ตอนที่ 1 ซินซินน้อยมาเกิดแล้วนะ

ทำไมมันถึงได้รู้สึกอึดอัดขนาดนี้ ตอนนี้ซินซินอยู่ที่ไหนกันทำไมมองไปทางไหนก็มืดไปหมด ไม่เห็นมีแสงอะไรเลยล่ะ “เจ้าแม่เจ้าขา เจ้าแม่หนี่วา เจ้าแม่ได้ยินเสียงของซินซินไหมเจ้าคะ”

“เจ้าโวยวายอะไรกันเจ้าตัวน้อย ตอนนี้เจ้าอยู่ในครรภ์มารดาเจ้าก็ต้องรู้สึกอึดอัดอยู่แล้ว” เจ้าแม่พูดขึ้นมาอย่างเอ็นดู

“โอ๊ย! เจ้าแม่เจ้าขาทำไหมซินซินรู้สึกเหมือนมีอะไรมาผลักที่ก้นกันล่ะเจ้าคะ” ซินซินน้อยร้องโวยวาย

“เจ้าเด็กโง่เจ้ากำลังจะได้ออกไปลืมตาดูโลกใบใหม่ข้างนอกแล้วนะสิเจ้าอย่าฝืนแรงผลักนั้นล่ะ” เจ้าแม่รีบพูดเตือนขึ้นมา “เอาล่ะเดี๋ยวข้าจะช่วยเจ้าและแม่ของเจ้าอีกแรง” เจ้าแม่   หนี่วาพูดขึ้นอีกครั้ง

ทางด้านนอกตอนนี้กำลังวุ่นวายเป็นอย่างมาก เนื่องจากลูกสะใภ้ของซูเยว่จินซึ่งเป็นสะใภ้บ้านใหญ่ตระกูลหลง กำลังเจ็บท้องคลอด เด็กคนนี้เพิ่งจะได้เจ็ดเดือนก็ต้องมาคลอดก่อนกำหนดเพราะหลินซูเหมยผู้เป็นลูกสะใภ้ของซูเยว่จินถูกครอบครัวของบ้านรองใช้ให้ไปหาบน้ำ

“โอ๊ย! แม่คะฉันเจ็บท้องเหลือเกิน” ผู้เป็นลูกสะใภ้ร้องออกมา

“อดทนไว้ก่อนเหมยเหมย อาเป่ากำลังไปจ้างรถไถเพื่อจะมาพาลูกไปโรงหมอ” เสียงแม่สามีเอ่ยปลอบลูกสะใภ้

“แม่ครับแม่ ผมมาแล้ว” หลงจินเป่าผู้เป็นสามีของซูเหมยส่งเสียงมาก่อนที่เจ้าตัวจะวิ่งมายังห้องที่ภรรยาของตนนอนอยู่

“รถรออยู่ข้างนอกแล้วเดี๋ยวผมจะอุ้มคุณนะเหมยเหมย คุณอดทนไว้ก่อนนะครับ” จินเป่าพูดปลอบภรรยาของตนพร้อมกับอุ้มซูเหมยขึ้นมาแนบอกตัวเองอย่างทะนุถนอม

“แหม ๆ ๆ คนบ้านนี้นี่ท่าทางจะมีเงินกันนะคะแค่เจ็บท้องจะคลอดลูกถึงกับต้องไปจ้างรถไถมารับถึงบ้านกันทีเดียว         ถ้ามีเงินมากนักก็น่าจะเอามาแบ่งให้น้องใช้บ้างสิคะคุณพี่” เสียงพูดจากระทบกระเทียบแสบแก้วหูนี้เป็นเสียงของหลิวอี้เหลียนซึ่งเป็นเมียรองของปู่ซินซิน

“ที่อาเหมยต้องมาเจ็บท้องก่อนกำหนดไม่ใช่เพราะบ้านของหล่อนมาใช้ให้ไปหาบน้ำหรือไงกัน คนท้องคนไส้ยังใช้ได้ลงคอฉันว่าหล่อนมาทางไหนก็ไปทางนั้นซะเถอะ” ซูเยว่จินที่อดทนมานานได้พูดขึ้นมาบ้าง

เพี๊ยะ ! เสียงตบใบหน้าที่ดังสนั่นและตามมาด้วยคำพูดที่โหดร้ายจากผู้เป็นสามี “หล่อนไปกับลูกสะใภ้ของหล่อนเลยนะ อาเหลียนก็แค่พูดออกมานิดหน่อยหล่อนมีสิทธิ์อะไรมาว่าเมียรักของฉันกัน”

ซูเยว่จินที่ถูกสามีตบหน้าแล้วยังเอ่ยด้วยวาจาที่ทำร้ายจิตใจกันแบบนี้ เธอก็ได้แต่เอามือกุมแก้มข้างที่โดนตบเอาไว้พร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบใบหน้า เธอรู้ดีว่าคนที่ได้ชื่อว่าสามีไม่เคยมีความรักให้กับเธอเลย ที่เขาต้องมาแต่งงานกับเธอก็เพราะเขาต้องจำใจรับผิดชอบที่เขาได้กระโดดลงน้ำมาช่วยเธอ และพ่อแม่ของเขาต่างก็เห็นว่าเธอเป็นคนมีการศึกษาทางบ้านก็มีฐานะดีเพราะมีบ้านอยู่ในตัวเมืองจึงได้บังคับให้เขามาแต่งงานกับเธอ

ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้นเธอเองก็ปฏิเสธเขาไปแล้วเช่นกันเพราะเธอก็มีชายในดวงใจแล้ว แต่เนื่องจากเขาเป็นทหารและต้องไปปฏิบัติภารกิจบ่อย ๆ จึงทำให้เธอและเขาต้องห่างกัน

เมื่อมาเกิดเรื่องนี้ขึ้นในวันที่เธอมาเยี่ยมญาติที่นี่กับพ่อแม่แล้วด้วยความโชคร้ายของเธอที่ต้องการจะเอื้อมมือไปเก็บผ้าพันคอที่ชายในดวงใจมอบไว้ให้ทำให้เธอพลัดตกลงไปในน้ำ

จังหวะนั้นเองก็เป็นหลงตาอี้ได้กระโดดน้ำลงมาช่วยเธอ    ตัวเธอเองก็ไม่ได้ต้องการให้ใครมาช่วยเพราะว่าเธอสามารถว่ายน้ำได้ แต่ก็ไม่เข้าใจว่าตอนนั้นทำไมหลงตาอี้ถึงได้เข้ามาช่วยเธอไว้พอเหมาะขนาดนั้น

หลังจากแต่งงานเธอก็ไม่เคยขอความช่วยเหลือใด ๆ จากทางบ้านทั้งสิ้น แม้จะถูกทางบ้านแม่สามีกดดันต่าง ๆ นานาก็ตาม เมื่ออยู่กันมาหนึ่งปียังไม่มีลูกรวมทั้งทางบ้านสามีจะเอ่ยปากขออะไรเธอก็ทำเป็นหูทวนลม ทางสามีกับแม่สามีจึงได้แต่งอี้เหลียนเข้ามาเป็นเมียรองของสามีอีกคน

ด้วยสามีของตนและอี้เหลียนนั้นเป็นคนรักกันมาก่อนและตนก็มารู้ทีหลังว่าทั้งสองคนแอบมีความสัมพันธ์กันอย่าง ลับ ๆ มาตลอด แต่แค่ยังหาจังหวะแต่งมาอยู่ด้วยกันไม่ได้ ดังนั้นเมื่อเธอยังไม่ท้องสักทีจึงเป็นข้ออ้างให้สามีแต่งเมียเข้าบ้านมาได้อีกคน

เธอเคยคิดจะหย่าขาดจากสามีคนนี้หลายครั้งแต่ด้วยยังนึกถึงหน้าตาพ่อแม่ หากหย่ากันขึ้นมาเธอกลัวว่าจะทำให้ทั้งสองเสียหน้าและเป็นทุกข์ไปกับเธอด้วย ดังนั้นเธอจึงไม่คิดติดต่อกับทางบ้านเลยไม่ว่าจะเรื่องใด ๆ ก็ตาม

หลังจากทั้งคู่แต่งงานกันไม่นานอี้เหลียนก็ตั้งครรภ์ เมื่อคลอดออกมาก็ได้ลูกชายทุกคนต่างก็พากันดีใจกันยกใหญ่ซึ่งยกเว้นเธอ หลังจากนั้นไม่นานอี้เหลียนก็ได้ตั้งครรภ์อีกครั้งและครั้งนี้เด็กก็ยังคลอดออกมาเป็นผู้ชายเช่นเดิม

ครั้งนี้ทุกคนจึงยิ่งเปรียบเทียบเธอกับอี้เหลียนมากขึ้นกล่าวหาว่าเธอเป็นแม่ไก่ที่ออกไข่ไม่ได้ แต่งงานก็แต่งก่อนตั้งหนึ่งปียังไม่แม้แต่จะมีลูกสักคน แต่ไม่มีใครรู้ว่าเธอถูกผู้เป็นสามีรังเกียจโดยเขาไม่เคยแตะต้องตัวเธอเลย

จนวันหนึ่งเขาเมามากและได้เข้าห้องผิดมาเข้าห้องของเธอ ใช่เธอถูกเขาข่มเหงเขาทำกับเธออย่างรุนแรงไม่มีความปรานีแม้แต่น้อย แค่ครั้งนั้นครั้งเดียวก็ทำให้เธอได้ให้กำเนิดจินเป่าลูกชายผู้แสนดีคนนี้

แล้วต่อมาเขาก็มายุ่งกับเธออีกครั้งเพราะช่วงนั้นอี้เหลียนตั้งครรภ์อยู่ ดังนั้นเขาจึงมาหาเธอแต่เธอก็ขัดขืนแต่สุดท้ายสู้แรงไม่ไหวจึงได้ให้กำเนิดฮัวเหมยขึ้นมา

ตั้งแต่นั้นมาเธอกับเขาก็ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกันอีกเลยดั่งน้ำบ่อไม่ยุ่งน้ำคลองก็คงจะมีแต่บ้านรองของเขามาระรานรังแกลูกสาวลูกชายของเธออยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน จนกระทั่งวันนี้ถึงขนาดใช้ให้คนท้องมาหาบน้ำและเธอก็ไม่สามารถที่จะแตะต้องเมียรักของเขาได้

“หลังจากที่ฉันกลับมาจากโรงหมอเรามาทำเรื่องหย่ากันเถอะ” ฝ่ายหญิงชั่วชายโฉดคู่นี้ก็ผงะด้วยความตกใจ เพราะไม่เคยคาดคิดว่าคนที่รักษาหน้าตาของครอบครัวมาโดยตลอดอย่างซูเยว่จินจะพูดขอหย่าขึ้นมาได้

ทางด้านเยว่จินก็ไม่ได้รั้งรอใด ๆ อีกรีบเรียกหาลูกสาวและหลานชายของตนเพื่อที่จะได้ตามลูกชายและลูกสะใภ้ไป  โรงหมอได้ทัน

ทางด้านโรงหมอขณะนี้ซูเหมยก็ได้อยู่ในห้องคลอดแล้ว หมอยังนึกทึ่งเลยด้วยซ้ำว่าคุณแม่รายนี้สามารถกลั้นลูกที่กำลังจะคลอดได้อย่างไร เพราะแค่นำคนท้องเข้ามากำลังจะเตรียมขั้นตอนต่าง ๆ แล้วกำลังจะให้คนเป็นแม่เบ่งคลอด แค่พูดคำว่าเบ่งปุ๊บเด็กก็ออกมาปั๊บ

“อุแว๊ แง ๆ” “โอ๊ย ตีมาได้ซินซินเจ็บก้นนะเข้าใจไหมจะเป็นรอยแดงไหมนี่”

“เจ้าตัวน้อยเจ้าก็อย่าขี่บ่นมากนักออกมาอย่างปลอดภัยได้ก็ดีแล้ว ข้าขออวยพรให้เจ้าคิดสิ่งใดขอสิ่งใดก็ขอให้สมกับความต้องการ แต่อย่าได้ไปคิดร้ายกับใครก่อนนะหรือใช้พรนี้ในการทำร้ายใครโดยเจตนาไม่ดีก่อนล่ะ

หากเขาคิดร้ายต่อเจ้าค่อยว่ากันเข้าใจไหม จงใช้ความรู้ที่ข้ามอบให้เอาตัวรอดและช่วยเหลือครอบครัวรวมทั้งผู้คนให้ดีล่ะ อีกร้อยปีข้างหน้าค่อยพบกันใหม่”

ซินซินเมื่อได้รู้ว่าจะต้องห่างจากเจ้าแม่ผู้เป็นทั้งอาจารย์และเปรียบเสมือนแม่ของตนก็ร้องไห้ออกมา

“อุแว๊ ๆ แง ๆ ฮึก ๆ” ซินซินที่กำลังร้องไห้อยู่ต้องเงียบเสียงลงเมื่อได้ยินเสียงของผู้เป็นแม่

“เจ้าตัวน้อยของแม่หิวนมหรือลูกแม่เองก็ช่างมีน้ำนมน้อยนักจะให้เจ้ากินอิ่มได้ยังไงกัน” ผู้เป็นแม่เอ่ยเสียงเศร้าสร้อยปลอบลูกของตนพร้อมโอบกอดลูกน้อยในอ้อมแขนไว้ด้วย

ซินซินเมื่อได้ยินเสียงอันอ่อนโยนพร้อมอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นนี้ก็เงียบเสียงลงทันที พร้อมทั้งคิดว่าฉันซินซินขอให้แม่ของฉันมีน้ำนมให้ฉันพอกินไปจนถึงตอนฉันอายุหกเดือน

ซินซินสงสารแม่ผู้ให้กำเนิดของตนและความรู้ที่เจ้าแม่ให้มาได้บอกเรื่องเกี่ยวกับทารกไว้ด้วยว่าควรกินแต่นมแม่อย่างเดียวจนอายุหกเดือน ซินซินเก่งซินซินจำได้จึงขอพรทีเดียวเลยฮิฮิ

ฝ่ายผู้เป็นแม่ที่ตอนนี้เริ่มเจ็บเต้าของตนขึ้นมาทั้งสองข้างก็ตกใจเพราะอยู่ดี ๆ ก็มีน้ำนมไหลออกมาอย่างมากมายจนเธอต้องรีบให้ลูกตัวน้อยดูดทันที ลูกสาวตัวน้อยก็ไม่ทำให้ผิดหวังอ้าปากน้อย ๆ ของตนดูดดังจ๊วบจ๊าบอย่างเอร็ดอร่อยเลยทีเดียว

ฝ่ายพ่อของซินซินที่เข้ามาเห็นภาพลูกน้อยดูดนมจากอกมารดาก็ได้แต่รู้สึกตื้นตันใจ เขามองภรรยาและลูกน้อยที่คลอดก่อนกำหนดคนนี้อย่างอ่อนโยนและสงสาร แต่หมอบอกเขาแล้วว่าเด็กคนนี้แข็งแรงดีมากไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงเขาถึงได้รู้สึกวางใจ

ยิ่งมาเห็นลูกสาวตัวน้อยกินเก่งแบบนี้ก็ยิ่งเชื่อว่าคำพูดของหมอต้องพูดถูกอย่างแน่นอน พอลูกสาวคนนี้เกิดแม่ของเขาก็ตัดสินใจหย่ากับผู้ชายคนนั้นปั๊บ แล้วค่าคลอดก็ไม่ต้องเสียเงินสักหยวนเพราะมีโครงการช่วยเหลือครอบครัวผู้ยากไร้มาพอดี ลูกสาวคนนี้ช่างเป็นดาวนำโชคของครอบครัวเขาจริง ๆ

“สามีคุณกลับมาแล้วเหรอคะเรื่องเงินเราพอจ่ายไหมคะ” ภรรยาถามขึ้นมาด้วยความกังวล เมื่อผู้เป็นลูกรับรู้ถึงความกังวลของผู้เป็นแม่ก็หยุดดูดน้ำนมแสนอร่อยทันควัน

“ภรรยาคุณไม่ต้องคิดมากไปครับลูกเราช่างเป็นดาวนำโชคโดยแท้เพราะตอนนี้เขามีโครงการช่วยเหลือชาวนาให้สามารถคลอดบุตรคนที่สองไม่เสียเงินครับ” ผู้เป็นสามีพูดให้ภรรยาฟังด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า ฝ่ายภรรยาเมื่อได้ยินแบบนี้ก็ยกยิ้มของตนขึ้นเช่นเดียวกัน

ส่วนซินซินนะเหรอก็ดูดน้ำนมแสนอร่อยตรงหน้าต่อไปนะสิจะรออะไรล่ะ