All Chapters of ไอ้เตี้ยสยบมาเฟีย(Mpreg): Chapter 1 - Chapter 10

บทนำในวันที่ฝนตกอย่างกับฟ้ารั่วมีเด็กชายร่างเล็กวัย10ขวบยืนร้องไห้อยู่หน้ารูปคู่ชายหญิงผู้ที่ซึ่งเป็นบิดามารดาของเขา แทนที่วันนี้จะเป็นวันที่เขามีความสุขที่สุดกลับกลายมาเป็นวันที่เขาโศกเศร้าเสียใจที่สุด นิวตัล หรือ ปรินทร์ ณ อนพัช เด็กหนุ่มผู้มีใบหน้าจิ้มลิ้มอย่างกับเด็กผู้หญิงได้ยืนถือเค้กร้องไห้แบบไม่มีเสียงอยู่ในงานศพผู้เป็นพ่อและแม่ของเขา"จำไว้ปรินทร์จงจำเอาไว้ในวันเกิดของแกคือวันที่พ่อแม่ของแกได้จากไป จงจำวันนี้เอาไว้ให้ดี"คำพูดนี้ได้หลุดออกมาจากปากของเด็ก10ขวบทำให้นาธาร หรือ ธนาธร ณ อนพัช ที่เปรียบเสมือนพี่ของปรินทร์หันไปมองดูนิวตันด้วยแววตาเศร้า ๆ เพราะเขาก็ถูกนายท่านและนายหญิงรับมาเลี้ยงดูตั้งแต่เล็กเขาจึงรักท่านทั้งสองเสมือนพ่อแม่แท้ ๆ และก็รักปรินทร์เหมือนน้องชายของเขาเช่นกัน นาธารเดินเข้าไปหานิวตันก่อนจะนั่งคุกเข่าลงแล้วกล่าวขึ้นอย่างเบา ๆ"นายน้อยต่อไปนี้ผมจะดูแลและปกป้องนายน้อยไม่ให้ใครมาทำร้ายนายน้อยได้เด็ดขาด"นาธารพูดจบก็ดึงนิวตัลเขามากอด ก่อนที่ตัวเขาจะแข็งทื่อเมื่อนิวตัลเอ่ยบางอย่างขึ้นจนทำให้เขาตกใจ"พี่นาธารต่อไปนี้พี่จะต้องขึ้นอยู่ในฐานะนายน้อยแทนผม"...ก๊อก

กลับมาที่มหาลัยxคนตัวเล็กอ้าปากค้างหลังจากที่ได้ฟังวีรกรรมของตัวเองที่ไปก่อความวุ่นวายเมื่อคืนจากปากของเพื่อนทั้งสองอย่างตกใจ"กูทำแบบนั้นจริง ๆ เหรอวะ"นิวตัลหันไปถามเพื่อนตัวเล็กถึงวีรกรรมที่ตัวเองก่อเพื่อความมั่นใจอีกครั้ง ว่าที่เพื่อนทั้งสองเล่ามานั้นเป็นความจริงแน่เหรอ"ก็เออน่ะสิ"ตะวันตอบออกมาอย่างปลง ๆ"มึงรู้ไหมตัล ว่าเพื่อนเฮียกู เขาถึงกับช็อกไปเลยนะเว้ยยย"กรพูดเสริมขึ้นมา"กูทำเรื่องแบบนั้นจริง ๆ เหรอวะ"คนตัวเล็กก็ยังถามขึ้นอย่างไม่เชื่อว่าตัวเองจะทำเรื่องแบบนั้นจริง ๆ"ถ้ามึงไม่เชื่อว่าตัวเองทำแบบนั้น...งั้นมึงดูนี้!"กรพูดขึ้นพร้อมกับโชว์หน้าจอมือถือที่มีรูปชายหนุ่มลูกครึ่งรูปร่างดีที่มีคนตัวเล็กนอนจูบปากเขาทับอยู่บนตัว"ยังมีอีกกก"คนตัวเล็กมองดูรูปอย่างอึ้ง ๆ ก่อนที่กรจะเลื่อนอีกรูปให้ดูยิ่งทำให้นิวตัลนั้นตกใจกว่าเดิมคนตัวเล็กมองดูรูปถึงกับตกใจเพราะสภาพของหนุ่มในรูปนั้นดูไม่ได้เลยสักนิดบอกตามตรงเลยว่าเละมากกกกกก (ก.ไก่ล้านตัวเลยครับ)สภาพที่นิวตัลเห็นในรูปคือชายหนุ่มนอนหงายอยู่กับโซฟาที่เสื้อเต็มไปด้วยอ้วกกับท่าทีที่ช็อกจนตาค้างOMG!!!"อ่าช็อกกกกช็อกไปเลยสิครับบบบบบบบ"เตต

"ไอ้ที!!!"เจ้าของความสูงร้อยแปดสิบหกเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเอ่ยเรียกชื่อเพื่อนของตนขึ้นเสียงดัง ทุกคนในห้องต่างพากันมองไปยังบุคคลที่เพิ่งเดินเข้ามาใหม่ เพื่อนทั้งสองของนิวตัลที่เห็นว่าเป็นใครต่างก็พากันเบิกตากว้าง"เหี้ยแล้วไงมึงไอ้ตัล"กรสบถออกมาเบา ๆ แต่เพื่อนตัวเล็กก็ได้ยิน"เหี้ยอะไรของมึงไอ้เชี่ยกร"นิวตันถามกรอย่างงง ๆ เพราะตนนั้นไม่รู้จักคนที่พึ่งเดินเข้ามาใหม่"จะไม่เหี้ยได้ไงล่ะ ก็พี่คนนี้คือเพื่อนของพี่นทีที่มึงไปอ้วกใส่พี่เขาไง"ตะวันเป็นคนหันมาตอบเพื่อนตัวเล็ก ส่วนนิวตัลที่ได้ยินที่เพื่อนบอกก็เบิกตากว้างขึ้นอย่างตกใจ ก่อนจะหันไปมองยังคนที่พึ่งเข้ามาในห้องใหม่ก็พบว่าคนตัวสูงนั้นมองมายังตนอยู่ก่อนแล้ว"อะ...เออออไอ้หล่อมึงมาหากู มึงมีอะไรหรอ"นทีที่เห็นบรรยากาศจะเงียบเกินไปก็ชวนเพื่อนตัวสูงของตนคุย"แรก ๆ กูก็มีเรื่องจะคุยกับมึง แต่ตอนนี้ไม่แล้วว่ะ กูมีเรื่อง

ณ.บริษัทPhilipกรุปตึก ตึก ตึก"สวัสดีพี่"คนตัวเล็กกล่าวทักทายพี่ รปภ ที่ยืนค่อยเฝ้าอยู่หน้าประตูทางเข้าบริษัทอย่างสนิทสนมเป็นกันเอง"อ่าวน้องมาแล้วเหรอ"รปภที่ได้ยินเสียงคนตัวเล็กทักทายตนก็หันไปมองแล้วเอ่ยทักทายอย่างเป็นกันเองกลับไป ก่อนที่จะเปิดประตูให้ คิดดูว่าผมมาบ่อยไม่บ่อยจนผมสนิทกับคนในบริษัทแล้วอ่ะ"อ่ะพี่ผมซื้อน้ำกับขนมมาฝาก"ผมพยักหน้าให้พี่เขาเบา ๆ ก่อนจะยื่นขนมกับน้ำให้พี่รปภ"เฮ๊ยยยขอบใจไอ้น้อง"พี่รปภเอ่ยขอบคุณผมก่อนที่จะยื่นมือมารับของแล้วส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร"งั้นผมเข้าไปก่อนนะพี่ อยู่นานเดี๋ยวคนแก่จะกินหัวผมเอา"ผมเอ่ยบอกพี่ รปภ ซึ่งแกก็พยักหน้าและหัวเราะออกมาเบา ๆผมก้าวเดินเข้ามาในบริษัทอย่างคุ้นชินเหล่าพนักงานที่เห็นผมเดินเข้ามาต่างพากันเอ่ยทักทายผมอย่างเป็

ณ.ตระกูลNTรถคันหรูวิ่งแล่นเข้ามาจอดสนิทในรั้วบ้านหลังจากประตูรถเปิดออกขายาวก็ก้าวลงมาจากรถสปอร์ตราคาแพงเต็มความสูงร้อยเจ็ดสิบเก้าแล้วหันไปเอ่ยปากถามหัวหน้าพ่อบ้าน"นายน้อยกลับมาหรือยัง"นาธารหรือธนาธรเอ่ยถามขึ้นถึงนายน้อยตัวแสบของเขาที่ดูเหมือนว่าเดี๋ยวนี้จะกลับดึกทุกวัน ช่วงนี้เขานั้นไม่ค่อยมีเวลาที่จะตามดูแลนายน้อยของเขาเท่าไหร่นัก เพราะเขานั้นติดงานด้วยพึ่งจะเริ่มร่วมหุ้นการค้าอาวุธกับบริษัทใหม่คือบริษัทPhilipกรุปงานมันยังไม่ลงตัวเท่าไหร่เขาเลยต้องเข้าไปดูหน้างานอยู่บ่อยครั้ง"กลับมาแล้วครับ"หัวหน้าพ่อบ้านเอ่ยตอบพร้อมกับยื่นมือไปรับเสื้อสูทกับเอกสารมาถือไว้อย่างรู้หน้าที่ ส่วนนาธารที่ได้ยินคำตอบของพ่อบ้านก็พยักหน้ารับรู้ก่อนที่จะเดินเข้าบ้านแล้วเดินตรงขึ้นไปยังชั้นสองเพื่อที่จะไปคุยงานและถามไถ่นายน้อยของตนเองก๊อก ก๊อก ก๊อก