LOGINShare
บทที่ 5-1-คืนของ (1)
Last Updated:
2025-06-02 19:30:30เช้าวันรุ่งขึ้นเป็นวันอาทิตย์ แต่นิรมลกลับตื่นแต่เช้า เธอลงมาใส่บาตรอุทิศส่วนกุศลให้กับวิญญาณแก้วตา และอธิษฐานในใจเพื่อเป็นการบอกกล่าว
‘วันนี้นิวจะเอาของไปคืนให้สามีคุณแก้วตาให้ได้นะคะ แล้วก็จะคุยเรื่องของลูกชายคุณแก้วตาให้บวชเณรด้วยค่ะ’
หลังจากใส่บาตรเสร็จเรียบร้อย นิรมลกลับขึ้นไปที่ห้อง ก็พบว่านรีนันท์ตื่นแล้ว กำลังค้นหาของในตู้เย็นอยู่
“นัท วันนี้เราไปที่ปทุมธานีกันอีกนะ พี่จะไปหาบ้านให้เจอ”
“ไปอีกเหรอพี่นิว”
นิรมลพยักหน้า
“ใช่ เมื่อวานนี้ภารกิจยังไม่เสร็จสิ้นนี่นา อ้อ...แล้วเมื่อวานผู้ชายคนนั้นเขาโทร. หาเธอหรือเปล่าล่ะนัท คนที่เธอให้เบอร์โทรศัพท์เขาไปน่ะ”
นรีนันท์ส่ายหน้าปฏิเสธ พูดยิ้มๆ กับพี่สาว
“เขาจะโทร. หานัทได้ยังไงล่ะพี่นิว ก็เบอร์โทรศัพท์ที่ให้ไปของใครก็ไม่รู้นี่นา”
“อ้าว! นัท ทำไมทำแบบนั้นล่ะ...”
นรีนันท์โบกมือ ไม่อยากจะพูดกับพี่สาวต่ออีก เธอเดินหนีไปอีกทาง ก่อนจะบอกกับอีกฝ่าย
“เดี๋ยวนัทขอเวลาอาบน้ำแต่งตัวห้านาที พี่นิวก็ไปเตรียมตัวเหอะ”
นิรมลและนรีนันท์ลงมาข้างล่าง ขึ้นรถเตรียมตัวไปที่จังหวัดปทุมธานี นรีนันท์จัดการเปิด GPS เหมือนเดิม และพูดดังๆ ราวกับว่าอยากให้ใครสักคนได้ยินด้วย
“ขอให้วันนี้พี่นิวทำภารกิจให้สำเร็จด้วยเถอะ เดี๋ยวนัทจะได้ไปซื้อของให้พ่อกับแม่บ้าง สาธุ”
“ไปซื้ออะไรให้พ่อแม่ล่ะนัท ทำไมไม่บอกพี่”
นรีนันท์ยิ้มแหย พลาดไปเสียแล้ว ดันพูดให้พี่สาวรู้เรื่องก่อน
“คือ...พ่อกับแม่จะไปงานบวชลูกป้าค่ะ นัทเห็นว่าพ่อแม่ไม่มีชุดใหม่มาหลายปีแล้ว ก็เลยตั้งใจว่าจะเอาเงินเก็บไปซื้อเสื้อผ้าให้พ่อแม่ ไปเซอร์ไพรส์อะค่ะ”
“แหม ทีเรื่องแบบนี้ไม่ยอมบอกพี่ เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ถ้าทำภารกิจสำเร็จ เดี๋ยวพี่จะพาไปห้างฯ แล้วจะช่วยออกเงินครึ่งหนึ่งก็แล้วกัน ดีไหม”
นรีนันท์ยิ้มกว้าง รีบขอบคุณพี่สาวก่อนที่จะเปลี่ยนใจ
“ถ้าอย่างนั้นเราก็ไปกันดีกว่า จะได้รีบไปรีบกลับ”
ทั้งสองคนไปถึงบ้านของแก้วตาได้สำเร็จ เป็นบ้านทาวน์เฮ้าส์สองชั้นเรียงติดกันเป็นสิบหลัง หญิงสาวเดินไปกดออดที่ประตูรั้ว เพียงครู่เดียวก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมา เขาขมวดคิ้วด้วยความสงสัยว่าเธอคือใคร นิรมลรีบถามก่อนที่ชายหนุ่มคนนั้นจะไล่เธอไปเสียก่อน
“ที่นี่...บ้านของพี่แก้วตา...ใช่ไหมคะ?”
“ใช่ คุณเป็นใคร? จะมาหาใคร ตอนนี้แก้วตาไม่อยู่แล้ว”
นิรมลหยิบซองน้ำตาลออกมาจากกระเป๋า กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เธอกลับได้ยินเสียงกระซิบข้างหูว่า
‘พี่กล้า แก้วเอาเงินกับสร้อยพระมาให้ สร้อยพระที่พี่ให้แก้วมาไง’
นิรมลพูดทวนคำตามเสียงกระซิบ ทำให้ชายหนุ่มตรงหน้าหยุดชะงัก แววตามองมาที่นิรมลด้วยความสงสัย
“เธอพูดอะไร สร้อยพระของใคร”
“ใจเย็นก่อนค่ะพี่ คือนิวทำงานอยู่ที่บริษัทเดียวกันกับแก้วตาค่ะ ละ...แล้ว แก้วตาฝากให้นิวเอาของมาคืนให้พี่กล้าค่ะ”
นิรมลยื่นซองสีน้ำตาลให้ชายหนุ่มที่ชื่อเพชรกล้า แต่เขาก็ยังไม่รับซองนั้นมา ยังคงคิ้วขมวดด้วยความสงสัยดังเดิม
“น้องจะมาหลอกอะไรพี่หรือเปล่า แก้วตาคงไม่ฝากของใครมาหรอกมั้ง ปกติเขาเป็นคนขี้เกรงใจคนอื่น”
นิรมลนิ่ง หันมามองหน้านรีนันท์ที่นิ่งฟัง ระหว่างนั้นก็มีเสียงกระซิบที่ข้างหูของหญิงสาวอีกครั้ง
‘พี่กล้าเชื่อเถอะ สร้อยพระนี่ของหวงของพี่ไม่ใช่เหรอ พ่อของพี่ให้ไว้คุ้มครองรักษาตัวพี่ ตอนนี้แก้วไม่จำเป็นต้องใช้อีกแล้ว’
นิรมลพูดทวนตามเสียงกระซิบอีกครั้ง แต่ประโยคนี้กลับทำให้เพชรกล้านิ่งอึ้ง หญิงสาวตรงหน้ารู้ได้อย่างไรว่าสร้อยพระนี้เป็นของที่พ่อของเขาให้มา...
นิรมลยืนมองท่าทีของเพชรกล้า เธอเห็นว่าเขาเริ่มเอนเอียง ดูเหมือนว่าจะเชื่อสิ่งที่หญิงสาวเล่ามา แต่ก็ยังคงมีเสียงกระซิบที่ข้างหูของเธออีกว่า...
‘ฉันเคยคุยกับพี่กล้าว่าอยากให้ลูกชายบวชพระ เพื่อที่จะได้เกาะชายผ้าเหลืองขึ้นสวรรค์ แต่ตอนนี้ลูกชายฉันยังเล็กนัก ฉันอยากให้เขาได้บวชให้ฉันสักครั้งหนึ่ง’
วิญญาณแก้วตาพูดที่ข้างหูนิรมล หญิงสาวพูดทวนตามที่ได้ยิน ในขณะที่เพชรกล้ามีสีหน้าตกตะลึง และตกใจว่าหญิงสาวตรงหน้ารู้เรื่องราวเหล่านี้ได้อย่างไร?
‘พี่กล้าไม่ใช่คนที่เชื่อเรื่องพวกนี้ ลองถามดูสิว่าถ้าวันหนึ่งแก้วเสียชีวิตไป พี่กล้าจะต้องไม่อยู่ที่บ้านหลังนี้แน่นอน เพราะเขาเคยบอกว่าบ้านหลังนี้พี่จะอยู่ไม่ได้ ถ้าไม่มีแก้วอยู่ด้วย’
นิรมลพูดทวนอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เพชรกล้านิ่งชะงัก ใบหน้าซีดเผือดราวกับว่าคำพูดคราวนี้โดนใจเขา หญิงสาวจึงยื่นซองสีน้ำตาลให้เขาอีกครั้ง
“แก้วตาฝากของพวกนี้มาให้คุณค่ะ ต่อไปสิ่งนี้จะมีค่ากับคุณมาก และขอให้ลูกชายบวชเณรตามความต้องการของเธอด้วยค่ะ”
นิรมลพูดเพียงแค่นี้ เธอพยักหน้าให้นรีนันท์แล้วขึ้นรถยนต์กลับ ในขณะที่เพชรกล้ากำลังยืนงง เขามองซองสีน้ำตาลในมือ ก่อนที่จะตัดสินใจเปิดซองออกดูว่าคืออะไร
ของในซองนั้นคือสร้อยพระ และเงินสดจำนวนหนึ่งหมื่นบาท เขาพึมพำอย่างไม่เชื่อสายตาของตัวเอง
“สร้อย...กับเงินจริงๆ ด้วย น้องแก้ว”
เพชรกล้าหันมาทางรถยนต์ของนิรมลอีกครั้ง รถยนต์แล่นออกไปจากหน้าบ้านแล้ว เขารีบวิ่งออกไปแล้วตะโกนสุดเสียง ด้วยความหวังว่าคนในรถยนต์จะได้ยิน
“ขอบคุณมากนะครับ ผมจะทำตามที่แก้วต้องการทุกอย่าง”
Latest chapter
90 วันก่อนฉันเป็นศพ บทที่ 25-2-ไหวตัวทัน (2)
เช้าวันเสาร์ นิรมลลุกขึ้นมาใส่บาตรตั้งแต่เช้า ตั้งจิตอธิษฐานนึกถึงพิษณุ วิญญาณที่กำลังต้องการความช่วยเหลือจากเธออยู่นิวไม่รู้ว่าที่ตามสืบอยู่จะมาถูกทางหรือเปล่า แต่จะพยายามค้นหาความจริงให้ได้โดยเร็วที่สุดนะคะหลังจากใส่บาตรเสร็จเรียบร้อย นิรมลเดินกลับขึ้นมาข้างบนห้อง พบว่าห้องเงียบราวกับว่าไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่ หญิงสาวจึงเดินไปเคาะประตูห้องนอนของนรีนันท์ และเมื่อบิดลูกบิดประตูก็พบว่าไม่ได้ล็อก เธอจึงเปิดเข้าไป เจอน้องสาวยังคงนอนอยู่บนเตียง“นัท ตื่นเถอะ จะได้กลับบ้านนครปฐมกัน”นรีนันท์ขยับตัว ลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างเสียไม่ได้ อยากจะนอนหลับต่อเพราะเมื่อคืนเธอเอางานกลับมานั่งทำต่อจนดึกดื่น จึงได้แต่พลิกตัวหนีพี่สาว หันไปอีกทางด้วยความง่วง“อ้าว...นัทลุกขึ้นสิ ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว”“นัทไม่ไปไม่ได้เหรอ นัทง่วง...พี่นิวกลับไปคนเดียวเถอะ”“นัท...นัท”นิรมลเขย่าตัวอีกครั้ง แล้วก็หยุดชะงักเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนเธอเดินออกมาเข้าห้องน้ำก็ยังเห็นน้องสาวนั่งทำงานอยู่ด้านนอก หญิงสาวได้แต่ถอนหายใจ เดินออกมาด้านนอ
90 วันก่อนฉันเป็นศพ บทที่ 25-1-ไหวตัวทัน (1)
หลังจากวางสายนิรมลไปแล้ว นรีนันท์ยืนรออยู่ที่ป้ายรถเมล์ หญิงสาวมองรถและผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา เกิดความคิดหนึ่งแวบขึ้นมานั่งรออยู่ตรงนี้เสียเวลาเปล่า ลองเข้าไปในซอยดีกว่านรีนันท์เดินเข้ามาในซอยสิบหก เธอมองซ้ายมองขวาเพราะไม่รู้เส้นทาง และคอยมองหาว่าร้านอาหารที่ชมพูนุทไปอยู่ตรงไหน หญิงสาวเดินเข้ามาเรื่อยๆ จนเกือบสุดซอยทีเดียวจึงได้พบกับสถานที่ตามต้องการ“ร้านหรูเหมือนกันนะเนี่ย”นรีนันท์พูดกับตัวเอง เธอมองเข้าไปในร้านเห็นมีลูกค้าอยู่เพียงสองสามโต๊ะ และหนึ่งในนั้นก็มีชมพูนุทนั่งอยู่ด้วย เธอนั่งหันหน้าออกมาข้างนอก เพื่อนร่วมโต๊ะของชมพูนุทเป็นผู้ชาย น่าจะอายุมากแล้ว แต่เธอเห็นหน้าไม่ชัดเจนว่าเป็นใคร ได้แต่ยืนมองอยู่ด้านนอก“เชิญด้านในได้เลยนะคะ ในร้านมีที่นั่งว่างอยู่ค่ะ”พนักงานของร้านออกมาต้อนรับนรีนันท์ หญิงสาวเห็นเป็นโอกาสจึงรีบบอกพนักงาน“ฉันขอเข้าห้องน้ำหน่อยได้ไหมคะ แล้วก็จะขอสั่งอาหารกลับบ้านค่ะ”“ได้ค่ะ ห้องน้ำอยู่ทางด้านหลัง เชิญทางนี้ได้เลยค่ะ”พนักงานเตรียมเปิดประตูร้านให้นร
90 วันก่อนฉันเป็นศพ บทที่ 24-2-สืบหาความจริง (ต่อ) (2)
นับตั้งแต่วันนั้น ทั้งนรีนันท์และชมพูนุทก็เป็นเหมือนคู่หูกัน ไม่ว่าจะไปไหนหรือทำอะไรก็ตาม จะต้องเห็นทั้งคู่อยู่ด้วยกันเสมอ จนรู้กันไปทั่วทั้งบริษัทว่าชมพูนุทมีเพื่อนคู่หูทำงานคนใหม่ ทั้งที่จากเดิมก่อนหน้านี้ หญิงสาวมักจะทำงานอยู่คนเดียวเสมอ จนนิรมลต้องถามเพื่อน“คนอื่นทำงานไม่ถูกใจน่ะสิ ไม่เหมือนนัท บอกอะไรก็รู้ใจฉันไปหมดทุกอย่าง ไม่ต้องปากเปียกปากแฉะพูดเยอะ”จนกระทั่งวันหนึ่ง ชมพูนุทและนรีนันท์ออกมาพบลูกค้าข้างนอกบริษัท บังเอิญว่าสถานที่มาพบกับลูกค้านั้นอยู่ใกล้กับคอนโดฯ ของชมพูนุทนั่นเอง นรีนันท์จำได้เพราะเคยมากับชมพูนุทครั้งหนึ่ง เพียงแต่ยังไม่เคยขึ้นไปข้างบนห้องและแล้ววันนี้เหมือนโชคเข้าข้างนรีนันท์ ชมพูนุทลืมของไว้ที่คอนโดฯ หญิงสาวจึงจำเป็นต้องแวะก่อนที่จะมาพบลูกค้า“พี่ขอแวะเอาสายชาร์จโทรศัพท์ก่อนนะ”นรีนันท์มองตาม อยู่ๆ เธอก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงรีบชิงพูดก่อนที่ชมพูนุทจะปิดประตูรถยนต์ขึ้นไปเสียก่อน“เอ่อ พี่ชมพูคะ นัทขอขึ้นไปข้างบนห้องด้วยได้ไหมคะ คือ...นัทปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำ”ทีแรกชมพูนุทจะปฏิเสธ แต่นร
90 วันก่อนฉันเป็นศพ บทที่ 24-1-สืบหาความจริง (ต่อ) (1)
นิรมลออกมาด้านนอกห้อง เธอออกมายืนรอแม่ที่หายมาเข้าห้องน้ำเสียนาน หญิงสาวมายืนรอในห้องรับแขก แถวนั้นมีตู้โชว์อยู่เช่นกัน เธอหยิบรูปครอบครัวขึ้นมาดู รูปถ่ายนั้นถ่ายไว้ที่บ้านกรุงเทพฯ ของพิษณุ มีพ่อ แม่ ลูก และรูปคุณย่าที่นั่งอยู่ตรงกลาง“คุณป้าก็คงไม่มีความสุขใช่ไหมคะ สามีเจ้าชู้ขนาดนี้”นิรมลพูดพึมพำกับตัวเอง ทันใดนั้นมีรูปถ่ายใบหนึ่งร่วงหล่นลงมาจากกรอบรูป หญิงสาวหยิบมาดูด้วยความงุนงง แต่เมื่อเธอเห็นคนในรูปถ่ายใบนั้นกลับตกใจยิ่งกว่า“เอ๊ะ!”ในขณะที่นิรมลกำลังตกใจกับรูปถ่ายนั้น เธอได้ยินเสียงฝีเท้ากำลังเดินมา หญิงสาวหยิบรูปถ่ายนั้นเก็บเข้ากระเป๋าตัวเอง ทำเป็นยืนมองรูปถ่ายตรงหน้า ปรากฏว่าเป็นแม่ของเธอเอง“อ้าว ทำไมออกมารอข้างนอกตรงนี้ล่ะนิว คุณย่าล่ะ”“คุณย่าได้เวลาเอนหลังแล้วค่ะ หนูเลยออกมารอแม่ตรงนี้”แม่เดินมาตรงจุดที่นิรมลยืนอยู่ มองว่าหญิงสาวยืนดูอะไร ก็เห็นเป็นรูปครอบครัวของพิษณุนั่นเอง จึงถามขึ้นมาด้วยความสงสัย“มายืนดูอะไรอยู่ตรงนี้ แม่ว่ากลับบ้านเถอะ ป่านนี้พ่อเขาคงใกล้กลับบ้านแล้ว”นิรมลและแม่กลับบ้า
90 วันก่อนฉันเป็นศพ บทที่ 23-2-สืบหาความจริง (2)
เช้าวันรุ่งขึ้นเป็นวันเสาร์ ทั้งนิรมลและนรีนันท์ออกจากคอนโดฯ ตั้งแต่เช้าตรู่ ทั้งคู่กลับมาถึงบ้านจังหวัดนครปฐมใช้เวลาเพียงหนึ่งชั่วโมง เมื่อมาถึงปรากฏว่าบ้านปิดเงียบ สองคนพี่น้องลงจากรถยนต์ นิรมลพูดพึมพำ“พ่อกับแม่ออกไปทำนาแล้วเหรอ”นรีนันท์เปิดกระเป๋าเป้เพื่อหยิบกุญแจบ้านออกมาไขประตู ในระหว่างที่น้องสาวกำลังจะนำกุญแจมาไขประตูอยู่ ประตูกลับเปิดออกจนหญิงสาวตกใจ“อ้าว! แม่ สวัสดีค่ะ”นิรมลและนรีนันท์ร้องอุทานและยกมือไหว้ แม่ผู้ที่เปิดประตูออกมาเจอลูกสาวทั้งสองคนก็ตกใจเช่นเดียวกัน“ตกใจหมดเลย แม่ก็ว่าได้ยินเสียงรถยนต์เลยเปิดมาดูนี่แหละ”ทั้งนิรมลและนรีนันท์หยิบกระเป๋าเข้าบ้าน นรีนันท์กอดแม่ด้วยความดีใจและคิดถึง จนแม่ต้องร้องห้ามไม่อยากให้กอด“แม่กำลังจัดของในห้องเก็บของอยู่น่ะ เหงื่อออกเหนียวตัวไปหมด”“แล้วพ่อล่ะคะ ออกไปทำนาแล้วเหรอ”ในระหว่างที่กำลังคุยกันอยู่ พ่อของเธอก็เดินลงมาจากชั้นสอง แต่งตัวพร้อมที่จะออกไปทำนาแล้ว เมื่อเขาเห็นลูกสาวทั้งสองคนก็ร้องทักทายด้วยความดีใจ“กลับมาบ้านกันแล้วเหรอลูก”ทั้งสองคนวิ
90 วันก่อนฉันเป็นศพ บทที่ 23-1-สืบหาความจริง (1)
นิรมลและนรีนันท์มาถึงที่บริษัทตั้งแต่เช้า พร้อมๆ กับข้อความของเอกภพที่ทักมาถาม เพราะคิดว่าหญิงสาวยังอยู่ที่คอนโดฯ‘เดี๋ยวบีซื้อโจ๊กไปฝากจิ๋วกับนัทนะ ตอนนี้บีซื้อโจ๊กแล้ว กำลังไปที่คอนโดฯ นะ’‘ตอนนี้จิ๋วมาที่ทำงานแล้วละ บีมาที่บริษัทเลย’เวลาผ่านไปเพียงสิบห้านาที เอกภพมาถึงที่บริษัท เขารีบเดินขึ้นไปที่ห้องทำงานของนิรมล มีนรีนันท์นั่งเล่นโทรศัพท์รออยู่แถวนั้น“นิวหายดีแล้วเหรอถึงได้มาทำงานได้เนี่ย”นิรมลยิ้มให้กับเอกภพ เขาเดินมาดูหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง แต่วันนี้เธอดูเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคนทีเดียว หน้าตาของเธอดูสดชื่นขึ้น น่าจะได้นอนหลับพักผ่อนอย่างเต็มอิ่มแล้ว“พี่หนึ่งซื้ออะไรมาเยอะแยะเต็มไปหมด”นรีนันท์เดินมาดูเอกภพที่หิ้วถุงอาหารมาหลายถุง เขายกถุงอาหารขึ้นมาให้นรีนันท์เห็นอย่างชัดเจนพลางยิ้มให้“นิวกับนัทกินข้าวหรือยัง หนึ่งเดาว่าน่าจะยังไม่ได้กินแน่เลย ตู้เย็นที่คอนโดฯ ของนิวไม่มีอาหารนี่นา”นิรมลส่ายหน้าแทนคำตอบ เอกภพจึงพูดชวนทั้งสองคนไปรับประทานอาหารเช้าก่อนที่จะเริ่มงาน ทีแรกหญิงสาวลังเล หันมองงานบนโต๊ะที่วางกองเ
You may also like
อาศิรวิษ
พลอยแก้ว333 views5/B สวนสนุกต้องคำสาป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก316 viewsคู่อสูรต่างโลก
นักเขียนบ้านนา344 viewsขุนศึกทะลุมิติ
นักเขียนบ้านนา493 viewsบุปผากลางใจจอมจักรพรรดิ
ชาเขียวหวานนน้อย/หลงที่แปลว่ามังกร/มธุรสวิลาศ936 views5/B ป่าต้องสาป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก288 viewsเกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี
Madam Hangover2.8K viewsเกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย!
MIN-G772 views
