“ไปเปลี่ยนชุดกัน” เขาจูงมือเธอเดินเข้าไปด้านใน ด้านนอกไม่ได้มีอะไรมาก มีแต่เฟอร์นิเจอร์ที่ต้องมีที่ต้องใช้ แต่ไม่ต้องบอกเฟอร์นิเจอร์ไม่กี่ชิ้นนี้ราคา...เฮ้ยยย อย่าไปสนใจเลยดีกว่า
ลีโอเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบกางเกงว่ายน้ำของตนออกมา และหยิบชิ้นผ้าสองชิ้นสีเหลืองออกมายื่นส่งให้เลน่า “เดี๋ยวผมไปเปลี่ยนในห้องน้ำ” เลน่าเบิกตากว้าง
“ฉันจะไปเปลี่ยนในห้องน้ำ” ขืนเขาออกมาจากห้องน้ำแล้วเธอยังเปลี่ยนไปเสร็จ ชายหาดน้ำทะเลคงไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวเธอแน่ๆ เลน่าเดินเข้าไปในห้องน้ำ !!! แต่เมื่อกางสิ่งที่ลีโอยัดใส่มือให้ ใบหน้าเธอหดเล็กลงเหลือสองนิ้วคงได้
นะนี่!!!! นี่มันอะไรกัน เลน่ามองชุดว่ายน้ำของเธอที่ลีโอจัดเตรียมไว้ให้ ชิ้นหนึ่งมีสายโยงยางกับชิ้นผ้าทรงสามเหลี่ยมขนาดสักสามคูณสามเซ็นเห็นจะได้ นี่มันปิดได้แค่ยอดเกสรหน้าอกเธอเท่านั้น เลน่ามือสั่นเล็กน้อยเมื่อหยิบอีกชิ้นขึ้นมากาง มีสายโยงยางกับเศษชิ้นผ้าทรงสามเหลี่ยมเหมือนกันขนาดของมัน เธอไม่อยากวัดเลย มันใหญ่กว่าอันแรกนิดหน่อย
ก็อก ก็อก ลีโอเคาะประตูและผลักเปิดเข้ามา เมื่อเห็นแววตาตั้งค
“ถ้านายไม่อยากตายเหมือนสามคนที่ผ่านมา ก็เคารพกฎที่พ่อย้ำบอกไว้” แพทริกพยักหน้าเข้าใจดี พ่อเป็นพ่อแท้ๆของเขา พ่อยังอุปการะเลี้ยงดูเด็กชายอีกสี่คน สามคนได้เสียชีวิตไปแล้ว เพราะต้องการข้ามขีดข้อจำกัด แต่เขากับมาวินดีที่ตอนนั้นพวกเขาได้รับยกเว้นหยุดการทำงานไปสองปีเพื่อไปเรียนต่อ จึงไม่ได้บ้าระห่ำเหมือนสามคนที่ดูแลลูกค้าโดยการสอดใส่ประตูหลัง ในช่วงแรกๆ ก็ดูจะดีมีความสุขทั้งคนรับและคนรุก แต่ด้วยแรงบีดตอดรัดที่มากกว่าสะสมมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ท่อนเอ็นของพวกเขาเกิดช้ำในมีอาการเลือดคั่ง นั่นเป็นสาเหตุการเสียชีวิตในเวลาไล่เรี่ยกันของทั้งสามพ่อของพวกเขาก็ยังดีที่อดทนรอให้เขาสองคนเรียนจบ เมื่อกลับมาพวกเขาจึงได้รู้เรื่องนี้ ในตอนนั้นทั้งเขาและมาวินก็ต้องออกมารับแขกเรียกกระแสความนิยมของผับกลับมาอีกครั้งมาวินโด่งดังมีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก ค่าตัวมาวินพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่พ่อบอกให้เขาถอนตัวเพื่อมารับช่วงงานบริหารต่อจากพ่อ เมื่อพ่อเหลือเวลาไม่มากแล้ว ในตอนนั้นพ่อจะส่งตัวเขาไปหาหมอผ่าตัดคืนความเป็นปกติ แต่เป็นเขาเองที่ไม่ยอม ได้แต่อ้างโน้นอ้างนี้ นั่นก็เพราะ
“มันอยู่ตรงไหน” เลน่าจำได้ว่านอกจากตัวบ้านแล้วเธอไม่เห็นสิ่งที่เรียกว่าแผลโซลาร์เซลล์เลย ลีโอชี้นิ้วไปอีกด้านของฝั่งยอดเขาสูง “โรงงานผลิตไฟฟ้าจากพลังงานแสงอาทิตย์ในพื้นที่เกือบสี่ไร่ทางด้านโน้น ความจริงมันก็มากเกินไป แต่เผื่อเหลือดีกว่าขาด ตราบใดที่พระอาทิตย์ไม่หมดไป บนเกาะนี้ก็จะมีไฟฟ้าใช้นานกว่ายี่สิบปี” เลน่ามองลีโออย่างทึ่งๆเขายังเสริมต่อด้วยว่า “การใช้พลังงานไฟฟ้าจากแสงอาทิตย์มันมีแต่ดี เราช่วยโลกไว้ด้วย ปัจจุบันเป็นที่รู้ดีว่าทรัพยากรธรรมชาติได้ร่อยหรอลงไปไม่น้อย ลดการใช้ทรัพยากรธรรมชาติที่ใช้แล้วหมดไป มาเป็นการใช้พลังงานแสงอาทิตย์ที่ถึงแม้จะมีแค่ดวงเดียวแต่ไม่มีวันหมด ดีกว่ามากเลยใช่มั้ย”“ลีโอ...ทำไมถึงดีกับฉันขนาดนี้” ลีโอกระพริบตามองเลน่าอย่างไม่เข้าใจ เมื่อจู่ๆเลน่าก็เปลี่ยนเรื่อง แต่ลีโอกลับมีความสุขเมื่อได้เห็นสายตาที่มองเขาด้วยความภาคภูมิใจ“ถ้าต้องการคำตอบ...มันก็เป็นคำตอบเดิมๆที่ตรงกับใจ เพราะผมรักคุณไงเลน่่า” เขาพูดพร้อมกับคว้าผ้าขนหนูในมือเธอมาถือไว้และช่วยเธอเช็ดผมอย่างเบามือ
ลีโอกระหยิ่มอมยิ้มอย่างขบขัน แต่ก็เก็บอาการไว้ เมื่อเขาได้ยินสิ่งที่เธอคิด เขาจะยังไม่บอกความลับนี้แก่เธอจนกว่าเขาจะแน่ใจว่าเธอเลน่าสายเลือดใหม่คนนี้จะเข้าใจจริงใจกับเขาและมาวินอย่างสนิทใจ แม้เธอจะเป็นผู้เอาความลับนี้ของเขากลับคืนมาก็ตามลีโอกระชับชายเสื้อคลุมค่อยๆเลื่อนขึ้นทีละน้อย เลน่าไม่ได้ขัดขืนหรือห้ามปรามแต่อย่างใด พรึ่บ! อื้มมมม ลีโอครางออกมาอย่างพอใจเมื่อเสื้อคลุมพ้นศีรษะเธอเผยแผ่นหลังบางขาวเนียนที่ยังปรากฎร่องรอยคิสมาร์กจางๆ จุ๊บ ลีโอประทับจุมพิตกลางกระดูกสันหลัง อื้มมมม เลน่าครางหดเกร็งร่างกายตามสัญชาติญาณในทันที“นอนคว่ำ” เขากระซิบบอก เลน่าทำตามในทันที เปิดเผยด้านหลังดีกว่าเปิดด้านหน้า แบบนี้เธอยังเก็บหน้าที่เขินอายจนแดงไว้ได้บ้าง ควับ!“นอนเฉยๆนะ” เสียงเขาลีโอแหบพร่า เขาก็กำลังระงับอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองอยู่ “รอให้แดดอ่อนลงกว่านี้สักหน่อยแล้วค่อยลงไปเล่นน้ำกัน” อื้ม เลน่าขานรับในคอสั่นๆ มุดหน้าเข้าสู่วงแขนและหายใจหอบกระชั้นถี่แรงอย่างระงับไม่ได้เธอรู้สึกถึงการขยับตัวของลีโอ แต่เขายังไม่ได้สัมผัสตัวเ
“ไปเปลี่ยนชุดกัน” เขาจูงมือเธอเดินเข้าไปด้านใน ด้านนอกไม่ได้มีอะไรมาก มีแต่เฟอร์นิเจอร์ที่ต้องมีที่ต้องใช้ แต่ไม่ต้องบอกเฟอร์นิเจอร์ไม่กี่ชิ้นนี้ราคา...เฮ้ยยย อย่าไปสนใจเลยดีกว่าลีโอเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบกางเกงว่ายน้ำของตนออกมา และหยิบชิ้นผ้าสองชิ้นสีเหลืองออกมายื่นส่งให้เลน่า “เดี๋ยวผมไปเปลี่ยนในห้องน้ำ” เลน่าเบิกตากว้าง“ฉันจะไปเปลี่ยนในห้องน้ำ” ขืนเขาออกมาจากห้องน้ำแล้วเธอยังเปลี่ยนไปเสร็จ ชายหาดน้ำทะเลคงไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวเธอแน่ๆ เลน่าเดินเข้าไปในห้องน้ำ !!! แต่เมื่อกางสิ่งที่ลีโอยัดใส่มือให้ ใบหน้าเธอหดเล็กลงเหลือสองนิ้วคงได้นะนี่!!!! นี่มันอะไรกัน เลน่ามองชุดว่ายน้ำของเธอที่ลีโอจัดเตรียมไว้ให้ ชิ้นหนึ่งมีสายโยงยางกับชิ้นผ้าทรงสามเหลี่ยมขนาดสักสามคูณสามเซ็นเห็นจะได้ นี่มันปิดได้แค่ยอดเกสรหน้าอกเธอเท่านั้น เลน่ามือสั่นเล็กน้อยเมื่อหยิบอีกชิ้นขึ้นมากาง มีสายโยงยางกับเศษชิ้นผ้าทรงสามเหลี่ยมเหมือนกันขนาดของมัน เธอไม่อยากวัดเลย มันใหญ่กว่าอันแรกนิดหน่อยก็อก ก็อก ลีโอเคาะประตูและผลักเปิดเข้ามา เมื่อเห็นแววตาตั้งค
“ไปช้อปปิ้งกัน” เลน่าดวงตาเป็นประกาย แต่เพียงชั่วครู่ความแวววาวก็หม่นแสงลง เธอไม่มีเงินจะไปจับจ่ายสักหน่อย“ทำไม” ลีโอแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ เลน่าคนนี้แปลก คนเดิมที่เขารู้จักก็น่ารักไปอีกแบบ “ไม่อยากไปเหรอ” เลน่าพยักหน้า“ถ้างั้นไปเที่ยวทะเลกันดีมั้ย” เลน่ากระพริบตาถี่ๆ ไปเที่ยวทะเลก็ดี ค่าใช้จ่ายคงไม่เท่าไหร่“ไป” เลน่าตอบรับเสียงใส แต่จู่ๆก็... “เราจะไปกันแค่สองคนเท่านั้นเหรอ แล้วพี่มาวินละคะ”“เราส่งข้อความให้เขาตามไปหลังจากที่เขาเสร็จธุระแล้ว เป็นไง”“ส่งข้อความไป...ส่งข้อความได้ แล้วทำไมไม่โทรหาเขาล่ะคะ”“ข้อความไม่ได้ไปรบกวนเขาสักหน่อย...ทำไมคิดถึงเขามากเหรอ” ลีโอชำเลืองมองแต่มือก็กดพิมพ์ข้อความเพื่อส่งหามาวิน เลน่ามองข้อความที่เขาพิมพ์ส่งไปก็ไม่มีอะไรพิเศษแค่ในตอนท้ายเขาย้ำบอกมาวินว่าเธอคิดถึงมาวินมาก“อ้า! เลน่าบอกเมื่อไหร่กันว่าคิดถึงเขามาก”“งั้นลบออก” อ้า! เลน่ากับลีโอเกิดการต่อสู้ยื
เธออาจจะเป็นพวกที่รู้ตัวรู้ใจตัวเองช้าก็ได้ เธอรู้ใจตัวเองหลังจากที่เห็นมาวินสนิทสนมกับเลน่า ถ้าตาไม่บอดเธอต้องดูออกว่าสองคนนั้นมีความลึกซึ้งกัน และเมื่อเธอกลับมาที่ผับแห่งนี้อีกครั้ง จึงทำให้เธอได้รู้ว่ามาวินจากไปแล้ว ในตอนนั้นเธอเกิดการสิ้นหวัง หัวใจเธอปวดร้าว แต่ในความมืดมนนั้นจู่ๆ จอก็ฉายภาพมาวินกับเลน่า แน่นอนว่าเลน่าถูกเบลอภาพไว้ แต่เพราะเธอเคยเจอเลน่ามาก่อน จึงมองออกว่านั่นเป็นเลน่า เธอจึงต้องกลับมาใช้บริการเป็นลูกค้าของที่นี่ เพื่อให้ได้มีสิทธิ์มีแต้มที่จะได้เข้าประมูลมาวินในคืนนี้ ความจริงแล้วสำหรับเธอแล้ว สามสิบล้านเธอไม่ได้รู้สึกเลยว่ามันมากถ้าเทียบกับตัวมาวิน เท่าไหร่ก็ไม่อาจนำมาตีมูลค่าเขาได้ควับ! โรซาลีใช้สิทธิ์ของตัวเองในทันที เธอขึ้นคร่อมนั่งบนตักของมาวิน สองแขนคล้องโอบศีรษะเขาไว้ เธอมอบรอยยิ้มให้กับเขา “เซอร์ไพรส์” มาวินทำเพียงแค่มองเธอ ในตอนนี้มาวินเกิดความกังวลอยู่ลึกๆ แต่เขาปกปิดความรู้สึกนี้ไว้โรซาลีรู้ว่าตอนนี้เขากับเลน่ามีความสัมพันธ์พิเศษกัน และเธอก็รู้ว่าเขากลับมาที่นี่ เธอยังรู้อีกว่าเลน่าเคยมาที่นี่ เขาจะต้องไม่ให้เธอรู้ว่