LOGINในตอนเย็นทั้งสองครอบครัวภายในบ้านตระกูลซูหลังจากที่จินเป่าและหย่งเล่อก็ได้พากันกลับมายังบ้านของพวกเขาหลังจากที่ไปคุยกับผู้ใหญ่บ้านมา
เมื่อเขาทั้งสองได้ไปจัดการธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อยพวกเขาก็พากันมานั่งอยู่ในห้องโถงเพื่อจะได้พูดคุยกับทุกคนภายในบ้านถึงเรื่องต่าง ๆ ที่พวกเขาแต่ละคนได้ทำกันมาในวันนี้ แต่ทุกคนก็ยังไม่เห็นจางหยาง
“จางหยางยังไม่กลับมาอีกเหรอครับนี่ก็เย็นมากแล้ว” จินเป่าถามกับคนในบ้านขึ้นมา
“ยังเลยลูก ฮัวเหมยเองก็เป็นห่วงแม่ว่าจางหยางน่าจะยุ่งนั่นแหละ” เยี่ยนฟางก็ตอบกับลูกเขยออกมาพร้อมกับที่เธอก็อุ้มลูกชายคนที่สองของจางหยางไปด้วย
“คุณดูเด็กคนนี้สิค่ะเลี้ยงง่ายเสียจริงไม่เหมือนลูกชายของเราเลยและก็ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง” เยี่ยนฟางก็พูดกับผู้เป็นสามี
ภายในค่ายการฝึกพิเศษที่ชุนกำลังฝึกอยู่ตอนนี้อยู่ ๆ ชุนก็จามออกมา
“พี่ชายสาวที่ไหนคิดถึงพี่กันจามซะดังเชียว” หลวนเหยาพูดแซวชุน
“พี่ว่าต้องเป็นแม่พี่อย่างแน่นอนเพราะพี่มีสาวให้บ่นถึงแค่คนเดียวฮ่า ๆ” ชุนก็บอกกับเพื่อนรุ่นน้องของตนพร้อมกับหัวเราะออกมาด้วยเมื่อได้เห็นสีหน้าข
คนในบ้านซูเมื่อรู้ว่าเป็นใครมาหาจินเป่าก็ได้เป็นฝ่ายลุกขึ้นแล้วเป็นคนเดินมาเปิดประตู“สวัสดีครับพี่จางเข้ามานั่งในบ้านก่อนสิครับ” จินเป่าเมื่อเปิดประตูแล้วก็ได้เชิญจางหลวนกับผู้ช่วยของเขาที่มาด้วยให้เข้าไปในบ้าน“สวัสดีทุกคนครับ ขอโทษที่ผมมารบกวน” จางหลวนและผู้ช่วยก็ทักทายกับทุกคน“สวัสดีคุณลุงจางและผู้ช่วยครับ/ค่ะ” เจ้าตัวน้อยของบ้านซูก็ต่างพากันทักทายเถ้าแก่จางขึ้นมาเช่นกัน“ไม่เป็นไรไม่ต้องเกรงใจคนกันเองทั้งนั้นมานั่งลงเถอะ” ซูหมิงเป็นคนพูดแทนคนในบ้านออกมาเมื่อทุกคนนั่งกันหมดแล้วจินเป่าก็ได้ถามในสิ่งที่ตนสงสัย “พี่จางมาหาผมมีเรื่องด่วนอะไรหรือเปล่าครับ”“มีสิพี่จะบอกว่าช่วงนี้พวกนายอย่างเพิ่งเข้าไปในอำเภอนะโดยเฉพาะตลาดมืดเพราะมีโจรออกมาขโมยของกันร้านพี่เองก็โดน พอพี่จัดการสั่งคนงานในร้านให้ทำตามที่พี่บอกแล้วพี่ก็รีบมาบ้านของนายนี่แหละ” จางหลวนพูดจบก็ยกน้ำเก๊กฮวยหอมเย็นขึ้นดื่ม“ได้ดื่มเครื่องดื่มหอม ๆ เย็น ๆ แบบนี้มันดีจริง ๆ ว่าแต่บ้านนายมีตู้แช่เย็นด้วยเหรอมันยังหายากมากอยู่เลยนะ” จางหลวนถามน้องชายออกมาด้วยความแปลกใจ
ในตอนเย็นทั้งสองครอบครัวภายในบ้านตระกูลซูหลังจากที่จินเป่าและหย่งเล่อก็ได้พากันกลับมายังบ้านของพวกเขาหลังจากที่ไปคุยกับผู้ใหญ่บ้านมาเมื่อเขาทั้งสองได้ไปจัดการธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อยพวกเขาก็พากันมานั่งอยู่ในห้องโถงเพื่อจะได้พูดคุยกับทุกคนภายในบ้านถึงเรื่องต่าง ๆ ที่พวกเขาแต่ละคนได้ทำกันมาในวันนี้ แต่ทุกคนก็ยังไม่เห็นจางหยาง“จางหยางยังไม่กลับมาอีกเหรอครับนี่ก็เย็นมากแล้ว” จินเป่าถามกับคนในบ้านขึ้นมา“ยังเลยลูก ฮัวเหมยเองก็เป็นห่วงแม่ว่าจางหยางน่าจะยุ่งนั่นแหละ” เยี่ยนฟางก็ตอบกับลูกเขยออกมาพร้อมกับที่เธอก็อุ้มลูกชายคนที่สองของจางหยางไปด้วย“คุณดูเด็กคนนี้สิค่ะเลี้ยงง่ายเสียจริงไม่เหมือนลูกชายของเราเลยและก็ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง” เยี่ยนฟางก็พูดกับผู้เป็นสามีภายในค่ายการฝึกพิเศษที่ชุนกำลังฝึกอยู่ตอนนี้อยู่ ๆ ชุนก็จามออกมา“พี่ชายสาวที่ไหนคิดถึงพี่กันจามซะดังเชียว” หลวนเหยาพูดแซวชุน“พี่ว่าต้องเป็นแม่พี่อย่างแน่นอนเพราะพี่มีสาวให้บ่นถึงแค่คนเดียวฮ่า ๆ” ชุนก็บอกกับเพื่อนรุ่นน้องของตนพร้อมกับหัวเราะออกมาด้วยเมื่อได้เห็นสีหน้าข
ตั้งแต่ที่ทางหัวหน้าฝ่ายผลิตได้รับสมุดของเจ้าตัวน้อยพวกเขาก็ได้ลองนำเสนอไปทางฝ่ายผลิตของทุกหน่วย และที่แรกที่เริ่มทำตามแผนในสมุดของเจ้าตัวน้อยก็คือหมู่บ้านจิวหูเขตสีซือที่เป็นที่อยู่ของหมู่บ้านของเจ้าตัวน้อยนี่เองเมื่อทุกคนได้ทำตามขั้นตอนในสมุดทุกอย่างโดยมีครอบครัวของคนตระกูซูและตระกูลอู๋คอยเป็นผู้ให้คำแนะนำและก็เป็นผู้ลงมือทำด้วยโดยมีเจ้าตัวน้อยอยู่เบื้องหลังโดยที่เจ้าตัวน้อยเองก็ได้ขอพรที่ตัวเองมีช่วยอย่างลับ ๆ ว่าขอให้วิธีการที่ตัวเองเขียนขึ้นมานี้ได้รับผลตอบแทนที่ดีด้วยเถอะ และแล้วผลของการร่วมแรงร่วมใจก็สามารถมองเห็นถึงความสำเร็จเล็ก ๆเพราะต้นข้าวโพดที่ได้เมล็ดมาจากทางหน่วยได้งอกขึ้นมาแล้ว เมื่อฝ่ายการผลิตมีความคืบหน้าที่ดีแบบนี้พวกเขาก็ต่างพากันยิ้มออกมาได้เสียทีแต่ความวุ่นวายเรื่องโจรขโมยก็ยังไม่หมดไปเสียทีเดียวเพราะความอดยากยังคงมีอยู่แต่คนที่เป็นขโมยมักจะทำเพราะความโลภในทรัพย์สินของผู้อื่นเสียมากกว่าเนื่องจากว่าทางภาครัฐก็ไม่ได้นิ่งดูดายในการช่วยเหลือประชาชนเพราะพวกเขาก็ต่างได้ส่งเจ้าหน้าที่เพื่อไปหาซื้อผลผลิตจากในหลาย ๆ ที่ทั่วทุกมณฑล
แล้วประสบการณ์การรอคลอดลูกของจางหยางก็ได้วนกลับ มาอีกครั้งและครั้งนี้เขากับฮัวเหมยก็ได้คิดกันเอาไว้แล้วว่าไม่ว่าลูกจะออกมาเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายเขาก็จะทำหมันเพราะเขาจะได้ไม่ต้องมาเห็นภรรยารู้สึกเจ็บจากการคลอดลูกอีกและครั้งนี้การรอคอยของเขาก็สิ้นสุดลงโดยใช้เวลาไม่นานเหมือนกับครั้งแรกเมื่อมีเจ้าหน้าที่ได้เดินออกมาบอกกับเขาว่าเขาได้ลูกชายทั้งแม่และลูกปลอดภัยและร่างกายแข็งแรงดี เขาและครอบครัวที่รออยู่ภายนอกก็พากันโล่งอกเมื่อเขาเห็นเจ้าหน้าที่เข็นเตียงของภรรยาออกมาแล้วเขาก็รีบเดินเข้าไปดูเมียของตนทันที เยี่ยนฟาง เจี่ยฮุย จินเป่าที่ตามมาด้วยก็ได้แต่พากันเดินตามหลังจางหยางไปจนเมื่อเจ้าหน้าที่ได้เข็นรถพาฮัวเหมยมายังห้องพักที่จางหยางได้จองเอาไว้แล้วทางด้านภายในบ้านของตระกูลซูตอนนี้ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ที่เหลืออยู่ภายในบ้านต่างก็เฝ้ารอการมาแจ้งข่าวของลูกหลานของตนด้วยความกระวนกระวายใจ จนในที่สุดเมื่อเขาได้ยินเสียงตะโกนของจินเป่าที่ร้องเรียกอยู่หน้าบ้าน“ฮัวเหมยเป็นยังไงบ้างคะคลอดแล้วหรือยัง” ซูเหมยที่ได้เป็นคนเดินมาเปิดประตูถามกับสามีออกมา“คลอดแล้วครับเป็นลูก
หลังจากที่ชุนผ่านการทดสอบแล้วเหล่าเจ้าหน้าที่ทหารก็ทำการนัดเวลาที่จะพาผู้ที่ผ่านการทดสอบไปฝึกยังฐาน ทัพพิเศษซี่งก็คือระยะเวลาในอีกครึ่งเดือนข้างหน้า เมื่อครอบครัวที่บ้านของชุนรู้แล้วพวกเขาก็ต่างเตรียมของที่จำเป็นโดยเฉพาะของกินและของใช้และเยี่ยนฟางเองก็ยังปรุงยาให้กับชุนอีกหลายอย่างและยังเป็นจำนวนมากอีกด้วยเผลอแป๊บเดียวก็ถึงกำหนดที่ว่าแล้วครั้งนี้อี้เฟิงกับเยว่จินก็ต้องไปพักยังฐานใหม่ด้วยเช่นกัน อย่างเร็วที่สุดก็น่าจะหนึ่งปีเพราะเขาเป็นหัวหน้าหน่วยและมีหน้าที่ในการฝึกทหารใหม่เหล่านี้“ชุนลูกดูแลตัวเองให้ดี ๆ นะเมื่อถึงเวลาที่สามารถกลับบ้านได้ก็รีบกลับมานะลูก” เยี่ยนฟางบอกกับชุนน้ำตาคลอหน่วย“คุณลุงครับ/คะโชคดีนะครับพวกเราจะคิดถึงคุณลุง” หลานตัวน้อยทั้งหลายก็บอกกับผู้เป็นลุงโดยที่ตอนนี้หลานตัว น้อย ๆ ก็เริ่มที่จะร้องไห้กันออกมาแล้ว“ไม่ต้องร้องนะครับลุงก็ไปอยู่กับคุณปู่ของพวกหนู ๆ ด้วยพวกหนูเองก็ห้ามดื้อห้ามซนกันรู้ไหมเวลาจะไปไหนจะต้องมีผู้ใหญ่ไปด้วยทุกครั้ง” ชุนก็บอกกับหล
“พี่วิ่งเร็วขนาดนั้นได้ยังไงกันนี่ขนาดผมกับเจิ้งเจี๋ยวิ่งลงบนภูเขามาตั้งแต่เล็กจนโตยังวิ่งแบบพี่ไม่ได้เลยผมก็นึกว่าผมกับเจิ้งเจี๋ยทำเวลาดีที่สุดแล้วนะแต่พี่ก็ยังทำให้พวกผมตกตะลึงเสียได้สุดยอดอะ” หลวนเหยาพูดออกมาพร้อมกับยกนิ้วโป้งให้กับชุนเป็นการยกย่อง“เคยได้ยินคำนี้ไหมไอ้น้องว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้าเราอย่าคิดว่าเราเก่งแล้วทระนงตนคิดว่าตัวเองเหนือกว่าผู้อื่นเพราะว่าสักวันเราอาจพบเจอคนที่เหนือกว่าเราก็ได้” ชุนพูดขึ้นด้วยท่าทางเคร่งขรึมพร้อมกับตบบ่าของเพื่อนรุ่นน้องตัวเองไปด้วย“หูยคมอะบาดใจผมซะเหวอะไปหมดแล้ว” หลวนเหยาก็พูดขึ้นพร้อมกับแกล้งเอามือกุมหน้าอกของตนไปด้วย ซึ่งการ กระทำของเขาก็ได้เรียกเสียงหัวเราะให้กับชุนและเจิ้งเจี๋ยเป็นอย่างมากตอนนี้เหล่าทหารที่นั่งดูผลการแข่งขันอยู่ก็ได้รับรู้ถึงผลการทดสอบแล้วเช่นกัน รวมทั้งอี้เฟิงด้วยสำหรับตัวเขาไม่ได้รู้สึกตกใจกับผลการทดสอบของชุนเท่าไหร่นักเพราะเขารู้ความ สามารถของชุนดีซึ่งผิดกับหัวหน้าใหญ่ของเขา“อู๋ชุน หลวนเหยา เจิ้งเจี๋ยสามคนนี้คือใครกันน่าสนใจจริง ๆไม่ว่าจะเป็นผลการทดสอบข้อเขียนหรือการวิ่งร







