Zederina's POV.***"Nagkiss kayo?/He's your first kiss?" Denny and Sab asked in unison.Mariin naman akong napapikit. hindi manlang ba niya alam ang salitang privacy at secret? The last time I checked hindi naman tatanga-tanga ang main male character na ginawa ko!"Yes/No!"Nagkatinginan kami ni Mr.Fictional Character dahil sabay pa kaming nagsalita ngunit magkasalungat ang sagot."I-it was just part of the story. Ginawa niya y-yon para magsimula ang kwento!" Dipensa ko.Yun naman kasi talaga ang sabi niya kanina eh. Oo nga at hindi parin ako ganoon kakumbinsido pero 'yon nalang ang naiisip kong dahilan para malusutan ang kahihiyan na ibinibigay sa akin ng lalaking 'to."Defensive much?" Pangaasar naman ni Denny kaya sinamaan ko siya ng tingin.Ano pa ba ang aasahan ko kay Denny? She won't be Denny if she's not annoying."Umuwi na nga kayo!" Pagtataboy ko sa kanila saka bumaling sa lalaki sa tabi ko. "Ikaw! Umuwi kana din!"Tiningnan niya din naman ako saka sumagot."Dito ako titira
Zederina's Pov.***Naglalakad ako sa school ground ngayon. It's monday today. Wala namang masiyadong nangyari nitong mga nakaraang araw at na-prove ni Zendrix na he's from the fantasy world or should I say wattpad world.I checked the story at nandon nga ito sa works ko at nandon din yung ibang mga nangyari sa'min from the nighmare up to now. Yung nangyari sa nightmare na 'yon nandon sa story. 'Yon pa talaga ang simula.Ewan ko pero hanggang ngayon ayaw mag process ng lahat sa utak ko. Parang hindi totoo at panaginip lang. Parang anytime magigising nalang ako tapos panaginip lang pala lahat. Iniisip ko tuloy na masiyado na talaga akong naaadik sa libro kaya naghahallucinate na ako. But no! Denny and Sab met him personally."Kamusta girl? Parang stress na stress ka ah?" Denny started asking habang naglalakad kami.I almost forgot that I'm still with them. That's how preoccupied I am because of that guy in our house."Okay lang." Tipid na sagot ko kahit ang totoo ay halos mabaliw na ak
Zederina's POV.***Walang kagana-gana lang akong naka pangalumbaba ngayon habang naka dapa sa malambot kong kama. Hindi ko na mabilang kung ilang buntong hininga na ang nagawa ko simula kanina pa."Huy girl! Ano ba't kanina ka pa bumubuntong hininga! Anyare?" Puna ni Denny na naka upo sa sofa katabi ni Sab.Tiningnan ko naman sila at agad ibinagsak ang ulo ko pasubsob sa kama. I feel so irritated and bored at the same time."Bagot na bagot na 'ko!" Sagot ko habang naka subsob parin sa kama ang mukha ko.Wala naman si Rixx dito. Grabe nga eh! Isang buwan na mula nung napunta siya sa mundo namin. At hindi na kami masiyadong nagkikita dahil busy siya sa pagtatrabaho niya. Hindi niya din ako dinadalaw dito! Mukhang wala ngang balak eh! Kairita talaga ang lalaking 'yon!!"Ang sabihin mo namimiss mo lang ang boyfriend mo!" Pangaasar naman ni Sab, pero inikutan ko lang siya ng mata.'Namimiss ko ba siya?'Siyempre hindi! Bakit ko naman mamimiss yun eh hindi nga niya ko magawang dalawin manl
Zederina's POV.***It's been two weeks mula nung huli kaming nag-usap ni Rixx. Hindi ko alam kung bakit parang nasasaktan ako pag nakikita ko siyang kasama si Roxanne.Nitong mga nakaraang araw inisip ko kung bakit at anong nangyayari, but when I confirmed my feelings for him. Everything got more complicated for me. Naging mas mahirap sa akin ang lahat at naging mas masakit.How stupid of me right? Nasaktan na ako pero hindi parin ako natuto at umulit pa. If only there is a cure for heartbreaks, I would be willing to buy every stock the world would have.Natigil ako sa pagdadrama nang marinig ang katok sa pinto ng kwarto. Mabilis kong pinunasan ang mga luha ko saka nagsalita."Pasok" I said in a soft tone.Nang bumukas ang pinto ay parang gusto ko nanamang umiyak dahil si Roxanne iyon.Naging malamig ang tingin ko at sinigurong walang mga luhang tutulo. Siya ang huling taong gugustuhin kong makita ngayon ngunit pinaglalaruan ata ako ng tadhana dahil nandito siya ngayon sa aking harap
Zederina's POV.***"RARE!!"Inis na inis kong hinablot ang unan na nasa tabi ko at itinakip sa mukha ko nang marinig ko ang malakas at nakaka rinding boses ni Denny.Nakakainis talaga! Puyat ka na nga tapos ganyang kaingay pa ang gigising sa'yo? Oh come on! Ang sakit sa ulo!"Rare, wake up!" She again spoke.Niyuyugyog na niya ako ngayon kaya naman iritang-irita kong inalis ang unan sa mukha ko at pinilit imulat ang mga mata ko. Kahit pagmulat ng mga mata ko ay halos hindi ko na magawa."Ano ba kasi, Denny? Can't you see that I'm sleeping?! Gosh! I still haven't had enough sleep." I said irritated.Ang aga-aga naman kasi mambulabog eh!"I can see that, clerly.." She said with her right eyebrow raising. "Pero baka nakakalimutan mong may kasal pa tayong pupuntahan ngayon? Sino bang nagsabi sa'yong magpuyat ka? "Agad nanlaki ang mga mata ko at napa bangon ng wala sa oras nang maalala kong kasal nga pala nila Roxanne at Erick ngayon.'Ohh god! How can I be so stupid!!"Oo.. Kasal nila n
Zederina's POV.***Three years later...Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Sobra-sobrang kaba ang nararamdaman ko habang palapit ang taxi'ng sinasakyan ko sa bahay. Paulit-ulit kong hinihiling na sana ay wala pa ang asawa ko. Nakipagkita ako kay Sab at siguradong hindi ako palalampasin ni Renzo kung maaabutan niyang wala ako sa bahay.Tatlong taon na mula noong ikasal kami, naging maayos ang unang taon pero isang araw nagising nalang ako na kinamumuhian na ako ng taong mahal ko, ng taong bumuo ng pagkatao ko. Nagising ako isang araw na wala na akong makitang kahit ano kundi galit at pagkamuhi mula sa asawa ko.Hindi ko alam kung anong nangyari. Hindi ko alam kung anong dahilan, kung bakit biglang nagbago ang lahat sa isang iglap."Ma'am nandito na po tayo." Pukaw ng taxi driver sa aking naglalakbay na isipan.Agad akong napa tingin sa bintana at mariing napapikit nang makitang nasa garahe na ang kotse niya at bukas na ang mga ilaw at mga kurtina sa bahay."I-ito ho ang bayad, manong.
Ryle's POV.***"F-ck!!"Dinig na dinig namin ang bawat mura ni Renzo at kulang nalang ay magwala siya. Tsk! Tatlong buwan na mahigit na nawawala ang asawa niya.Nag hire siya ng magagaling na investigator at pinakalat sa iba't-ibang lugar dito sa Pilipinas pero hanggang ngayon walang balita. Malamang kung ano-ano nang pumapasok sa utak nito. Araw-araw pang lasing ang loko. Gawin ba-namang tubig ang alak."Stop it, Lorenzo!" Pigil nila Sab sa kaniya.Kukunin na sana nila ang hawak nitong alak pero hindi naman nila nakuha. Mabilis ang kamay ng ug-k naming kaibigan.Maya-maya dumating ang guard nila dito sa bahay nila ni Rare. May pagka t-ng- din ang kaibigan namin dahil ngayon pa niya naisip mag hire ng guards kung kailan nawawala na ang asawa niya. Naturingan pa namang successful businessman."Sir, may nagpadala po nito." May inabot na browm envelope ang guard nila tapos ay umalis din.Pinanood lang namin siyang buksan iyon kahit ang totoo ay nangangati na akong alamin kung anong lama
Ryle's POV.***Dalawang taon na ang nakaka lipas mula noong umalis si Rare ng walang paalam. Walang kahit isa sa amin ang may ideya kung saan siya pumunta.Wala na siyang pamilya, namatay ang parents niya kaya wala na kaming alam na iba niyang pupuntahan. Sigurado din kami na wala siyang sapat na pera para umalis ng bansa dahil kilala namin si Rare at hindi siya humihingi ng pera kahit kanino. May credit card siya pero naiwan niya daw iyon nung gabing umalis siya. Wala siyang dalang kahit ano.Dalawang taon na siyang hinahanap ni Renzo, kahit kami ay tumutulong din. Hindi naman namin magawang ipalabas sa TV dahil pwedeng masira ang pangalan ni Renzo at ng pamilya ni Rare.Last year nagpakasal kami ni Sab at ngayon nga Tatlong buwan na siyang nagdadalang tao. Masaya ako pero may bahagi sa akin na hindi magawang maging masaya habang pinapanood kong maging miserable ang buhay ng kaibigan namin.In two years, Renzo became more alcoholic than before. He became a drug user and he even trie