Chapter 10

“ได้ จุ๊บ! จร๊วบ!”                                                                                                        

“อื้อ อื้ม” คราวนี้รสจูบของเขาช่างป่าเถื่อน จนเสียงประท้วงดังออกมาจากในลำคอของคนตัวเล็ก เมื่อปฐพีได้บดขยี้ริมฝีปากลงไปที่เรียวปากอิ่มน้ำราวกับคนบ้าคลั่ง หญิงสาวพยายามดิ้นขัดขืน กำปั้นเล็กทุบลงไปที่ข้างลำตัวของคนตัวโต แต่ก็ถูกฝ่ามือของปฐพีคว้าเอาไว้ พร้อมกับกดลงไปชิดกับผนังของห้องน้ำ 

จากนั้นปลายลิ้นอุ่นได้รุกรานเข้าไปในโพรงปากของเธอ หนวดเคราของเขากำลังทำให้ผิวบางเกิดรอยแดง เมื่อชายหนุ่มไม่ถนอมเธอสักนิด แต่กลับจูบอย่างหนักหน่วง เพื่อให้สาแก่ใจ กว่าจะรู้ว่าตัวเองได้ทำรุนแรง เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงน้ำตาของจีน่าที่ไหลออกมาเป็นทาง พร้อมกับยืนแข็งทื่อไม่ตอบสนองรสจูบเหมือนก่อนหน้า จนทำให้ปฐพีต้องถอนจูบออกหลังจากที่เขาได้สติ ที่เผลอทำอะไรรุนแรงออกไปแบบนั้น                   

“จีน่า ฉัน... ฉันขอโทษ” เสียงทุ้มได้เปล่งประโยคที่หญิงสาวไม่คิดว่าตัวเองจะได้ยินออกมา แต่มันกลับไม่สามารถหักล้างในสิ่งที่เขาทำกับเธอลงได้ ถ้าปฐพียังคงฉวยโอกาสเอะอะก็จูบอยู่แบบนี้ เธอจะมีหน้าไปสู้พี่สาวได้อย่างไร เมื่อสถานะของชายหนุ่มกำลังจะกลายเป็นพี่เชย เมื่อเขานั้นกำลังจะแต่งงานกับเดียร์น่า ซึ่งเป็นพี่สาวแท้ๆ ของเธอ                                     

“หยุดร้องได้แล้ว เธอมันเด็กดื้อบอกอะไรไม่เคยฟัง อย่าดื้อกับฉันอีกเข้าใจไหม หืม” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเอามือขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากแก้มให้กับหญิงสาว แต่จีน่ากลับเบือนหน้าหนี เมื่อเธอถูกเขาล่วงเกินอย่างกับผู้หญิงที่ดูไร้ค่า เขาคงคิดว่าเป็นเจ้าชีวิตของเธอ จะทำอะไรแบบนี้ที่ไหนเมื่อไหร่ก็ได้ อยากจูบอยากกอดก็ทำได้ตามอำเภอใจอย่างนั้นเหรอ                                                                                                                                  

“คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะมาตัดสินหรือทำโทษฉันด้วยวิธีแบบนี้ บุญคุณต้องทดแทน ตลอดระยะเวลาหลายปี ที่คุณมาอยู่ที่นี่ ฉันก็ส่งข้าวส่งน้ำให้แทบทุกวัน คุณยังต้องการอะไรจากฉันอีก” จีน่าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ดวงตาของเธอแฝงไปด้วยแววเศร้าหม่น เมื่อคนที่หญิงสาวแอบรักเขาไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตา แต่วันนี้ชายหนุ่มกลับทำเป็นเหมือนกับว่ากำลังหวงแหน แต่แฝงความร้ายกาจฝากเอาไว้ เมื่อการกระทำของเขานั้น ไม่ต่างจากผู้ชายชอบฉวยโอกาส                                                                  

“ต่อไปนี้เธอไม่ต้องทำอะไร แค่ทำตามที่ฉันบอกก็พอ ถ้าไม่อยากให้ใครสงสัยก็ออกไปได้แล้ว และไม่ต้องให้ไอ้ขุนพลไปส่ง เธอต้องกลับกับฉันเท่านั้น ส่วนเสื้อคลุมเอาไว้ห้ามเอาออก แล้วอย่าคิดใส่ชุดแบบนี้ให้ฉันเห็นอีก ถ้าไม่อยากโดนมากกว่าจูบ ฉันเตือนเธอแล้วนะจีน่า หวังว่าเธอคงเข้าใจ ฉันจะไปรอที่รถ”

 ปฐพีพูดออกมาด้วยร่องรอยของน้ำเสียงโกรธขึ้งขึ้นมาอย่างฉับพลัน เมื่อพูดถึงชุดของจีน่า ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ดวงหนาของคนตัวเล็กอย่าซับซ้อน บนใบหน้าที่เต็มไปด้วยหนวดเคราคล้ายกับมีความคิดบางอย่างซ่อนเอาไว้ แต่จีน่าก็ไม่สามารถเดาได้ ก่อนที่เขาจะเดินออกไป ซึ่งเธอคงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมทำตามในสิ่งที่ปฐพีต้องการ                                                                                                                  

ภายในงานที่หลายคนกำลังเมาได้ที่ หนึ่งในนั้นคือขุนพล ซึ่งในเวลานี้มีหญิงสาวสวยนั่งอยู่ข้างกายคอยป้อนสุราเมรัยเอาอกเอาใจจนเกินงาม แต่นั่นก็ไม่เกี่ยวกับจีน่า เพราะเธอคิดว่ามันเป็นสิทธิ์ของเขา ก่อนที่หญิงสาวจะเดินไปยังโต๊ะของพ่อเลี้ยงภูผา เพื่อลากลับตามมารยาท                                                                

“อ้าว! ทำไมจะกลับเร็วจัง แล้วใครจะไปส่งขุนพลใช่ไหม” พ่อเลี้ยงภูผาเอ่ยถามออกมา พร้อมกับมองไปที่ลูกชาย ซึ้งในเวลานี้มีนารีนั่งประกบทั้งซ้ายและขวา จนทำให้ผู้เป็นบิดาส่ายศีรษะไปมาอย่างเอือมระอา ปากก็บอกว่ารักจีน่าให้รีบไปสู่ขอ แต่พอเหล้าเข้าปากเขากลับทำตัวเหลวไหลให้หญิงสาวได้เห็นธาตุแท้         

“คุณปฐพีจะกลับ จีเลยขอติดเราเขาไปด้วย จีกลับแล้วนะคะ” จีน่ารีบพนมมือขึ้นไหว้พ่อเลี้ยงภูผา รวมทั้งผู้หลักผู้ใหญ่ที่นั่งร่วมโต๊ะกับพ่อเลี้ยง ก่อนจะรีบเดินเลี่ยงออกมา เพราะไม่อยากถูกซักไซ้ไล่เลียง ที่เธอนั้นจะกลับไร่ไปพร้อมปฐพี ความจริงมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะทั้งคู่รู้จักและเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ เพียงแต่ตอนนี้เขาและเธอต่างก็โตเป็นหนุ่มเป็นสาว อาจจะถูกใครเก็บเอาไปนินทาได้ ยิ่งเขากำลังจะกลายเป็นพี่เขยของเธอในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้แล้ว                                                                     

“ขึ้นรถสิ” เมื่อจีน่าเดินมาถึง เสียงทุ้มของชายหนุ่มได้ดังขึ้น ขณะที่ปฐพียืนกอดอกพิงรถด้วยท่าทางเคร่งขรึม แม้จะใบหน้าของเขาจะเต็มไปด้วยหนวดเครา แต่สำหรับจีน่าแล้ว เธอก็ยังมองว่าเขาหล่อ เท่แลดูสมาร์ตอยู่วันยังค่ำ                                                                                               

หญิงสาวพยายามก้าวเท้าขึ้นไปนั่งบนรถ ซึ่งมีความสูงเป็นพิเศษของรถออฟโรดคู่ใจเจ้าของไร่วายุ จากนั้นปฐพีจึงเปิดประตูขึ้นมานั่งประจำตำแหน่งคนขับ พร้อมกับคาดเข็มขัดนิรภัย ก่อนจะปลดออกแล้วมองไปที่จีน่า                                                                                                                      

“นี่คุณจะทำอะไร!” หญิงสาวเอี้ยวตัวหลบอย่างไว พร้อมกับเอ่ยถามออกมาด้วยความตกใจ เมื่อปฐพีโน้มตัวเข้ามาใกล้ จนหัวใจของเธอเริ่มเต้นแรง                                                                                                       

“แค่จะคาดเข็มขัดให้ นั่งนิ่งๆ สิ เดี๋ยวก็ตกลงไปคอหักตายหรอก” น้ำเสียงที่แฝงไปด้วยการประชดประชัน แต่การกระทำกลับดูอ่อนโยน เมื่อผู้ชายทรงโจรใบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเครา กำลังจะทำให้จีน่าถอนใจจากเขาได้ยากขึ้น ทั้งที่เธอพยายามบอกกับตัวเองว่าเขาคือผู้ชาย ที่เกิดมาเพื่อเป็นเพียงแค่เส้นขนาน ไม่มีวันที่เขาและเธอจะมาบรรจบคบกันได้                        

“ทำไมเธอชอบเถียงฉันจัง ฉันรู้นะว่าหัวใจของเธอมันเป็นของฉัน อย่าทำตัวเป็นม้าพยศหน่อยเลย”      

คำพูดของปฐพีกำลังส่งผลให้จีน่าอยากเอาชนะ ถ้าเขารู้ไปเสียหมดทำไมถึงไม่รักเธอบ้าง สักเสี้ยวของหัวใจก็ยังดี แต่ทุกวันนี้เขาแทบจะฉีกเนื้อของเธอออกเป็นชิ้นๆ ด้วยซ้ำ รักกับเกลียดมันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน ทุกครั้งที่เจอหน้าก็ทำเป็นเมิน แล้วยังจะมาทำเป็นรู้ดี

“มันอาจจะเคยเป็น แต่ตอนนี้ฉันได้มอบมันให้กับคนอื่นไปแล้ว ว้าย! กรี๊ด!” พอพูดจบประโยค จีน่าได้ร้องออกมาสุดเสียง เมื่อปฐพีเร่งเครื่องขับรถพุ่งออกมาราวกับพายุ และไม่มีทีท่าว่าจะหยุด เธอได้แต่ภาวนาขอให้กลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย ต่อให้เขาชินทางหรือขับรถเก่งแค่ไหน แต่แอลกอฮอล์ที่ดื่มไปอาจทำให้สมรรถภาพในการขับลดลงได้