LOGINShare
ตอนที่3 สถานที่สร้างเรื่อง
Last Updated:
2025-05-02 14:27:05ตึก ตึก ตึก
"ไอ้กร....มึงเลิกลากแขนกูดิ๊! ถ้าจะลากขนาดนี้มึงไม่ตัดแขนกูไปไว้นอนกอดเล่นเลยล่ะ"คนตัวเล็กบ่นห้ามเพื่อนตัวสูงที่ตอนนี้จับแขนตัวเขาแน่นอย่างกับกลัวว่าเขานั้นจะหนี
เออ...ครับกูจะหนี
ไอ้ห่าก็ดูเพื่อนสารเลวทั้งสองคนของผมสิครับรู้ไหมว่าตอนนี้มันพาผมมาที่ไหน
เหอะ! เหอะ!
ทุกคนคงไม่รู้สินะว่าพวกมันพาผมมาที่ไหน ที่ที่ผมไม่อยากจะมายังไงละ! จะที่ไหนซะอีกละ ก็ที่ ผับXผับที่ผมอ้วกใส่เพื่อนพี่นที เฮียที่นับถือของไอ้กรน่ะสิครับ
"สาบานก่อนสิ"ไอ้กรมันหยุดเดินก่อนจะหันมาพูดกับผม สาบานเหี้ยอะไรของมัน
"สาบานอะไรของมึง"ผมถามมันกลับพร้อมกับทำหน้างง ๆ แบบหล่อ ๆ ส่งไปให้มัน (หลงตัวเองอีกละ)
"สาบานว่ามึงจะไม่หนีถ้ากูปล่อยแขนมึง"มันตอบผม
"กูสาบาน!!!"ผมตอบมันเสียงดังฟังชัดออกไปทันทีที่มันพูดจบ
แต่!
"กูสาบานเลยถ้ามึงปล่อยแขนกู กูจะวิ่งหนีชนิดที่ล้มจนฟันหักหมดปากกูก็จะฝืนลุกขึ้นปัดฝุ่นแล้ววิ่งต่อแบบไม่คิดชีวิตเลยล่ะ"ผมพูดต่อพร้อมกับยิ้มแบบจริงใจไปให้มันหนึ่งดอก (ยิ้มแบบกวนตีนอะครับ)
ผั๊วะ!
"โอ๊ยยยยไอ้สัตว์เต ตบกูทำห่าอะไร"ผมร้องเสียงหลงแล้วหันไปด่าไอ้เพื่อนเลวอีกคนที่มันยืนฟังผมทะเลาะกับไอ้กรอยู่นานสองนานแต่อยู่ ๆ แม่งก็เล่นตบหัวผมซะเกือบทิ่มลงพื้น
"กูหมั่นไส้"มันตอบผมก่อนที่จะเดินเข้าไปในผับพร้อมกับลากแขนผมอีกข้างให้เดินตามมันเข้าไปด้วย
สภาพผมตอนนี้คือคนหล่อที่ถูกเพื่อนสารเลวทั้งสองกระชากแขน ย้ำนะครับว่ากระชากแขน!!!ให้เดินตามเข้าไปในผับกับพวกมันสองคน กูไม่อยากเข้าปายยยปล่อยกูให้ไปที่ชอบที่ชอบเถอะ ที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ที่นี่!
กูอายครับกูอายยยยพวกมึงเข้าใจมั้ยพวกมึงมันเพื่อนใจร้าย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
"เข้ามา"คนตัวสูงที่นั่งตรวจบัญชีร้านเอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู
"เฮียสวัสดีครับ"
"อ่าวกูก็นึกว่าใคร ที่แท้ก็พวกมึงสามคนนี้เอง"เมื่อได้ยินเสียงรุ่นน้องที่รู้จักกล่าวทักทาย ก็เงยหน้าขึ้นจากเอกสารก่อนที่จะเอ่ยทักกลับไป
"นี่พาเพื่อนมาที่นี่ จะพามาสร้างเรื่องอะไรให้กูอีกป่ะเนี่ยคราวก่อนกูยังเรียกขวัญเพื่อนกูกลับมายังไม่ครบเลยนะ" นทีที่เห็นว่ากรพาเพื่อนตัวเล็กที่ก่อเรื่องเมื่อคราวก่อนมาด้วยก็อดที่จะพูดจาหยอกเล่นกับคนตัวเล็กไม่ได้
"แฮะ ๆ ๆ พี่ก็ว่าไปผมไม่ได้เมาเหมือนคราวก่อนซะหน่อย"คนตัวเล็กหัวเราะออกมาอย่างอาย ๆ มือก็พลางยกขึ้นมาเกาท้ายทอยอย่างเขิน ๆ ก่อนจะเอ่ยพูดกับเจ้าของผับ
"เออ!กูก็พูดหยอกมึงเล่นไปงั้นแหละ แล้วนี่พากันมาแดกเหล้าเหรอ"นทีตอบนิวตัลก่อนที่จะหันไปถามกร
"แรกๆผมว่าจะพาไอ้นิวตัลมันมาขอโทษเฮียเฉย ๆ แต่ถ้าเฮียเลี้ยงรุ่นน้องอย่างผมรึจะกล้าปฏิเสธผู้ใหญ่อย่างเฮีย"กรตอบออกมาอย่างยิ้ม ๆ
"ไอ้สัตว์หัวหมอนะมึงอ่ะ"นทีว่า
"ไอ้กรไหนมึงบอกกูว่า แค่พาไอ้ตัลมาขอโทษเฮียมึงไงกูไม่อยู่ดื่มกับมึงนะโว้ยยยกูมีธุระต่อ"ตะวันพูดขึ้นเมื่อเห็นท่าทีว่าเพื่อนตัวสูงของตนนั้นจะพาอยู่ดื่มต่อ ด้านนทีที่ได้ยินเสียงคนตัวเล็กเพื่อนของกรที่กรนั่นยืนบังอยู่นั้นก็มองดู
เชี่ยยย โคตรน่ารักเลย
นทีที่พอเห็นหน้าของตะวันก็สบถในใจกับความน่ารักของตะวัน ไอ้เหี้ยกรมึงก็ยืนบังคนน่ารักแบบนี้ซะนานเลยนะไอ้น้องเวร เมื่อคืนนี้เห็นไม่ชัดมัวแต่ตกใจที่เห็นเพื่อนเจอเหตุการณ์แบบนั้นจนไม่ได้สังเกต บวกกับห้องมันค่อนข้างสลัว ๆ ด้วย แต่ถ้าจะถามว่าเพื่อนอีกคนของไอ้กรนั่นน่ารักไหม? ตอบได้เต็มปากเลยว่าน่ารักมากกกก แต่พอเห็นสภาพเมื่อวานแล้ว ผมขอบายดีกว่า
"เออ ๆ ไม่แดกก็ได้"กรตอบเพื่อนตัวเล็กพร้อมกับผลักหัวเพื่อนเบา ๆ อย่างเซ็ง ๆ ที่ไม่ได้แดกเหล้าฟรี
อย่าผลักแรงไอ้สัตว์
"ไอ้กรมึงจะไม่แนะนำเพื่อนมึงให้กูรู้จักเลยหรือไง"นทีเอ่ยถามกรขึ้นสายตาก็พลางมองไปยังเพื่อนตัวเล็กของกรที่ตอนนี้ยังคงยืนอยู่ข้างหลังกร
"อ่อเออผมลืมไป ไอ้ตัวเล็กนี้ชื่อตะวัน"กรชี้นิ้วไปที่ตะวันก่อนที่ตะวันจะยกมือไหว้นที นทีก็มองอย่างยิ้ม ๆ
"ส่วนไอ้ที่มันอ้วกใส่เพื่อนพี่ มันชื่อนิวตัล"
"ไอ้สัตว์แนะนำกูดี ๆ ก็ได้"นิวตัลด่าเพื่อนตัวดีพร้อมกับส่งสายตาพิฆาตไปให้หนึ่งดอกก่อนจะหันไปพูดกับนที
"เอ่อ...คือเมื่อคืนผมขอโทษที่สร้างเรื่องที่ผับพี่ด้วยนะครับ"นิวตัลเอ่ยขอโทษนทีถึงเรื่องที่ตัวเองไปอ้วกใส่เพื่อนพี่เขา ก่อนที่จะยกมือไหว้ขอโทษอย่างจริงใจ นทีเองก็ยิ้มตอบรับก่อนจะเอ่ยตอบนิวตัล
"พี่น่ะไม่ถือสาเราหรอก พี่รู้ว่าเราเมา"นิวตัลที่ได้ยินคำตอบก็ยิ้มแก้มปริก่อนที่จะหุบยิ้มทันทีกับคำพูดต่อมาของนที
"แต่เพื่อนพี่อะ พี่ไม่รู้ด้วยหรอกนะว่ามันจะโกรธเรามากน้อยแค่ไหน เมื่อคืนพอมันได้สติมันก็โมโหเอาเรื่องอยู่"นิวตัลที่ได้ยินก็หุบยิ้มแทบจะไม่ทัน
พรึบ!
"ไอ้ที!" ทุกคนที่ได้ยินเสียงเปิดประตูพร้อมกับเสียงคนตัวสูงก็หันขวับไปมองพร้อมกัน
Latest chapter
ไอ้เตี้ยสยบมาเฟีย(Mpreg) ตอนพิเศษ ปีใหม่กับแซนตี้
"ใครบอกให้พี่เอาแขนลง กางแขนออกเดี๋ยวนี้"คนตัวเล็กกอดอกตะเบ็งเสียงขึ้นสั่งคนตัวสูงที่พึ่งจะเอาแขนลงให้กางขึ้นดังเดิม"นิวพี่ขอโทษเลิกโมโหนะครับ พี่ผิดไปแล้วแล้วนี่พี่ก็ยืนขาเดียวกางแขนมาเป็นชั่วโมงแล้วให้พี่เข้าบ้านเถอะนะ"ฟิลิปป์เอ่ยขอโทษคนตัวเล็กที่ยืนกอดอกอยู่หน้าประตูบ้าน"บอกให้เอาแขนขึ้นไง แล้วใครบอกให้ลดขาลง"นิวตัลเอ่ยพูดขึ้นอีกครั้งอย่างไม่สนใจคำขอโทษของฟิลิปป์"เอ่อ...นิวตัลพี่ว่านิวตัลเลิกลงโทษเจ้านายพี่เถอะนะ ตอนนี้ลูกน้องมองเต็มเลยสงสารเจ้านายพี่เถอะไม่เหลือคาบของบอสผู้เยือกเย็นแล้ว"ลุคที่ยืนดูสถานการณ์ตั้งแต่แรกได้เอ่ยขอร้องนิวตัลขึ้นอีกคน ส่วนนิวตัลที่ได้ยินลุคขอร้องก็หันไปมองหน้าลุคก่อนที่จะหันกลับมามองคนตัวสูงที่ส่งสายตาวิงวอนขอความเห็นใจจากเขา"เพิ่มอีกสามสิบนาที"ฟิลิปป์และลุคที่ได้ยินสิ่งที่คนตัวเล็กพูดก็หันมามองหน้ากันทันที"ไอ้ลุคเพราะมึงเลยจากเหลือแ
ไอ้เตี้ยสยบมาเฟีย(Mpreg) บทส่งท้าย
"นี่พี่ฟิลิปป์เลิกบีบพุงลูกสักทีไปชงนมให้ลูกได้แล้ว เดี๋ยวนลินหิวก็งอแงอีก"นิวตัลเอ่ยว่าฟิลิปป์เสียงนิ่งก่อนจะเงยหน้าส่งสายตาดุ ๆ ให้ฟิลิปป์"นิวอะทำไมต้องทำเสียงดุใส่พี่ด้วย นลินดูมามี้เราสิว่าแด๊ดดี้อีกแล้วแด๊ดดี้เสียใจ"ฟิลิปป์เอ่ยพูดขึ้นพลางลงที่พื้นข้างโซฟาแล้วพูดเสียงอ้อน ๆ พร้อมกับทำสีหน้าหงอ ยๆ ส่งไปให้เด็กน้อยผิวขาวตัวอวบอ้วนวัย6เดือนที่ตอนนี้อยู่ในอ้อมแขนนิวตัล"พูดดีด้วยไม่ชอบใช่ไหมลุง ต้องให้โดนสักป๊าบใช่ไหมถึงจะไป"นิวตัลที่เห็นฟิลิปป์ไม่ยอมลุกไปชงนมสักทีเอ่ยพูดขึ้น ก่อนจะยกมือข้างหนึ่งแล้วฟาดฝ่ามือลงที่ไหล่กว้างของฟิลิปป์แรง ๆ"โอ๊ยยยยยย ไปแล้ว ๆ "ฟิลิปป์ที่โดนฝ่ามือเล็ก ๆ ของนิวตัลก็รีบลุกขึ้นยืนก่อนจะวิ่งเข้าครัวไปชงนมผงมาให้ลูกน้อยทันที และก็ไม่ต้องพากันสงสัยนะครับว่าทำไมได้ชงนมผงก็ง่าย ๆ เลยนิวตัลเป็นผู้ชายที่มีลูกได้แต่ไม่มีน้ำนมครับ"นิวนมได้แล้ว"ผ่านไปสักพักฟิลิปป์ที่ชงนมเสร็จก็ถือขวดนมออกมาจากค
ไอ้เตี้ยสยบมาเฟีย(Mpreg) ตอนที่38 แต่งก็แต่ง
สี่เดือนต่อมา"จะเอายังไงต่อยกันเลยไหมลุง"นิวตัลยืนเท้าสะเอวเอ่ยถามฟิลิปป์ขึ้นพลางนัยน์ตาสวยก็จ้องหน้าฟิลิปป์ตาเขม็ง"นิวไม่เอาไม่โกรธนะครับ พี่ขอโทษ"ฟิลิปป์เอ่ยขอโทษขึ้นเสียงอ่อนก่อนจะเอื้อมมือไปลูบที่ต้นแขนเล็กไปมาสองสามทีเพื่อห้ามไม่ให้คนตัวเล็กโมโห"ไม่ต้องมาลูบกันเลย เมื่อกี้พูดว่าอะไร"นิวตัลเอ่ยขึ้นเสียงนิ่งอีกครั้งพลางเบี่ยงตัวหลบจากมือหนา"พี่ไม่ได้ตั้งใจจะบ่นให้นิวได้ยิน อย่าโกรธพี่เลยนะเดี๋ยวลูกตกใจ"ฟิลิปป์เอ่ยพูดพลางทำหน้าหงอย ๆ"ไม่ต้องมาทำหน้าหงอยเป็นหมาใส่ผมเลย เมื่อกี้พี่ว่าผมขี้บ่นใช่ไหม คิดว่าพูดเบา ๆ แล้วผมจะไม่ได้ยินหรือไงผมไม่ได้หูหนวกนะ"นิวตัลหันไปพูดกับฟิลิปป์เสียงเข้มพลางจ้องหน้าคนตัวสูงด้วยสายตาดุ ๆ"ไม่เอาไม่โกรธนะครับที่รัก เดี๋ยวลูกงอแงนะครับ"ฟิลิปป์เดินเข้าไปประชิดนิวตัลพลางยกมือทั้งสองขึ้นประคองใบห
ไอ้เตี้ยสยบมาเฟีย(Mpreg) ตอนที่37 ข้ามจากแฟนเป็นเมีย
"เลิกร้องไห้นะครับเด็กดี ถ้าไม่อยากให้พี่ต้องเจ็บปวดไปมากกว่านี้"ฟิลิปป์พูดปลอบคนตัวเล็กพลางวางมือลงบนหน้าท้องที่เริ่มนูนออกมาอย่างเห็นได้ชัดพร้อมกับลูบเบา ๆ แล้วเอ่ยพูดต่อ"เด็กดีเราบอกแม่ของเราให้เลิกร้องไห้หน่อย พ่อทนเห็นน้ำตาแม่ของเราไม่ได้""อึก! อึก!" ยิ่งฟิลิปป์เอ่ยพูดน้ำตาของนิวตัลยิ่งไหลลงมามากกว่าเดิม ฟิลิปป์ที่เห็นนิวตัลไม่ยอมหยุดร้องไห้สักที่ก็รั้งนิวติลให้นั่งลงบนเตียงด้วยกัน ก่อนที่จะเอ่ยแซวขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม"นิวตัลคนเดิมที่ก๋ากั่นของพี่หายไปไหนนะ ทำไมเหลือแต่นิวตัลที่ขี้แยละเนี่ยยย""อีตาลุงบ้า ว่าใครขี้แยห๊ะ! "นิวตัลที่โดนฟิลิปปแซวว่าตัวเองขี้แยก็ยกมือปาดน้ำตาบนแก้ม ก่อนที่จะเงยหน้าแล้วเอ่ยถามอย่างเคือง ๆ"ใครที่ร้องไห้ขี้แยอยู่ละครับ"ฟิลิปป์พูดขึ้นอีกครั้งพลางนำนิ้วชี้จิ้มไปที่แก้มนุ่ม ๆ ของนิวตัล มืออีกข้างที่วางอยู่บนเอวเล็กก็เลื่อนเข้าไปในเสื้อของคนตัวเล็กแล้วกรีดนิ้วตามกระดูกสันหลังของร่าง
ไอ้เตี้ยสยบมาเฟีย(Mpreg) ตอนที่36 แผลไม่เจ็บแต่ใจเจ็บ
ฟิลิปป์นั่งซึมหมุนควงแก้วเหล้าราคาแพงในมืออยู่ในห้องทำงานในหัวก็พลางคิดถึงคำพูดของนาธารซ้ำไปซ้ำ หลังจากที่นาธารพูดประโยคนั้นจบเขาก็หันหลังเดินออกไป ปล่อยให้เขายืนงงกับประโยคที่ว่าเขานั้นไปปลุกความเจ็บปวดในใจของคนตัวเล็ก เขายืนนิ่งคิดถึงคำพูดนั้นของนาธารเกือบชั่วโมง มาได้สติก็ตอนที่ลุคถามผมว่าจะเอายังไงต่อ เขาจึงหันไปสั่งให้ลุคไปสืบว่าเมื่อก่อนมันเกิดอะไรขึ้นในวันนี้ทำไมคนตัวเล็กถึงฝังใจในวันเกิดตัวเองขนาดนี้ไม่นานลุคก็ไปสืบมาได้ว่าในวันนี้เมื่อสิบกว่าปีก่อนนั้น ตอนที่นิวตัลอายุได้เพียงสิบขวบพอดีเป็นวันที่พ่อกับแม่ของนิวตัลนั้นได้เสียชีวิตลงด้วยเหตุฆาตกรรมของนิวตัลหลังจากที่ผมรู้เรื่องที่ลุคไปสืบมาผมก็ตัดสินใจโทรหานาธารเพื่อที่จะถามว่าจริง ๆ แล้วเรื่องมันเป็นมายังไงกันแน่ทำไมคนตัวเล็กถึงฝังใจกับวันเกิดตัวเองขนาดนี้พอผมโทรคุยกับนาธารเสร็จแล้วได้ฟังเรื่องราวจากปากของนาธาร ผมแทบทรุดลงกับพื้นผมไม่คิดมาก่อนเลยว่านิวตัลในวัยสิบขวบนั้นจะเจอเรื่องราวที่ทรมานแสนสาหัสขนาดนี้และพอได
ไอ้เตี้ยสยบมาเฟีย(Mpreg) ตอนที่35 เซอร์ไพรส์?
"ตกลงแล้วเพื่อนเราเป็นอะไรอย่างนั้นเหรอ"ฟิลิปป์เอ่ยถามผมขึ้นหลังจากที่นั่งรถออกมาจากโรงพยาบาลได้สักพัก"ก็แค่ไข้ขึ้นสูงน่ะ"ผมตอบอีตาลุงพลางหันมาหยิบมะม่วงเข้าปากตอนนี้ผมกับอีตาลุงฟิลิปป์กำลังนั่งรถกลับบ้านโดยมีพี่ลุคเป็นคนขับรถ หลังจากที่ผมอยู่คุยกับเพื่อนได้สักพักก็ได้ตกลงกันว่าจะให้กรเป็นคนอยู่เฝ้าตะวัน ก็ต้องเป็นงั้นอยู่แล้วที่ตะวันป่วยก็เพราะมันส่วนผมก็โดนตะวันไล่กลับบ้านมาพักผ่อน มันบอกว่ากำลังท้องกำลังไส้ต้องพักผ่อนเยอะ ๆ อย่ากระโดดโลดเต้นมากเดี๋ยวกระทบถึงลูกในท้อง ผมละอยากถามมันจริง ๆ ว่ากูไปกระโดดโลดเต้นตอนไหนไอ้ห่า"แต่พี่ว่าไม่ใช่แค่ไข้ขึ้นสูงนะ พี่เห็นรอยเต็มคอขนาดนั้นไอ้หนุ่มหน้าขาวตัวสูงนั้นเป็นคนทำเหรอ"อีพี่ฟิลิปป์เอ่ยถามผมขึ้นอีกครั้งพลางหันหน้ามามองผมอย่างรอคำตอบ"พี่จะรู้ไปทำไมเนี่ยยย"ผมวางมะม่วงที่กำลังเอาเข้าปากลง ก่อนที่จะหันไปจ้องหน้าแล้วถามคนตัวสูงขึ้น
You may also like
เปลี่ยนคู่เกย์ ให้เป็นคู่กัน
เจ้าเหมียวโอโจะ1.1K viewsเล่นเพื่อนพ่อ
One of สายหมอก257 viewsแค่ FWB ทำไมต้องรัก
ริตต้า619562 viewsลูกอนุ
รวิวร, จุฑารัตน์801 viewsใช่รักหรือเปล่า(บังเอิญรัก)
เนตรน46 viewsพี่เขยเถื่อนสวาท
กาสะลอง68 viewsเจ้าจันทร์
คุณบานเย็น52 viewsสถานะลับ(รับ)สถานะรัก [เมะxเมะ]
คุณลูกเกด51 views
