รักษาตัวและบันทึก

คิชิโระ และ ฮารุกะ ถูกหามกลับมาถึงที่หลบซ่อนของคนงานเหมืองอย่างรวดเร็วที่สุด อาอิ และคนงานคนอื่น ๆ รอรับพวกเขาอยู่แล้ว ผ้ายันต์อาคมสีทองอำพัน (ผืนที่ 3) ถูกนำออกมาจากก้อนน้ำแข็งโดยฝีมือของ ชิบะ และถูกเก็บรักษาไว้ข้างเตียงของฮารุกะ

ร่างกายของทั้งคู่บอบช้ำอย่างหนัก ฮารุกะ ต้องเผชิญกับการบาดเจ็บภายในจากคลื่นเสียง และการบาดเจ็บที่ขาจากใยน้ำแข็ง คิชิโระ เองก็เหนื่อยล้าถึงขีดสุดจากการต่อสู้ทางกายภาพติดต่อกัน

“พวกหนูสู้มามากพอแล้ว” โมริ กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเมตตา “พักผ่อนซะ พวกเราจะดูแลทุกอย่างเอง”

การรักษาเริ่มต้นขึ้นทันที อาอิ ใช้ความรู้ทั้งการแพทย์พื้นบ้านและ คาถาฟื้นฟูเร่งด่วน ที่ฮารุกะสอน ควบคู่ไปกับ ผงแร่ธาตุอาคม เพื่อฟื้นฟูร่างกายของทั้งคู่ โดยเฉพาะฮารุกะที่ใช้พลังอาคมเกินขีดจำกัดไปมาก

เวลาผ่านไปสามวันเต็ม ทั้งคิชิโระและฮารุกะอยู่ในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่น ร่างกายของพวกเขาดูดซับพลังงานอาคมและยาฟื้นฟูเพื่อซ่อมแซมความเสียหายภายใน

บันทึกลึกลับที่ถูกซ่อน (The Hidden Journal)

ในวันที่สี่ คิชิโระ ตื่นขึ้นมาอย่างเต็มที่ เขาพยายามลุกขึ้นนั่ง มองไปที่ ฮารุกะ ที่กำลังหลับอยู่ข้าง ๆ เธอมีสีหน้าดีขึ้นมากแล้ว

“เธอต้องพักผ่อนนะฮารุกะ” คิชิโระพึมพำกับตัวเอง

เขาเห็น โมริ เดินเข้ามาพร้อมกับ ผ้ายันต์ผืนที่สาม ที่วางอยู่บนโต๊ะไม้ข้าง ๆ

“คุณดูดีขึ้นแล้วนะคิชิโระ” โมริยิ้ม “พวกเราเป็นหนี้บุญคุณพวกคุณมาก”

“ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณพวกคุณ” คิชิโระกล่าว “แล้วผ้ายันต์ผืนที่สาม...”

“ผ้ายันต์ถูกกู้มาแล้วครับ” โมริตอบ “ชิบะใช้เครื่องมือทำเหมืองขนาดเล็กเจาะน้ำแข็งออกมาได้อย่างปลอดภัย”

โมริเล่ารายละเอียดการนำผ้ายันต์ออกมา และการที่คนงานเหมืองได้สำรวจ ถ้ำน้ำแข็ง ที่พวกเขาจากมา

“ตอนที่พวกเรากลับไปสำรวจห้องโถงนั้น” โมริกล่าวอย่างเงียบ ๆ “เราเจอ สิ่งนี้ ซ่อนอยู่ใต้แท่นบูชาที่ผ้ายันต์วางอยู่”

โมริหยิบ วัตถุชิ้นหนึ่ง ที่ห่อด้วยผ้าเก่า ๆ ยื่นให้คิชิโระ มันคือ สมุดบันทึกขนาดเล็ก ที่ทำจาก หนัง และเต็มไปด้วย ฝุ่นแร่ มันดูเก่าแก่และเต็มไปด้วยร่องรอยการใช้งาน

“มันดูเหมือน บันทึก ของคนงานรุ่นแรก ๆ” โมริอธิบาย “พวกเราลองพยายามอ่านแล้ว แต่มันเป็นภาษาโบราณที่พวกเราไม่รู้จัก”

คิชิโระรับบันทึกมาด้วยความสนใจ เขาเปิดหน้าแรกของมัน ลายมือ ที่ปรากฏบนบันทึกนั้นไม่ใช่ภาษาใด ๆ ที่เขาเคยเรียนรู้ แต่มันเต็มไปด้วย อักขระอาคม และ สัญลักษณ์โบราณ ที่มีความคล้ายคลึงกับ อักขระ บนตำราอาคมของฮารุกะ

“เดี๋ยวก่อน” คิชิโระกล่าว “ฉันว่า... ฮารุกะน่าจะอ่านมันได้”

การแปลบันทึกลับ (Translating the Secret Journal)

เมื่อ ฮารุกะ ตื่นขึ้นในวันถัดมา คิชิโระก็รีบยื่นบันทึกลึกลับให้กับเธอ ฮารุกะ มองดูหน้าแรกของบันทึกด้วยความตื่นเต้น

“นี่มัน... ภาษาอาคมชั้นสูง!” ฮารุกะอุทาน “ฉันเคยเห็นอักขระเหล่านี้ในส่วนลึกของ ตำราอาคม ของฉัน! มันเป็นภาษาที่ใช้ในการ ผนึก และ สร้างมิติ!”

ฮารุกะเริ่มใช้ ตำราอาคม และ ความรู้ ที่เธอมีในการพยายาม แปล บันทึกลึกลับนี้ โดยมีคิชิโระและโมริคอยอยู่ข้าง ๆ

หนึ่งวันเต็ม ผ่านไป ฮารุกะจดจ่อกับการแปลจนแทบไม่ลุกไปไหน ในที่สุด เธอก็วางบันทึกและตำราอาคมลงบนตักด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียดและสับสน

“ฉันแปลมันได้แล้ว” ฮารุกะกล่าว เสียงของเธอเต็มไปด้วยความสั่นเครือ “บันทึกนี้เป็นของ นักเวท หรือ ช่างอาคม คนหนึ่งที่ทำงานในเหมืองนี้เมื่อหลายร้อยปีก่อน มันบันทึก ความจริง เกี่ยวกับเหมืองแห่งนี้เอาไว้...”

ฮารุกะ เริ่มเล่าเรื่องราวที่ได้จากบันทึกลับนั้น:

“บันทึกนี้บอกว่า... เหมืองนี้ไม่ได้เป็นเพียงเหมืองแร่ธาตุอาคม แต่มันถูกสร้างขึ้นเพื่อเป็น ที่กักเก็บ สิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังและมืดมิด สิ่งนั้นถูกเรียกว่า ‘อสูรแห่งรอยแยก’ (The Rift Daemon)”

คิชิโระขมวดคิ้ว “อสูร? ไม่ใช่แค่เงาปีศาจเหรอ?”

“ใช่คิชิโระ” ฮารุกะตอบ “เงาปีศาจพวกนี้เป็นแค่ ผู้รับใช้ หรือ พลังงานที่รั่วไหล ออกมาจาก อสูรแห่งรอยแยก ตนนั้น อสูรตนนี้ถูกผนึกไว้ใน แกนกลาง ของเหมือง”

“บันทึกบอกว่า ประตูมิติ ที่เปิดออกในปัจจุบันที่เรากำลังจะปิด มันไม่ใช่ประตูมิติที่นำไปสู่โลกของเรา แต่เป็น รอยแยกขนาดเล็ก ที่เชื่อมตรงไปยัง ที่คุมขัง ของอสูรแห่งรอยแยก! การที่ผ้ายันต์ทั้งห้าถูกฉีกออก ทำให้ รอยแยกนั้นขยายตัว และทำให้เงาปีศาจออกมาได้มากมาย”

โมริ และ คิชิโระ ต่างรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว ถ้าสิ่งที่ฮารุกะพูดเป็นจริง ภารกิจของพวกเขาก็อันตรายกว่าที่คิดไว้มาก

พันธสัญญาที่ถูกทำลาย (The Broken Covenant)

ฮารุกะเปิดไปอีกหน้าหนึ่งของบันทึกที่ถูกเน้นด้วย สัญลักษณ์ พิเศษ

“และนี่คือสิ่งที่สำคัญที่สุด... มันพูดถึง ผ้ายันต์ ทั้งห้าผืน” ฮารุกะกล่าว

“ผ้ายันต์ทั้งห้าผืนไม่ได้เป็นแค่ ผนึก ธรรมดา แต่เป็น พันธสัญญา ที่ทำขึ้นโดยชนเผ่าโบราณที่เชื่อใน พลังแห่งการดำรงอยู่”

* ผืนที่ 1 (สีขาวเงิน): ผนึกแห่งแสง (Seal of Light) – ผนึกความสามารถในการ มองเห็น และ รับรู้ ของอสูร

* ผืนที่ 2 (สีน้ำเงินเข้ม): ผนึกแห่งความเย็น (Seal of Cold) – ผนึกความสามารถในการ เคลื่อนไหว ของอสูร

* ผืนที่ 3 (สีทองอำพัน): ผนึกแห่งเสียง (Seal of Sound) – ผนึกความสามารถในการ สื่อสาร และ เรียกพวก ของอสูร

“ที่เงาปีศาจไฮยีน่าและเงาปีศาจหูหนวกมีความสามารถด้านเสียง ก็เพราะพวกมันอยู่ใกล้ ผนึกแห่งเสียง นี้! และที่เงาปีศาจแห่งความเยือกเย็นเฝ้าอยู่ ก็เพราะมันเป็น พลังที่รั่วไหล ออกมาจากผืนนี้!” ฮารุกะอธิบายอย่างตื่นเต้น

“แล้วอีกสองผืนล่ะฮารุกะ?” คิชิโระถามอย่างกระหายในข้อมูล

ฮารุกะเปิดหน้าสุดท้ายของบันทึกที่สภาพชำรุดมากที่สุด

* ผืนที่ 4 (สีแดงเข้ม): ผนึกแห่งไฟ (Seal of Fire) – ผนึกความสามารถในการ ฟื้นฟู และ ควบคุมพลังงาน ของอสูร

* ผืนที่ 5 (สีดำนิล): ผนึกแห่งวิญญาณ (Seal of Soul) – ผนึก ตัวตน และ จิตวิญญาณ ของอสูรไว้ในแกนกลาง

“บันทึกเตือนไว้ว่า... ถ้า ผนึกแห่งวิญญาณ (ผืนที่ 5) ถูกทำลายหรือถูกนำออกไป อสูรแห่งรอยแยก จะถูกปลดปล่อยออกมาสู่โลกภายนอกอย่างสมบูรณ์” ฮารุกะสรุป

การวางแผนสำหรับสองผืนสุดท้าย (Planning for the Final Two)

โมริ และ คิชิโระ ตกอยู่ในความเงียบงัน ความจริงที่เปิดเผยจากบันทึกลับนี้มันหนักอึ้งเกินกว่าที่พวกเขาจะรับได้

“หมายความว่า...” โมริกล่าวอย่างแผ่วเบา “บริษัทนั้นไม่ได้แค่เปิดเหมือง แต่พวกเขากำลังจะปล่อย หายนะ ออกสู่โลกภายนอกอย่างนั้นหรือ?”

“ใช่ค่ะ” ฮารุกะตอบ “และพวกเขาฉีกผ้ายันต์ทั้งห้าผืนออกไปแล้ว... นั่นหมายความว่า อสูรแห่งรอยแยก ถูกปลดปล่อยออกมาแล้วในระดับหนึ่ง และกำลังรอคอยที่จะ ฟื้นฟูพลัง”

“ถ้าอย่างนั้น เราต้องรีบไปหาผ้ายันต์อีกสองผืนที่เหลือให้เร็วที่สุด!” คิชิโระกล่าวอย่างมุ่งมั่น “เราไม่สามารถปล่อยให้มันฟื้นฟูได้!”

คิชิโระหยิบ แผนที่ฉบับเต็ม ออกมากาง

“ตามแผนที่... ผืนที่ 4 (สีแดงเข้ม) อยู่ทาง ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ใกล้กับ แหล่งความร้อนใต้พิภพ ของเหมือง” คิชิโระชี้ไปที่จุดบนแผนที่ “ถ้าผืนที่ 4 คือ ผนึกแห่งไฟ... สถานที่นั้นก็ต้องเต็มไปด้วย เงาปีศาจที่ใช้ความร้อน และ เปลวเพลิง แน่นอน!”

“และ ผืนที่ 5 (สีดำนิล) ผนึกแห่งวิญญาณ...” ฮารุกะชี้ไปที่จุดบนสุดของแผนที่ “มันอยู่ใน ใจกลางเหมือง ใกล้กับ ห้องโถงหลัก ที่พวกเราเข้ามาครั้งแรก... นั่นคือที่ที่ รอยแยก ตั้งอยู่”

โมริถอนหายใจ “ทิศตะวันออกเฉียงเหนือเป็นบริเวณที่เต็มไปด้วย ลาวาใต้ดิน ที่รั่วไหลออกมา มันเป็นสถานที่ที่ร้อนจัดที่สุด และไม่มีใครกล้าเข้าไป”

คิชิโระมองไปที่ฮารุกะ “การต่อสู้กับไฟและความร้อนจะเป็นบททดสอบที่แตกต่างออกไป ฮารุกะ เธอพร้อมไหม?”

ฮารุกะยิ้มอย่างอ่อนล้าแต่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น “ฉันพร้อมเสมอคิชิโระ ผนึกแห่งไฟ... ฉันต้องเรียนรู้ คาถาต้านความร้อน และ คาถาดับไฟ ให้ได้ก่อนที่เราจะไปที่นั่น”

“ดีมาก!” คิชิโระกล่าวอย่างหนักแน่น “เราจะพักฟื้นอีกแค่สองวัน และในวันที่สาม เราจะมุ่งหน้าไปสู่ เปลวเพลิงแห่งความมืด!”

ความผูกพันที่ลึกซึ้ง (Deepening Bonds)

หลังจากเสร็จสิ้นการประชุม คิชิโระ และ ฮารุกะ กลับไปที่เตียงพยาบาลของพวกเขา ฮารุกะ เริ่มฝึกฝน คาถาดับไฟ โดยใช้พลังอาคมเบา ๆ ในขณะที่ คิชิโระ กำลังลับมีดอาคมของเขาให้คมกริบ

“คิชิโระ” ฮารุกะเรียกเขาเบา ๆ “ขอบคุณนะ”

“ขอบคุณเรื่องอะไร?” คิชิโระถาม พลางเงยหน้าขึ้นจากมีดอาคม

“ขอบคุณที่นาย ไม่ยอมแพ้ ในถ้ำน้ำแข็ง และขอบคุณที่นาย เสี่ยงชีวิต เพื่อฉันหลายครั้ง” ฮารุกะกล่าว “ฉันรู้ว่าถ้าเราไม่ร่วมมือกัน... เราคงไม่รอดจากคลื่นเงาปีศาจสิบห้าตนนั้นแน่”

คิชิโระวางมีดอาคมลง เขาเดินมานั่งข้าง ๆ ฮารุกะ

“เราเป็น คู่หู กันฮารุกะ” คิชิโระกล่าว “และที่สำคัญกว่านั้น... เราคือ ความหวัง เดียวของโลกภายนอก และของคนงานเหมืองเหล่านี้”

เขายื่นมือไปกุมมือของฮารุกะไว้แน่น

“เราจะสู้ด้วยกัน และเราจะกลับบ้านด้วยกัน” คิชิโระกล่าวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและหนักแน่น

ฮารุกะยิ้มตอบ พลังจากคำพูดของเขาเป็นยาบำรุงที่ทรงพลังที่สุดสำหรับเธอ ทั้งคู่รู้ว่าอีกสองวันข้างหน้าจะเป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดในการเตรียมตัวสำหรับภารกิจที่อันตรายที่สุดเท่าที่เคยมีมา การเผชิญหน้ากับเปลวเพลิงและความร้อน เพื่อผ้ายันต์ผืนที่สี่... และก้าวไปสู่ รอยแยกแห่งวิญญาณ ในที่สุด