EP.2 บทนำ

พูดจบหญิงสาวก็สะบัดมือออกจากการฉุดรั้งของคนรัก

“ไม่นะบิว พี่รักบิวได้ยินไหม เรากำลังจะแต่งงานกันแล้วนะที่รัก อย่าทิ้งพี่ไปเลย พี่ผิดไปแล้ว ต่อไปนี้พี่จะไม่ทำอีก พี่สัญญา บิว”

ตฤณตามมากอดรัดร่างของคนรักเอาไว้แน่น แต่หญิงสาวก็สะบัดเต็มแรงเหมือนกัน ในเวลานี้ความรักความอ่อนหวานที่เคยมีให้เขาแปรเปลี่ยนเป็นความขยะแขยงชิงชัง

“ปล่อยบิว!” ไม่พูดเปล่าแต่หญิงสาวผลักเขาจนกระเด็นออกไปชนกับผู้หญิงอีกคนที่เดินตามเข้ามา เพราะทนดูชายหนุ่มที่ตนหลงรักมานานงอนง้อคนรักของเขาไม่ไหวอีกต่อไป

บุญญาพรมองคนทั้งสองด้วยสายตาเกลียดชังปนเจ็บปวด ก่อนจะสาวเท้าตรงไปยังประตู

“บิว” ตฤณวิ่งตามคนรักไปโดยไม่สนใจนิษฐาที่ฉุดเขาเอาไว้จากข้างหลัง เขาคว้ามือบุญญาพรไว้แต่หญิงสาวสะบัดทิ้ง พร้อมเปิดประตูกว้างจนชายหนุ่มต้องชะงัก

“เก็บข้าวของแล้วออกไปจากห้องของบิวซะ”

ชายหนุ่มนิ่งอึ้ง ดวงหน้าที่เผือดสีก่อนหน้านี้ค่อยๆ แดงก่ำ

“แล้วร้านของเราล่ะ”

หญิงสาวกระตุกยิ้ม ตวัดตามองเขาอย่างสมเพช

“ไม่ต้องห่วง บิวจะประกาศขาย แล้วแบ่งกันคนละครึ่ง แต่ถ้าพี่อยากได้เอาไว้ทั้งหมด ก็เอาเงินมาซื้อหุ้นของบิวก็แล้วกัน”

ตฤณผงะ เขาจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อส่วนของหล่อน ในเมื่อทุกวันนี้เขายังหมุนแทบไม่รอด หลายครั้งต้องหยิบยืมเงินจากบุญญาพรอยู่เลย

“บิว” เขาพยายามเป็นครั้งสุดท้าย ทว่าหญิงสาวกวาดตามองหญิงร้ายชายเลวตรงหน้าพลางบอก

“บิวจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย เก็บของแล้วออกไปจากห้องของบิวซะ ถ้าอีกสามวันพี่ตฤณยังไม่ออกไป บิวจะแจ้งความฐานบุกรุก!”

“บิว! บิวเดี๋ยวบิว โธ่โว้ย”

ตฤณสบถดังลั่นเมื่อประตูถูกปิดใส่หน้า ก่อนจะหันไปเจอสายตาที่มองมาเขียวปัดของนิษฐา พวกเขามีสัมพันธ์มานานหลายเดือนโดยที่บุญญาพรไม่เคยรู้ ตฤณคิดเพียงว่าเขาแค่เล่นๆ กับนิษฐาไม่กี่ครั้งก็จะแยกไปเงียบๆ ซึ่งตรงกันข้ามกับหญิงสาวที่จริงจังกับเขาถึงกับส่งหลักฐานความสัมพันธ์ของตนไปทางเพื่อนสนิทของบุญญาพรโดยที่ฝ่ายนั้นไม่รู้ว่าใครเป็นคนส่งให้

“พี่พูดจริงหรือเปล่า ที่ว่าไม่เคยรักนิ” นิษฐาเอ่ยถาม น้ำเสียงแข็งจัด ดวงตาก็วาววับยามมองชายหนุ่ม

 ตฤณตวัดตามองผู้หญิงตรงหน้าด้วยสายตาวาวโรจน์ เขาไม่เคยมีความคิดที่จะรักผู้หญิงตรงหน้า แค่หลอกล่อเอาไว้ปรนเปรอความใคร่ก็เท่านั้น

รอยยิ้มแสยะน่าเกลียดจากตฤณทำให้นิษฐาที่กำหมัดแน่นกรีดร้องเมื่อได้รับคำตอบชัดเจน

กรี๊ด!!

สิ้นเสียงกรี๊ดฝ่ามือเล็กก็ตบตีลงมาบนร่างกายของชายหนุ่ม

“ไอ้บ้า ไอ้สารเลว แกหลอกฉัน ไอ้ทุเรศ”

“โว้ย” ตฤณผลักจนหญิงสาวล้มลงไปนั่งกับพื้น ส่วนเขายืนจังก้านัยน์ตาวับวาว “ใครใช้ให้มึงโง่ล่ะ ก็น่าจะรู้อยู่แล้วว่าอีกไม่กี่เดือนกูจะแต่งงาน มึงคิดเหรอว่ากูจะทิ้งผู้หญิงดีๆ อย่างบิวมาหามึง อีโง่”

นิษฐาน้ำตาคลอ ก่อนจะร้องกรี๊ดๆ ออกมาอีกครั้ง หลังจากนั้นก็โผเข้าใส่ตบตีจิกข่วนเขาไม่ยั้ง ตฤณนั้นต่อหน้าบุญญาพรเขาคือสุภาพบุรุษ นิดหน่อยไม่เคยทำให้หญิงสาวต้องเจ็บ แต่เวลานี้เขาคือซาตานร้าย

“โอ๊ย!” นิษฐาร้องโอดครวญ เมื่อแก้มนวลข้างหนึ่งถูกตบลงมาเต็มแรงจนริมฝีปากได้เลือด

“เป็นไง วอนมือวอนตีนกูนัก!” ไม่พูดเปล่า แต่เขายังสะบัดปลายเท้าเตะเข้าไปที่สะโพกของหญิงสาวอีกทีจนคนตัวเล็กร้องโหยหวน ทั้งเจ็บและจุกจนพูดไม่ออกกับความกักขฬะที่เพิ่งพบเจอและได้รับจากตฤณ

น้ำตาไหลนองเป็นทางยาวปนเลือดสดๆ ก่อนจะร้องไห้ครวญครางด้วยความเสียใจและผิดหวัง ไม่คิดว่าตฤณจะเลวทรามขนาดนี้

ด้านบุญญาพรขับรถไปจอดยังคอนโดฯ ของเพื่อนรัก แล้วฟุบหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้น เพียงไม่นานกระจกด้านข้างก็ถูกเคาะหนักๆ หญิงสาวเงยหน้าที่เปื้อนน้ำตาจนดูแทบไม่ได้มอง เมื่อเห็นว่าเป็นใครก็เปิดประตูพร้อมกับโผเข้าไปกอดอีกฝ่ายแน่น

“บิว” พรรษากอดเพื่อนรักแนบแน่น ลูบแผ่นหลังและผมของเพื่อนไปพลาง ขณะที่ร่างบางสะอึกสะอื้น

“พรีม พี่ตฤณเขามีคนอื่นจริงๆ ฮือ”

“ใคร” พรรษาเอ่ยถามแผ่วเบา สิ่งที่ตนรู้มาก่อนนี้และส่งข่าวให้เพื่อนรู้อีกทีก็คือตฤณมีคนอื่น แต่ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครที่ไหน

“นิษฐา”

พรรษาเย็นวาบไปตลอดร่าง นึกถึงรุ่นน้องสาวหน้าตาน่ารักสดใส น่าเอ็นดู ที่มาขอทำงานกับบุญญาพร ทั้งตนและเพื่อนรักไม่เคยคิดสังหรณ์ใจเลยสักนิดว่าเด็กคนนั้นจะคิดไม่ซื่อ