ตอนที่2 สืบหา

กลับมาที่มหาลัยx

คนตัวเล็กอ้าปากค้างหลังจากที่ได้ฟังวีรกรรมของตัวเองที่ไปก่อความวุ่นวายเมื่อคืนจากปากของเพื่อนทั้งสองอย่างตกใจ

"กูทำแบบนั้นจริง ๆ เหรอวะ"นิวตัลหันไปถามเพื่อนตัวเล็กถึงวีรกรรมที่ตัวเองก่อเพื่อความมั่นใจอีกครั้ง ว่าที่เพื่อนทั้งสองเล่ามานั้นเป็นความจริงแน่เหรอ

"ก็เออน่ะสิ"ตะวันตอบออกมาอย่างปลง ๆ

"มึงรู้ไหมตัล ว่าเพื่อนเฮียกู เขาถึงกับช็อกไปเลยนะเว้ยยย"กรพูดเสริมขึ้นมา

"กูทำเรื่องแบบนั้นจริง ๆ เหรอวะ"คนตัวเล็กก็ยังถามขึ้นอย่างไม่เชื่อว่าตัวเองจะทำเรื่องแบบนั้นจริง ๆ

"ถ้ามึงไม่เชื่อว่าตัวเองทำแบบนั้น...งั้นมึงดูนี้!"กรพูดขึ้นพร้อมกับโชว์หน้าจอมือถือที่มีรูปชายหนุ่มลูกครึ่งรูปร่างดีที่มีคนตัวเล็กนอนจูบปากเขาทับอยู่บนตัว

"ยังมีอีกกก"คนตัวเล็กมองดูรูปอย่างอึ้ง ๆ ก่อนที่กรจะเลื่อนอีกรูปให้ดูยิ่งทำให้นิวตัลนั้นตกใจกว่าเดิม

คนตัวเล็กมองดูรูปถึงกับตกใจเพราะสภาพของหนุ่มในรูปนั้นดูไม่ได้เลยสักนิดบอกตามตรงเลยว่าเละมากกกกกก (ก.ไก่ล้านตัวเลยครับ)สภาพที่นิวตัลเห็นในรูปคือชายหนุ่มนอนหงายอยู่กับโซฟาที่เสื้อเต็มไปด้วยอ้วกกับท่าทีที่ช็อกจนตาค้าง

OMG!!!

"อ่าช็อกกกกช็อกไปเลยสิครับบบบบบบบ"เตตะวันพูดขึ้นอย่างกวน ๆ เมื่อเห็นเพื่อนตัวเองนิ่งค้างไป

"มึงไม่ต้องมาชงมาช็อก คนที่ช็อกคือพี่เขากับพวกกูครับ"กรพูดพร้อมกับผลักหัวเพื่อนตัวเล็กไม่เบานัก

"ไอ้เชี่ยยยยกรไอ้สัตว์กูเกือบตกเก้าอี้ไอ้ห่า ผลักมาได้"นิวตัลบ่นออกมาเบา ๆ ที่เพื่อนตัวเองผลักหัวแบบไม่รู้ตัวจนทำให้ตัวเองเกือบหงายหลังตกเก้าอี้

"ตกไปเลยไอ้สัตว์...ไอ้ห่ากูละยอมมึงจริง ๆ กูถามจริงเหอะตอนนั้นมึงแม่งคิดอะไรอยู่วะถึงไปจูบพี่เขาอะ"กรผลักหัวเพื่อนตัวเล็กอีกครั้งพร้อมกับถามถึงเหตุผลที่เพื่อนตัวเล็กนี่ไปจูบเพื่อนของพี่นที

"เออนั้นดิ แถมไปอ้วกใส่พี่เขาด้วย ดีนะไม่อ้วกใส่ปากพี่เขาอ่ะ"ตะวันพูดเสริมพร้อมกับทำหน้าหยี เมื่อนึกถึงภาพที่เพื่อนตัวเองอ้วยใส่พี่เขา

"กูไม่รู้...พวกมึงเลิกพูดถึงเรื่องนี้ซะที กูจำไม่ได้"คนตัวเล็กตอบเพื่อนทั้งสอง มือบางทั้งสองข้างก็พลางยกขึ้นขยี้หัวตัวเองอย่างหงุดหงิดกับเรื่องที่เกิดขึ้น

ทำไมกูถึงทำเรื่องแบบนั้นไปได้วะ ทั้ง ๆ ที่กูก็ออกจะแดกเหล้าบ่อย

"เออแล้วนี่มึงถ่ายรูปไว้เหรอ"เมื่อนึกขึ้นได้คนตัวเล็กก็หันไปถามกรถึงที่มาของรูป

"ไม่อะพี่นทีส่งมาให้พี่เขาบอกว่าเผื่อมึงอยากดู"กรมันตอบผมพร้อมกับยกยิ้มกวน ๆ

"โอ๊ยยยยยมึงลบเลยนะ กูไม่อยากดูไม่อยากเห็น"

ทำร้ายจิตใจกูมาก!

อีกด้าน

"งานที่ฉันให้ไปทำถึงไหนแล้ว"ฟิลิปป์เอ่ยถามลูกน้องคนสนิทถึงงานที่ตัวเองสั่งให้ไปทำ

"ผมให้คนสืบประวัติเด็กคนนั้นได้แล้วครับบอส"ลุคตอบเจ้านายของตน

"ได้ความว่ายังไง"

"เด็กที่บอสให้สืบ ชื่อนายปรินทร์ชื่อเล่นว่านิวตัลอายุ22ปีเรียนอยู่ปี4ที่มหาวิทยาลัยXคณะคหกรรมครับ"

"สืบได้แค่นี้เองเหรอแล้วนามสกุลล่ะ"หนุ่มลูกครึ่งเงยหน้าจากเอกสารในมือ ก่อนที่จะเอ่ยถามลูกน้องขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

"ไม่ทราบครับบอส"ลุคเอ่ยตอบผู้เป็นนายตามความเป็นจริง เพราะเขานั้นสืบหานามสกุลของเด็กนิวตัลไม่ได้จริง ๆ ด้านฟิลิปปป์พอได้ยินคำตอบก็พลางเงยหน้ามาส่งสายตาดุเฉียบคมให้ลูกน้องคนสนิท บ่งบอกว่าเขานั้นไม่พอใจกับคำตอบของลูกน้อง

"ขอโทษครับบอส"ลุคที่เห็นสายตาที่ไม่พอใจของนายตนนั้นก็เอ่ยขอโทษขึ้นทันทีก่อนที่จะพูดต่อ

"แต่ว่าบอสครับเด็กคนนี้อาศัยอยู่ที่แก๊งNTครับ"

"นายว่าไงนะลุค"ฟิลิปป์ที่ได้ยินสิ่งที่ลุคบอกก็ถามขึ้นอย่างสงสัย

"เด็กที่ชื่อนิวตัลอาศัยอยู่กับคุณธนาธรผู้ร่วมธุรกิจคนใหม่ของเราครับบอสและดูเหมือนว่าคุณธนาธรจะห่วงเด็กคนนี้เป็นพิเศษด้วยครับบอส"ลุคตอบออกมาในสิ่งที่ตัวเองให้ลูกน้องไปสืบมาได้

"เด็กของนาธารงั้นหรอ"ฟิลิปป์สบถออกมาเบา ๆ

"ผมว่าน่าจะใช่นะครับ"ลุคที่ได้ยินฟิลิปป์พูดก็เห็นด้วยกับความสงสัยของฟิลิปป์ เลยบอกผู้เป็นนาย ในสิ่งที่ลูกน้องสืบมาได้อีกอย่าง

"เห็นลูกน้องบอกว่าวันนี้คุณธนาธรก็ขับรถไปส่งเด็กคนนั้นที่มหาลัยด้วยตัวเองด้วยนะครับ"

"อืมมนายออกไปได้แล้ว"ฟิลิปป์พยักหน้าเข้าใจกับลูกน้องคนสนิทก่อนที่จะให้ลูกน้องออกไป

เด็กของนาธารงั้นเหรอ