Zederina's POV.***Isang linggo na din mula nang nagkita ulit kami ni Renzo ay hindi niya ako tinitigilan. Naging hobby niya pang ihatid sundo kami ni Rix. Hindi ako maka tanggi lagi dahil pag aayaw ako si Rix naman ang nagtatampo.Araw-araw niya akong pinadadalhan ng bulaklak sa restaurant. Hindi ko alam pero ilang beses ko na nga siyang tinataboy eh.Tapos pinagseselosan niya pa si Harry, ito namang si Harry talagang nangaasar. Sabi niya pagseselosin niya daw at titingnan kung hanggang saan tatagal ang pagpipigil nito."Harry ano? Tapos na ba 'yang niluluto mo?" Tanong ko kay harry dahil kanina pa siya nagluluto.Naka busangot pa ang bruha. Parang pinagsakluban ng langit at lupa."Siguro nag-break kayo ng jowa mo ano?" Biglang sabi ni Sandie. "Sinabi ko naman kasi sa'yo! Ako nalang dahil never kitang iiwan!"Dagdag pa niya, nangaasar.Nandito kasi sila Sandie, Allena at Harry sa bahay ngayon. Tambay-tambay lang daw. Eh alam ko namang aasarin lang nila si Renzo eh, mabuti nga hindi n
Zederina's POV.***When I woke up in the morning walang bakas ni Renzo. He's nowhere in our house. Even his things are gone. He left. Siguro sumuko na siya, napagod na siya. Nasobrahan ako last night. Pero ito naman ang gusto ko di'ba? Na mawala nalang siya at umalis sa buhay namin. This is for the best.But why do I feel like I lost a big part of me? Why do I feel like, I lost a big part of my heart? Just like before. I just woke up one morning feeling like I lost something. Feeling like I lost a big part of me."Ma?"I came back to my senses when I heard a low sleepy voice from my back so I turn around and saw my son scratching his both eyes. I forced a smile and reach for him."Good Morning baby." I said sweetly.He stop scratching his eyes and wrap his hands around my neck to give me a good morning hug."Morning Ma. Where's Da?"I stiffened. I don't know what answer will I give him so I just pretend that I didn't hear anything."Sit now and eat your breakfast baby, you don't want
Zederina's Pov.***Nagising ako na madilim na ang paligid. My omanhood aches pero kaya naman. I don't know how many time Renz took me. All I know is that I love what he did to me and I love him so much.Umikot ako ng higa nang humigpit ang yakap sa akin ni Renzo atbumungad sa akin ang mahimbing na natutulog kong asawa. He looks so peaceful sleeping,I smiled while staring at him. It feels good when I'm with him.Tatayo na sana ako pero humigpit pa lalo ang yakap niya sa'kin at isiniksik pa ang mukha sa leeg ko."Stay here." Inaantok na sabi niya.Umayos naman ako ng higa at hinarap siya."I'll cook for our dinner." May lambing wika ko habang tinitrace ang matangos niyang ilong gamit ang likod ng pointing finger ko.Nagmulat siya ng mata pero agad din na pumikit."No, stay here." Malambing na sabi niya.Napa ngiti naman ako. I'm still naked and I can feel his manhood poking my belly."Aaahhh! Renzo!" Napa sigaw ako dahil bigla niyang ipinasok sa loob ko ang kalakihan niya.Ngumisi pa
Zederina's Pov.***Its been a month mula nang maka uwi kami from that private island and just like what Renzo said, nandito na ulit ako sa manila and I was beyond happy when he surprised me. Nagpagawa siya ng bahay para sa amin. Ang laki ng bahay parang isang palasyo kung saan ako ang reyna, and a week after we got home nagpa checkup ako at katulad ng inaasahan ay buntis nga ako. One month and two weeks na akong buntis at si Renz, todo alaga naman. Si Rixx naman, he's still with his lolo and lola. Ayaw pa kasing pauwiin nila Mama si Rixx."Renz!" Tawag ko kay Renz.He's in his Office table at ako din naman ay nasa sarili kong office table. Tinutulungan ko na kasi siya sa kumpanya pero hindi siya pumayag na hindi kami magkasama sa opisina."Yes, wife?" He answered."Can you buy some food for me?" I ask."Uutusan ko si---""No, I want you to buy some for me hon."putol ko sa sinasabi niya."Wife, I still have---- Okay! Okay fine.. What do you want?"Hindi niya natuloy ang pagtanggi dahi
Zederina's Pov.***Three years later...Lumipas ang tatlong taon. Maraming problema at mga pagsubok ang dumating na hinarap namin ng magkasama. Masaya kami at walang makaka pantay sa sayang 'yon. We had happy memories with our three babies.Alam kong hindi pa tapos ang lahat, marami pa kaming pagdadaanan at sabay naming haharapin ang lahat ng yun. Pero sa ngayon, I can say that I'm happy and contented for all of this. Masaya na ako dahil magkakasama kami.And now, nandito kami at magkayakap habang pinapanood na naglalaro ang mga anak namin sa garden. Rixx is like their protector. Sobrang proud kami sa kaniya dahil lagi niyang pinoprotektahan at inaalagaan ang mga kapatid niya. Kitang-kita namin kung gaano niya kamahal ang mga kapatid niya. Rixx is smart just like his father. Minana rin niya ang kagwapuhan ng tatay niya kaya naman hindi malayong maging habulin din ng babae ang anak ko paglaki.Humigpit ang pagkaka yakap ni Renzo sa'kin kaya naman napa ngiti ako at agad siyang hinarap.
Zederina's POV.***Nakaupo ako sa tabi ng isang malaking puno sa hardin ng university. Walang tigil sa pag tulo ang mga luha ko. Pakiramdam ko ay pinag bagsakan ako ng langit at lupa. I'm crying and in every tears falling from my eyes, pakiramdam ko ay isang punyal ang isinasaksak sa puso ko. I am hurt. They betrayed me.My two years boyfriend cheated on me with my own best friend. Okay na sana kung nanloko lang siya pero yung sa best friend ko pa? I feel betrayed and yes! I am betrayed by the two important person in my life. Hindi ko na magawang punasan ang mga luha ko dahil hindi naman ito tumitigil and so I let it out. Parang pwede na ngang mag-igib ang mga tao dahil sa dami ng luhang inilalabas ng mga mata ko eh. If only I can convert these tears into peso for ever drop I will become a millionaire in an instant."AHHH!!" Sigaw ko habang umiiyak. Sabi kasi nila nakaka bawas daw 'yon ng dinadala pero lalo pa atang bumuhos ang mga luha ko dahil sa pag sigaw ko. 'Shit!'"Here."Mun
Zederina's POV.***Two weeks had passed since I've been discharged from the hospital. And until now hindi ko parin makalimutan ang lahat. All about me and Rixx. Parang totoo lahat. Ganon na ba ako ka-obsessed sa wattpad na pati ang favorite fictional character ko ay nasasama sa mga panaginip ko?'How weird is that?'"Huy Rare!" Pukaw ni Sab sa lutang kong diwa. Saberine Leiz Ruiz; is one of my bestest friends including Denny Heil Lux, Zyron Rendrick Frost and Roxanne Jean Villin."Oh?" Walang ganang sagot ko habang naka tutok sa Laptop sa harap ko.Yes! She's right that Zendrix is the main character of the story written by me and I killed him on his own story. And the fact that I killed him in his story gives me the creeps! Is it possible that a character's soul can haunt you down after killing him?Oh god! Just the thought itself gives me goosebumps!"Iniisip mo parin ba yung panaginip mo?" Denny ask habang naka dapa at nakapangalumbaba sa malambot na unan.Hindi naman ako sumagot
Zederina's POV.***"Oh my gosh! Girl!!" Denny shrieked in excitement while looking around Marv's room. "Ang ganda! Marverick is so swerte talaga sayo."Denny added habang naka tingin naman sa cake na binake ko. Chocolate cake 'yon, na may naka lagay na 'Happy 3rd Anniversary'. Napa ngiti naman ako habang tinitingnan ang paligid."Magugustuhan niya kaya?" I ask while staring at the cake I baked for him."Siguradong magugustuhan niya 'yan Hija." It's tita Minerva. Ang nanay ni Marverick."Sana nga Tita." I said with a smile plastered on my lips.Tinulungan ako nila Tita, Sab, Denny at Jean na ayusin ang kwarto ni Marverick habang wala siya. Kinausap ko kasi si Tita na utusan si Marverick, yung matatagalan siya para maayos namin lahat at ngayon nga okay na ang lahat. Thanks to them."Oh pano ba 'yan girl? Sa baba na kami ah? Good Luck Rare!" Denny said with a thumbs up."Good Luck!" Sab said with a smile too.Tinanguan ko naman sila at muling inikot ang tingin sa buong kwarto. Hindi nam