอดใส่นิ้วสำราจโพรงปากนั้นเสียเหลือเกิน อยากลองกลืนกินและลองลิ้มรสดูสักครั้งว่าหวานและนุ่มแค่ไหน และก็เพราะตกใจกับความคิดของตัวเองที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ทำให้เซนรีบจับตัวอีกฝ่ายออกแล้วจัดการอะไร ๆ ให้เรียบร้อยอย่างรวดเร็ว

เซนไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าตนไม่รีบจับอีกฝ่ายออกไป เหตุการณ์ต่อจากนั้นจะเป็นอย่างไรต่อ แม้จะไม่กล้าจินตนาการต่อ แต่ตอนนี้แก่นกายที่ไม่ได้สงบลงหลังจากที่ปลดปล่อยไปแล้วเมื่อครู่ก็เริ่มกระตุกปวดหนึบขึ้นมาเรื่อย ๆ ย้ำเตือนให้เซนรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องจริง และความต้องการที่ตนมีต่ออีกฝ่ายนั้นมากเสียจนตนเองนั้นรู้สึกแปลกไป

“โธ่ เว้ยย..”

เซนสบถออกมา แม้จะพยายามข่มตาหลับเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล ทั้งภาพเหตุการณ์ที่ฉายซ้ำไปมาและความคิดแปลก ๆ มากมายที่วนเวียนไปมาอยู่ในหัวตลอดทั้งคืนทำให้ตัวเขานั้นรู้สึกสับสนไปหมด แล้วไหนจะตัวต้นเหตุที่อยู่ข้างนอกห้องนั้นอีก พอคิดไปคิดมาท้องฟ้าก็เปลี่ยนสีไปแล้ว แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องเข้ามา ทำให้เซนตัดสินใจลุกออกจากเตียงแล้วออกไปดื่มน้ำเพื่อสงบสติอารมณ์ของตัวเองสักที

“อะ อ๊ากกก!!”

“……”

และเพราะเสียงร้องอุทานของใครบางคนที่เซนคิดว่าคงกลับไปแล้ว ทำให้น้ำที่กำลังดื่มลงไปพุ่งออกมาจนเสื้อเปียกไปหมด หมดคำจะพูดจริง ๆ

“อะ เอ่ออ.. ผะ ผม ขอโทษ ครับบบบ.. ปึง ปัง!!”

“…. แล้ว!!??”

เซนที่ยังคงยืนตัวเปียกอยู่อย่างนั้นอุทานออกมาเบา ๆ อย่างงุนงง นอกจากอีกฝ่ายที่เห็นเขาแล้วก็ขอโทษก่อนออกไปแล้ว ทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบงันอีกครั้ง

สรุปเรื่องราวที่ตัวเขานั้นขบคิดมาทั้งคืนคืออะไรกันแน่ นอกจากเจ้าตัวจะไม่ได้เอ่ยถาม และตัวเขาเองก็ไม่ได้มีโอกาสที่จะเอ่ยพูดอธิบายอะไรเสียด้วยซ้ำ อีกฝ่ายก็หายลับไปอีกครั้ง ใช่ อีกแล้ว ให้ความรู้สึกเหมือนเดจาวูยังไงชอบกล สุดท้ายเซนก็ปล่อยให้ความงุนงงนั้นผ่านไปอีกครั้งอย่างที่หาคำตอบไม่ได้ทั้งอย่างนั้น

……………………………………………………

😵‍💫🫨🫨😱😱🫣